Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
21-10-07
16:38
Αγαπητή C.M., πράγματι ένα πολύ ωραίο κείμενο, άσε αυτούς που κατακρίνουν τα μεγάλα ποστ να λένε...
Μέσα απ' το κείμενό σου μου δίνεται η αίσθηση ότι δεν μιλάς για τη γνήσια αυτοπεποίθηση που σου προσφέρει η πραγματική γνώση του εαυτού σου. Ίσως έπρεπε καλύτερα να την αποκαλέσουμε "αυτοεκτίμηση", αυτήν τη γνήσια πίστη στον εαυτό μας, αυτή που εκπηγάζει μέσ' απ' την ψυχή μας, αυτήν που μας οδηγεί στο Θέλημά μας και μας σπρώχνει ν' ανακαλύψουμε το πραγματικό μας Χάρισμα;
Η αυτοπεποίθηση ως "κουστούμι" εμπεριέχει όλα τ' αρνητικά τα οποία έχουν γράψει οι συνομιλητές μέχρι σήμερα στο θέμα αυτό. Δεν θα ήθελα να μείνουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων, φυσικά δεν λέω ότι αυτό κάνεις εσύ, απλά ότι αυτό με το "κουστούμι" ή "εργαλείο" όπως το περιγράφεις είναι απλά μια επίφαση αυτοπεποίθησης, που κάτω απ' το εντυπωσιακό του ύφασμα κρύβει συχνά έλλειψη πραγματικής αυτοεκτίμησης.
Όταν ξεκινάς ν' ανεβαίνεις τη σκάλα του Ιακώβ, είναι γιατί αυτή έπεσε απ' τον ουρανό για σένα, οι άγγελοι σε κάλεσαν ν' ανέβεις το πρώτο σκαλοπάτι. Όταν έχεις φτάσει σ' ένα ύψος και παρολαυτά βλέπεις πως όριό σου είναι ο ουρανός, αυτό σου γεννά ταπεινότητα, αυτήν που ο Σωκράτης εξέφρασε με το "Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα", ενώ το Μαντείο των Δελφών είχε ορίσει: "Ουδείς σοφότερος Σωκράτους". Τότε αποκτάς κι αυτοπεποίθηση: "Ξέρω ν' ανεβαίνω, δεν φοβάμαι το ύψος". Τότε αποκτάς κι αυτοεπίγνωση: "Δεν είμαι ανώτερος των υπολοίπων, είμαι ένας ταξιδευτής που ψάχνει για το θησαυρό του". Αν μάλιστα πέσεις, θα μάθεις και κάτι ακόμη πιο πολύτιμο: Ότι ξέρεις να πετάς!!! Τότε η εμπειρία θα γίνει Γνώση και η Γνώση θα σε κάνει άφοβη. Όταν σιγήσουν τα παράσιτα του φόβου, θ' αποκτήσεις την πραγματική αυτοεκτίμηση, που ίσως μόνο οι αδαείς θα βλέπουν ως ενοχλητική αυτοπεποίθηση, στα μάτια σου, στο βάδισμά σου, στον αέρα που αποπνέεις.
Η Γνώση, όχι οι γνώσεις, δηλαδή η επεξεργασμένη πληροφορία που καταλήγει σε απτά συμπεράσματα, ενισχύει την Πίστη, δεν την αντιμάχεται κατά τη γνώμη μου.
"Θά 'θελα νά 'μουνα κουτός για να πιστεύω,
Θά 'θελα νά 'μουνα σοφός για ν' αγαπώ".
Αν μάθεις ν' αγαπάς τον εαυτό σου, τότε θα πιστεύεις και σ' αυτόν, χωρίς να φοράς πια κανένα κουστούμι...
Η κάρτα της Προσαρμογής ή αλλιώς Εξισορρόπησης, ή αλλιώς Δικαιοσύνης, είναι ακόμη ανοικτή στο θέμα των Ταρώ.
