DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Λέκτορας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
24-03-12
12:06
Λοιπον επειδη βλεπω οτι το θεμα εχει ξεφυγει,οι περισσοτεροι σχολιαστες ειναι τουλαχιστον εκτος θεματος,θα ηθελα να σχολιασω οτι σε καμια περιπτωση το παραπανω κειμενο που εγραψα δεν εδωσε αφορμη για σχολιασμο των εθνικων εορτων,θεμα καταργησης τους η οχι,αλλα με εναυσμα αυτες και με την οπτικη γωνια των γεγονοτων τους ως επαναστασεις του λαου σε δυσκολους καιρους και τιποτα παραπανω,δοθηκε βημα για σχολιασμο της σημερινης καταστασης των νεων,της παθητικης και κομφορμιστικης τους στασης εναντι των μεγαλων κοινωνικων και οικονομικων εξελιξεων που μας περιβαλλουν,αλλα οπως φαινεται το περιεχομενο του δεν εγινε κατανοητο.
Θα παρακαλουσα η συζητηση να παρει την πορεια που της αρμοζει.
Θα παρακαλουσα η συζητηση να παρει την πορεια που της αρμοζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Λέκτορας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
23-03-12
15:27
Ο συγγραφέας του δοκίμιου μιλάει με ένα αλιγορικό τρόπο και στόχος του είναι να δείξει την υποκρισία των σχολικών ετών. Τα φώτα πριν αρχίσει η γιορτή ήταν κλειστά και κυριολεκτικά και μεταφορικά (τα φώτα της ψυχής). Τα άτομα που στη σκηνή της γιορτής μιμούνταν τους επαναστάτες δεν αντιπροσώπευαν επάξια το ρόλο τους στην πραγματική ζωή τους. Τότε οι Έλληνες ήταν θύματα του φασισμού τώρα θύματα του καπιταλισμού. Η παράσταση τελείωσε και ακολούθησε η υπόκλιση. Η υπόκλιση είναι ένα ακόμα στοιχείο που χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά ο συγγραφέας για να δείξει τον υποκριτικό χαρακτήρα των πρωταγωνιστών της γιορτής.
Έπειτα ακουλουθεί ο διάλογος:
"-Θα παμε για καφε?
-Πατε."
Που σημαίνει ότι η "ψεύτικη επάνασταση" της γιορτής τελείωσε. Ο συγγραφέας αρχίζει να ξυπνάει από τον λίθαργο και αντιστέκεται στο κατεστημένο και αρνείται την πρόσκληση για καφέ. Ο συγγραφέας ξύπνησε... αλλά το περιγυρό του ακόμα κοιμάται.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ.(με διαφορες ερμηνειες των μεταφορικων μεσων φυσικα)
Το κειμενο για οσους δεν το καταλαβαν,εχει μεσα του σε υπερβολικη ''δοση'' το ποιητικο στοιχειο,και την ΕΙΡΩΝΙΑ.
Οι παρομοιωσεις που χρησιμοποιω και οι μεταφορες φυσικα και δεν ειναι αντικειμενικες αλλα παραλληριζουν αλλες καταστασεις...
Η σχολικη γιορτη ειναι μια μικρη κοινωνια,με τους μελλοντικους πολιτες της χωρας μας...ειναι μια μελλοντικη μικρογραφια του ''εξω κοσμου''
Βεβαια,δεν περιοριζεται στην υποκρισια των σχολικων ετων αλλα και στον ''κοινωνικο εκφαυλισμο'' οπως τον ονομαζω...που επεται απο τα ιδια ατομα,τους μαθητες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Λέκτορας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
23-03-12
15:09
Και εσυ απο εμενα εισαι εκτος,και εχεις μια μεγαλη ακυρη ψηφο...εδω δεν μπορεσες να καταλαβεις εστω και λιγο το νοημα του δοκιμιου και λες οτι δεν κουβεντιαζω...Δεν κουβεντιάζεις, φαίνεται απο το τρόπο που απαντάς, γιαυτό σε προτρέπω στα μπλογκς. Και οι εφημερίδες καλές είναι, αφού πάλι κι εκεί μαγνητόφωνο παίζει
Απο μένα είσαι εκτός κι έχεις μια μεγάλη άκυρη ψήφο
Συμφωνω απολυτα... συνειρμικα μου ηρθε αυτο στο μυαλοΚαλέ μου φίλε τώρα που το σκέφτομαι ούτε γιορτή δεν την λες.....διότι στην γιορτή πάμε οικειοθελώς, δεν έχουμε το βιβλίο απουσιών (το οποίο λειτουργεί καθαρά εκβιαστικά) και κάνουμε καταμέτρηση ποιών δεν ηρθαν στην "γιορτή" που τους ετοιμάσαμε....και τους χώνουμε απο 3 εως 6. Τι σοι γιορτή είναι αυτή, αν δεν είναι προαιρετική;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Λέκτορας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
23-03-12
14:17
Κατά τη γνώμη σου, τι θα πρεπε να (μην) κάνουν αυτά τα παιδιά;
Να μην κάνουν γιορτή;
Να μην έχουν σιδερωμένα πουκάμισα;
Να μην συμμετέχουν στη χορωδία;
Να μην τους αρέσει ο Ρουβάς;
Να μην πάνε για καφέ;
Μήπως να μην υπάρχουν;
Τι διαφορετικό θα είχες να προτείνεις και να πράξεις πέραν απο το να γράφεις αποδοκιμαστικά σε ένα φόρουμ;
Σπαστε τις σιδερωστρες ΤΩΡΑ.Κανενα σιδερωμενο πουκαμισο απο εδω και περα.
