mindcircus
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
η πλάκα είναι να έχεις πιει τα μπυρόνια σου και μες το καταμεσήμερο να κάνεις
τρέκλινγκ - ορεινή πεζομπυρία.
Χαχ! Ναι, και αμα πέσεις απο κάνα βράχο να νομίζεις πως πετάς σαν το πουλακι! Θα χεις και φτεράκια
Ειναι επικινδυνο το αλκοολ! Στα βαρια τα κρυα λιγο κονιακ φτιαχνει τα σωθικα, αλλα λιγο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Δηλαδή πως θα σου φαινόταν 8 ώρες ποδήλατο;;;;
That means --> 45 - 50 χιλιόμετρα...
Δυσκολο θα μου φαινοταν, αλλα οχι ακατορθωτο
εκτος του να το κανεις αυτο αμα τυχει με φιλους υπαρχουν συλλογοι που οργανωνουν τετοια πραγματα;; μ αρεσει πολυ σαν ιδέα, λατρεύω τη φύση και το περπατημα παρα πολυ. και τα κατσαβραχα of course
Ναι, υπάρχουν συλλογοι. Χρειαζεται ομως μια σχετικα καλη φυσικη κατασταση πρωτυτερα. Και με παρεα επισης ειναι πολυ καλα αρκει να υπαρχει στην παρεα καποιος που να γνωριζει τα μονοπατια για να μη βρεθειτε προ εκπληξεων
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Μάλιστα ήμουν με λίγες ώρες ύπνο! Και φυσικά αμέσως μετά τσάκισα μία κρέπα με διπλή δόση σοκολάτας και ήπια 2 λίτρα νερό! Βάλσαμο και τα δυο!
Αν ξεραμε πως θα περπατούσαμε τόσο θα ήμασταν όλοι καλύτερα εξοπλισμένοι- με νερό και φαγητό! 3 λίτρα ο καθένας δεν έφταναν τόσες ώρες σε καμμία περίπτωση!
Το υπέροχο είναι πως κάθε φορά ανακαλύπτω κι άλλη δύναμη, κι αλλες αντοχές!
Σήμερα αγόρασα νέο σακίδιο- είχα ένα αλλά δε με βόλεψε τελικά κι έτσι πήρα καινούριο!
Πράγματι είναι ακριβός ο εξοπλισμός γι'αυτό αξίζει να ψωνίζει κανείς στις εκπτώσεις! Οπότε για κραμπόν και πιολέ πήγαινε τώρα!
Αγαπώ το καλοκαίρι κι ευχαριστιέμαι τη θάλασσα απεριόριστα! Αλλά με την ίδια αγάπη θα υποδεχτώ τον Χειμώνα και με μεγάλη χαρά! Αντε και καλές αναβάσεις να έχουμε!!!
Γώ φέτος ευελπιστώ να φτάσει η χάρη μου στον Ολυμπο....
edit: Πειτε καμμιά ταινία που να χει περιπέτεια μέσα με βουνά, χιόνια, αγωνία, ένταση! Οπως το the Grey ας πούμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
ps: Ωραία ταινία!
Με αφορμή Λοβ:
Πήγα -για χάζι που λέμε- για αναρρίχηση και δεν έκανα. Η φοβήθηκα ή δε με ήλκυσε - δεν είμαι σίγουρη ακόμα-, αν και φαντάζομαι η κορφή απο τα ψηλά θα'ναι φανταστική εμπειρία. Μπορεί να μου συνέβησαν και τα δύο.
Ξεδιπλώνω: 1. Απο τη μια, η άγρια όψη του βουνού που κυριαρχεί και του ανθρώπου να σφίγγεται πάνω του με την ελπίδα να φτάσει κάπου, απαιτεί τόλμη.
2. Απο την άλλη όμως, είναι εντελώς ασφαλές με τον κατάλληλο εξοπλισμό.
3. Δε συγκρίνεται σίγουρα με τις εικόνες που γεμίζεις, βαδίζοντας κι ανεβαίνοντας σταδιακά στα ψηλά.
Οσοι κάνετε αναρρίχηση ή έχετε δοκιμάσει, θα μ'ενδιέφερε ν'ακούσω εμπειρίες του 'βράχου', αν και το θέμα αναφέρεται αποκλειστικά σε πεζοπορίες, αλλά it's ok. Βουνό στο ένα, βουνό και στο άλλο. Αν και δεν έχουν καμμία μα καμμία σχέση!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Έεεεεδω είμαστε
Trekking ,αναρρίχηση τα πάντα όλα ! Οτιδήποτε έχει σχέση με βουνά ,απλά το αγαπώ !
