akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
10-11-12
14:21
Για αυτούς που αναθεματίζουν κοινωνικές ομάδες όπως είναι οι ένστολοι, οι συνταξιούχοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, ακόμα και αυτών της Βουλής, να θυμηθούν ότι αυτοί που τους στοχοποιούν, είναι οι ίδιοι που θα πουν εσένα τον άνεργο ιδιώτη μισθωτό και ελεύθερο επαγγελματία......ΤΕΜΠΕΛΗ.
Αυτός είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός που προωθούν οι τρόικες.
Αυτός είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός που προωθούν οι τρόικες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
22-03-12
20:22
Συμφωνώ.!!!: Ακριβώς! Πρόκειται για θανατοκεντρική βιοπολιτική στρατηγική! Ένα από τα πολλά και επικαιρικά δείγματά του, μεταξύ άλλων, είναι και η λεγόμενη "ρήτρα θανάτου", που ακούστηκε τελευταία και εδώ στον τόπο μας, για τις συντάξεις! Καλοί μου συνάνθρωποι, αφυπνιστείτε: ο χάρος φοράει τα ίδια με τα "γκόλντεν μπόυς" μεταξωτά κυλοτάκια !
Όπως είπε ο Αινστάιν:«Είναι με απόλυτη βεβαιότητα εντελώς ανόητος, αυτός που περιμένει ή ελπίζει να έχει διαφορετικό αποτέλεσμα, επαναλαμβάνοντας το ίδιο πείραμα»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
22-03-12
18:40
Η λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου γκλομπαλισμού έχει και θα έχει και στο μέλλον δυσμενέστατες συνέπειες για την ζωή των ευάλωτων πολιτών (μικροεμπόρων, μικροεπιχειρηματιών, εργαζομένων, συνταξιούχων και παιδιών). Με τη νεοφιλελεύθερο γκλομπαλισμό της φονταμελιστικής ελεύθερης αγοράς και της Γερμανικής Ευρώπης τα οικονομικά σύνορα κάθε χώρας καταργούνται. Τα γνωστά κλασικά μέτρα προστασίας της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, της παραγωγής και της απασχόλησης μιας χώρας (συναλλαγματικά, νομισματικά, δημοσιονομικά, δασμολογικά, επιδοτήσεις κ.ά.) θα έχουν εκλείψει πλέον.
Τα μόνα μέσα που έχει μια χώρα στην διάθεσή της, ακόμη και αν είναι τεχνολογικά προηγμένη, είναι δύο:
• Η μείωση του κόστους εργασίας, δηλ. των μισθών και όλων των ασφαλιστικών εισφορών και κατά συνέπεια και των συντάξεων, και ...
• η μείωση της φορολογίας επί των κερδών και συνεπώς και των δημοσίων εσόδων.
Η μείωση των δημοσίων εσόδων θα έχει, φυσικά, ως συνέπειά της μια περαιτέρω μείωση των παροχών του Δημοσίου προς τους ευάλωτους πολίτες. Συρρίκνωση λοιπόν τόσο του μεριδίου των ευάλωτων πολιτών όσο και του μεριδίου του Δημοσίου στο εθνικό προϊόν και αντίστοιχα αύξηση του μεριδίου των κερδών. Ο μισθός θα φυραίνει όμως ακόμη περισσότερο λόγω των επερχόμενων ιδιωτικοποιήσεων-ξεπουλήματος. Διότι αυτές δεν αφορούν μόνον την εκποίηση δημοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες, αλλά και την εκχώρηση σε ιδιώτες πεδίων παροχής υπηρεσιών κατ' εξοχήν δημοσίων, όπως η ανώτατη εκπαίδευση, η δημόσια υγεία και η κοινωνική ασφάλιση.
Τα προετοιμαζόμενα μέτρα του Ιουνίου, κατασκευασμένα από την Τρόικα και με ντελίβερι τα Μνημονιακά κόμματα, αποσκοπούν στην ιδιωτικοποίηση της προσφοράς των υπηρεσιών παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης με το πρόσχημα ότι αυτές οι υπηρεσίες που προσφέρονται σήμερα από το Δημόσιο δεν θα πρέπει - χάριν της αποφυγής στρεβλώσεων της αντίστοιχης αγοράς υπηρεσιών - να επιδοτούνται από το Δημόσιο. Δηλαδή, η χρηματοδότηση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, των δημοσίων νοσοκομείων και η συγχρηματοδότηση των συντάξεων από το Δημόσιο συνιστά στρέβλωση της αγοράς και πρέπει να σταματήσει.
