babis39
Νεοφερμένος
Ο babis39 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 8 μηνύματα.
11-11-12
21:33
Δεν καταλαβαίνω από πού έβγαλες το συμπέρασμα ότι και το τέλειο να περάσει από μπροστά μου εγώ θα το προσπεράσω. Ισχυρογώμων παραδέχομαι ότι είμαι, μέχρι ενός βαθμού, αλλά την άποψή μου την στηρίζω με επιχειρήματα. Μπορεί όπως είχα πεί προηγουμένως, στη θεωρία να λέμε τα πάντα, αλλά στην πράξη τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Και εγώ πραγματοποιώ αυτά που λέω. Όσο για την αποδοχή της πραγματικότητας, είναι αυτή που είναι. Όταν ο ήλιος ανατέλλει, μπορούμε να προσποιούματε ότι δύει, αλλά αυτό δεν την αλλάζει. Πάντως μου κάνει εντύπωση, που κανείς δεν έχει σχολιάσει τα υπόλοιπα που αναφέρω.Εγώ πάντως αυτό που μου δίνεις να καταλάβω είναι πως πρέπει να έχεις κλειστεί αρκετά στον εαυτό σου, και λίγο όλες αυτές οι σκέψεις που μας εκφράζεις είναι σαν να έχεις παγιδευτεί στο αδιέξοδο που εσύ έχεις φτιάξει!
Φαίνεται και από τον τρόπο που απαντάς. Είναι μονοκόμματος!
Ίσως ακόμη να μην έχεις πάρει την απόφαση που θα έπρεπε να έχεις πάρει εδώ και τόσα χρόνια... να άλλαζες ίσως κάποια πράγματα στην καθημερινότητα σου.. κάποιες σκέψεις, κάποιους ανθρώπους..
Άσε που θεωρώ πως ότι πιστεύουμε και αυτό τραβάμε στη ζωή μας, και η στάση που κρατάς μέχρι στιγμής από αυτά που έχεις γράψει φαίνεται κάπως αρνητική και μίζερη...
Βέβαια στα πλαίσια του ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός , μέσα στα πλαίσια ότι η δική μου άποψη μπορεί να μοιάζει άτοπη ή και αδιάφορη , φαίνεσαι τόσο ισχυρογνώμων , και στην τελική φαίνεται τόσο έντονα ότι έχεις αποδεχτεί αυτή την άσχημη πραγματικότητα, όπως εσύ μας την παρουσιάζεις πάντα, που και το τέλειο μπροστά σου να είναι εσύ θα το προσπεράσεις!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
babis39
Νεοφερμένος
Ο babis39 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 8 μηνύματα.
09-11-12
14:39
Χαίρομαι! Εύχομαι ότι καλύτερο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
babis39
Νεοφερμένος
Ο babis39 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 8 μηνύματα.
09-11-12
13:27
Η ανθρώπινη συντροφιά δεν είναι το ίδιο με την απόφαση να επιλέξεις κάποιον για σύντροφό σου για μια ολόκληρη ζωή. Επίσης αναφέρεις ότι "πιστεύω πως πλέον όσο τα πράγματα δυσκολεύουν οι άνθρωποι ψάχνουν την ουσιαστική ανθρώπινη επαφή". Πιστεύεις. Άλλο πιστεύω, και άλλο το βλέπω να γίνεται. Εγώ πάντως, δεν το βλέπω. Αντίθετα, πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα και θα θέτουμε όλο και περισσότερα κριτήρια στην επιλογή συντρόφου.
Δεν έχω την ίδια άποψη. Στους περισσότερους που γνωρίζω, από τον κοινωνικό και επαγγελματικό μου χώρο, δεν βλέπω αλλάγή προτεραιοτήτων. Αντιθέτως βλέπω την τάση ότι υπάρχει άφθονος χρόνος, ο οποίος, δυστυχώς είναι πεπερασμένος. Κατ' εμέ, οι εξαιρέσεις έχουν γίνει ο κανόνας και αντιστρόφως.
Συνήθως βρίσκεται εκεί που δεν το περιμένεις.
Σχετικά με τη μοναξία και την καλοπέραση, παρατηρώ ότι πολύ συχνά αυτό είναι το ζητούμενο των νέων ανθρώπων.