Μεγάλες εμπειρίες δεν έχω ,αλλά το δουλεύω Συγκεκριμένα στην πρώτη μου απόπειρα,πριν 2 μήνες σχεδόν ,ανέβηκαμε μια ομάδα γνωστών στην χιονισμένη Ζήρεια ,2.374 μ.και έζησα πράγματα και καταστάσεις που θα μου μείνουν !
Απλά ώς πρωτάρηδες ,κάναμε βλακείες λόγω απειρίας και κινδυνέψαμε ,αλλά τώρα που κοιτάμε πίσω ,απλά γελάμε με αυτά
Wow, τέτοιο υψόμετρο δεν έχω αποπειραθεί ακόμα να κάνω! Στη Μικρή Ζήρεια θα πάω γι αρχή. Προσωπικά το πηγα αλάργα και κάνω ένα ένα τα βήματα. Μέχρι στιγμής έχω εξελιχθεί πολύ στους βηματισμούς μου, στην στάση μου, καθώς και σε πολλά ακόμα τεχνικά κομμάτια. Πράγματι είναι επικίνδυνα, ειδικά αν δεν ξέρεις μονοπάτια και βασικές αρχές προσωπικής ασφάλειας. Εγώ το χω πει πως κάποια μέρα το βλέπω να στραμπουλάω το πόδι μου, πως την έχω γλιτώσει τόσες φορές δεν ξέρω παρόλο που φοράω μποτάκι, φαντάσου να μη φορούσα. Θυμάσαι τι είχε γίνει τότε με τη χιονόμπαλα στον Ολυμπο αν δεν κάνω λάθος, που σκοτώθηκαν άνθρωποι; Λένε, αν σε παρασύρει χιονόμπαλα.. πρέπει να... ουρήσεις (αλλά πόσο πια!) και να είσαι στη φορά την αντίθετη. Fcuk. Με εξιτάρει κι αυτό που νιώθω κάθε φορά στην επιστροφή είναι φοβερή δύναμη.
Απο το στόμα μου το πήρες (...) Ετσι είναι.Αλλά το θέμα με την ορειβασία ,δεν είναι το οτι φτάνεις στην κορφή ! Αλλά η διαδρομή μέχρι να φτάσεις . Διαδρομή ,που σε ανταμείβει με το αζημίωτο !
Η φωτο που ανέβασες είναι φοβερη. Ειστε σεις ή απο Γκουγκλ;
Προσωπικά μέχρι στιγμής μου μένει αξέχαστη η Δίρφη, 1,5 μέτρο χιόνι και 1400 υψόμετρο περίπου κι ετσι ανάβαση και χιόνι διπλασίασε το βαθμό δυσκόλιας
Έχω μια εμπειρία που θα ήθελα να μοιραστώ!
Τέλος καλό όλα καλά!!Περυσι τέτοιο καιρο περιπου Μ.Σαββατο είμασταν και παλι πάνω στο χωριό και επειδή δεν είχαμε τι να κάνουμε ξεκινάμε τρεις ξαδερφες για πεζοπορία στο βουνό... Φτάνουμε κατω από μια πλάγια. Έτσι όπως την βλέπαμε εμείς φαινόταν πολύ εύκολη για να την ανέβει κάποιος.. Ε πήραμε το θάρρος και εμείς να ξεκινήσουμε να την ανέβουμε.. Ήταν πλαγια κλίσης 70 μοιρών και μήκους 100 μέτρων. Μολις φτάσαμε στο 1/3 της ανάβασης είχαμε συνειδητοποησει όλες τι βλακεία είχαμε κάνει.που ξεκινήσαμε να το ανεβαίνουμε. Καμία όμως δεν ελεγε τίποτα στην άλλη για να μην αλληλοτρομοκρατηθουμε περισσότερο!