Μέσα απ' το κείμενό σου μου δίνεται η αίσθηση ότι δεν μιλάς για τη γνήσια αυτοπεποίθηση που σου προσφέρει η πραγματική γνώση του εαυτού σου. Ίσως έπρεπε καλύτερα να την αποκαλέσουμε "αυτοεκτίμηση", αυτήν τη γνήσια πίστη στον εαυτό μας, αυτή που εκπηγάζει μέσ' απ' την ψυχή μας, αυτήν που μας οδηγεί στο Θέλημά μας και μας σπρώχνει ν' ανακαλύψουμε το πραγματικό μας Χάρισμα;
Η αυτοπεποίθηση ως "κουστούμι" εμπεριέχει όλα τ' αρνητικά τα οποία έχουν γράψει οι συνομιλητές μέχρι σήμερα στο θέμα αυτό. Δεν θα ήθελα να μείνουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων, φυσικά δεν λέω ότι αυτό κάνεις εσύ, απλά ότι αυτό με το "κουστούμι" ή "εργαλείο" όπως το περιγράφεις είναι απλά μια επίφαση αυτοπεποίθησης, που κάτω απ' το εντυπωσιακό του ύφασμα κρύβει συχνά έλλειψη πραγματικής αυτοεκτίμησης.
Όταν ξεκινάς ν' ανεβαίνεις τη σκάλα του Ιακώβ, είναι γιατί αυτή έπεσε απ' τον ουρανό για σένα, οι άγγελοι σε κάλεσαν ν' ανέβεις το πρώτο σκαλοπάτι. Όταν έχεις φτάσει σ' ένα ύψος και παρολαυτά βλέπεις πως όριό σου είναι ο ουρανός, αυτό σου γεννά ταπεινότητα, αυτήν που ο Σωκράτης εξέφρασε με το "Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα", ενώ το Μαντείο των Δελφών είχε ορίσει: "Ουδείς σοφότερος Σωκράτους". Τότε αποκτάς κι αυτοπεποίθηση: "Ξέρω ν' ανεβαίνω, δεν φοβάμαι το ύψος". Τότε αποκτάς κι αυτοεπίγνωση: "Δεν είμαι ανώτερος των υπολοίπων, είμαι ένας ταξιδευτής που ψάχνει για το θησαυρό του". Αν μάλιστα πέσεις, θα μάθεις και κάτι ακόμη πιο πολύτιμο: Ότι ξέρεις να πετάς!!! Τότε η εμπειρία θα γίνει Γνώση και η Γνώση θα σε κάνει άφοβη. Όταν σιγήσουν τα παράσιτα του φόβου, θ' αποκτήσεις την πραγματική αυτοεκτίμηση, που ίσως μόνο οι αδαείς θα βλέπουν ως ενοχλητική αυτοπεποίθηση, στα μάτια σου, στο βάδισμά σου, στον αέρα που αποπνέεις.
Η Γνώση, όχι οι γνώσεις, δηλαδή η επεξεργασμένη πληροφορία που καταλήγει σε απτά συμπεράσματα, ενισχύει την Πίστη, δεν την αντιμάχεται κατά τη γνώμη μου.
"Θά 'θελα νά 'μουνα κουτός για να πιστεύω,
Θά 'θελα νά 'μουνα σοφός για ν' αγαπώ".
Αν μάθεις ν' αγαπάς τον εαυτό σου, τότε θα πιστεύεις και σ' αυτόν, χωρίς να φοράς πια κανένα κουστούμι...
Αρχική Δημοσίευση από C.M.:Χαώδη μου, απλά θεωρώ ότι το μέτρο πρέπει να υπάρχει παντού, αυτό που λέμε εξισορρόπηση.
Η κάρτα της Προσαρμογής ή αλλιώς Εξισορρόπησης, ή αλλιώς Δικαιοσύνης, είναι ακόμη ανοικτή στο θέμα των Ταρώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-10-07
15:56
Εεε, αφού εγώ είμαι;.