Αγαπητε αναγνωστη,εισαι σιγουρος οτι καταλαβες το νοημα του δοκιμιου μου?Με αυτα που γραφεις ουτε την περιληψη του δεν θα μπορουσες να παρουσιασεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrHouse
Διάσημο μέλος
Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Λέκτορας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
23-03-12
13:43
Σημερα στο σχολειο μου,καθως και σε ολα τα σχολεια της χωρας,πηρε θεση η γιορτη της 25ης Μαρτιου.(σκοπος του αρθρου μου δεν ειναι να μιλησω για τα γεγονοτα που συνεβησαν και το τι γιορταζουμε,αλλα για την παθητικη σταση της νεολαιας προς αυτα)
Το αρθρο θα το δημοσιευα αρχικα στο ischool αλλα πιστευω οτι δεν αφορα μονο την κλειστη κοινωνια των σχολειων,καθως αυτη η ''λευκη'' συμπεριφορα ειναι κοινωνικο προβλημα και αφου αυτος ο ''κωδικας'' συμπεριφορας αρχιζει και περιτριγυριζει γενικοτερα το κοινωνικο συνολο,γενικοτερα την λειτουργια του ατομου μεσα στην κοινωνια.
Πηρα τις απουσιες των συμμαθητων μου πανω στην ταξη,και κατεβηκαμε ολοι μαζι κατω για να παρακολουθησουμε την γιορτη.Ποιος βεβαια θα φανταζονταν οτι πιο ''κατω'' δεν θα μπορουσαμε να φταναμε...
Αρχικα βολευτηκαμε(κυριολεκτικα) σε μια θεση ο καθενας μας,αραχτοι πλεον περιμεναμε με αγωνια να σβησουν τα φωτα και να αρχισει η σουπερ ντουπερ γιορτη...αλλα που να ξεραμε οτι τα ''φωτα'' μας ειχαν ''κλεισει'' εδω και καιρο...εδω και καιρο πλεον δεν βλεπαμε αλλα μονο αγγιζαμε τις επιφανειες,καταλαβαιναμε τον κινδυνο και απομακρυναμε το χερι μας.Ολα πλεον εγιναν φωτιες.
Ηρθε και η ωρα να ανεβουν στην σκηνη τα παιδια απο την χ(ο)αρωδια,ετοιμα να επαναστατησουν,καλλιγραμα,με λευκα σιδερωμενα πουκαμισα,μαλλια γυαλισμενα και κολλημενα προς τα πισω,οσο κολλημενη ειναι και η συνειδηση τους.
Ηταν ετοιμα πλεον,να εκφωνησουν τραγουδια που ειχαν πιστεψει απο το προηγουμενο βραδυ οτι θα τους αντιπροσωπευαν,εστω και για μια μερα,για ενα λεπτο,για μια ωρα,για αυτη την ωρα της σχολικης γιορτης.Κατα βαθος θα σκεφτονταν πως θα συνδυασουν τον Ρουβα με τον Σολωμο,αλλα ηταν μαθημενα,ο κομφορμισμος ηταν πλεον το μελλοντικο τους επαγγελμα,σιγα,ο συμβιβασμος μιας ωρας θα τους πειραζε?Ηταν πλεον ερωτευμενες πουτανες.
