MissKit
Επιφανές μέλος
Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
14-06-13
04:14
Να βάλω και τον έτερό μου έρωτα από αυτό το album αφού ξεκίνησα.
Χάδια
Χάδια
Χάρτες στο συρτάρι
κρύβουν αναμνήσεις,
παλεύω να διασώσω
αυτά που θες να σβήσεις.
Είχες πει θυμάμαι
πως μέσα στο δικό σου σώμα
θα πάψω να είμαι θνητός.
Μα τώρα κάτω απ' το κρεβάτι
εκκολάπτονται κρίσεις,
τι κι αν συνεδριάζεις
πώς θα τις αφανίσεις.
Δεν είναι πως δεν θέλω
ένα δικό σου χάδι,
μα κάποιοι δεν ζητάνε χάδια
κι ας ζούνε στο σκοτάδι.
Πάνω απ' το σημάδι
υπόγειος πάλι πόνος,
έμεινε η ελπίδα
άνθη να σπείρει ο χρόνος.
Έλεγες θυμάμαι
πως μέσα στη δική μας νύχτα
γεννιέται αστείρευτο φως...
Μα τώρα νέες παραισθήσεις
τα βλέφαρα γέρνουν
και ενώ εδώ χαράζει
πάλι τη νύχτα φέρνουν.
Δεν είναι πως δεν θέλω
ένα δικό σου χάδι,
μα κάποιοι δεν ζητάνε χάδια
κι ας ζούνε στο σκοτάδι
κρύβουν αναμνήσεις,
παλεύω να διασώσω
αυτά που θες να σβήσεις.
Είχες πει θυμάμαι
πως μέσα στο δικό σου σώμα
θα πάψω να είμαι θνητός.
Μα τώρα κάτω απ' το κρεβάτι
εκκολάπτονται κρίσεις,
τι κι αν συνεδριάζεις
πώς θα τις αφανίσεις.
Δεν είναι πως δεν θέλω
ένα δικό σου χάδι,
μα κάποιοι δεν ζητάνε χάδια
κι ας ζούνε στο σκοτάδι.
Πάνω απ' το σημάδι
υπόγειος πάλι πόνος,
έμεινε η ελπίδα
άνθη να σπείρει ο χρόνος.
Έλεγες θυμάμαι
πως μέσα στη δική μας νύχτα
γεννιέται αστείρευτο φως...
Μα τώρα νέες παραισθήσεις
τα βλέφαρα γέρνουν
και ενώ εδώ χαράζει
πάλι τη νύχτα φέρνουν.
Δεν είναι πως δεν θέλω
ένα δικό σου χάδι,
μα κάποιοι δεν ζητάνε χάδια
κι ας ζούνε στο σκοτάδι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MissKit
Επιφανές μέλος
Η Bastet 1/3 ΜΕΤΣ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μελισσοκόμος και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 11,568 μηνύματα.
13-06-13
04:16
Κόρε. Ύδρο. | Απλές ασκήσεις στον Υπαρξισμό
Ένα μουσικό έργο που μου απορρόφησε την ψυχή, το μυαλό, με έκανε να βουρκώσω, ακόμη και να χειρονομήσω βιαίως, σαν ντράμερ, στη μέση του δρόμου.
Πηγή: tospirto
Ο δρόμος μου για σένα
Δεν ξέρω αν θα ήθελα να υπάρχεις·
τη μια φοβάμαι εσένα και την άλλη το κενό.
Είχα μια ελπίδα πως για όλα φταίει το καλοκαίρι,
μα μέσα μου το αγκάθι σου γίνεται όλο και πιο αιχμηρό με τον καιρό.
Οι φίλοι εκπλήσσονται που ακόμα επιμένω
και λένε πως το κάνω μόνο από εγωισμό.
Μ' αυτά που έγραψες στον Τοίχο σου γελάνε,
μα αυτή η αφέλεια για μένα ορίζει τον ερωτισμό.
Ατέλειωτος ο δρόμος μου για σένα
κι από τους θάμνους εμφανίζονται σπαθιά·
θα μείνει ο πόνος τελικά να σε θυμίζει
ή το λευκό σκουφάκι που είχες στα μαλλιά;
Το ξέρω πως κολλάω μέσα στο βάλτο,
μα όποτε κάνω να ξεφύγω μπλέκομαι μέσα σε κλαδιά
κι εκεί που λέω «Ως εδώ, τα παρατάω»,
ένα στρουμφάκι που σου μοιάζει με σημαδεύει στην καρδιά.
Μέσα στο χάος που μας χωρίζει αιωρούμαι,
κλείνω τα μάτια μου και βλέπω εμένα δίπλα στο Θεό,
μα, όπως γυρνάει η σελίδα του βιβλίου,
χάνω τον έλεγχο και πέφτω ξανά μες στον ορυμαγδό.
Κι αν ίσως τώρα χαίρομαι που φεύγεις όπως φεύγεις,
που χάνεσαι μέσα στα Χριστούγεννα
κι αφήνεις μόνο τ' όνομά σου αποτύπωμα στο χιόνι,
θα σβήσει άραγε κι αυτό τη νέα χρονιά;
Τα περιθώρια στενεύουν και αρχίζω να πιστεύω
πως θα χαθείς για πάντα και ποτέ δε θα σε ξαναδώ.
Δεν ξέρω αλήθεια αν ενέδιδες για πόσο θά 'χα αντέξει,
μα το προσύμφωνο υπεγράφη και οι πλαστές εγγυητικές ήταν εδώ.
τη μια φοβάμαι εσένα και την άλλη το κενό.
Είχα μια ελπίδα πως για όλα φταίει το καλοκαίρι,
μα μέσα μου το αγκάθι σου γίνεται όλο και πιο αιχμηρό με τον καιρό.
Οι φίλοι εκπλήσσονται που ακόμα επιμένω
και λένε πως το κάνω μόνο από εγωισμό.
Μ' αυτά που έγραψες στον Τοίχο σου γελάνε,
μα αυτή η αφέλεια για μένα ορίζει τον ερωτισμό.
Ατέλειωτος ο δρόμος μου για σένα
κι από τους θάμνους εμφανίζονται σπαθιά·
θα μείνει ο πόνος τελικά να σε θυμίζει
ή το λευκό σκουφάκι που είχες στα μαλλιά;
Το ξέρω πως κολλάω μέσα στο βάλτο,
μα όποτε κάνω να ξεφύγω μπλέκομαι μέσα σε κλαδιά
κι εκεί που λέω «Ως εδώ, τα παρατάω»,
ένα στρουμφάκι που σου μοιάζει με σημαδεύει στην καρδιά.
Μέσα στο χάος που μας χωρίζει αιωρούμαι,
κλείνω τα μάτια μου και βλέπω εμένα δίπλα στο Θεό,
μα, όπως γυρνάει η σελίδα του βιβλίου,
χάνω τον έλεγχο και πέφτω ξανά μες στον ορυμαγδό.
Κι αν ίσως τώρα χαίρομαι που φεύγεις όπως φεύγεις,
που χάνεσαι μέσα στα Χριστούγεννα
κι αφήνεις μόνο τ' όνομά σου αποτύπωμα στο χιόνι,
θα σβήσει άραγε κι αυτό τη νέα χρονιά;
Τα περιθώρια στενεύουν και αρχίζω να πιστεύω
πως θα χαθείς για πάντα και ποτέ δε θα σε ξαναδώ.
Δεν ξέρω αλήθεια αν ενέδιδες για πόσο θά 'χα αντέξει,
μα το προσύμφωνο υπεγράφη και οι πλαστές εγγυητικές ήταν εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.