Κοντά στην ηλικία των τριάντα, αλλάζουν οι προτεραιότητες και όλοι θέλουν να "κουρνιάσουν".
Με εξαιρέσεις φυσικά, γιατί ο καθε άνθρωπος είναι μοναδικός.
Δεν έχω την ίδια άποψη. Στους περισσότερους που γνωρίζω, από τον κοινωνικό και επαγγελματικό μου χώρο, δεν βλέπω αλλάγή προτεραιοτήτων. Αντιθέτως βλέπω την τάση ότι υπάρχει άφθονος χρόνος, ο οποίος, δυστυχώς είναι πεπερασμένος. Κατ' εμέ, οι εξαιρέσεις έχουν γίνει ο κανόνας και αντιστρόφως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
babis39
Νεοφερμένος
Ο babis39 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 8 μηνύματα.
09-11-12
13:17
Μιλάω σύμφωνα με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζω. Σίγουρα δεν έχω βρεί το άλλο μου μισό, αλλά βλέπω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο το να βρεθεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
babis39
Νεοφερμένος
Ο babis39 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 8 μηνύματα.
09-11-12
12:58
Στην σημερινή εποχή, ειδικότερα το τελευταίο διάστημα, όπου λόγω της κρίσης και των δραματικών αλλαγών που συντελούνται στη ζωή μας, τείνουμε να ξεχάσουμε ένα πολύ σημαντικό παράγοντα: τις διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η ζωή και ο χρόνος κυλάει, χωρίς να δίνει και πολύ σημασία σε διάφορα ζητήματα της επικαιρότητας, που απορροφούν τόση ενέργεια από μας.
Είμαι νέος, και σαν τέτοιος, έχω όνειρα και ελπίδες. Το πιο σημαντικό για μένα αυτή την στιγμή, είναι να βρω ένα σύντροφο. Κάποιον που να με καταλαβαίνει, που θα με αποδεχθεί όπως είμαι, όπως και εγώ αντιστρόφως. Να ζήσουμε μαζί την ζωή μας, με όλα τα ευχάριστα, δυσάρεστα, καλά και κακά, τις ευθύνες. Να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Όλα τα πλάσματα στην φύση θέλουν ένα σύντροφο, κάποια περιστασιακά και κάποια για μια ζωή. Είναι πολλά αυτά που ζητάω;
Κρίνοντας από τα όσα βλέπω γύρω μου, μάλλον ναι. Παρατηρώ τους νέους και τις νέες, και βλέπω μια ατελείωτη μοναξιά. Όλοι είναι απασχολημένοι με κάτι, με το τελευταίο μοντέλο κινητού γνωστής εταιρείας ηλεκτρονικών, με την καριέρα τους, με το πού θα πάνε διακοπές, με το να πάρουν το ένα πτυχίο μετά το άλλο, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την κρίση και τα παράγωγά της, με το πώς θα αποκτήσουν περισσότερα, και άλλα πολλά.
Η ατάκα που «κυκλοφορεί» ευρέως είναι η εξής: «Θέλω να περνάω καλά». Μάλιστα. Και την ακούω όλο και πιο συχνά. Μου γεννάται λοιπόν το εξής ερώτημα. Υπάρχει κανείς που δεν θέλει να περνάει καλά; Κανείς δεν θέλει να τυραννιέται. Ακόμα και για ένα μαζοχιστή, ο πόνος είναι απόλαυση. Οπότε τι εννοούμε με αυτή την έκφραση;
Το συμπέρασμα στο οποίο έχω προσωπικά καταλήξει είναι το ότι θέλουμε η ζωή μας να είναι χωρίς ευθύνες. Να ζούμε μόνο για την στιγμή, να μην επενδύουμε στον άνθρωπο που είναι δίπλα μας αλλά μόνο στα υλικά αγαθά τα οποία αυτός προσφέρει ή μας παρέχει πρόσβαση σε αυτά. Ξεχνάμε ότι τίποτα δεν παρέχεται δωρεάν, μόνο η αγάπη. Τα υπόλοιπα πάντα έχουν κάποιο τίμημα.
