mindcircus
Περιβόητο μέλος
Πχ, εγώ με αυτά συμφωνώ:
Γιατί να μην το κάνεις αφού δεν αλλάζει κάτι;
Αφού δεν έχει βαρύτητα και σημασία...και για εσένα σχέση καλή = γάμος...
θα μπορούσε να κάνει υποχώρηση για τον άνθρωπό του, για τον οποίο σήμαίνει πολλά.
Και το πρόβλημα σου αυτό καλλιεργήθηκε μέσα στο οικογενειακό σου περιβάλλον όταν σου έμαθαν πως έτσι πρέπει να γίνει στη ζωή μας, όταν σου έμαθαν ότι μετράει η γνώμη της γειτόνισσας και τα λόγια της πιο πολύ από τον σύντροφό σου, τις επιθυμίες και τα πιστεύω του.
δεν γίνονται όλοι οι γάμοι για αυτούς τους λόγους ή με αυτές ("παντρευόμαστε ή χωρίζουμε") συνθήκες.
Το να παντρεύονται 2 άνθρωποι (και by "παντρευομαι" εγώ τουλάχιστον δεν εννοώ το τζέρτζελο που συνοδεύει συνήθως τους θρησκευτικούς γάμους) είναι εν γένει κάτι όμορφο και τρυφερό/γλυκό κτλ.
Τουλάχιστον εγώ (η ρομαντικά αφελής?) έτσι το φαντάζομαι και δεν μπορώ να καταλάβω (αλήθεια δεν μπορώ, ποτέ δεν μπορούσα!) γιατί το αντιμετωπίζουμε λες και ο ένας (άντρας ή γυναίκα) σέρνει τον άλλο στην...κρεμάλα(!).
Πλέον οι περισσότεροι γάμοι γίνονται από φόβο για το τι θα πει η κοινωνία, από ανάγκη δημιουργίας οικογένειας και γενικότερα "αποκατάστασης" ή για οικονομικά ωφέλη. Έχω πολλά τέτοια παραδείγματα γύρω μου, δυστυχώς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
σύμφωνο συμβίωσης.
Τι ειναι αυτό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω και το εχω ξανακούσει. Προφανώς λειτουργώ διαφορετικά. Δηλαδή, διαφωνώ με τις σκέψεις για το τόσο μακρύ μέλλον. Πολύ αγχωτικό, όταν δεν ξέρεις αν θα υπάρχεις κιόλας. Γιατί το''σε μερικά χρόνια τι θ'απογίνω;'' Είμαι της άποψης να κινούμαστε στο παρόν. Ποιός ξέρει τι θα γίνει σε δέκα χρόνια; Αμα έχει ξενερώσει τώρα, τώρα θα χωρίσει. Λογικό μου φαίνεται αυτό. Δηλαδή να χωρίσει επειδή σε μερικά χρόνια θα ξενερώσει; :/Και δεν είναι ακόμη αργά να πάρεις μια σωστή απόφαση. Αλλά σε 10 χρόνια από τώρα μπορεί και να είναι.
Η εξέλιξη σε μια σχέση είναι ο γάμος; Στασιμότητα αν δεν παντρευτούν και δεν κάνουν παιδιά; Οχι, διαφωνώ καθέτως. Η εξέλιξη είναι προσωπικοτήτων και κοινής πορείας. Δεν εξελίσσονται αν δεν έχουν κοινούς στόχους, κι εδώ δεν έχουν όπως διαφαίνεται, άρα δεν εξελίσσονται όπως γράφεις και σε αυτό μόνο θα συμφωνήσω. Μόνο που ακολούθησαμε εντελώς διαφορετική συλλογιστική. Το αποτέλεσμα όμως είναι κοινό- οτι προς το παρόν είναι στάσιμοι κι αυτό την αναστατώνει (και προφανώς αναστατώνει και τον ίδιο).."Είμαι στην ηλικία των 27 ή των 30 ή των 30κάτι και πρέπει επειγόντως να παντρευτώ και να κάνω παιδί" θεωρώ ότι μια σχέση τόσων ετών πρέπει να εξελιχθεί κάπως. Η στασιμότητα στα ίδια και τα ίδια κουράζει τη σχέση.