Μετά από μένα το Χάος, ή εγώ είμαι το Χάος;; Μήπως το Χάος είναι πριν από μένα;;
Ρε μαμώτο, μπερδεύτηκα μιλάμε...Αφότου άφησα το Θεό στη θέση μου, τα έχει κάνει μπάχαλο σ' αυτό το σύμπαν, θα πρέπει να του πω δυο λογάκια...
Μετά από μένα το Χάος, ή εγώ είμαι το Χάος;; Μήπως το Χάος είναι πριν από μένα;;
Ρε μαμώτο, μπερδεύτηκα μιλάμε...Αφότου άφησα το Θεό στη θέση μου, τα έχει κάνει μπάχαλο σ' αυτό το σύμπαν, θα πρέπει να του πω δυο λογάκια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-10-07
13:20
Και γιατί η υψηλή αυτοπεποίθηση δεν είναι κάτι το υγιές;
Επίσης, γιατί η συνειδητοποίηση του ύψους σου δεν είναι στοιχείο που συνάδει με την ανέλιξη; Δηλαδή αν κάποιος συνειδητοποιεί πως έχει φτάσει στα 10 μέτρα ύψος (για παράδειγμα) ενώ κοιτώντας ψηλά βλέπει πως η σκάλα οδηγεί στον ουρανό, αυτό δεν είναι θετικό; Ακόμη, αυτό δεν συγκαταλέγεται στη γνώση του εαυτού, η οποία θεωρείται υγιής από τη συνομιλήτρια;
Επίσης, γιατί η συνειδητοποίηση του ύψους σου δεν είναι στοιχείο που συνάδει με την ανέλιξη; Δηλαδή αν κάποιος συνειδητοποιεί πως έχει φτάσει στα 10 μέτρα ύψος (για παράδειγμα) ενώ κοιτώντας ψηλά βλέπει πως η σκάλα οδηγεί στον ουρανό, αυτό δεν είναι θετικό; Ακόμη, αυτό δεν συγκαταλέγεται στη γνώση του εαυτού, η οποία θεωρείται υγιής από τη συνομιλήτρια;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
03-10-07
13:59
Όντως, μερικές φορές θα χρειαστεί να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και τα προσόντα σου σε παρέες. Κι επίσης συχνά βλέπεις ανταγωνιστική συμπεριφορά από άτομα που συγκαταλέγονται στους φίλους. Αλλά και πάλι, έχει νόημα να το παίξεις κάποιος με άτομα που όπως φαίνεται σε ζηλεύουν? Όντως κερδίζεις κάτι με το να το κάνεις ή καταφέρνεις μόνο μια εκτόνωση που κρατάει λίγο? Εμένα το όπλο μου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η ειρωνία. Δεν είναι το καλύτερο, αλλά τουλάχιστον βάζει τον άλλον στην θέση του και μου δίνει την εκτόνωση που θέλω χωρίς να μπω στην διαδικασία ενός debate για να αποδείξω σε μερικούς ότι δεν είμαι ελέφαντας.
Όμως αγαπητή μου, η ειρωνία θεωρείται έλλειψη πνεύματος και πάλι σε σένα μένει η ρετσινιά του υπερφίαλου. Όχι ότι εγώ είμαι αθώος αυτού του εγκλήματος, αλλά είδα ότι κι αυτό δεν βγάζει πουθενά. Με τα χρόνια αποφάσισα ότι όποιος κάνει τον έξυπνο θα κληθεί να το αποδείξει, αλλιώς τον περιμένει χαοτικό χουνέρι...
Πάλι καλά που υπάρχει και η μετριοφροσύνη, να λέμε... Αν ακούς εκείνον που θεωρείς κορυφή να σεμνύνεται, εμπνέεσαι.
Δεν έχεις και άδικο σε αυτό. Όμως από την άλλη πλευρά, όταν άκουσα Έλληνα καθηγητή του Berkeley California (uber alles) να λέει: "Πάντα το έλεγα ότι οι δικοί μας είναι σε όλα καλύτεροι από τους Αμερικανούς", με ενέπνευσε περισσότερο. (Θα πεις τώρα όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα, κι ίσως και πάλι να έχεις δίκιο. Βρήκε ο φαντασμένος τον φαντασμένο κι αναγάλιασε η καρδιά του). Δεν είναι υποκριτικό να σεμνύνεσαι απλά και μόνο για να μην ενοχληθούν οι άλλοι;
Δυστυχως πολλοι χρησιμοποιουν λαθος τις λεξεις αυτες (και πολλες αλλες).
