parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,903 μηνύματα.
18-03-12
10:19
Είδα χθες το Shame. Όπως το παρουσιάζει στην ταινία, οι κυνηγοί του αγοραίου έρωτα είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να βάλουν τον εαυτό τους σε δέσμευση. Στην εξτρίμ μορφή του, είναι μια άκρα αντικοινωνική συμπεριφορά μιας κοινωνίας κονσέρβα που σε πολτοποιεί κι εσύ επιλέγεις την εκτόνωση της στιγμής απ' το να χτίσεις μια δημιουργική ζωή.
Πολλά από τα εκδιδόμενα κορίτσια στην κατηγορία Τζούλια, του "θέλω και το κάνω", έχουν - στατιστικά αν το δεις - από περίεργη ως μηδαμινή σχέση με τον πατέρα τους. Άλλες τον έχουν χάσει μικρές, σε άλλες είναι καπετάνιος και ταξιδεύει στα πλοία, σε άλλες είναι μέθυσος που έδερνε τη μάνα τους, σε άλλες ήταν πολύ χαλαρός ή πολύ αυστηρός κοκ. Αυτό δεν είναι απόλυτο φυσικά, αλλά η φυσιολογική σχέση με τον πατέρα προικίζει τα κορίτσια με την διάθεση να αναζητούν την ανδρική αγκαλιά χωρίς ανταλλάγματα.
Κατ' αρχήν ποια ηθική ταιριάζει στην συγκεκριμένη περίπτωση;
Αν το δεις με βάση την ωφελιμιστική ηθική όπου το ηθικό κριτήριο είναι οι συνέπειες της πράξης, τότε ίσως να την βγάζεις καθαρή όσο αυτό το "κύκλωμα" δεν σε μολύνει με άλλες παρενέργειες (κοκαίνες, νταβατζιλίκια, κλπ.). Αν το δεις δεοντολογικά, με βάση το καθήκον, ή με βάση την Αριστοτέλεια αρετή, τότε θα πρέπει να σκεφτείς αν θα είχες πρόβλημα η κόρη σου π.χ. να γίνει πόρνη ή όχι. Με τι τρόπο επηρεάζει αυτή η πράξη τη λειτουργία της κοινωνίας; Σε μια ευτυχισμένη, δίκαιη κοινωνία για σένα και την κόρη σου, θα υπήρχαν πόρνες;
Αυτές οι ατραπούς έχουν και την ανάλογη ψυχολογική φθορά. Αρχίζεις σιγά - σιγά και εκφυλίζεσαι, η υπόστασή σου χάνει την πραγματική της αξία και γίνεσαι φερέφωνο (ή σκεύος ηδονής) του κάθε λιγδιάρη φραγκάτου. Αναγκάζεσαι να περιχαρακωθείς σε ένα λούκι ανοσίας και κοινωνικής αναλγησίας που σταδιακά κατατρώει την πνευματική σου διαύγεια.
Ε και, θα μου πεις; Τι ανάγκη έχουμε το πνεύμα αν η σάρκα καλοπερνά; Όσο είσαι νέος η πνευματική ανεπάρκεια δεν θα σε επηρεάζει ιδιαίτερα. Στην πορεία όμως, με την πρώτη στραβή, θα βρεθείς απίστευτα μόνος, άοπλος, εγκαταλελειμμένος και θα πεθάνεις δυστυχισμένος.
Πολλά από τα εκδιδόμενα κορίτσια στην κατηγορία Τζούλια, του "θέλω και το κάνω", έχουν - στατιστικά αν το δεις - από περίεργη ως μηδαμινή σχέση με τον πατέρα τους. Άλλες τον έχουν χάσει μικρές, σε άλλες είναι καπετάνιος και ταξιδεύει στα πλοία, σε άλλες είναι μέθυσος που έδερνε τη μάνα τους, σε άλλες ήταν πολύ χαλαρός ή πολύ αυστηρός κοκ. Αυτό δεν είναι απόλυτο φυσικά, αλλά η φυσιολογική σχέση με τον πατέρα προικίζει τα κορίτσια με την διάθεση να αναζητούν την ανδρική αγκαλιά χωρίς ανταλλάγματα.
Εγώ το βρίσκω μιά χαρά πρέπον και ηθικό σε αυτή την περίπτωση. Έχεις ένα "ταλέντο" ας το πούμε,γιατί να μην βγάλεις και μερικά φράγκα απο αυτό;
Κατ' αρχήν ποια ηθική ταιριάζει στην συγκεκριμένη περίπτωση;
Αν το δεις με βάση την ωφελιμιστική ηθική όπου το ηθικό κριτήριο είναι οι συνέπειες της πράξης, τότε ίσως να την βγάζεις καθαρή όσο αυτό το "κύκλωμα" δεν σε μολύνει με άλλες παρενέργειες (κοκαίνες, νταβατζιλίκια, κλπ.). Αν το δεις δεοντολογικά, με βάση το καθήκον, ή με βάση την Αριστοτέλεια αρετή, τότε θα πρέπει να σκεφτείς αν θα είχες πρόβλημα η κόρη σου π.χ. να γίνει πόρνη ή όχι. Με τι τρόπο επηρεάζει αυτή η πράξη τη λειτουργία της κοινωνίας; Σε μια ευτυχισμένη, δίκαιη κοινωνία για σένα και την κόρη σου, θα υπήρχαν πόρνες;
Αυτές οι ατραπούς έχουν και την ανάλογη ψυχολογική φθορά. Αρχίζεις σιγά - σιγά και εκφυλίζεσαι, η υπόστασή σου χάνει την πραγματική της αξία και γίνεσαι φερέφωνο (ή σκεύος ηδονής) του κάθε λιγδιάρη φραγκάτου. Αναγκάζεσαι να περιχαρακωθείς σε ένα λούκι ανοσίας και κοινωνικής αναλγησίας που σταδιακά κατατρώει την πνευματική σου διαύγεια.
Ε και, θα μου πεις; Τι ανάγκη έχουμε το πνεύμα αν η σάρκα καλοπερνά; Όσο είσαι νέος η πνευματική ανεπάρκεια δεν θα σε επηρεάζει ιδιαίτερα. Στην πορεία όμως, με την πρώτη στραβή, θα βρεθείς απίστευτα μόνος, άοπλος, εγκαταλελειμμένος και θα πεθάνεις δυστυχισμένος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.