Προς τα εκεί τείνει η επίσημη Μνημονιακή κυβερνητική πολιτική. Ανώτατη παιδεία, υγεία, συντάξεις - όλα αυτά πρέπει πλέον να τα πληρώνουν οι ευάλωτοι πολίτες από την πώληση ιδιοκτησιών και το άδειασμα των αποταμιευτικών καταθέσεων.
Τα μόνα μέσα που έχει μια χώρα στην διάθεσή της, ακόμη και αν είναι τεχνολογικά προηγμένη, είναι δύο:
• Η μείωση του κόστους εργασίας, δηλ. των μισθών και όλων των ασφαλιστικών εισφορών και κατά συνέπεια και των συντάξεων, και ...
• η μείωση της φορολογίας επί των κερδών και συνεπώς και των δημοσίων εσόδων.
Η μείωση των δημοσίων εσόδων θα έχει, φυσικά, ως συνέπειά της μια περαιτέρω μείωση των παροχών του Δημοσίου προς τους ευάλωτους πολίτες. Συρρίκνωση λοιπόν τόσο του μεριδίου των ευάλωτων πολιτών όσο και του μεριδίου του Δημοσίου στο εθνικό προϊόν και αντίστοιχα αύξηση του μεριδίου των κερδών. Ο μισθός θα φυραίνει όμως ακόμη περισσότερο λόγω των επερχόμενων ιδιωτικοποιήσεων-ξεπουλήματος. Διότι αυτές δεν αφορούν μόνον την εκποίηση δημοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες, αλλά και την εκχώρηση σε ιδιώτες πεδίων παροχής υπηρεσιών κατ' εξοχήν δημοσίων, όπως η ανώτατη εκπαίδευση, η δημόσια υγεία και η κοινωνική ασφάλιση.
Τα προετοιμαζόμενα μέτρα του Ιουνίου, κατασκευασμένα από την Τρόικα και με ντελίβερι τα Μνημονιακά κόμματα, αποσκοπούν στην ιδιωτικοποίηση της προσφοράς των υπηρεσιών παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης με το πρόσχημα ότι αυτές οι υπηρεσίες που προσφέρονται σήμερα από το Δημόσιο δεν θα πρέπει - χάριν της αποφυγής στρεβλώσεων της αντίστοιχης αγοράς υπηρεσιών - να επιδοτούνται από το Δημόσιο. Δηλαδή, η χρηματοδότηση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, των δημοσίων νοσοκομείων και η συγχρηματοδότηση των συντάξεων από το Δημόσιο συνιστά στρέβλωση της αγοράς και πρέπει να σταματήσει.
Προς τα εκεί τείνει η επίσημη Μνημονιακή κυβερνητική πολιτική. Ανώτατη παιδεία, υγεία, συντάξεις - όλα αυτά πρέπει πλέον να τα πληρώνουν οι ευάλωτοι πολίτες από την πώληση ιδιοκτησιών και το άδειασμα των αποταμιευτικών καταθέσεων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
20-03-12
09:42
Η προπαγάνδα των μνημονιακών επικεντρώνεται σε αυτούς που λένε ΟΧΙ στο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της τρόικας. Οι ίδιοι οι οποίοι μας χρεοκόπησαν, είναι αυτοί που προσπαθούν να μας σώσουν.
Οι ΔΗΜΙΟΙ ΜΑΣ προσπαθούν να μας σώσουν.
Μας βαφτίσανε απάτριδες, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, κρατιστές, «μαζί τα φάγαμε, τεμπέληδες και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας.
Φτάνει που είσαι ΕΝΑΝΤΙΟΝ του μνημονίου, της μνημονιακής κυβέρνησης, των μνημονιακών κομμάτων, των μνημονιακών βουλευτών, της τρόικας, της μοναδικής τους λύσης.
Ποιοι είναι οι αληθινοί εχθροί όμως των μνημονιακών και της τρόικας που ανακαλύπτονται μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού;
Εχθροίείναι η μεσαία και φτωχή εισοδηματική/ιδιοκτησιακή τάξη.
