Αλκίμαχος
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Αλκίμαχος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 224 μηνύματα.
18-09-12
23:17
Όλα τα υπόλοιπα οκ, αλλά με αυτό διαφωνώ κάθετα. Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών, η μαμά μου έκανε άμεσα άλλη σχέση με την οποία μείναμε όλοι μαζί και αυτό θεωρώ πως είναι ό,τι καλύτερο μου συνέβη, αφού μπορούσα να έχω την αίσθηση της οικογένειας ακόμα και με ένα τρίτο άτομο. Είκοσι χρόνια αργότερα, η μαμά μου είναι παντρεμένη με τον πατριό μου και η σχέση μας, ιδίως μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα μου, είναι πολύ καλή και χαίρομαι αφάνταστα που μπορώ να τον έχω στην ζωή μου, παρότι ούτε μιλάμε κάθε μέρα ούτε φυσικά έχει αντικαταστήσει τον πατέρα μου.
Δεν ξερω για ποια καταπίεση μιλας, όταν συζείς με κάποιον, ακόμα και η μάνα σου να είναι αυτή, δεν μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις, όποτε γουστάρεις χωρίς να υπολογίζεις καθόλου τι θέλει ο άλλος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο χωρισμένος σου γονιός πρέπει να καταδικαστεί να κάνει σχεσούλες χωρίς μέλλον και να μείνει τελικά μόνος του, επειδή έχει ένα ή δύο ή τρία παιδιά. Το να γίνεσαι γονιός δεν καταργεί το να είσαι γυναίκα ή άντρας και να έχεις ανάγκη να μοιραστείς την ζωή σου με κάποιον και θεωρώ πολύ εγωιστικό ένα παιδί να "απαγορεύει" στον γονιό του να κάνει άλλη σοβαρή σχέση ή να του υποδεικνύει τι θα κάνει στην προσωπική του ζωή!
Δεν ξέρω τι αρνητική εμπειρία ίσως είχες, αλλά πραγματικά το να έχεις ένα γονιό ευτυχισμένο, είναι νομίζω πολύ σημαντικό. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα περάσεις λίγο δύσκολα μέχρι να προσαρμοστείς στην όποια νέα κατάσταση
Συγνώμη αλλά αναφέρθηκα σε κάτι πολύ συγκεκριμένο που σχετίζεται με την ηλικία. Ασφαλώς εδώ παραθέτω απλά την άποψη μου δεν υποχρέωσα κανέναν να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Απλά πιστεύω πως όταν το παιδί είναι 24 θα πρέπει να τηρούνται ορισμένες "κόκκινες γραμμές¨ διότι η άμεση προτεραιότητα είναι το παιδί σου που καλείται να αναδιοργανώσει την ψυχική του ηρεμία και να φτιάξει την ζωή του σε λιγότερο από 1 με 2 χρόνια... Δεν υπάρχει λόγος να το φορτώσεις και με αυτό. Και μπορεί να μην φαίνεται πάντα αλλά το παιδί επηρεάζεται πολύ. Ασφαλώς ο γονιός θα ξαναφτιάξει την ζωή του δεν αντιλέγω. Αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει με προσοχή και όχι μπαμ και κάτω. Και σεβόμενοι τον ζωτικό χώρο του παιδιού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αλκίμαχος
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Αλκίμαχος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 224 μηνύματα.
12-09-12
18:27
Δύσκολη φάση ακόμα και για ένα παιδί που είναι 24. Εμένα οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 18 με πολύ δύσκολες συνθήκες. Από τότε μην νομίζεις ζήτημα να βγάλαμε μία άκρη πριν 2-3 χρόνια (είμαι 27). Εν πάση περιπτώσει το χρήμα παραμένει μείζον πρόβλημα. Ωστόσο θα ήθελα να σου επισημάνω κάποια πράγματα από προσωπική πείρα
1) Μην χάσεις τον εαυτό σου ανάμεσα στις αντιπαραθέσεις των δικών σου. Να τους υπενθυμίζεις συνεχώς , με τρόπο, πως ΔΕΝ είναι δικό σου θέμα η προσωπική τους ζωή και δεν λαμβάνεις το μέρος κανενός. Θα ήταν καλό να τους μαζέψεις να μιλήσετε άμεσα και όχι να περιμένεις να "κάτσουν τα νερά" .Να τους πεις πως ασχέτως του τι κάναν με τα προσωπικά τους, οφείλουν να σε σεβαστούν σαν παιδί τους δίνοντας προσοχή στις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι σου, ακούγοντας σε , και πάνω απ' όλα με το να σε αφήνουν έξω από αντιπαραθέσεις και διαφωνίες. Αν δεν διαχωρίσεις την θέση σου στο "σύστημα" εξαρχής, θα καταλήξεις να σε χρησιμοποιούν (και άθελα τους) σαν διαμεσολαβητή για την κάθε βλακεία που δεν θα μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.