Τα ρολογια δεν σταματουσαν να γυρνανε,τα χαμογελα οσο ετρεχε ο χρονος μεγαλωναν,και ξαφνικα εκλεισαν τα φωτα.
Τοτε εγιναν κατα εναν παραδοξο τροπο μεγαλυτερα...τοσο μεγαλα που μπορουσαν μεχρι και ρυτιδες να προκαλεσουν...στην φρεσκια νεοαλαια μας.
Μελωδικες φωνες,πλησιαζαν τον γλυκητατο ηχο του αηδονιου,αλλα μονο που αυτες οι φωνες δεν εφερναν την ανοιξη,ηταν μια ωραιοτατη εισαγωγη στο κοσμο της σαπιλας και του κοινωνικου εκφαυλισμου.Τοσο ωραιες φωνες,απο τοσο ομορφα κοριτσια που σε εκαναν να ξεχασεις καθε προβλημα και να αφεθεις με την ψυχη σου στην σημερινη δοση αναλγητικου που μας χορηγουσαν...Μα ΝΑΙ.Νιωθαμε πλεον επαναστατες,η ιστορια κυλουσε στο πετσι μας,αλλα το καλυτερο ηταν οτι γραφαμε ταυτοχρονα,η εστω οτι ετσι νομιζαμε.
Κοριτσια δροσερα-αρτιμελη αγορια-που ειπε και ο Αναγνωστακης- μας ειχαν φερει πλεον σε μια κατασταση ισχυρου προβληματισμου,ο ρολος του παθητικου θεατη ειχε αποκτησει μια τοσο μεγαλη δυναμη,που σχεδον μας ελυνε ολα μας τα στιγμιαια υπαρξιακα προβληματα.Συνεχως γινοταν εναλλαγη προσωπων στην σκηνη,ανεβαιναν νεα,γεματα αερα κοριτσια και αγορια,και κατεβαιναν,άλλα τωρα,και αυτα ομως γεματα αερα και χαρα...ηταν πλεον σιγουρα οτι ειχαν εκπληρωσει το σκοπο της ζωης τους...ή λετε να μην γινω τελολογικος?Θα προτιμουσα να πω οτι ο σκοπος τους επαφιονταν σε εναν εντελως ασκοπο σκοπο...ενταξει το πιασατε.Τα χειροκροτηματα φυσικα δεν ελειψαν,επεφταν συνεχως και αστραπιαια,τοσο αστραπιαια και δυνατα,που -ναι!!- πηραν αυτο που τους αξιζε.Δικαιωθηκαν απο το κοινο,το κοινο δικαιωθηκε απο αυτους.Η σχεση πελατη-ταμια,ποιηματος-χειροκροτηματος συνεχιστηκε για αρκετη ωρα...σταματησε φυσικα οταν τα χερια των θεατων ειχαν πονεσει και ροδισει,το χειροκροτημα με παθος και δυναμη σταματησε ,ειχαν πλεον κουραστει,ειχαν προβληματιστει αρκετα ωστε να νιωσουν πονεμενοι και κουρασμενοι,αρκετα γεματοι με το γωνιστικο πνευμα της ημερας.
Η παρασταση εφτασε στο τελος της,η απαγγελια των ποιηματων και τον τραγουδιων σταματησε,οι επι σκηνης αφησαν κατω τα οργανα τους,οι χορδες απο τις κιθαρες επαψαν πλεον να αμφιταλαντευονται αναμεσα στα δαχτυλα τους,οι φωνες σταματησαν,αναμφιβολο ποτε αμα ξανακουστουν τοσο δυνατα,τα φωτα αναψαν,οι συνειδησεις τους ομως ειχαν παραμεινει σβηστες,χωρις φως.
Το τελευταιο χειροκροτημα ακουστηκε,οι ''καλλιτεχνες'' εσκυψαν στην σκηνη ολοι μαζι και δεχθηκαν σκυμμενοι τις επευφημιες του κοινου,οπως σκυμμενοι θα δεχονται σε ολη τους την ζωη και αλλα,μονο που δεν θα ειναι επευφημιες.
Δεν χειροκροτησα,δεν ενιωσα την αναγκη.Σηκωθηκα σιωπηλα,πιστεψε με,περισσοτερο θορυβωδης ημουν απο τον δικο τους ''θορυβο'' και απομακρυνθηκα,περιμενα την παρεα εξω.
