Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
09-05-12
23:27
Το καλυτερότερο είναι με κάτι πλατιές χυλοπίτες χωριάτικες, όπως το κάνουν στο Club Agia Anna στην Εύβοια. Αχχχχχχ.....
Έχω μια τρελή ιστορία από εκεί με αυτό το φαγητό.
Κάνουμε διακοπές με την κόρη μου η οποία τότε είναι περίπου 8 ετών. Εκείνη τη χρονιά κάποιο κλιματολογικό ζήτημα που δεν θυμάμαι, είχε ευνοήσει τις σφίγγες και ο τόπος ήταν γεμάτος.
Από την παραλία ακόμη, ονειρευόμαστε με τη μικρή να γυρίσουμε στο camping και να φάμε το αγαπημένο μας super duper καταπληκτικό φαγάκι. Φτάνουμε, παραγγέλνουμε στο self service και πάμε και καθόμαστε στον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου (δεν είχε εσωτερικό έτσι κι αλλιώς). Και πάνω που σηκώνουμε τα πιρούνια και είμαστε έτοιμες ν' αρχίσουμε να τρώμε, μας περιτριγυρίζει ολόκληρο κοπάδι από αηδιαστικές και σιχαμερές σφίγγες οι οποίες την πέφτουν στο φαγητό και δεν μας αφήνουν να φάμε.
Κλαίει η μικρή, διώχνω όσες μπορώ εγώ, αλλά τίποτα. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Τρέχω, παίρνω δύο πακέτα, ρίχνουμε όπως-όπως μέσα το φαγητό και ξεκινάμε τρέχοντας για τη σκηνή μας! Δεν υπερβάλω λέγοντας πως μας ακολουθούσαν από πίσω στη διαδρομή!!
Φτάσαμε, μπήκαμε μέσα, κλείσαμε το φερμουάρ της σκηνής, ανοίξαμε τα πακέτα μας και ....μμμ απόλαυση! Απ' έξω να ζουζουνίζουν οι σφίγγες κι εμείς μέσα να τρώμε απολαμβάνοντας.
Ίσως το καλύτερο γεύμα της ζωής μου και μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις από το camping.
You should try it...
Έχω μια τρελή ιστορία από εκεί με αυτό το φαγητό.
Κάνουμε διακοπές με την κόρη μου η οποία τότε είναι περίπου 8 ετών. Εκείνη τη χρονιά κάποιο κλιματολογικό ζήτημα που δεν θυμάμαι, είχε ευνοήσει τις σφίγγες και ο τόπος ήταν γεμάτος.
Από την παραλία ακόμη, ονειρευόμαστε με τη μικρή να γυρίσουμε στο camping και να φάμε το αγαπημένο μας super duper καταπληκτικό φαγάκι. Φτάνουμε, παραγγέλνουμε στο self service και πάμε και καθόμαστε στον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου (δεν είχε εσωτερικό έτσι κι αλλιώς). Και πάνω που σηκώνουμε τα πιρούνια και είμαστε έτοιμες ν' αρχίσουμε να τρώμε, μας περιτριγυρίζει ολόκληρο κοπάδι από αηδιαστικές και σιχαμερές σφίγγες οι οποίες την πέφτουν στο φαγητό και δεν μας αφήνουν να φάμε.
Κλαίει η μικρή, διώχνω όσες μπορώ εγώ, αλλά τίποτα. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Τρέχω, παίρνω δύο πακέτα, ρίχνουμε όπως-όπως μέσα το φαγητό και ξεκινάμε τρέχοντας για τη σκηνή μας! Δεν υπερβάλω λέγοντας πως μας ακολουθούσαν από πίσω στη διαδρομή!!
Φτάσαμε, μπήκαμε μέσα, κλείσαμε το φερμουάρ της σκηνής, ανοίξαμε τα πακέτα μας και ....μμμ απόλαυση! Απ' έξω να ζουζουνίζουν οι σφίγγες κι εμείς μέσα να τρώμε απολαμβάνοντας.
Ίσως το καλύτερο γεύμα της ζωής μου και μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις από το camping.
You should try it...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.