Εχθροί είναι οι νόμιμοι επιχειρηματίες.
Εχθροί είναι οι συνταξιούχοι που τολμάνε και ζουν.
Εχθροί είναι εκείνοι που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και καλούνται να ξαναπληρώσουν.
Εχθροί είναι οι μικροϊδιοκτήτες και οι έμποροι.
Εχθροί είναι όσοι έχουν παιδιά. Βλέπετε δεν τους ρωτήσανε όταν τα έκαναν.
Ο μεγάλος εχθρός και πηγή όλων των δεινών είναι το στενό Δημόσιο και οι εργαζόμενοι σε αυτό.
Όχι οι ΔΕΚΟ προς το παρόν, αυτοί ακόμα αντέχουν διότι έτσι θέλει το μνημονιακό σύστημα. Σύντομα όμως θα τους πάρει η μπάλα διότι έτσι θέλουν αυτοί που διόρισαν την μνημονιακή κυβέρνηση.
Καινούργιος εχθρός είναι οι άνεργοι.
Μαζί με αυτούς και όσοι τολμάνε και έχουν δουλειά αλλά και όσοι εργοδότες τολμάνε και τους δίνουν δουλειά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο καινούργιος εργατικός νόμος.
Τα μέτρα που προωθούνται εις βάρος των μισθωτών συναποτελούν μια ειδικού τύπου νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια νεοφιλελεύθερη ισοπεδωτική «πολιτιστική επανάσταση». Η ισοπέδωση των μισθών προς τα κάτω, στα πλαίσια της Γερμανικής Ευρώπης, θα οδηγήσει και τη χώρα στην καταστροφή.
Γιατί νεοφιλελεύθερη;
Διότι πολύ απλά γίνεται ανακατανομή εισοδήματος από κάτω προς τα πάνω. Διαλύουν την μεσαία τάξη μέσω της αφαίμαξης μισθών και φορολογίας και αποτελειώνουν την μικρή μέσω της φορολογίας. Η ελίτ, η πλούσια τάξη, τα καρτέλ είναι ανέγγιχτα. Διότι άλλο είναι να πληρώνει κλιμακωτό φόρο 700 ευρώ ο νομοταγής πολίτης των 10, 20 και 30 χιλ και άλλο ο 50, 75 χιλ ευρώ. Βουλευτές και Υπουργοί των 70 και 130 χιλ ευρώ ετησίως(μερικοί μάλιστα με εκατομμύρια στις τράπεζες), κουνάνε τα δάκτυλα αλαζονικά και υπεροπτικά όταν αναφέρονται στους μισθωτούς και συνταξιούχους.
Μόνο που η μονόπλευρη προπαγάνδα των μνημονιακών ενάντια στη μισθωτή εργασία αποτελεί μια καρικατούρα κοινωνικής πολιτικής και αλά Μάο «πολιτιστικής επανάστασης», χωρίς καν την προοπτική των «εκσυγχρονισμών» που ακολούθησαν την τραγωδία και άλλαξαν το πρόσωπο της Κίνας. Αποτελεί δε αποκάλυψη για τα περί εκσυγχρονισμού ψεύτικα διλήμματα.
Ψέματα, εκφοβισμοί, εκβιασμοί, αποσιωπήσεις, όλα αυτά είναι τα νεοφιλελεύθερα εργαλεία των μνημονιακών προκειμένου να προωθήσουν μια πολιτική που έχει ως θεμελιακό χαρακτηριστικό, το να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως πολύ σκληρή προς τον απλό πολίτη, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία και, αντίθετα, πολύ μεγαλόψυχη απέναντι στους ισχυρούς και πλούσιους.
Η κυβέρνηση σε μια πρώτη φάση απαξίωσε τον δημόσιο τομέα και τους δημοσίους υπαλλήλους.
Στη δεύτερη φάση η κυβέρνηση επιτέθηκε στους μισθούς, στα ασφαλιστικά δικαιώματα και στις συντάξεις των εργαζομένων. Την επίθεση την είχε ετοιμάσει στην πρώτη φάση. Επικαλέστηκε το γεγονός ότι δεν δουλεύουν οι εισπρακτικοί και διωκτικοί μηχανισμοί με τους οποίοι θα μπορούσε να αυξήσει τα έσοδα του Δημοσίου και να περιορίσει τα ελλείμματα από άλλες πηγές. Διατεινόταν ότι δεν υπήρχε χρόνος να προλάβει να συγκροτήσει τους κατάλληλους μηχανισμούς και ότι τάχα αναγκαστικά τα έπαιρνε από τους πλέον αδύναμους.