Παντως, ας μη στενευουμε την οπτικη γωνια του θεματος , μονο στον επαγγελματικο τομεα. Εκει αναγκαζομαστε και λιγο. (οχι στην ανουσια αυτοπροβολη, αλλα στο να εκθετουμε τα + μας οπως λες GC). Αν και ακομα και κει,αναλογα με το επαγγελμα, παλι θα φανει ο καλος. Τις θεσεις οπου μπορουν να ευδοκιμησουν οι ασχετοι, θα τις ειχαν λογω γνωριμιων ή άλλων ειδικων συγκυριων.
Επιστρεφοντας στο κεντρικο σημειο του θεματος : ενα ατομο με αρκετη αυτοπεποιθηση, μπορει να μας ενοχλει , κυριως λογω ζηλειας μας. Αν ομως φταιει αυτο, και οχι το οτι ειναι υπεροπτης ή αλαζονας (ΑΣΧΕΤΑ αν ειναι καλος σε κατι και ξεχωριζει), κι αυτο θα φανει.
underwater,faithplus,rempeske : i agree
Σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ μαζί σου φίλε μου. Απλά φαίνεται πως εγώ έχω κακοπάθει πολύ στον επαγγελματικό τομέα κι έχω φάει πολύ φτύσιμο, πάντα λόγω του κακού μου χαρακτήρα (ξέρεις, όταν δεν έχουν τίποτε άλλο να πουν για σένα, "δεν είσαι συνεργάσιμος"). Οι άσχετοι με το μέσον έχουν πάντα καλό χαρακτήρα και είναι εξ ορισμού συνεργάσιμοι. Αυτό με πονάει, αυτό λέω, τι να κάνω ο φτωχός (κυριολεκτικά, πάμπτωχος). Όσο για τις παρέες, έχω ξεπεράσει με τα χρόνια κάποια πράγματα, όμως στο παρελθόν έχω πέσει κι εγώ σε όλες αυτές τις λούμπες για τις οποίες συζητάμε, είτε να υποτιμήσω κάποιον που αξίζει, έτσι αβασάνιστα, ή να παρασυρθώ να διαφημίσω την αξία μου δείχνοντας τελικά έλλειψη ταπεινότητας. Θα συμφωνήσω πως όλες οι φιλοσοφίες υμνούν την αξία της ταπεινότητας, θα προσθέσω απλά και την εσωτερική ορθοδοξία σε αυτές.
Σήμερα πιστεύω ότι καλό είναι να λες αυτό που ισχύει, όταν και αν σου ζητηθεί, χωρίς περικοκλάδες. Για παράδειγμα όταν έχεις να πεις κάτι που θα οφελήσει κάποιον κι αυτός σε κοιτάει σαν να είσαι απλά ένας ακόμη παπαρολόγος που μιλάει χωρίς να ξέρει, μπορείς να του πεις "Ξέρεις, αυτά στα λέω αφού πρώτα έχω ψάξει πολύ το θέμα και έχω τσεκάρει τις μεθόδους μου, έχω κάνει αυτά κι αυτά και θεωρώ ότι γνωρίζω καλά το θέμα". Αυτό το κάνεις μόνο για να σε ακούσει ο άλλος και να μην κάνει delete τα λόγια σου ως άσκοπα. Φυσικά το αν έχεις δίκιο, θα φανεί στην πράξη, εκ του αποτελέσματος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
02-10-07
19:40
Λεξικό Τριανταφυλλίδη
Αυτό που θέλω να πω είναι πως ίσως έχει δίκιο ο Λόρυ ότι σε μια περίπτωση ξέφυγα από τον ορισμό, αφού θεώρησα ότι μετριοφροσύνη είναι να υποβιβάζει κανείς τα προτερήματά του. Συνήθως όμως έτσι το εννοούν οι περισσότεροι. Πχ: "Είσαι πολύ καλός επιστήμονας" "Ε, εντάξει, όχι τόσο πολύ, υπάρχουν και καλύτεροι". Αυτό εννοώ ως "Αρετή των Μετρίων".