όσο παράλογος είναι ο φόβος εκείνου που, επειδή απέτυχε στον πρώτο του γάμο, αρνείται να προχωρήσει σε δεύτερο -λες και είναι θέμα θεσμού και όχι ανθρώπων- άλλο τόσο παράλογη είναι η εντύπωση εκείνης που θεωρεί τη συγκαταβασή του στο θέμα του γάμου σαν απόδειξη της αγάπης του. Εγγύηση για την αντοχή μιάς σχέσης στο χρόνο δεν υπάρχει και σίγουρα ο γάμος δεν αποτελεί εξασφάλιση για κάτι τέτοιο.
Η φίλη μας η Λέττα πρέπει να ξεκαθαρίσει τί ακριβώς αντιπροσωπεύει για εκείνη ο γάμος. Ικανοποίηση κάποιας βαθύτερης δικής της ανάγκης, ή ικανοποίηση της επιθυμίας του κοινωνικού της περίγυρου...
Συμφωνώ σε όλα. Και να προσθέσω, να δει σήμερα τι θέλει κι αν θέλει αφού πρώτα όπως έγραψες φτιάξει τον ορισμό γάμου μέσα της
Ο γάμος καθησυχάζει τις ανασφάλειες και το αίσθημα ιδιοκτησίας μας επάνω στο σύντροφό μας. Παρ' όλα αυτά, ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγεί κανείς από την εμμονή στην άχρηστη κοινωνική συμβατότητα που λέγεται γάμος, είναι να παντρευτεί...
Αν νιώθει κάποιος έτσι οπως περιγράφεις και τελικά παντρευτεί, κατά τη γνώμη μου όχι μόνο δεν απαλλάσσεται απο τις εμμονές που λες, αλλά ανοίγει τον τάφο του. Η κάλυψη ανασφαλειών κι ολ'αυτά είναι ουτοπικά. Εδώ δηλαδη και μ'εσένα διαφωνώ.. Γενικώς το θέμα ''γάμος'' το θεωρώ καθαρά τυπικό κι αυτό αν θελήσει το ζευγάρι να κάνει παιδιά, αλλιώς δε βρίσκω κανένα λόγο σοβαρό να παντρεύεται κάποιος. Για πάρτυ αν θέλει να το κάνει, ας το κάνει. Ολες τις υπόλοιπες ιδέες που αναφέρονται(ανασφάλειες, αισθημα ιδιοκτησίας, μεγαλώνω και πρέπει πρεπει πρεπει, τι θα πει ο κοσμος, η μανα, ο θειός, ο μπατζανακης, ο μπακαλης κλπ) εμένα μου φαίνονται αποπνικτικές κι αυτό μόνο ελευθερία δεν ειναι, αρα καλα λεω γω, ταφος
Το θεμα ειναι αμα γουσταρουν και οι δυο να κανουν ο,τι κανουν και να ειναι καλα μαζι. Κι αμα θελουν απο κοινου ενα μωρακι, αποφασιζουν πως θα γινει η δουλεια, με ή χωρις γάμο. Με τον γάμο νομίζω είναι καλύτερα για το παιδί απο νομικής/οικονομικής άποψης. Η δεν παιζει ρολο; Εξηγηστε τα μου επι τη ευκαιρια, αν θελετε, σεις που τα εχετε ζησει ή ψαξει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
ειληκρινα σας ευχαριστω πολυ που ασχοληθηκατε με το θεμα μου για να λυσω καποιες αποριες το παιδι μενει με τη μαμα του εκτος απο παρασκευη σαββατο και κηριακη 15 μερες τα χριστουγεννα 15 μερες το πασχα και σχεδον ολο το καλοκαιρι ειναι με το μπαμπα του με το παιδι εχουμε πολυ καλες σχεσεις.οσο για τιη μανα μου με πιεζει πολυ στο θεμα του γαμου οχι πως και εγω δεν θελω . θελω πολυ να τον παντρευτω και να ζησω μαζι του εκεινος ειναι το θεμα απο συζητησεις εχω καταλαβει πως δεν θελει αυτο που θελει ειναι να συζησουμε και τι θα βγει με αυτο???θα μεινουμε αλλα 6 χρονια μαζι και η δικη μου η ζωη τα δικα μου θελω?δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο αυτο μα εγω τον αγαπω πολυ ξερω οτι το καλυτερο θα ηταν να εφευγα απο αυτη τη σχεση ομως δεν μπορω ειμαι δεμενη μαζι του ανεχομαι τα παντα απο αυτον.ειμαι τοσο μπερδεμενη