-Θα παμε για καφε?
-Πατε.
23/3/2012,Χαουζ
Το κειμενο για οσους δεν το καταλαβαν,εχει μεσα του σε υπερβολικη ''δοση'' το ποιητικο στοιχειο,και την ΕΙΡΩΝΙΑ.
Οι παρομοιωσεις που χρησιμοποιω και οι μεταφορες φυσικα και δεν ειναι αντικειμενικες αλλα παραλληριζουν αλλες καταστασεις...
Η σχολικη γιορτη ειναι μια μικρη κοινωνια,με τους μελλοντικους πολιτες της χωρας μας...ειναι μια μελλοντικη μικρογραφια του ''εξω κοσμου''
Βεβαια,δεν περιοριζεται στην υποκρισια των σχολικων ετων αλλα και στον ''κοινωνικο εκφαυλισμο'' οπως τον ονομαζω...που επεται απο τα ιδια ατομα,τους μαθητες
Το αρθρο θα το δημοσιευα αρχικα στο ischool αλλα πιστευω οτι δεν αφορα μονο την κλειστη κοινωνια των σχολειων,καθως αυτη η ''λευκη'' συμπεριφορα ειναι κοινωνικο προβλημα και αφου αυτος ο ''κωδικας'' συμπεριφορας αρχιζει και περιτριγυριζει γενικοτερα το κοινωνικο συνολο,γενικοτερα την λειτουργια του ατομου μεσα στην κοινωνια.
Πηρα τις απουσιες των συμμαθητων μου πανω στην ταξη,και κατεβηκαμε ολοι μαζι κατω για να παρακολουθησουμε την γιορτη.Ποιος βεβαια θα φανταζονταν οτι πιο ''κατω'' δεν θα μπορουσαμε να φταναμε...
Αρχικα βολευτηκαμε(κυριολεκτικα) σε μια θεση ο καθενας μας,αραχτοι πλεον περιμεναμε με αγωνια να σβησουν τα φωτα και να αρχισει η σουπερ ντουπερ γιορτη...αλλα που να ξεραμε οτι τα ''φωτα'' μας ειχαν ''κλεισει'' εδω και καιρο...εδω και καιρο πλεον δεν βλεπαμε αλλα μονο αγγιζαμε τις επιφανειες,καταλαβαιναμε τον κινδυνο και απομακρυναμε το χερι μας.Ολα πλεον εγιναν φωτιες.
Ηρθε και η ωρα να ανεβουν στην σκηνη τα παιδια απο την χ(ο)αρωδια,ετοιμα να επαναστατησουν,καλλιγραμα,με λευκα σιδερωμενα πουκαμισα,μαλλια γυαλισμενα και κολλημενα προς τα πισω,οσο κολλημενη ειναι και η συνειδηση τους.
Ηταν ετοιμα πλεον,να εκφωνησουν τραγουδια που ειχαν πιστεψει απο το προηγουμενο βραδυ οτι θα τους αντιπροσωπευαν,εστω και για μια μερα,για ενα λεπτο,για μια ωρα,για αυτη την ωρα της σχολικης γιορτης.Κατα βαθος θα σκεφτονταν πως θα συνδυασουν τον Ρουβα με τον Σολωμο,αλλα ηταν μαθημενα,ο κομφορμισμος ηταν πλεον το μελλοντικο τους επαγγελμα,σιγα,ο συμβιβασμος μιας ωρας θα τους πειραζε?Ηταν πλεον ερωτευμενες πουτανες.
Τα ρολογια δεν σταματουσαν να γυρνανε,τα χαμογελα οσο ετρεχε ο χρονος μεγαλωναν,και ξαφνικα εκλεισαν τα φωτα.
Τοτε εγιναν κατα εναν παραδοξο τροπο μεγαλυτερα...τοσο μεγαλα που μπορουσαν μεχρι και ρυτιδες να προκαλεσουν...στην φρεσκια νεοαλαια μας.
Μελωδικες φωνες,πλησιαζαν τον γλυκητατο ηχο του αηδονιου,αλλα μονο που αυτες οι φωνες δεν εφερναν την ανοιξη,ηταν μια ωραιοτατη εισαγωγη στο κοσμο της σαπιλας και του κοινωνικου εκφαυλισμου.Τοσο ωραιες φωνες,απο τοσο ομορφα κοριτσια που σε εκαναν να ξεχασεις καθε προβλημα και να αφεθεις με την ψυχη σου στην σημερινη δοση αναλγητικου που μας χορηγουσαν...Μα ΝΑΙ.Νιωθαμε πλεον επαναστατες,η ιστορια κυλουσε στο πετσι μας,αλλα το καλυτερο ηταν οτι γραφαμε ταυτοχρονα,η εστω οτι ετσι νομιζαμε.