Στην τρίτη φάση επίθεσης ενάντια στους μισθωτούς, η κυβέρνηση έπληξε ευθέως τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων, τις κατακτήσεις τους. Υπονόμευσε με κάθε τρόπο τα όπλα που διαθέτει η μισθωτή εργασία προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Πάμε στη τέταρτη φάση όπου θα αποτελειώσουν και τα υπόλοιπα που έμειναν, αυτά που διατυμπάνισαν στην τηλεόραση ότι τα έσωσαν.
Ουσιαστικά οι μνημονιακές κυβερνήσεις χτύπησαν τσακίζοντας την ηθικότητα, καθώς και τα δημοκρατικά, κοινωνικά, εισοδηματικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, προκειμένου να εξυπηρετήσει πριν από όλα ορισμένους τραπεζίτες και άλλους επιχειρηματίες. Εδώ βγήκαν οι δικοί τους οι συνταγματολόγοι και είπαν ευθαρσώς ότι αυτά που κάνουν είναι αντισυνταγματικά και ήταν σαν απευθυνόνταν σε κουφούς. Οι εκλογές που έρχονται πρέπει να δώσουν το κατάλληλο μήνυμα με το να μπουν στον περιθώριο οι πολιτικοί που μας έφεραν το ΔΝΤ και εφαρμόζουν το Μνημόνιο τους. Η αποχή, το λευκό και ο κανένας διευκολύνουν την εκλογή τέτοιων ανθρώπων. Δήμαρχοι τύπου Μπουτάρη και Καμίνη, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της κρίσης που περνάει η Δημοκρατία μας. Και οι δύο βγήκαν με το 1/10 των ψήφων του εκλογικού σώματος, επειδή οι συμπολίτες μας δεν πήγαν να....ψηφίσουν.
Για αυτό ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν πρέπει να κρυφτεί στο καβούκι του και δεν θα έχει καμία δικαιολογία, διότι ακολουθούν τα μέτρα του Ιουνίου τα οποία δεν αποσκοπούν στην επίλυση των πραγματικών προβλημάτων όπως είναι η διαφθορά και η γραφειοκρατία, αλλά στην εγκαθίδρυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης(ανακατανομή εισοδήματος και φονταμενταλισμός των αγορών/εργοδοτών), δηλαδή στην οριστική διάλυση της Ελληνικής κοινωνίας.
https://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/03/blog-post_18.html
Οι ΔΗΜΙΟΙ ΜΑΣ προσπαθούν να μας σώσουν.
Μας βαφτίσανε απάτριδες, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, κρατιστές, «μαζί τα φάγαμε, τεμπέληδες και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας.
Φτάνει που είσαι ΕΝΑΝΤΙΟΝ του μνημονίου, της μνημονιακής κυβέρνησης, των μνημονιακών κομμάτων, των μνημονιακών βουλευτών, της τρόικας, της μοναδικής τους λύσης.
Ποιοι είναι οι αληθινοί εχθροί όμως των μνημονιακών και της τρόικας που ανακαλύπτονται μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού;
Εχθροίείναι η μεσαία και φτωχή εισοδηματική/ιδιοκτησιακή τάξη.
Εχθροί είναι οι νόμιμοι επιχειρηματίες.
Εχθροί είναι οι συνταξιούχοι που τολμάνε και ζουν.
Εχθροί είναι εκείνοι που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους και καλούνται να ξαναπληρώσουν.
Εχθροί είναι οι μικροϊδιοκτήτες και οι έμποροι.
Εχθροί είναι όσοι έχουν παιδιά. Βλέπετε δεν τους ρωτήσανε όταν τα έκαναν.
Ο μεγάλος εχθρός και πηγή όλων των δεινών είναι το στενό Δημόσιο και οι εργαζόμενοι σε αυτό.
