akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
21-05-12
22:30
Ας το πάρουμε απόφαση: αν δεν καταπολεμήσουμε την Γραφειοκρατία και την Διαφθορά, δηλαδη τον Φαυλοκρατισμό, ούτε τα δάνεια του Μνημονίου θα μας σώσουν αλλά ούτε και η Δραχμή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
26-03-12
21:01
Νίκο, είναι φανερό, ότι εάν είχαν την δυνατότητα να μας διώξουν θα το είχαν κάνει από την πρώτη στιγμή. Μιλάω πάντα για την χριστιανοδημοκρατική ομάδα Μέρκελ στο συντηρητικό συνασπισμό. Όπως επίσης ότι υπάρχει ο έτερος πόλος που θέλει χωρίς δεύτερη κουβέντα να φύγουμε, αυτής των χριστανοκοινωνιστών.
Η ομάδα Μέρκελ ξέρει ότι το οικονομικό κόστος είναι μεγάλο και αυτό έπρεπε να εκμεταλευτεί η Ελληνική πλευρά.
Προσωπικά έχω απογοητευτεί από την Γερμανική νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που έχει πάρει σβάρνα τα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Ευελπιστώ σε αλλαγή της πολιτικής με την επικράτηση Ορλάντ στην Γαλλία.
Προσοχή: όχι σε ότι αφορά τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουνχωρίς δευτέρη κουβέντα, αλλά σε ότι αφορά την διαχείριση των κρατικών χρεών στην Ευρώπη, με ποια ενεργή συμμετοχή του ESM και της ΕΚΤ.
Η ομάδα Μέρκελ ξέρει ότι το οικονομικό κόστος είναι μεγάλο και αυτό έπρεπε να εκμεταλευτεί η Ελληνική πλευρά.
Προσωπικά έχω απογοητευτεί από την Γερμανική νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που έχει πάρει σβάρνα τα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Ευελπιστώ σε αλλαγή της πολιτικής με την επικράτηση Ορλάντ στην Γαλλία.
Προσοχή: όχι σε ότι αφορά τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουνχωρίς δευτέρη κουβέντα, αλλά σε ότι αφορά την διαχείριση των κρατικών χρεών στην Ευρώπη, με ποια ενεργή συμμετοχή του ESM και της ΕΚΤ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
26-03-12
16:14
Με το υφεσιακό μνημόνιο μας σκοτώνουν κομμάτι-κομμάτι.
Με την δραχμή και χωρίς οικονομική υποστήριξη, ο θάνατος θα είναι ακαρίαιος.
Με την δραχμή και χωρίς οικονομική υποστήριξη, ο θάνατος θα είναι ακαρίαιος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
06-03-12
11:52
Έχουμε τις εξής παραδοχές:
· Έχουμε πτωχεύσει επιλεκτικά από το Μάρτιο του 2010
· Δανειζόμαστε κλιμακωτά ώστε υπό προϋποθέσεις να φτάσουμε το χρέος ως βιώσιμο το 2020
· Είναι σίγουρο ότι θα ξαναδανειστούμε εντός 2 ετών. Άρα θα έχουμε και 3ο μνημόνιο.
· Το έλλειμμα μας ήταν πρωτογενές το 2ο εξάμηνο του 2011.
· Τα νέα μέτρα θα επιδεινώσουν την ύφεση, άρα και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
· Το έλλειμμα μας είναι αποτέλεσμα μειωμένων εσόδων αλλά και διαφθοράς όπως έχει αποδειχτεί από μελέτες.
Άρα πρέπει από εδώ και εμπρός να κοιτάξουμε να βρούμε πρώτιστα εκείνη την πολιτική απόφαση, η οποία πρέπει να σταθεροποιήσει την κατάστασή μας και παράλληλα να βελτιώσει τις καταστάσεις ώστε να μην συνεχίσουμε τον κοινωνικό κατήφορο. Είναι σίγουρο ότι θα έχουμε κοινωνική έκρηξη όχι μόνο λόγω της ανεργίας αλλά εξαιτίας και του καινούργιου εργασιακού νόμου, ο οποίος έχει μόνο ως στόχο την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών άρα και μείωση-κατάρρευση των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων.
· Έχουμε πτωχεύσει επιλεκτικά από το Μάρτιο του 2010
· Δανειζόμαστε κλιμακωτά ώστε υπό προϋποθέσεις να φτάσουμε το χρέος ως βιώσιμο το 2020
· Είναι σίγουρο ότι θα ξαναδανειστούμε εντός 2 ετών. Άρα θα έχουμε και 3ο μνημόνιο.