Λες πως έχεις αντιληφθεί οτι δε θέλει τον γάμο. Ο λόγος ποιός είναι; Επίσης, γιατί να φύγεις απο τη σχέση και τι σ''εχει κάνει να το λες αυτό; Τι ανέχεσαι; Προς το παρόν θα πρότεινα ν'αφήσεις τη μητέρα σου λιγάκι απέξω και να μιλήσεις μόνο με σένα, για σενα. Θα συνεχίσεις να είσαι μπερδεμένη αν δεν τα ξεκαθαρίσεις ένα ένα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Ευχάριστο νέο! Η ώρα η καλήαρραβωνιαστήκαμε
Ο γάμος είναι σε λιγότερο από χρόνο
Εντιτ. Εκανα επεξεργασία, καθώς νομιζα οτι η Χιμέλα το έγραψε.. Αλλά δεν πειράζει... Τζίλντα αν και δε γνωριζόμαστε, εύχομαι ολα κατ'ευχήν και καλούς απογόνους!
'Ωρες ώρες πιστεύω ότι μερικοί άνθρωποι ζουν για τους άλλους και την κοινωνία.
Πόσo μεγάλη αλήθεια...
Σ ευχαριστώ πάααααααααααααααρα πολύ.
Και στα δικά σου (αν δεν είσαι ήδη παντρεμένη)
Εμένα μη μου ευχηθείς σε παρακαλώ και μου θυμίσεις κάτι θειάδες σε γάμους που έχω παρευρεθεί...
Δε βιάζομαι, είμαι μικρή
Δε μας είπε πως το παιδί θα μένει μαζί τους. Αν υποθέσουμε -αφού δε μας έχει διευκρινήσει- πως είναι χωρισμένος και το παιδί μένει με τη μητέρα του, δεν βρίσκω τον λόγο να δεθούν αυτοί οι δύο παραπάνω απ''οσο πρέπει, αν το χειριστεί σωστά ο πατέρας. Το παιδί είναι 10, και μέχρι ν'αποφασιστεί γάμος και γίνουν συζητήσεις γενικώς αλλά και με το παιδί, αυτό θα έχει κι άλλο μεγαλώσει. Μπορεί ν'αντιληφθεί πως ο μπαμπάς έχει μια νέα σχέση που όπως όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Κι αν χωρίσουν όπως λες, πάλι λογικό θα του φανεί, εφόσον το έχουν περάσει σωστά στο παιδί και οι δύο γονείς. Οι γονείς. Οχι η νέα γυναίκα του μπαμπά. Εδώ βρε συ Χαντερ χώρισε ο μπαμπάς του με τη μαμά του και το ρύθμισαν. Αυτό δε θα μπορεί να ρυθμιστεί; Γιατί να νιώθει πως φταίει το παιδί; Για να νιώσει κάτι τέτοιο ένα παιδί, θα πρέπει να του το έχουν έτσι περάσει. Επίσης, το συγκεκριμένο κομμάτι, δεν κάνεις λάθος που το θίγεις βέβαια, δεν νομίζω πως έχει να κάνει άμεσα με τη θεματοθέτρια, αλλά με τον εν λόγω. Εδώ μιλάμε για σχέση πατέρα-παιδιού. Οποιοσδήποτε άλλος μπει/βγει στη ζωή τους, η σχέση αυτή θα πρέπει να είναι ειλικρινής κι αμετάκλητη. Σαφώς ανθρωπός της είναι , σαφώς οφείλει να το σκεφτεί το ζήτημα αυτό, αλλά δεν μπορεί η ίδια τίποτα να κάνει, γιατί πολύ απλά είναι η νέα γυναίκα του μπαμπά, αγαπάει το παιδάκι, θέλει να το φροντίζει, αλλά δεν είναι η μαμά του.μα εχει σχεση θελει δεν θελει το παιδι. Ο πατερας του παιδιου θα εχει νεα γυναικα, και με καποιον τροπο το παιδι θα δεθει σε εναν βαθμο με αυτην την γυναικα, εαν χωρισουν (που ΔΕΝ το ευχομαι) αυτο το παιδι - και καθε παιδι θα μπορουσε να σκεφτει οτι σε καποιο βαθμο φταιει το ιδιο για τον χωρισμο, κατι που πιστεψε με μπορει να καταστρεψει την ζωη ενος παιδιου.