Οι σχέσεις, είτε επαγγελματικές ή προσωπικές, βασίζονται πάντα στο δούναι και λαβείν. Στις μεν πρώτες, υπάρχει κάποιου είδους υλική ανταμοιβή, στις μεν δεύτερες, ψυχική και πνευματική. Όταν μας προφέρεται αγάπη, νιώθουμε πιο ολοκληρωμένοι, λιγότερο προβληματισμένοι, μας εμπνέει και μας δίνει κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τις αντιξοότητες. Παίρνουμε δύναμη από κάποιον που μας στηρίζει. Νιώθουμε ότι έχουμε ένα κοινό σκοπό, και παλεύουμε για όλες τις δυνάμεις μας να τον εκπληρώσουμε. Και δεν μας πειράζει αν μια μέρα δεν βγούμε για ποτό και κάτσουμε σπίτι.
Όταν όμως οι προσωπικές σχέσεις βασίζονται στα υλικά αγαθά, τότε εμφανίζεται το εξής πρόβλημα. Γίνεται λάθος αξιολόγηση του συντρόφου, λόγω του ότι δίνεται προτεραιότητα στα αγαθά που προσφέρει και όχι λόγω χαρακτήρα. Ξεχνάμε επίσης, ότι, τα υλικά αγαθά κάποια στιγμή χάνουν την αίγλη τους, και όταν σβήσεις τα φώτα, αυτό που μένει είναι ο άνθρωπος που είσαι μαζί του. Δεν χρειάζεται υψηλή φιλοσοφία, απλά λίγη ώριμη σκέψη. Με γνωστά αποτελέσματα, τον χωρισμό μετά από μερικά χρόνια λόγω «ασυμφωνίας χαρακτήρων», που εάν δεν υπάρχουν τέκνα, είναι σχετικά ανώδυνος, ενώ εάν υπάρχουν, ε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Επίσης το πιο σημαντικό μέρος του προβλήματος πιστεύω είναι ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Και δεν μιλάω για τις νεαρές ηλικίες, αλλά για ηλικιακά ώριμους ανθρώπους. Αναμασούμε ατάκες του στυλ «Δεν υπάρχουν άντρες» ή «όλες οι γυναίκες είναι π……», χωρίς να κάτσουμε να τις σκεφτούμε, χωρίς να κατανοούμε τι σημαίνει Άντρας ή Γυναίκα. Κάπου τα έχουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα και τους ρόλους. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε λίγο τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή μας, να την οραματιστούμε λίγο για τα επόμενα χρόνια, και ας είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους. Δε λέω, όλοι έχουμε κάποια πρότυπα στο μυαλό μας, αλλά λίγος ρεαλισμός δεν κάνει κακό.
Θέλω να πιστεύω, ότι αν ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα μέσα μας, η ζωή θα μας φανεί πιο όμορφη, άσχετα με τις δυσκολίες που μπορεί να παρουσιαστούν. Και πού ξέρεις, όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, και να περνάμε πραγματικά καλά!
Αναμένω της απόψεις σας με ενδιαφέρον!
Είμαι νέος, και σαν τέτοιος, έχω όνειρα και ελπίδες. Το πιο σημαντικό για μένα αυτή την στιγμή, είναι να βρω ένα σύντροφο. Κάποιον που να με καταλαβαίνει, που θα με αποδεχθεί όπως είμαι, όπως και εγώ αντιστρόφως. Να ζήσουμε μαζί την ζωή μας, με όλα τα ευχάριστα, δυσάρεστα, καλά και κακά, τις ευθύνες. Να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Όλα τα πλάσματα στην φύση θέλουν ένα σύντροφο, κάποια περιστασιακά και κάποια για μια ζωή. Είναι πολλά αυτά που ζητάω;
Κρίνοντας από τα όσα βλέπω γύρω μου, μάλλον ναι. Παρατηρώ τους νέους και τις νέες, και βλέπω μια ατελείωτη μοναξιά. Όλοι είναι απασχολημένοι με κάτι, με το τελευταίο μοντέλο κινητού γνωστής εταιρείας ηλεκτρονικών, με την καριέρα τους, με το πού θα πάνε διακοπές, με το να πάρουν το ένα πτυχίο μετά το άλλο, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την κρίση και τα παράγωγά της, με το πώς θα αποκτήσουν περισσότερα, και άλλα πολλά.