· Το έλλειμμα μας ήταν πρωτογενές το 2ο εξάμηνο του 2011.
· Τα νέα μέτρα θα επιδεινώσουν την ύφεση, άρα και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
· Το έλλειμμα μας είναι αποτέλεσμα μειωμένων εσόδων αλλά και διαφθοράς όπως έχει αποδειχτεί από μελέτες.
Άρα πρέπει από εδώ και εμπρός να κοιτάξουμε να βρούμε πρώτιστα εκείνη την πολιτική απόφαση, η οποία πρέπει να σταθεροποιήσει την κατάστασή μας και παράλληλα να βελτιώσει τις καταστάσεις ώστε να μην συνεχίσουμε τον κοινωνικό κατήφορο. Είναι σίγουρο ότι θα έχουμε κοινωνική έκρηξη όχι μόνο λόγω της ανεργίας αλλά εξαιτίας και του καινούργιου εργασιακού νόμου, ο οποίος έχει μόνο ως στόχο την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών άρα και μείωση-κατάρρευση των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
06-03-12
09:10
Πρόσφατη μελέτη του IIF, αποδεικνύει ότι η ανεξέλεγκτη πτώχευση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα κοστίσει το 10πλάσιο από το δάνειο που μας δίνουν.[https://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/03/blog-post_06.html]
Διάσημοι ξένοι οικονομολόγοι έχουν μιλήσει ευθέως ότι σε μία υφεσιακή υπερχρεωμένη οικονομία, αν ξεκάθαρος σκοπός σου είναι να συρρικνώσεις το ΑΕΠ σου, τότε ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ είναι δεδομένο πως θα αυξηθεί επίσης[ https://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/03/blog-post_04.html ], όπως και το ότι οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.[https://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/681023/Article.aspx ]
Αν τελικά οι φωνές που θέλουν τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρώ, μετά την σίγουρη αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, δεν υπερισχύσουν, και κυριαρχήσει ο ορθολογικός φόβος πως μία έξοδος ενός μέλους θα φέρει την κατάρρευση όλου του ευρω-οικοδομήματος, τι άλλο μπορεί να συμβεί (δεδομένου ότι ένα Μνημόνιο Νο.3 είναι αδύνατον);
Μα να αφεθεί η Ελλάδα να κάνει αυτό που κάνουν πολιτείες των ΗΠΑ εντός της μεγάλης ζώνης του δολαρίου: στάση πληρωμών μέχρις νεοτέρας!
Το κράτος μας θα συνεχίσει να ζει εντός των ορίων που του επιβάλουν τα φορολογικά του έσοδα (κάτι που πρέπει να κάνει έτσι κι αλλιώς υπό το Μνημόνιο Νο.2) και η ΕΕ θα τρέχει και δεν θα φτάνει να καταλαγιάσει τον μεγάλο αναβρασμό που θα επικρατεί στις αγορές καθώς οι μαύρες τρύπες των τραπεζών θα έχουν μεγαλώσει κι άλλο και τα CDS θα έχουν πυροδοτηθεί ξεκινώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση πολλών μεγατόνων.
Κάπου εκεί η Ευρώπη θα κληθεί να αποφασίσει αν θέλει να σώσει το ευρώ ή όχι, κι αν ναι με ποιόν τρόπο.
Αν όχι, γυρνάμε όλοι στα εθνικά μας νομίσματα ή δημιουργούνται και κάποια περιφερειακά (π.χ. ζώνη του μάρκου, λατινική ένωση, συν κάποια σκόρπια νομίσματα όπως δραχμή, ιρλανδικό πουντ κλπ).
Αν ναι, η λύση που θα δοθεί δεν μπορεί να βασίζεται απλά στις περικοπές, στα δάνεια και στην τιμωρία. Θα ενέχει, θέλοντας και μη, τα τρία βασικά συστατικά που λείπουν στην σημερινή ευρωζώνη: Ενοποίηση τραπεζικών συστημάτων, ενοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους και, βεβαίως, μια κοινή επενδυτική πολιτική που θα ανακυκλώνει περί το 10% των πλεονασμάτων υπό την μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια (ίσως χωρίς την εμπλοκή των εθνικών κυβερνήσεων – κάτι που θα ήταν ευχής έργον).
