12-03-12
13:15
Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται σε μπλογκς και σάιτς κοινωνικής δικτύωσης μία προσπάθεια ακροδεξιών να προωθήσουν την ιδέα της δημιουργίας ομάδων «πολιτοφυλακής» που θα εκπαιδεύονται στη χρήση όπλων, επικαλούμενοι την αύξηση της εγκληματικότητας και ισχυριζόμενοι ότι θα κάνουν 24ωρες περιπολίες με όπλα για να διασφαλίζουν την τάξη, γνωστοποιώντας ότι κάνουν εκπαιδευτικές ασκήσεις στα βουνά και παραθέτοντας πληροφορίες προς όποιον ενδιαφέρεται να στρατολοηθεί στο χώρο. Δε χρειάζεται να ερευνήσει πολύ κανείς τις θέσεις αυτών των ομάδων, όπως προκύπτουν από τα κείμενά τους, για να διαπιστώσει ότι πρόκειται για τους ίδιους φασίστες της Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών συμμοριών. Καλούν σε συσπείρωση του «Πατριωτικού Χώρου», μιλούν για επικείμενη εξέγερση και εμφύλια σύρραξη, από την οποία θα ξεπηδήσουν αυτοί, ώστε να προφυλάξουν τη χώρα από το «χάος» που θα θελήσουν να προκαλέσουν «ακραίοι» χώροι. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι εκτός από τους μετανάστες, που φυσικά αποτελούν γι’αυτούς συλλήβδην εγκληματίες, στόχους τέτοιων ομάδων αναμένεται να αποτελέσουν και αριστεροί και αναρχικοί. Σε μπλογκ που προωθεί μία τέτοια κίνηση και που φυσικά αρνούμαι να παραθέσω, αναφέρεται ότι η Ελλάδα αποτελεί «Μέκκα των αναρχικών» οι οποίοι δε θα είναι μόνοι τους στη «Μεγάλη Αντεθνική Μάχη εναντίον Έθνους και Πατριωτών» όταν ξεσπάσει η μάχη, αλλά θα καραδοκούν «Ουτσεκάδες και Μουτζαχεντίν» για τους ενισχύσουν (!). Σύμφωνα με τα κείμενά τους, οι έφεδροι καταδρομείς θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι και καλούνται να ενισχύσουν το εγχείρημα ως εκπαιδευτές και ομαδάρχες, ενώ αλλού υποστηρίζουν ότι «πολιτικοί, υπουργοί, γραφειοκράτες, εφοριακοί, δικηγόροι, εισπρακτικές εταιρείες και τα τσιράκια τους οι δικαστικοί επιμελητές» θα αποτελέσουν στόχους στην εμφύλια σύρραξη που έρχεται. Άλλη ομάδα παρατηρεί ότι η Ελληνική Αστυνομία δε θα είναι σε θέση να διασφαλίσει την τάξη σε περίπτωση εξέγερσης και θα πρέπει να υπάρξει κάποιο συμπλήρωμα που θα εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών. Είναι εύκολο βέβαια να υποβαθμιστεί η σοβαρότητα τέτοιων φασιστικών απειλών, αν αγνοηθεί ο τρόπος με τον οποίο διάφορα μμε ευρείας κυκλοφορίας καλύπτουν το ζήτημα, αφού ακόμα κι αν τηρούν ουδέτερη στάση, ουσιαστικά διαφημίζουν αυτές τις ομάδες, ή αν παραβλεφθεί η προσπάθεια διάφορων πολιτικών σχολιαστών να υπερθεματίσουν ως προς την ατζέντα που προσπάθησε να καθορίσει ο Καρατζαφέρης, όπως ο ντορικός Τάκης Μίχας, ο Σούπερ Γκούφυ του φιλελευθερισμού που σε σημερινό του άρθρο έσπευσε να απαιτήσει η εκπαίδευση και η απόκτηση όπλου να επιδοτείται από το δημόσιο, σε μια μάλλον περίεργη ιδεολογική παρέκκλιση από τις αρχές του μικρότερου κράτους. Έχω την αίσθηση ότι ο τρόπος που τα μμε επιλέγουν το ένα πίσω από το άλλο να ασχοληθούν με το θέμα της οπλοκατοχής και της ασφάλειας, την ίδια στιγμή που η κοινοβουλευτική ακροδεξιά και ομάδες νεοναζί προσανατολίζονται στη συγκρότηση ένοπλων Ταγμάτων Εφόδου, δεν είναι καθόλου τυχαίος. Η διολίσθηση στο φασισμό αποτελεί ιστορικά επιλογή της αστικής εξουσίας που θεωρεί αφελώς ότι είναι σε θέση να ελέγξει ένα τέτοιο ρεύμα και να το εκμεταλλευτεί προς όφελός της, τσακίζοντας την εργατική τάξη, οπότε, αν πρέπει να αναζητήσουμε τις ευθύνες για μια κατάσταση που τείνει να εκτροχιαστεί αμετάκλητα, θα ήταν μάλλον αφελές να κατηγορήσουμε αυτό το κράτος που γκετοποιεί γειτονιές και εκχωρεί σε συμμορίες δολοφόνων το δικαίωμα να παριστάνουν τους προστάτες του πολίτη, που υιοθετεί τον ακροδεξιό