Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
15-09-09
10:50
Να κρατικοποιήσει τουλάχιστον τις ελληνικές τράπεζες, που υπήρχαν και λειτουργούσαν στην Επικράτεια, αξιοποιώντας τις διατάξεις του Νόμου 1083/80 και Απόφασης της Νομισματικής Επιτροπής 289/80, από το 1981 και μέχρι την ημέρα που άρχισε να ισχύει ο Νόμος 2601/98!
-Με τον πρώτο νόμο, ο «Δικομματισμός», καθʼ υπέρβαση μάλλον της σχετικής συνταγματικής νομιμότητας και με αγαστή την «χάρη» του Αρείου Πάγου, ενεφύσησε προς τις ελληνικές τράπεζες, το «δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν», αρκεί «να υπάρχει χρήμα, στην ελληνική αγορά». Και να παρανομήσουν ακόμη, δηλαδή. Αυτό μπορούσε να γίνει, κατʼ εφαρμογή της ΑΝΕ 289/80: «Μπορείτε να ανατοκίζετε- κοινώς , «γλύφετε» -τα δάνειά σας, απεριόριστα και για απεριόριστο χρόνο». Ήταν τα «Πανωτόκια», από την αγαστή συνεργασία «Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα», που εκτός απʼ την καταστροφή της Δραχμής και του παραδοσιακού ιστού της εθνικής οικονομίας, έγινε και το άλλοθι, να ανθίσουν στη κοινωνία μας, αφενός το «τοκογλυφικό πνεύμα» κι αφετέρου η «παραοικονομία». Χαρακτηριστικά συμπτώματα έκπτωσης (και κατάπτωσης), ηθικού, πολιτικού και κοινωνικού επιπέδου, η ιστορία θα εντοπίζει τουλάχιστον: «Υπόθεση Κοσκωτά», «Υπόθεση Σοφοκλέους», «Υπόθεση Πόρτο Καράς», «Υπόθεση Κουμπάρων»(όχι μόνο στα «ελληνοτουρκικά, αλλά, και στα «γάλατα»!), «Υπόθεση Ομολόγων», «Υπόθεση Ζήμενς» κ.π. Αντισώματα; «Λαϊκά», φυσικά, οι «ακάλυπτες», η «λαμογιά» και …ο «καρατζαφερισμός», φευ!
-Με τον δεύτερο νόμο, στο άρθρο 12, ουσιαστικά αναγνωρίζεται η σχεδόν εικοσαετής και κατʼ εξακολούθηση παρανομία (έστω με την έννοια της «αστικής νομιμότητας» !), Δημοσίου- Τραπεζών εις βάρος, όχι μόνον της Εθνικής Οικονομίας(Δραχμής) αλλά και χιλιάδων ελληνικών οικογενειών, πλην όμως τα όποια εγκλήματα παραγράφονται με μία απλή «κατάργηση» της «παραγράφου 6. του άρθρου 8 του ν. 1083/1980»!
Εάν λοιπόν σήμερα, οι «διεθνείς» μας εν γένει «περιστάσεις», όσο και οι «εν οίκω» μας καταστάσεις, επιτρέπουν στη λαϊκή πολιτική και ηθική κρίση αυτού του τόπου, να απαιτήσει την «αναψηλάφηση» της «Υπόθεσης Τραπεζών»- από το 1981 και μέχρι το 1999!- τα ηθικά, πολιτικά και οικονομικά τεκμήρια, δικαιώνουν, το αρχικό «αίτημα». Που ίσως όμως να είναι και απαίτηση του …(εθνικού)μέλλοντός μας!
ΥΓ: Γι' αυτό και με την ευκαιρία, μπαίνει σε δημοψήφισμα η "πρότασή" μου:
Να κρατικοποιηθούν Ελληνικές Τράπεζες;
- Ναι
- Όχι
-Με τον πρώτο νόμο, ο «Δικομματισμός», καθʼ υπέρβαση μάλλον της σχετικής συνταγματικής νομιμότητας και με αγαστή την «χάρη» του Αρείου Πάγου, ενεφύσησε προς τις ελληνικές τράπεζες, το «δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν», αρκεί «να υπάρχει χρήμα, στην ελληνική αγορά». Και να παρανομήσουν ακόμη, δηλαδή. Αυτό μπορούσε να γίνει, κατʼ εφαρμογή της ΑΝΕ 289/80: «Μπορείτε να ανατοκίζετε- κοινώς , «γλύφετε» -τα δάνειά σας, απεριόριστα και για απεριόριστο χρόνο». Ήταν τα «Πανωτόκια», από την αγαστή συνεργασία «Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα», που εκτός απʼ την καταστροφή της Δραχμής και του παραδοσιακού ιστού της εθνικής οικονομίας, έγινε και το άλλοθι, να ανθίσουν στη κοινωνία μας, αφενός το «τοκογλυφικό πνεύμα» κι αφετέρου η «παραοικονομία». Χαρακτηριστικά συμπτώματα έκπτωσης (και κατάπτωσης), ηθικού, πολιτικού και κοινωνικού επιπέδου, η ιστορία θα εντοπίζει τουλάχιστον: «Υπόθεση Κοσκωτά», «Υπόθεση Σοφοκλέους», «Υπόθεση Πόρτο Καράς», «Υπόθεση Κουμπάρων»(όχι μόνο στα «ελληνοτουρκικά, αλλά, και στα «γάλατα»!), «Υπόθεση Ομολόγων», «Υπόθεση Ζήμενς» κ.π. Αντισώματα; «Λαϊκά», φυσικά, οι «ακάλυπτες», η «λαμογιά» και …ο «καρατζαφερισμός», φευ!
-Με τον δεύτερο νόμο, στο άρθρο 12, ουσιαστικά αναγνωρίζεται η σχεδόν εικοσαετής και κατʼ εξακολούθηση παρανομία (έστω με την έννοια της «αστικής νομιμότητας» !), Δημοσίου- Τραπεζών εις βάρος, όχι μόνον της Εθνικής Οικονομίας(Δραχμής) αλλά και χιλιάδων ελληνικών οικογενειών, πλην όμως τα όποια εγκλήματα παραγράφονται με μία απλή «κατάργηση» της «παραγράφου 6. του άρθρου 8 του ν. 1083/1980»!
Εάν λοιπόν σήμερα, οι «διεθνείς» μας εν γένει «περιστάσεις», όσο και οι «εν οίκω» μας καταστάσεις, επιτρέπουν στη λαϊκή πολιτική και ηθική κρίση αυτού του τόπου, να απαιτήσει την «αναψηλάφηση» της «Υπόθεσης Τραπεζών»- από το 1981 και μέχρι το 1999!- τα ηθικά, πολιτικά και οικονομικά τεκμήρια, δικαιώνουν, το αρχικό «αίτημα». Που ίσως όμως να είναι και απαίτηση του …(εθνικού)μέλλοντός μας!
ΥΓ: Γι' αυτό και με την ευκαιρία, μπαίνει σε δημοψήφισμα η "πρότασή" μου:
Να κρατικοποιηθούν Ελληνικές Τράπεζες;
- Ναι
- Όχι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
05-09-07
12:37
Έτσι είναι αλήθεια, "μπέρδεμα", αλλά διαφορετικά και όπου νάναι- ας πούμε, μετά την 31.12.2013!- ως "εθνική οικονομία" και "εσωτερική αγορά", με το Ευρώ, την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα από "πίσω" μας, θα "μπερδέψουμε τα μπούτια" μας, με τα "χέρια" των όποιων "κερδοσκόπων" του παγκόσμιου "Real Estate".Μπέρδεμα ρε συ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.