26-07-12
14:03
Και ειναι καλυτερα ας πουμε,να μην υπαρχει καποιος(να ειναι δηλαδη νεκρος) απο το να υπαρχει?
Η ζωη δεν μας τα φερνει ολα στο πιατο,γλυκα και στολισμενα.Πρεπει να παλεψουμε.Θα μου πεις,ναι,ειναι προσωπικη υποθεση,αλλα αηδιαζω οταν ακουω τετοιες αποψεις,και ενα υφακι ''σκοτωνουμε οτι δεν μας αρεσει'' και περναμε μετα τελεια.
Με εκνευριζει αυτος ο τυπος ανθρωπου(?)
Δεν τίθεται θέμα του υπάρχει, τίθεται θέμα του πόσο αντέχει να βασανιστεί, γιατί για βασανιστήριο πρόκειται, έχω στη οικογένεια μου τέτοιο πρόσωπο DrHouse και γνωρίζω, για να μεγαλώσεις ένα τέτοιο παιδί θέλει αρχίδι* καμπάνες, και αν αυτό γνωρίζεις από την αρχή ότι δεν το έχεις καλύτερα να κάνεις έκτρωση πριν να είναι αργά...Άντε και το κάνεις το παιδί μετά από 10-20 χρόνια αν κουραστείς τι κάνεις; Το πετάς σε ίδρυμα; Γιατί το έχω δει και αυτό.....
Έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται, ας μην ήμαστε τόσο απόλυτοι... :/
(Δεν ανοίγεις νέο τοπικ με αυτό το θέμα; έχουμε βγει εκτός γιατί και είναι ενδιαφέρον )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-07-12
13:51
Για τα προβληματα υπαρχει η ιατρικη.Αλλιως να μην υπηρχε,και να πετουσαμε οτι δεν ηταν ''τελειο'' στα σκουπιδια.
Επισης,γιαυτο υπαρχουν και οι υιοθεσιες,για να δινονται τα παιδια σε καλυτερες οικογενεις,με φιλικοτερο οικογενειακο περιβαλλον,και φυσικα σε ατομα που εχουν την οικονομικη δυνατοτητα να τα αναθρεψουν.
Δεν ειναι ανταλλακτικο το παιδι,να το πεταμε οταν γουσταρουμε,επειδη εχει καποιο προβλημα.
Το εχω ξαναπει αυτο,αλλα θα το επαναλαβω.Παρομοια ατομα,που κανουν τετοιες προτασεις,καλο θα ηταν να λενε ''ναι,ειμαι/νιωθω ανικανος/ανικανη να μεγαλωσω ενα παιδι με προβληματα,διοτι θελω ενα ξανθο με γαλαζια ματια'' αντι να αναγουν αυτα τα απανθρωπα συμπερασματα,σε μια καθολικοτητα.
Χαιρε,νομοθετη!
Θαυμάζω πάρα πολύ ανθρώπους που μεγαλώνουν παιδιά με μορφές νοητικής στέρησης, και αν βρεθώ ποτέ σε τέτοια θέση θέλω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ, αλλά μην είσαι απόλυτος ότι αναζητάνε το σούπερ παιδί, είναι άδικο αυτό, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν την δύναμη να βλέπουν σε τέτοια κατάσταση πρόσωπα που αγαπάνε πολύ, και άλλοι που επιλέγουν την έκτρωση γιατί δεν θέλουν να περάσει τόσες δοκιμές ένα παιδί..
Στο λέω αυτό γιατί πολύ το κάνουν με το σκεπτικό ότι και το παιδί θα ταλαιπωρηθεί πολύ γιατί πάντα θα θέλει κάποιος να είναι στο πλάι του, δηλαδή δεν θα μπορεί αν είναι ανεξάρτητος και ελεύθερος με όλη τη σημασία αλλά και οι γονείς αναλαμβάνουν δύσκολο ρόλο και ταλαιπωρία...
Το ότι κάποιοι δεν έχουν τη σωματική και ψυχολογική δύναμη να ανταπεξέλθουν σε τέτοιες καταστάσεις δε τους κάνει αυτό που περιέγραψες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.