λόγο στο σύνολό του, που αβαντάρει το φασισμό με κάθε τρόπο. Το να εγκαλεί κανείς ένα κράτος που δε συλλαμβάνει νεοναζί μαχαιροβγάλτες είναι σα να ζητά από το κράτος να συλλάβει το παρακράτος. Μάλλον τις όποιες ευθύνες θα πρέπει να τις αναζητήσουμε στους χώρους μας που είτε υποτίμησαν το ζήτημα και φοβήθηκαν να το αντιμετωπίσουν, η που έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι είναι δυνατό να τροποποιήσουν το λόγο τους επί το εθνικότερον για να αυξήσουν την απήχησή τους χωρίς να συμβάλλουν στη μετατόπιση της κοινής γνώμης όλο και δεξιότερα. Είναι πια άκρως επικίνδυνοι και εκτός τόπου και χρόνου οι τακτικισμοί αριστερών χώρων που φλερτάρουν με την πατριωτική δεξιά, όπως του κάθε Τσίπρα που διπλαρώνει εθνικοπατριώτες, ή καταντά να υιοθετεί λόγο περί Ελλήνων και λιγότερο Ελλήνων, πόσω μάλλον η στάση καιροσκόπων όπως ο Καζάκης, ο οποίος παρόλο που γνωρίζει πολύ καλά ότι οι μετανάστες δεν είναι τίποτα άλλο από κομμάτι της εργατικής τάξης που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται, δεν έχει πρόβλημα να συμβάλλει στη στοχοποίησή τους, αντιλαμβανόμενους ότι μ’αυτό τον τρόπο έχει πολλούς, απογοητευμένους από τις ακατάσχετες κωλοτούμπες ΛάΟΣ, ψηφοφόρους να μαζέψει στις τάξεις του αν παίξει τα χαρτιά του σωστά. Δεν υπάρχει πια χώρος για οπορτουνιστικές συμμαχίες και λαϊκίστικους βερμπαλισμούς που προκαλούν σύγχυση και αποκρύπτουν ότι ο πατριωτισμός και οι λαϊκοδεξιές προσεγγίσεις δίνουν ιδεολογικό άλλοθι σε ιδέες και πολιτικές που στρέφονται κατά της εργατικής τάξης. Το χειρότερο δε είναι ότι μάλλον η πολιτική αντιπαράθεση κι η μάχη για την αποδόμηση του φασισμού δεν είναι από μόνες τους ικανές να ανατρέψουν τον εκφασισμό της κοινωνίας και τη σύγκρουση που επιδιώκεται να προκληθεί όσο οι διάφορες φασιστικές ομάδες θα αυξάνουν την επιρροή τους. Οι φασίστες θα αναβαθμίζουν τη δράση τους κάθε φορά που αριστεροί και αναρχικοί, αντιφασίστες και δημοκράτες, τους αφήνουν χώρο στα πεζοδρόμια και στις πλατείες. Η ιδέα της εργατικής πολιτοφυλακής που έχει εγκαταλειφθεί από καιρό θα πρέπει να εξεταστεί και πάλι, με σύγχρονους όρους. Δε μιλάω φυσικά για ένοπλη σύρραξη με τους φασίστες, αλλά για ένα αντιφασιστικό κίνημα, οργανωμένο από την εργατική τάξη, που θα αφοπλίσει τους φασίστες δια του πλήθους των ανθρώπων που θα το υποστηρίξουν, μια και ομολογουμένως οι αντιφασίστες είναι πολύ περισσότεροι από τα άτομα που συγκροτούν τις όποιες νεοναζιστικές συμμορίες. Χρειάζεται να γίνει σαφές ότι δεν είναι δυνατό να αναγνωρίζει η κοινωνία κανέναν αντιμνημονιακό και φιλολαϊκό ρόλο σε ακροδεξιούς που δεν κρύβουν καν ότι φιλοδοξούν να αποτελούν συμπλήρωμα της αστυνομικής καταστολής. Από την άλλη πλευρά, το να υπάρχουν περιοχές στις οποίες οποιοσδήποτε άνθρωπος αδυνατεί να κυκλοφορήσει αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους τα όποια επίδοξα τάγματα εφόδου και να εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς της εξουσίας με τη δράση τους, οπότε είναι επίσης σημαντικό να αναγνωριστεί ότι η γκετοποίηση και η ανθρωπιστική κρίση δημιουργούν όντως ζήτημα ασφάλειας για τους κατοίκους, για το οποίο πρέπει να υπάρξει λύση από τα κάτω -αφού το κράτος προφανώς δεν ενδιαφέρεται γι’αυτό- απλώς οι λογικές καταστολής ή δίωξης εξαθλιωμένων ανθρώπων, ανεξαρτήτως εθνικότητας όχι μόνο είναι απάνθρωπες και δε χωρούν σε ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα για το οποίο υπεύθυνο είναι το κράτος, αλλά και δεν προσφέρουν τίποτα στην αντιμετώπιση του προβλήματος.
πηγη
Σαφεστατα ταγμενο κειμενο,αλλα εμενα δε με απασχολει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.