Όχι οι ΔΕΚΟ προς το παρόν, αυτοί ακόμα αντέχουν διότι έτσι θέλει το μνημονιακό σύστημα. Σύντομα όμως θα τους πάρει η μπάλα διότι έτσι θέλουν αυτοί που διόρισαν την μνημονιακή κυβέρνηση.
Καινούργιος εχθρός είναι οι άνεργοι.
Μαζί με αυτούς και όσοι τολμάνε και έχουν δουλειά αλλά και όσοι εργοδότες τολμάνε και τους δίνουν δουλειά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο καινούργιος εργατικός νόμος.
Τα μέτρα που προωθούνται εις βάρος των μισθωτών συναποτελούν μια ειδικού τύπου νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια νεοφιλελεύθερη ισοπεδωτική «πολιτιστική επανάσταση». Η ισοπέδωση των μισθών προς τα κάτω, στα πλαίσια της Γερμανικής Ευρώπης, θα οδηγήσει και τη χώρα στην καταστροφή.
Γιατί νεοφιλελεύθερη;
Διότι πολύ απλά γίνεται ανακατανομή εισοδήματος από κάτω προς τα πάνω. Διαλύουν την μεσαία τάξη μέσω της αφαίμαξης μισθών και φορολογίας και αποτελειώνουν την μικρή μέσω της φορολογίας. Η ελίτ, η πλούσια τάξη, τα καρτέλ είναι ανέγγιχτα. Διότι άλλο είναι να πληρώνει κλιμακωτό φόρο 700 ευρώ ο νομοταγής πολίτης των 10, 20 και 30 χιλ και άλλο ο 50, 75 χιλ ευρώ. Βουλευτές και Υπουργοί των 70 και 130 χιλ ευρώ ετησίως(μερικοί μάλιστα με εκατομμύρια στις τράπεζες), κουνάνε τα δάκτυλα αλαζονικά και υπεροπτικά όταν αναφέρονται στους μισθωτούς και συνταξιούχους.
Μόνο που η μονόπλευρη προπαγάνδα των μνημονιακών ενάντια στη μισθωτή εργασία αποτελεί μια καρικατούρα κοινωνικής πολιτικής και αλά Μάο «πολιτιστικής επανάστασης», χωρίς καν την προοπτική των «εκσυγχρονισμών» που ακολούθησαν την τραγωδία και άλλαξαν το πρόσωπο της Κίνας. Αποτελεί δε αποκάλυψη για τα περί εκσυγχρονισμού ψεύτικα διλήμματα.
Ψέματα, εκφοβισμοί, εκβιασμοί, αποσιωπήσεις, όλα αυτά είναι τα νεοφιλελεύθερα εργαλεία των μνημονιακών προκειμένου να προωθήσουν μια πολιτική που έχει ως θεμελιακό χαρακτηριστικό, το να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως πολύ σκληρή προς τον απλό πολίτη, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία και, αντίθετα, πολύ μεγαλόψυχη απέναντι στους ισχυρούς και πλούσιους.
Η κυβέρνηση σε μια πρώτη φάση απαξίωσε τον δημόσιο τομέα και τους δημοσίους υπαλλήλους.
Στη δεύτερη φάση η κυβέρνηση επιτέθηκε στους μισθούς, στα ασφαλιστικά δικαιώματα και στις συντάξεις των εργαζομένων. Την επίθεση την είχε ετοιμάσει στην πρώτη φάση. Επικαλέστηκε το γεγονός ότι δεν δουλεύουν οι εισπρακτικοί και διωκτικοί μηχανισμοί με τους οποίοι θα μπορούσε να αυξήσει τα έσοδα του Δημοσίου και να περιορίσει τα ελλείμματα από άλλες πηγές. Διατεινόταν ότι δεν υπήρχε χρόνος να προλάβει να συγκροτήσει τους κατάλληλους μηχανισμούς και ότι τάχα αναγκαστικά τα έπαιρνε από τους πλέον αδύναμους.
Στην τρίτη φάση επίθεσης ενάντια στους μισθωτούς, η κυβέρνηση έπληξε ευθέως τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων, τις κατακτήσεις τους. Υπονόμευσε με κάθε τρόπο τα όπλα που διαθέτει η μισθωτή εργασία προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Πάμε στη τέταρτη φάση όπου θα αποτελειώσουν και τα υπόλοιπα που έμειναν, αυτά που διατυμπάνισαν στην τηλεόραση ότι τα έσωσαν.