Αλλά δε μας έχει λύσει ακόμα πολλές απορίες η θεματοθέτρια. Οπως ακόμα μια που μου δημιούργηθηκε- το παιδί ζει με τον πατέρα/Ποιά είναι η οικογενειακή τους κατάσταση γενικώς; Γιατί αν αρχίσουμε τις υποθέσεις, οι απόψεις θα είναι τόσες πολλές και θα λείπει η πραγματικότητα.
Τι να σου πω... ξέρω πεθερές που ανακατεύονται, ξέρω πεθερές που δεν ανακατεύονται. Δεν συμφώνω τόσο με το τελευταίο που λες. Είναι στον άνθρωπο. Το βασικό είναι τι θέλει εκείνη, αφήνοντας έξω την άποψη της μητέρας της. Δε θα τον πάρει η μάνα της, αυτή θα τον πάρειεγω προσωπικα καταλαβα οτι η μητερα την πιεζει, η κοπελια ναι μεν τον θελει,αλλα απο την αλλη θελει να εχει και την μητερα της ευτυχισμενη, που και παλι προσωπικα δεν πιστευω οτι μπορει να γινει ( η καθε μανα μπορει να γινει η κακια πεθερα - εξαιρεσεις ΔΕΝ υπαρχουν δυστηχως
Ποσο σίγουρη είναι γι'αυτό, πόσο πραγματικά το θέλει και ποιές οι πραγματικές απόψεις του εν λόγω (όχι οι δικαιολογίες)- οι πραγματικοί λόγοι που αποφεύγει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Και κάτι επιπλέον: Τον έχεις ρωτήσει ευθεώς γιατί ενώ ήθελε στην αρχή, τώρα το αποφεύγει; Μήπως τα περι σοβαρού που ανέφερε στην αρχή, ήταν για συγκατοίκηση αλλά εσύ παρερμήνευσες; Σου χε μιλήσει απο την αρχή για ''γάμο'' και παιδιά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Αν ειχα την ιδια βαθια κι ωριμη επιθυμια εχοντας εμπνευστει απο το ατομο του, αμοιβαια ολ αυτα δηλαδή, θα προχωρουσα χωρις δευτερες σκεψεις. Θα ξαναπω πως για να θες να προχωρησεις μια σχεση και να τη ''σοβαρεψεις'' με συμβιωση, οικογενεια και παιδια, πρεπει να το θελουν και οι δυο αμοιβαια. Οταν δεν το θελει ο ενας, δεν μου μοιαζει λογικο να το θελει ο αλλος. Δηλαδη το ''θελω γω αλλα εσυ οχι'' δεν το καταλαβαινω. Γιατι οπως ξαναειπα, μετραει τι σου εμπνεει ο αλλος. Δηλαδή αν σκεφτει ο ενας αυτο το μελλον και δει πως ο αλλος δεν το σκεφτεται, τοτε πως να εμπνευστεις και να συνεχισεις να θες αυτο το μελλον οταν ο αλλος δε το θελει; Ασε που νομιζω -δηλαδη ειμαι σιγουρη- πως εμεις ελκυουμε τα ατομα που θα ικανοποιούν τις βαθιες επιθυμιες μας, ανεξαρτητως αναρκετος κοσμος δεν μπορει ή δε θελει να ερθει σε επαφη με τον εσωτερικο του βαθυ ασυνειδητο κοσμο.