Η ατάκα που «κυκλοφορεί» ευρέως είναι η εξής: «Θέλω να περνάω καλά». Μάλιστα. Και την ακούω όλο και πιο συχνά. Μου γεννάται λοιπόν το εξής ερώτημα. Υπάρχει κανείς που δεν θέλει να περνάει καλά; Κανείς δεν θέλει να τυραννιέται. Ακόμα και για ένα μαζοχιστή, ο πόνος είναι απόλαυση. Οπότε τι εννοούμε με αυτή την έκφραση;
Το συμπέρασμα στο οποίο έχω προσωπικά καταλήξει είναι το ότι θέλουμε η ζωή μας να είναι χωρίς ευθύνες. Να ζούμε μόνο για την στιγμή, να μην επενδύουμε στον άνθρωπο που είναι δίπλα μας αλλά μόνο στα υλικά αγαθά τα οποία αυτός προσφέρει ή μας παρέχει πρόσβαση σε αυτά. Ξεχνάμε ότι τίποτα δεν παρέχεται δωρεάν, μόνο η αγάπη. Τα υπόλοιπα πάντα έχουν κάποιο τίμημα.
Οι σχέσεις, είτε επαγγελματικές ή προσωπικές, βασίζονται πάντα στο δούναι και λαβείν. Στις μεν πρώτες, υπάρχει κάποιου είδους υλική ανταμοιβή, στις μεν δεύτερες, ψυχική και πνευματική. Όταν μας προφέρεται αγάπη, νιώθουμε πιο ολοκληρωμένοι, λιγότερο προβληματισμένοι, μας εμπνέει και μας δίνει κουράγιο να αντιμετωπίσουμε τις αντιξοότητες. Παίρνουμε δύναμη από κάποιον που μας στηρίζει. Νιώθουμε ότι έχουμε ένα κοινό σκοπό, και παλεύουμε για όλες τις δυνάμεις μας να τον εκπληρώσουμε. Και δεν μας πειράζει αν μια μέρα δεν βγούμε για ποτό και κάτσουμε σπίτι.
Όταν όμως οι προσωπικές σχέσεις βασίζονται στα υλικά αγαθά, τότε εμφανίζεται το εξής πρόβλημα. Γίνεται λάθος αξιολόγηση του συντρόφου, λόγω του ότι δίνεται προτεραιότητα στα αγαθά που προσφέρει και όχι λόγω χαρακτήρα. Ξεχνάμε επίσης, ότι, τα υλικά αγαθά κάποια στιγμή χάνουν την αίγλη τους, και όταν σβήσεις τα φώτα, αυτό που μένει είναι ο άνθρωπος που είσαι μαζί του. Δεν χρειάζεται υψηλή φιλοσοφία, απλά λίγη ώριμη σκέψη. Με γνωστά αποτελέσματα, τον χωρισμό μετά από μερικά χρόνια λόγω «ασυμφωνίας χαρακτήρων», που εάν δεν υπάρχουν τέκνα, είναι σχετικά ανώδυνος, ενώ εάν υπάρχουν, ε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Επίσης το πιο σημαντικό μέρος του προβλήματος πιστεύω είναι ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Και δεν μιλάω για τις νεαρές ηλικίες, αλλά για ηλικιακά ώριμους ανθρώπους. Αναμασούμε ατάκες του στυλ «Δεν υπάρχουν άντρες» ή «όλες οι γυναίκες είναι π……», χωρίς να κάτσουμε να τις σκεφτούμε, χωρίς να κατανοούμε τι σημαίνει Άντρας ή Γυναίκα. Κάπου τα έχουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα και τους ρόλους. Ας κάτσουμε να σκεφτούμε λίγο τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή μας, να την οραματιστούμε λίγο για τα επόμενα χρόνια, και ας είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους. Δε λέω, όλοι έχουμε κάποια πρότυπα στο μυαλό μας, αλλά λίγος ρεαλισμός δεν κάνει κακό.
Θέλω να πιστεύω, ότι αν ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα μέσα μας, η ζωή θα μας φανεί πιο όμορφη, άσχετα με τις δυσκολίες που μπορεί να παρουσιαστούν. Και πού ξέρεις, όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, και να περνάμε πραγματικά καλά!
Αναμένω της απόψεις σας με ενδιαφέρον!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.