Ουσιαστικά οι μνημονιακές κυβερνήσεις χτύπησαν τσακίζοντας την ηθικότητα, καθώς και τα δημοκρατικά, κοινωνικά, εισοδηματικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, προκειμένου να εξυπηρετήσει πριν από όλα ορισμένους τραπεζίτες και άλλους επιχειρηματίες. Εδώ βγήκαν οι δικοί τους οι συνταγματολόγοι και είπαν ευθαρσώς ότι αυτά που κάνουν είναι αντισυνταγματικά και ήταν σαν απευθυνόνταν σε κουφούς. Οι εκλογές που έρχονται πρέπει να δώσουν το κατάλληλο μήνυμα με το να μπουν στον περιθώριο οι πολιτικοί που μας έφεραν το ΔΝΤ και εφαρμόζουν το Μνημόνιο τους. Η αποχή, το λευκό και ο κανένας διευκολύνουν την εκλογή τέτοιων ανθρώπων. Δήμαρχοι τύπου Μπουτάρη και Καμίνη, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της κρίσης που περνάει η Δημοκρατία μας. Και οι δύο βγήκαν με το 1/10 των ψήφων του εκλογικού σώματος, επειδή οι συμπολίτες μας δεν πήγαν να....ψηφίσουν.
Για αυτό ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν πρέπει να κρυφτεί στο καβούκι του και δεν θα έχει καμία δικαιολογία, διότι ακολουθούν τα μέτρα του Ιουνίου τα οποία δεν αποσκοπούν στην επίλυση των πραγματικών προβλημάτων όπως είναι η διαφθορά και η γραφειοκρατία, αλλά στην εγκαθίδρυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης(ανακατανομή εισοδήματος και φονταμενταλισμός των αγορών/εργοδοτών), δηλαδή στην οριστική διάλυση της Ελληνικής κοινωνίας.
https://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/03/blog-post_18.html
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
08-03-12
22:34
Κάθε κοινωνία σαν μία μάζα, είναι θύμα της ελίτ της. Το δυστύχημα σε αυτό είναι ότι την πληρώνει μόνο η κοινωνία όταν έρχονται τα δύσκολα. Τα αυταρχικά κινήματα δεν χρειάζονταν τόσο την έλλειψη δομής της μαζικής κοινωνίας, όσο την ύπαρξη των ειδικών συνθηκών που δημιουργούν μια εξατομικευμένη μάζα.: Μήπως το ζήτημα είναι, τελικά, ποιοι χρησιμοποιούν (πάλι! ) τη Γερμανία, για την επίτευξη προαιώνιων στρατηγικών τους στόχων; Γιατί εκτιμώ, πως η γερμανική κοινωνία, από γεννησιμιού της, ενδείκνυται αποδεδειγμένα, για διεθνιστικές εφαρμογές κι όχι απλά, για πειράματα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
08-03-12
10:13
H Γερμανία χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως πειραματόζωο της Ευρώπης ώστε να,
(α) μην επιχειρήσει καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης τη διαγραφή μέρους των δημοσίων χρεών της, φοβούμενη τα ελληνικά «δεινά»,
(β) ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους οι αγορές στο ευρώ, συνεχίζοντας να δανείζουν την ίδια με ελάχιστα επιτόκια
(γ) υποταχθούν όλες οι άλλες χώρες-μέλη στην οικονομική παντοδυναμία της, για να ηγηθεί μίας γερμανικής Ευρωζώνης.
Σαφώς και έχει προγραμματισθεί η αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη όταν αυτό κριθεί οικονομικά σκόπιμο.
(α) μην επιχειρήσει καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης τη διαγραφή μέρους των δημοσίων χρεών της, φοβούμενη τα ελληνικά «δεινά»,
(β) ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους οι αγορές στο ευρώ, συνεχίζοντας να δανείζουν την ίδια με ελάχιστα επιτόκια
(γ) υποταχθούν όλες οι άλλες χώρες-μέλη στην οικονομική παντοδυναμία της, για να ηγηθεί μίας γερμανικής Ευρωζώνης.
Σαφώς και έχει προγραμματισθεί η αποβολή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη όταν αυτό κριθεί οικονομικά σκόπιμο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.