Κοριτσια δροσερα-αρτιμελη αγορια-που ειπε και ο Αναγνωστακης- μας ειχαν φερει πλεον σε μια κατασταση ισχυρου προβληματισμου,ο ρολος του παθητικου θεατη ειχε αποκτησει μια τοσο μεγαλη δυναμη,που σχεδον μας ελυνε ολα μας τα στιγμιαια υπαρξιακα προβληματα.Συνεχως γινοταν εναλλαγη προσωπων στην σκηνη,ανεβαιναν νεα,γεματα αερα κοριτσια και αγορια,και κατεβαιναν,άλλα τωρα,και αυτα ομως γεματα αερα και χαρα...ηταν πλεον σιγουρα οτι ειχαν εκπληρωσει το σκοπο της ζωης τους...ή λετε να μην γινω τελολογικος?Θα προτιμουσα να πω οτι ο σκοπος τους επαφιονταν σε εναν εντελως ασκοπο σκοπο...ενταξει το πιασατε.Τα χειροκροτηματα φυσικα δεν ελειψαν,επεφταν συνεχως και αστραπιαια,τοσο αστραπιαια και δυνατα,που -ναι!!- πηραν αυτο που τους αξιζε.Δικαιωθηκαν απο το κοινο,το κοινο δικαιωθηκε απο αυτους.Η σχεση πελατη-ταμια,ποιηματος-χειροκροτηματος συνεχιστηκε για αρκετη ωρα...σταματησε φυσικα οταν τα χερια των θεατων ειχαν πονεσει και ροδισει,το χειροκροτημα με παθος και δυναμη σταματησε ,ειχαν πλεον κουραστει,ειχαν προβληματιστει αρκετα ωστε να νιωσουν πονεμενοι και κουρασμενοι,αρκετα γεματοι με το γωνιστικο πνευμα της ημερας.
Η παρασταση εφτασε στο τελος της,η απαγγελια των ποιηματων και τον τραγουδιων σταματησε,οι επι σκηνης αφησαν κατω τα οργανα τους,οι χορδες απο τις κιθαρες επαψαν πλεον να αμφιταλαντευονται αναμεσα στα δαχτυλα τους,οι φωνες σταματησαν,αναμφιβολο ποτε αμα ξανακουστουν τοσο δυνατα,τα φωτα αναψαν,οι συνειδησεις τους ομως ειχαν παραμεινει σβηστες,χωρις φως.
Το τελευταιο χειροκροτημα ακουστηκε,οι ''καλλιτεχνες'' εσκυψαν στην σκηνη ολοι μαζι και δεχθηκαν σκυμμενοι τις επευφημιες του κοινου,οπως σκυμμενοι θα δεχονται σε ολη τους την ζωη και αλλα,μονο που δεν θα ειναι επευφημιες.
Δεν χειροκροτησα,δεν ενιωσα την αναγκη.Σηκωθηκα σιωπηλα,πιστεψε με,περισσοτερο θορυβωδης ημουν απο τον δικο τους ''θορυβο'' και απομακρυνθηκα,περιμενα την παρεα εξω.
-Θα παμε για καφε?
-Πατε.
23/3/2012,Χαουζ
Το κειμενο για οσους δεν το καταλαβαν,εχει μεσα του σε υπερβολικη ''δοση'' το ποιητικο στοιχειο,και την ΕΙΡΩΝΙΑ.
Οι παρομοιωσεις που χρησιμοποιω και οι μεταφορες φυσικα και δεν ειναι αντικειμενικες αλλα παραλληριζουν αλλες καταστασεις...
Η σχολικη γιορτη ειναι μια μικρη κοινωνια,με τους μελλοντικους πολιτες της χωρας μας...ειναι μια μελλοντικη μικρογραφια του ''εξω κοσμου''
Βεβαια,δεν περιοριζεται στην υποκρισια των σχολικων ετων αλλα και στον ''κοινωνικο εκφαυλισμο'' οπως τον ονομαζω...που επεται απο τα ιδια ατομα,τους μαθητες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.