renia_1995
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Uranya αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 812 μηνύματα.
20-05-12
23:10
Ὄχι, νὰ μὴν κοιταχθῇς Τὰ γράμματα ποὺ κάνεις κάθε φορά, ἀντικατοπτρίζουν σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴν ἐσωτερική σου κατάσταση ἐκείνη τὴ στιγμή. Ἐγὼ π.χ., ὅταν εἶμαι ἥρεμος καὶ ἔχω τὰ πράγματα σὲ τάξη, τὰ γράμματά μου εἶναι στρωτὰ καὶ εὐανάγνωστα (ἂν καὶ δὲ θὰ ἔλεγα ὅτι κάνω καὶ πολὺ καλὰ γράμματα). Ὅταν ὅμως εἶμαι ἀγχωμένος ἢ κάτι μὲ ἀπασχολεῖ, τότε τὰ γράμματά μου εἶναι ἀτίθασα καὶ ἀσύμμετρα. Ἐπίσης ἔχω παρατηρήσει ὅτι ὅταν γράφω ἕνα κείμενο καὶ ἔχω πολλὲς σκέψεις στὸ μυαλό μου τὶς ὁποῖες θέλω νὰ τὶς χωρέσω σὲ περιωρισμένη ἔκταση κειμένου, τότε τὰ γράμματά μου εἶναι πυκνὰ καὶ πιὸ μικρὰ σὲ μέγεθος. Ἀντιθέτως, ὅταν θέλω νὰ «γεμίσω» κείμενο ἐπειδὴ δὲν ἔχω πολλὰ νὰ γράψω, τότε τὰ γράμματά μου εἶναι ἀραιὰ καὶ πιὸ μεγάλα. Φυσικὰ ὁ πυρῆνας τοῦ γραφικοῦ χαρακτῆρα μένει ὁ ἴδιος, ἁπλῶς κάθε φορὰ ἐκφράζεται μὲ διαφορετικὲς ποικιλίες.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για εμένα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.