akritas
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 231 μηνύματα.
30-03-12
23:55
Οι δανειστές γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα όριο στις πιέσεις. Αυτό το όριο είναι η ιδεατή γραμμή που αν την υπερβούν κινδυνεύει η χώρα να καταρρεύσει και να μην αποπληρώσει τίποτα. Γι’ αυτό και η διάθεση συμβιβασμών, στο βαθμό που θα πιεστούν, μπορεί να μεγαλώσει, μέχρι και να δεχτούν αναδιαρθρώσεις και απώλειες, καθώς και από το γεγονός ότι η πραγματική τιμή στις αγορές των ομολόγων που διαθέτουν είναι χαμηλότερη από εκείνη που λαμβάνουν με την αναδιάρθρωση. Σε αυτή ακριβώς βάση, η Ισλανδία διαπραγματεύτηκε σκληρά με τους δανειστές της.Για έμενα όμως το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι εκτός ότι έγιναν όλα αυτά, δεν βγήκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί είναι τόσο ριψοκίνδυνο να πιστέψει ο λαός, και ειδικότερα αυτοί που θέλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι αυτή η απειλή είναι μια μπλόφα;
Εμείς αντίθετα δεν διαπραγματευτήκαμε και τους τα δώσαμε όλα. Οι εκλογές που έρχονται θα είναι το «ισλανδικό» δημοψήφισμά μας. Αν ξαναβγούν τα ίδια κόμματα, τότε θα γίνουμε χειρότερα και από την Βουλγαρία. Η αποχή, ο κανένας και ο τίποτα δεν θα είναι δικαιολογία. Διότι τότε εμείς θα τρώμε βελανίδια και οι Ισλανδοί θα χορταίνουν δημοκρατία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.