parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,896 μηνύματα.
27-05-12
23:11
μήπως ήταν η ίδια με αυτήν που σε αποχαιρέτησε με το τραγούδι του DEE?
που το θυμήθηκες αυτό ρε θηρίο; μπρρρ....γυναίκες.
όχι άλλη ήταν αυτή, Κριαρίνα, πιο συναισθηματική!
τέσπα, πείτε τα εσείς οι ρομαντίκ.
Στην βραδινή ποδηλατοβόλτα λοιπόν,
όταν τα φωτάκια των δρόμων λαμπύριζαν μες την μαύρη θάλασσα
και το γαλάζιο του ουρανού χανότανε στο χαμερπές της γης
άκουσα ξανά το απόλυτο τραγούδι του Ποτέ δεν θα υπάρξει άλλη!
Babe, baby, baby, Im gonna leave you.
I said baby, you know Im gonna leave you.
Ill leave you when the summertime,
Leave you when the summer comes arollin
Leave you when the summer comes along.
Baby, baby, I dont wanna leave you,
I aint jokin woman, I got to ramble.
Oh, yeah, baby, baby, I wont be there,
Really got to ramble.
I can hear it callin me the way it used to do,
I can hear it callin me back home.
I know, I never leave you, baby.
But I got to go away from this place, Ive got to quit you.
Ooh, baby,
Baby, ooh dont you hear it callin?
Woman, woman, I know, I know its good to have you back again
And I know that one day baby, its *gonna really* grow, yes it is.
We gonna go walkin through the park every day.
Hear what I say, every day.
Baby, its really growin, you made me happy every single day.
But now Ive got to go away
Baby, baby, baby, baby
Thats when its callin me
Thats when its callin me back home...
I said baby, you know Im gonna leave you.
Ill leave you when the summertime,
Leave you when the summer comes arollin
Leave you when the summer comes along.
Baby, baby, I dont wanna leave you,
I aint jokin woman, I got to ramble.
Oh, yeah, baby, baby, I wont be there,
Really got to ramble.
I can hear it callin me the way it used to do,
I can hear it callin me back home.
I know, I never leave you, baby.
But I got to go away from this place, Ive got to quit you.
Ooh, baby,
Baby, ooh dont you hear it callin?
Woman, woman, I know, I know its good to have you back again
And I know that one day baby, its *gonna really* grow, yes it is.
We gonna go walkin through the park every day.
Hear what I say, every day.
Baby, its really growin, you made me happy every single day.
But now Ive got to go away
Baby, baby, baby, baby
Thats when its callin me
Thats when its callin me back home...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,896 μηνύματα.
26-05-12
21:28
Το χα καταλάβει πως είσαι ρομαντικός...
αλλά κι εγωιστής!
Λιοντάρι γαρ
Σε πειράζω, ελπίζω να μη μου είσαι κι εσύ παρεξηγιάρης
Μπαα...δεν παρεξηγούμε. Έχω Σκορπιό ωροσκόπο, μου αρέσουν αυτά!
Διαβάζοντας το αρχικώς, ένιωσα πως έχω απέναντί μου έναν άνδρα προδωμένο, πληγωμένο από την πραγματική ζωή, αλλά τόσο ευτυχή πετώντας στα δικά του σύννεφα και όνειρα. Δε θα ξεχάσει, θα θυμάται, θα ζει και θ’αναπνέει με την σκέψη της κλπ. Έπειτα ως αναλύτρια αντικειμενική πλέον του κειμένου του, βασιζόμενη σε επιπλέον κριτήρια μέσα στα οποία είναι και τα γλωσσολογικά στοιχεία και το βασικό είναι αυτό που αναφέρω περι amour, αντελήφθην πως δε γράφει για τον έρωτα αλλά ούτε για την αγάπη. Γράφει μέσα απο… ξέρεις… μόλις παύει ο έρωτας (αν έχει υπαρξει τελικά) μένουν κάποια ξέφτια, μπορεί να κρατήσουν εκεί παραπάνω χρόνο – μπορεί και για πάντα- από το ίδιο το σπινθηροβόλο συναίσθημα του έρωτα, μερικά απομεινάρια που μπουρδουκλώνονται με το ηλίθιο ‘’εγώ’’ και φοράνε τη μάσκα που γράφει έρωτας… ή κι αγάπη. Προσωπική γνώμη αυτό, άλλωστε κανείς με ακρίβεια δεν μπορεί να ξέρει, ούτε οι ίδιοι οι συντεχνίτες του τι μπορεί να έχει μέσα στο μυαλό και στην καρδιά του, την ώρα που γράφει. Ακόμα και οι ίδιοι οι αναλυτές της λογοτεχνίας σταματούν στα όρια.