Εγώ ως γνωστό ούφο το οποίο φροντίζει πρώτα τους άλλους και μετά τον ευατό του εβαλα τις άλλες δυο μπροστά και εγώ τελευταία.. Σκαρφακωναν αυτές και ξεριζωναν τις ρίζες που εγω υποτίθεται ότι θα στηριζομουνα για να ανέβω. Είχα ψιλοτρομοκρατηθει.. Να έχω και μπροστά την Βασούλα.. Δεν φτάνει που μου χαλούσε τον δρόμο και δεν εοχα εγω που να παω γυρνούσε καθε τρεις και λίγο και μου έλεγε "Αμαλία είσαι καλά;;" ξεφυσουσε και ξανάλεγε "Αχ πάει αυτό ήταν θα παιθανουμε.." Αυτό ήταν το σημεο που κυριολεκτικά είχα πάθει ΣΟΚ.
Φτάνουμε 20 μέτρα πριν βγούμε στο δρόμο. Βρισκουμε ένα δέντρο και γραπονοναστε γερά.. Πετούσαμε πέτρες απελπισμένα κατω και λέγαμε οι..ετσι θα παμε και εμείς δεν υπαρχει περίπτωση.
Ειλικρινά δεν είχα ξανααπελπιστει τοσο πολύ. Πρώτη φορα έτρεμε το πόδι μου από μόνη του. Είχα φτάσει σε τέτοιο.σημειο απελπισίας που είπα.. Κορίτσια παίρνω τηλεφωνο τον μπαμπά.να φερει πυροσβεστική.. ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟΨΕ.. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Βλέπω έκπληκτη μετά από κανα 5λεπτο να ξεκινάει η ξαδέρφη μου πρώτη να σκαρφαλώνει.. Γλιστρούσε αλλά πιανοταν.. Έπειτα βγαίνει και η Βασούλα μετά από κανα δεκάλεπτο μιρλας..
Η σειρα του θύματος που πάλι έμεινε τελευταία.. 5 μέτρα πριν την άσφαλτο (ενώ οι άλλες ήταν πάνω στην άσφαλτο και ούρλιαζαν πρόσεχε Αμαλία..) γλιστράω.. Τα είδα όλα.. Τελευταία.στιγμη πιάνομαι από μια ρίζα και με μιση ψυχή βγαίνω επιτέλους πάνω.. Ήμουνα ξαπλωμένη στην άσφαλτο η ψυχή μου να έχει πάει στην κουλούρη και τα αυτοκίνητα που παίρνανε να με κοιτάνε σαν να με κανα ufo.
Αυτή ήταν η εμπειρία μου.. Ίσως να σας φαίνεται λίγο παραφουσκομενο αλλά δεν είναι..
Κάθε φορα που κοιτάω αυτή την πλαγια μετά αυτό το περιστατικό λέω καλα τι σκεφτόμασταν και ξεκινήσαμε να το ανεβαίνουμε;
Ευτυχώς!! Οντως πέρασες περιπέτεια. Καλά μη νομίζεις... τα βλέπουμε εύκολα και μόλις φτάσουμε εκεί, τα βλέπουμε όλα!
Στις τραβέρσες χρειάζεται πόδια στα πλάγια και βασικά να μη αγγίζει ο ένας τον άλλο, εκτός αν ο ένας είναι σε ασφαλή θέση, εσείς δεν ήσασταν αρα ήταν διπλά επικίνδυνο να γραπώνεστε η μία απο την άλλη.. Παλι καλά να λες! Εμένα παραφουσκωμένο δε μου φαίνεται, σου λέω έχω κοντέψει να στραμπουλήξω το πόδι μου απο πλαγιοκορφές αρκετές φορές... Τελος καλό όλα καλά, την επόμενη φορά θα είσαι πιο προετοιμασμένη, αν και κάθε φορά όλο και κάτι νέο βγαίνει. Την τελ φορά περπατούσα αμέριμνη και κάτι σκεφτόμουν-ημουν αλλού- κι αντι να πατήσω στο γρασίδι, μπήκε το πόδι μου στη λάσπη κι αρχισα να βουλιάζω ξαφνικά. Εν τω μεταξύ απο πίσω μου ακουγα κάποιοι να φωνάζουν αλλά ημουν στον κόσμο μου. Μόλις μπαίνω μέσα κι αρχιζω να χτυπιεμαι σαν το κατσικι να βγω απο το λασποβαλτο συνειδητοποιώ οτι φώναζαν σε μένακαι λέει ο ένας ''έτσι είναι οι γυναίκες... ο κόσμος όλος ρόδινος μπροστά τους κι αυτές προτιμούν να πέσουν στις λάσπες''
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.