Tεσπα, με λιγα λογια. Αυτα θελουν ή δυο ή κανεναν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Δεν πρέπει όμως Καγίρα μου, να χεις απέναντι και τον άνθρωπο που θα στα εμπνέει; Θέλω να πω, αν μια τέτοια επιθυμια- συμβίωση κλπ- είναι ατομική, προυποθέτει όμως δύο άτομα. Για την ακρίβεια προυποθέτει την επιθυμία και των δύο. Επομένως, εικάζω, αν ναι μεν είναι επιθυμία, αλλά ατομική, μήπως καταλήγει ουτοπική; Και μήπως η πραγματική επιθυμία υφίσταται μόνο όταν βρίσκεται στο πλάι μιας γυναίκας, ο ''μούσος'' (απο τη ''μούσα'') της ιστορίας; Και το αντίστροφο σαφώς.θέλω και να ερωτευτώ, να πεθαίνω, να λιώνω και δεν θα έμενα με κάποιον που θα ένιωθα λιγότερα από αυτά
Σε συζητήσεις που κάνω με μεγαλύτερης ηλικίας άτομα των 30 κι άνω, θεωρείται πως η γυναίκα άνω των 30 έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις και σε σεξουαλικό αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο(κάτι που ναι μεν δεχομαι αλλα κι ενίσταμαι καθώς αν δεν παινέψεις την ηλικία σου να πέσει να σε πλακώσει). Και προφανώς αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι που την στρέφουν στο να αναζητά το ''πακέτο'' εδώ και τώρα, κοιτάζοντας ευθεία και με απαιτήσεις. Κι αναρωτιέμαι, ως νεότερη και μην έχοντας υπάρξει δέσμια -ακόμα τουλάχιστον γιατί ποτέ δε λές ποτέ- αυτών των σκέψεων, πες πως μια γυναίκα αφήσει έναν άνθρωπο που αγαπά αλλά που δεν είναι στην ίδια φάση και πες πως τελικά βρίσκει έναν τύπο που θα της κάνει τα παιδιά και θα της σοβαρέψει τη ζωή... αναρωτιέμαι αν τελικά επρόκειτο για επιθυμία ουτοπική που πραγματοποιήθηκε ναι μεν αλλά φάνηκε μακροπρόθεσμα ώς λύση ανάγκης. Κι αναρωτιέμαι αν μακροπρόθεσμα κάτι τέτοιο θα της είχε φέρει όλον αυτόν τον καιρό την αληθινή ευτυχία.
Την ευτυχία γενίκοτερα στη ζωή και τις περιόδους αυτής, τα αντιλαμβανόμαστε μακροπρόθεσμα.
Και δε μιλώ για χαρά και ενσταντανέ ευεξίας, μιλάω για καλή ποιότητα ζωής που περιλαμβάνει την αγάπη δυο ανθρώπων ακόμα κι αν διαφέρουν κατά πολύ κι έχουν διαφορετικές επιθυμίες. Σαφώς και δεν λέω ''μείνε στη σχέση εφόσον δεν καλύπτεσαι'', αλλά λέω ''κάνε μια στάλα υπομονη κι άσε τη ζωή να σου δείξει τον δρόμο που θα πάρεις και τα άτομα που θα συναντήσεις. Με κάποιο ίσως εμπνευστείς, μπορεί και με κανένα'' . Γενικά το ''εσύ''.
Αλλωστε οι πιθανότητες για όλους και για όλα είναι 50-50. Το κοινό σε όλους είναι πως οφείλουν να ζουν ως έχουν τα δεδομένα στη ζωή τους, γιατί η ζωή είναι μικρή και είναι κρίμα να περνά παρέα με τις μόνιμες σκέψεις για το μέλλον. Λες και το ξέρει και κανείς...!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.