μαριώ
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η μαριώ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ζωγράφος (Αττική). Έχει γράψει 123 μηνύματα.
18-09-12
15:37
Mηπως ομως αυτη η απαθεια και ο κυνισμος που σε διακατεχει προερχεται απο μια συγγνωμη που περιμενες να ακουσεις απο καποιον και ποτε δεν την ακουσες? Αυτα που λες αυτο μου φερνει στο μυαλο. Υπαρχουν ανθρωποι που αντιμετοπιζουν τον κοσμο οπως λες εσυ αλλα συνηθως ειναι ανθρωποι μεγαλυτερης ηλικιας που εχουν κουραστει απο τη ζωη ή εχουν προδοθει απο καποιον.
Νομιζω η τωρινη μου αντιδραση εχει σχεση με αυτο που εκανα παλαιοτερα που νομιζα οτι παντα οι αλλοι εχουν δικιο, οτι μου κανουν χαρη οσοι με κανουν παρεα, οτι δεν επρεπε ποτε να κανω λαθος, οτι οι γυρω μου ειναι τελειοι και επρεπε να προσπαθω να ειμαι ανταξια και αλλα τετοια μαργαριταρια. Με αλλα λογια ημουν υπερευαισθητη προς την αντιθετη κατευθυνση. Απο τοτε που καταλαβα οτι οι περισσοτεροι κανουν τα ιδια και χειροτερα εχω γινει πολυ γουρουνα.
Αρχική Δημοσίευση από DreamRider;3336549Επισης η συγχωρεση (που οπως λες δεν αναζητας) δεν συνεπαγεται με μια "συγγνωμη" και ενα "ενταξει ρε φιλε δεν τρεχει τπτ"... Καποιες φορες η συγχωρεση ειναι απλα ενα βλεμα. Μπορει καποιοι καθημερινα να συγχωρουν συμπεριφορες σου κι εσυ απλα να μην το καταλαβαινεις.[/QUOTE:Ξερω οτι δεν μου κρατουν κακια (και αυτο δεν ειναι απαραιτητα καλο για την εξελιξη της συμπεριφορας μου). Το θεμα ειναι οτι δεν νιωθω αυτη την αναγκη να ζητησω συγχωρεση οπως παλαιοτερα που ενιωθα θλιψη και εκανα πραγματικη προσπαθεια αλλαγης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.