Οι λύσεις τύπου ΔΝΤ (υπερβολική φορολόγηση, έντονες μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις κλπ), όχι μόνο δεν θα έχουν θετικά αποτελέσματα αλλά, αντίθετα, θα οδηγήσουν πολλούς Έλληνες στην απόλυτη εξαθλίωση. Όσον αφορά δε τις «ερασιτεχνικές κινήσεις αντιπερισπασμού» της κυβέρνησης μας (συλλογή υπογραφών για επιβολή του ευρωομολόγου, συνεχής αναζήτηση της λύσης των προβλημάτων μας εκτός Ελλάδας, «άκαιρες» συμμετοχές σε συνέδρια ξένων κλπ), μειώνουν ακόμη περισσότερο τη Εθνική μας υπερηφάνεια, αντί να προσφέρουν ρεαλιστικές λύσεις – όσο τουλάχιστον δεν απαιτούμε, αλλά επαιτούμε.
Αυτό που απομένει λοιπόν, εάν δεν υπάρξει στο άμεσο μέλλον η σωστή ευρωπαϊκή λύση (United States of Europe, με τη συμμετοχή της Ρωσίας και της Τουρκίας σε μία ελεύθερη ζώνη εμπορίου), εάν δεν ακολουθήσει η διαγραφή μέρους των χρεών μας, εάν δεν εξασφαλισθούν οι αναπτυξιακές προϋποθέσεις της οικονομίας μας και εάν δεν απαιτηθεί η εξόφληση των γερμανικών αποζημιώσεων, είναι να εκδιωχθεί το ΔΝΤ από τη χώρα μας (πληρωμή των μέχρι τώρα δανείων του, κανένα άλλο νέο δάνειο), ταυτόχρονα με τη «ψύχραιμη επιλογή» της στάσης πληρωμών - φυσικά με την παραμονή της Ελλάδας εντός του χώρου του Ευρώ.
Η «λύση» αυτή, η χρεοκοπία δηλαδή, είναι ασφαλώς εξαιρετικά επώδυνη (όχι μόνο για εμάς, αλλά και για την Ευρωζώνη - ενδεχομένως για ολόκληρο τον πλανήτη), αλλά σίγουρα καλύτερη από τη λεηλασία και την υποδούλωση της Ελλάδας στους ξένους εισβολείς – ενώ δεν πρόκειται φυσικά για τη συντέλεια του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, κατά την υποκειμενική μας άποψη φυσικά, «είναι προτιμότερο ένα τρομακτικό τέλος, από έναν τρόμο δίχως τέλος» - κατά την προσφιλή έκφραση των Γερμανών εταίρων μας.
ΠΗΓΕΣ: Άρθρα του Γιάννη Βαρουφάκη και Βασίλη Βιλιάρδου
Διάσημοι ξένοι οικονομολόγοι έχουν μιλήσει ευθέως ότι σε μία υφεσιακή υπερχρεωμένη οικονομία, αν ξεκάθαρος σκοπός σου είναι να συρρικνώσεις το ΑΕΠ σου, τότε ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ είναι δεδομένο πως θα αυξηθεί επίσης[ https://akritas-history-of-makedonia.blogspot.com/2012/03/blog-post_04.html ], όπως και το ότι οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν την οικονομία σε τόσο μεγάλη ύφεση που εξανεμίζονται τα όποια δημοσιονομικά οφέλη, υποχωρούν τα έσοδα και το ΑΕΠ και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ γίνεται χειρότερος.[https://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/681023/Article.aspx ]
Αν τελικά οι φωνές που θέλουν τον εξοβελισμό της Ελλάδας από το ευρώ, μετά την σίγουρη αποτυχία του Μνημονίου Νο.2, δεν υπερισχύσουν, και κυριαρχήσει ο ορθολογικός φόβος πως μία έξοδος ενός μέλους θα φέρει την κατάρρευση όλου του ευρω-οικοδομήματος, τι άλλο μπορεί να συμβεί (δεδομένου ότι ένα Μνημόνιο Νο.3 είναι αδύνατον);
Μα να αφεθεί η Ελλάδα να κάνει αυτό που κάνουν πολιτείες των ΗΠΑ εντός της μεγάλης ζώνης του δολαρίου: στάση πληρωμών μέχρις νεοτέρας!