2) Στήριξε τα αδέρφια σου. Από δω και στο εξής οι γονείς σου θα αλλάξουν σιγά σιγά συμπεριφορά. Κυρίως ο γονιός με τον οποίο θα έχεις λιγότερη επαφή θα αρχίσει να γίνεται πιο απόμακρος. Ίσως πληγωθείς από την συμπεριφορά του αλλά η αδερφική στήριξη και η κουβέντα θα σου υπενθυμίζουν ποια είναι η οικογένεια σου.
3) Πολύ σημαντικό να ξεκαθαρίσεις ένα πράγμα από την αρχή. Αναφέρομαι στο ενδεχόμενο δημιουργίας νέας "οικογένειας" από τον γονέα με τον οποίο θα μείνεις. Αν πάρεις μυρωδιά ότι κάτι παίζει και θέλει ξανακάνει την ζωή του (εννοώ με έναν νέο σύντροφο) συζήτα το μαζί του/της με δική σου πρωτοβουλία και απαίτησε να μη το κάνει μέσα στο σπίτι που θα μένετε μαζί. Γιατί αυτό θα σε καταπιέσει πάρα μα πάρα πολύ. Στο σπίτι οικογένεια είστε μόνο εσύ τα αδέρφια και οι γονείς. Όλοι οι άλλοι είναι ξένοι και δεν έχουν καμία δουλειά εκεί.
4) Αν έχεις ανήλικα αδέρφια ο πατέρας σου πρέπει να δώσει λεφτά στην μάνα σου. Αν είστε όλοι ενήλικοι δεν έχει υποχρέωση να δώσει διατροφή εκτός και αν σπουδάζεις. Αν δεν σπουδάζεις πάλι δεν σημαίνει πως δεν είναι υποχρεωμένος να σε στηρίξει σαν πατέρας. Αν δεν το κάνει εξαιτίας της μάνας σου θα σε χάσει και ίσως τώρα να μην του φαίνεται μα όταν περάσει ο καιρός και ξεχάσει την μητέρα σου, δεν θα μπορεί να ξεχάσει ότι από βλακεία του έχασε τα παιδιά του. Μίλα του ήρεμα και μετά άστον να το σκεφτεί πάλι.
5) Πολλές φορές το επιθετικό ύφος προκαλεί κλιμάκωση. Και άλλες φορές οι γονείς έχουν τα παιδιά δεδομένα και σκέφτονται άλλα πράγματα όπως τα οικονομικά και τις γραφειοκρατίες. Δεν σου λέω να έχεις επιθετικό ύφος διεκδικώντας τα παραπάνω, απλά προσπαθώ να σου πω πως με την κουβέντα μόνο και την συγκαταβατική στάση που δείχνει κατανόηση, δεν θα βγάλεις εύκολα άκρη, θα πιεστείς και θα μείνετε οι μόνοι χαμένοι εσύ και ο αδερφός σου. Στην αρχή ξεκίνα με το να τους αφήνεις την πρωτοβουλία για το πότε θα μιλήσετε όλοι μαζί αλλά αν δεις και δεν ασχολείται κανένας τότε πέρνα στην πράξη. Απαίτησε να ξεκαθαρίσετε ορισμένα πράγματα, πίεσε τους να συνεργαστούν στο να οργανώσετε μία κουβέντα και τότε θέλουν δεν θέλουν θα αρχίσουν να σκέφτονται.
6) Δυστυχώς αυτά έχει η ζωή. Να είσαι ήρεμη και να παίρνεις παράδειγμα προς αποφυγή από τους γονείς για να μην κάνεις τα ίδια πράγματα. Συμφιλιώσου με την κατάσταση δέξου την και προχώρα μπροστά για σένα με όποιον τρόπο μπορείς.
7) Ποτέ μα ποτέ να μην πάρεις απόφαση ενώ είσαι εκνευρισμένη, τσαντισμένη, φοβισμένη. Κατά 99.9% θα πάρεις την λάθος απόφαση. Αν προκύπτουν ζητήματα στις σχέσεις σας που σε κάνουν να βγαίνεις από τα ρούχα σου, πρώτα κάτσε λίγο μόνη ηρέμησε πιες έναν καφέ με έναν φίλο και μετά πάρε την σωστή απόφαση για το τι στάση θα ακολουθήσεις.