Για μενα, αυτό που περιγράφει αν το δω απο ψυχολογική σκοπιά, είναι μια από τις ύπουλες κι επικίνδυνες αντιδράσεις της ανθρώπινης ψυχολογίας, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, η εμμονή. Και σίγουρα όχι αγάπη. Κι όχι σίγουρα έρωτας. Η αγάπη, για μένα, είναι στο εδώ και τώρα, στα καθημερινά, στις πράξεις κάθε ώρα, όλη μέρα, στο προσφέρω. Είναι μόνο χαρά, είναι μόνο βάλσαμο, είναι λευκή. Ο έρωτας αντίθετα είναι φωτιά, καρδιά που σπαρταράει, υπερβολή και άλλα..
Αυτά είναι η δική μου γνώμη Νικο
Η εμμονή φαίνεται ίσως με τη λέξη "πείσμα" αλλά είναι δύσκολο να αποφανθείς ότι σίγουρα δεν είναι αγάπη και σίγουρα δεν είναι έρωτας. Εγώ ως "ρομαντικό" Λιοντάρι λοιπόν, νομίζω ότι είναι ένα ύψιστα ερωτικό ποίημα. Ο ποιητής δίνει όρκο πίστης κι αφοσίωσης στην αγαπημένη του πριγκίπισσα ("Κανείς ποτέ – και γω αρνούμαι την απιστία και το ψέμα – "). Αυτή δε η απόφαση μοιάζει λυτρωτική ("Ω τι Απόδραση!"). Η ζωή θα προχωρήσει, θα περάσουνε από άλλα κορμιά αλλά ποτέ κανείς πέρα από αυτή. Είναι το TOP! Είναι η ύψιστη αρχή. Είναι η ΙΔΕΑ του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΡΩΤΑ! Είναι η φιλοσοφική λίθος κάθε ποιητή. Θα μείνει μόνος σαν τον ξερό κισσό των απομακρυσμένων κήπων, μόνος σαν το γυαλί για να μην φθαρεί αυτή η ιδέα. Για να μην αλλάξει αυτή, να είναι μόνο Αυτή!
Για να το συνδέσουμε όμως και λίγο με το θέμα του θρεντ. Θα μπορούσε μια τέτοια ύψιστη ερωτική έκφραση να γίνει από ένα "ανεμογκάστρι"; Από μια γυναίκα που ποτέ δεν είχαμε; Κι αν ναι, θα μπορούσε να είναι αληθινός έρωτας ή θα συνεχίζαμε να μιλάμε για μία ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή;
Είχα γνωρίσει μία Υδροχόα κάποτε (λέω το ζώδιο για να με καταλαβαίνεις καλύτερα ) η οποία σχεδίαζε στο μυαλό της τέτοιες ιδεατές καταστάσεις. Μου μίλαγε για ένα τύπο που ήταν ερωτευμένος μαζί της από απόσταση και αποδεδειγμένα για 6 ολόκληρα χρόνια δεν είχε κάνει τίποτα με άλλη κοπέλα. Εκείνη με πλούσιο ρεπερτόριο εραστών, αλλά αυτό το περιστατικό είχε φορτίσει φοβερά τον εγκέφαλό της σε σημείο να θεωρεί τον έρωτα μια ΙΔΕΑ που αιωρείται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, φτεροκοπά ασταμάτητα και εξαφανίζεται όταν την "αγγίξεις". Αυτή λοιπόν ήταν - για να μην στα πολυλογώ - που με κεράτωσε με τον πρώην της για να μην καταστραφεί η υπέροχη ιδέα που χτίσαμε μαζί!
Ξουτ, ξουτ, μακριά απ' τα Λιοντάρια αυτά...8)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.