Το κράτος μας θα συνεχίσει να ζει εντός των ορίων που του επιβάλουν τα φορολογικά του έσοδα (κάτι που πρέπει να κάνει έτσι κι αλλιώς υπό το Μνημόνιο Νο.2) και η ΕΕ θα τρέχει και δεν θα φτάνει να καταλαγιάσει τον μεγάλο αναβρασμό που θα επικρατεί στις αγορές καθώς οι μαύρες τρύπες των τραπεζών θα έχουν μεγαλώσει κι άλλο και τα CDS θα έχουν πυροδοτηθεί ξεκινώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση πολλών μεγατόνων.
Κάπου εκεί η Ευρώπη θα κληθεί να αποφασίσει αν θέλει να σώσει το ευρώ ή όχι, κι αν ναι με ποιόν τρόπο.
Αν όχι, γυρνάμε όλοι στα εθνικά μας νομίσματα ή δημιουργούνται και κάποια περιφερειακά (π.χ. ζώνη του μάρκου, λατινική ένωση, συν κάποια σκόρπια νομίσματα όπως δραχμή, ιρλανδικό πουντ κλπ).
Αν ναι, η λύση που θα δοθεί δεν μπορεί να βασίζεται απλά στις περικοπές, στα δάνεια και στην τιμωρία. Θα ενέχει, θέλοντας και μη, τα τρία βασικά συστατικά που λείπουν στην σημερινή ευρωζώνη: Ενοποίηση τραπεζικών συστημάτων, ενοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους και, βεβαίως, μια κοινή επενδυτική πολιτική που θα ανακυκλώνει περί το 10% των πλεονασμάτων υπό την μορφή παραγωγικών επενδύσεων στην περιφέρεια (ίσως χωρίς την εμπλοκή των εθνικών κυβερνήσεων – κάτι που θα ήταν ευχής έργον).
Οι λύσεις τύπου ΔΝΤ (υπερβολική φορολόγηση, έντονες μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις κλπ), όχι μόνο δεν θα έχουν θετικά αποτελέσματα αλλά, αντίθετα, θα οδηγήσουν πολλούς Έλληνες στην απόλυτη εξαθλίωση. Όσον αφορά δε τις «ερασιτεχνικές κινήσεις αντιπερισπασμού» της κυβέρνησης μας (συλλογή υπογραφών για επιβολή του ευρωομολόγου, συνεχής αναζήτηση της λύσης των προβλημάτων μας εκτός Ελλάδας, «άκαιρες» συμμετοχές σε συνέδρια ξένων κλπ), μειώνουν ακόμη περισσότερο τη Εθνική μας υπερηφάνεια, αντί να προσφέρουν ρεαλιστικές λύσεις – όσο τουλάχιστον δεν απαιτούμε, αλλά επαιτούμε.
Αυτό που απομένει λοιπόν, εάν δεν υπάρξει στο άμεσο μέλλον η σωστή ευρωπαϊκή λύση (United States of Europe, με τη συμμετοχή της Ρωσίας και της Τουρκίας σε μία ελεύθερη ζώνη εμπορίου), εάν δεν ακολουθήσει η διαγραφή μέρους των χρεών μας, εάν δεν εξασφαλισθούν οι αναπτυξιακές προϋποθέσεις της οικονομίας μας και εάν δεν απαιτηθεί η εξόφληση των γερμανικών αποζημιώσεων, είναι να εκδιωχθεί το ΔΝΤ από τη χώρα μας (πληρωμή των μέχρι τώρα δανείων του, κανένα άλλο νέο δάνειο), ταυτόχρονα με τη «ψύχραιμη επιλογή» της στάσης πληρωμών - φυσικά με την παραμονή της Ελλάδας εντός του χώρου του Ευρώ.
Η «λύση» αυτή, η χρεοκοπία δηλαδή, είναι ασφαλώς εξαιρετικά επώδυνη (όχι μόνο για εμάς, αλλά και για την Ευρωζώνη - ενδεχομένως για ολόκληρο τον πλανήτη), αλλά σίγουρα καλύτερη από τη λεηλασία και την υποδούλωση της Ελλάδας στους ξένους εισβολείς – ενώ δεν πρόκειται φυσικά για τη συντέλεια του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, κατά την υποκειμενική μας άποψη φυσικά, «είναι προτιμότερο ένα τρομακτικό τέλος, από έναν τρόμο δίχως τέλος» - κατά την προσφιλή έκφραση των Γερμανών εταίρων μας.
ΠΗΓΕΣ: Άρθρα του Γιάννη Βαρουφάκη και Βασίλη Βιλιάρδου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.