1) Μην χάσεις τον εαυτό σου ανάμεσα στις αντιπαραθέσεις των δικών σου. Να τους υπενθυμίζεις συνεχώς , με τρόπο, πως ΔΕΝ είναι δικό σου θέμα η προσωπική τους ζωή και δεν λαμβάνεις το μέρος κανενός. Θα ήταν καλό να τους μαζέψεις να μιλήσετε άμεσα και όχι να περιμένεις να "κάτσουν τα νερά" .Να τους πεις πως ασχέτως του τι κάναν με τα προσωπικά τους, οφείλουν να σε σεβαστούν σαν παιδί τους δίνοντας προσοχή στις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι σου, ακούγοντας σε , και πάνω απ' όλα με το να σε αφήνουν έξω από αντιπαραθέσεις και διαφωνίες. Αν δεν διαχωρίσεις την θέση σου στο "σύστημα" εξαρχής, θα καταλήξεις να σε χρησιμοποιούν (και άθελα τους) σαν διαμεσολαβητή για την κάθε βλακεία που δεν θα μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.
2) Στήριξε τα αδέρφια σου. Από δω και στο εξής οι γονείς σου θα αλλάξουν σιγά σιγά συμπεριφορά. Κυρίως ο γονιός με τον οποίο θα έχεις λιγότερη επαφή θα αρχίσει να γίνεται πιο απόμακρος. Ίσως πληγωθείς από την συμπεριφορά του αλλά η αδερφική στήριξη και η κουβέντα θα σου υπενθυμίζουν ποια είναι η οικογένεια σου.
3) Πολύ σημαντικό να ξεκαθαρίσεις ένα πράγμα από την αρχή. Αναφέρομαι στο ενδεχόμενο δημιουργίας νέας "οικογένειας" από τον γονέα με τον οποίο θα μείνεις. Αν πάρεις μυρωδιά ότι κάτι παίζει και θέλει ξανακάνει την ζωή του (εννοώ με έναν νέο σύντροφο) συζήτα το μαζί του/της με δική σου πρωτοβουλία και απαίτησε να μη το κάνει μέσα στο σπίτι που θα μένετε μαζί. Γιατί αυτό θα σε καταπιέσει πάρα μα πάρα πολύ. Στο σπίτι οικογένεια είστε μόνο εσύ τα αδέρφια και οι γονείς. Όλοι οι άλλοι είναι ξένοι και δεν έχουν καμία δουλειά εκεί.
4) Αν έχεις ανήλικα αδέρφια ο πατέρας σου πρέπει να δώσει λεφτά στην μάνα σου. Αν είστε όλοι ενήλικοι δεν έχει υποχρέωση να δώσει διατροφή εκτός και αν σπουδάζεις. Αν δεν σπουδάζεις πάλι δεν σημαίνει πως δεν είναι υποχρεωμένος να σε στηρίξει σαν πατέρας. Αν δεν το κάνει εξαιτίας της μάνας σου θα σε χάσει και ίσως τώρα να μην του φαίνεται μα όταν περάσει ο καιρός και ξεχάσει την μητέρα σου, δεν θα μπορεί να ξεχάσει ότι από βλακεία του έχασε τα παιδιά του. Μίλα του ήρεμα και μετά άστον να το σκεφτεί πάλι.
5) Πολλές φορές το επιθετικό ύφος προκαλεί κλιμάκωση. Και άλλες φορές οι γονείς έχουν τα παιδιά δεδομένα και σκέφτονται άλλα πράγματα όπως τα οικονομικά και τις γραφειοκρατίες. Δεν σου λέω να έχεις επιθετικό ύφος διεκδικώντας τα παραπάνω, απλά προσπαθώ να σου πω πως με την κουβέντα μόνο και την συγκαταβατική στάση που δείχνει κατανόηση, δεν θα βγάλεις εύκολα άκρη, θα πιεστείς και θα μείνετε οι μόνοι χαμένοι εσύ και ο αδερφός σου. Στην αρχή ξεκίνα με το να τους αφήνεις την πρωτοβουλία για το πότε θα μιλήσετε όλοι μαζί αλλά αν δεις και δεν ασχολείται κανένας τότε πέρνα στην πράξη. Απαίτησε να ξεκαθαρίσετε ορισμένα πράγματα, πίεσε τους να συνεργαστούν στο να οργανώσετε μία κουβέντα και τότε θέλουν δεν θέλουν θα αρχίσουν να σκέφτονται.
6) Δυστυχώς αυτά έχει η ζωή. Να είσαι ήρεμη και να παίρνεις παράδειγμα προς αποφυγή από τους γονείς για να μην κάνεις τα ίδια πράγματα. Συμφιλιώσου με την κατάσταση δέξου την και προχώρα μπροστά για σένα με όποιον τρόπο μπορείς.
7) Ποτέ μα ποτέ να μην πάρεις απόφαση ενώ είσαι εκνευρισμένη, τσαντισμένη, φοβισμένη. Κατά 99.9% θα πάρεις την λάθος απόφαση. Αν προκύπτουν ζητήματα στις σχέσεις σας που σε κάνουν να βγαίνεις από τα ρούχα σου, πρώτα κάτσε λίγο μόνη ηρέμησε πιες έναν καφέ με έναν φίλο και μετά πάρε την σωστή απόφαση για το τι στάση θα ακολουθήσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.