Πώς όμως θα επιβιώσει κανείς, όταν όλοι οι άλλοι διαφημίζουν προτερήματα που δεν έχουν; Πώς θα υποστηρίξει τη θέση του όταν όλοι οι άλλοι (όπως μας έγραψε αρχικά η Μισέλ) προσπαθούν να υποβιβάσουν τη γνώση του και την εμπειρία του; Νομίζω ότι από εκείνη τη δήλωσή μου θα πρέπει να μείνει η προσπάθεια να κατανοείς και να περιγράφεις τον εαυτό σου όπως πραγματικά είναι. Μη φοβούμενος να παραδεχτείς ούτε τα προτερήματα, ούτε τα ελαττώματα. Γι' αυτό έδωσα και τ' ανάλογα παραδείγματα.
Μου έχει τύχει αυτού του τύπου ο ανταγωνισμός μέσα σε παρέες. Κάποιες στιγμές αναγκάζεται κανείς να υποστηρίξει αυτό που είναι. Οι ηττημένοι κάθε μάχης, έστω και λεκτικής, έχουν πάντα αυτό να πουν για το νικητή, αφού δεν κατάφεραν να τον εξουθενώσουν: "Έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του". Αν μιλάμε γι' αυτόν που προβάλεται χωρίς να προκαλείται, τότε συμφωνώ ότι αυτό είναι ένδειξη έλλειψης αυτοεκτίμησης. Αυτοί οι τύποι συνήθως τα λένε περισσότερο για να πείσουν τους εαυτούς τους και όχι τους άλλους.
μετριόφρων -ων -ον [metri?fron] E (βλ. -ων -ων -ον) : (λόγ.) α. που δε θέλει να επιδεικνύει τις ικανότητες, τις επιτυχίες του κτλ. ή γενικά να γίνεται λόγος γι΄ αυτά: Tαπεινός και ~ άνθρωπος καθώς είναι, αποφεύγει να προβάλλει κάθε τιμητική διάκριση. || (ως ουσ.): Oι μετριόφρονες και οι αφανείς στο τέλος δικαιώνονται. β. (σπάν.) που δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. || (ως ουσ.). [λόγ. < ελνστ. μετριόφρων]
Αυτό που θέλω να πω είναι πως ίσως έχει δίκιο ο Λόρυ ότι σε μια περίπτωση ξέφυγα από τον ορισμό, αφού θεώρησα ότι μετριοφροσύνη είναι να υποβιβάζει κανείς τα προτερήματά του. Συνήθως όμως έτσι το εννοούν οι περισσότεροι. Πχ: "Είσαι πολύ καλός επιστήμονας" "Ε, εντάξει, όχι τόσο πολύ, υπάρχουν και καλύτεροι". Αυτό εννοώ ως "Αρετή των Μετρίων".
Πώς όμως θα επιβιώσει κανείς, όταν όλοι οι άλλοι διαφημίζουν προτερήματα που δεν έχουν; Πώς θα υποστηρίξει τη θέση του όταν όλοι οι άλλοι (όπως μας έγραψε αρχικά η Μισέλ) προσπαθούν να υποβιβάσουν τη γνώση του και την εμπειρία του; Νομίζω ότι από εκείνη τη δήλωσή μου θα πρέπει να μείνει η προσπάθεια να κατανοείς και να περιγράφεις τον εαυτό σου όπως πραγματικά είναι. Μη φοβούμενος να παραδεχτείς ούτε τα προτερήματα, ούτε τα ελαττώματα. Γι' αυτό έδωσα και τ' ανάλογα παραδείγματα.
Μου έχει τύχει αυτού του τύπου ο ανταγωνισμός μέσα σε παρέες. Κάποιες στιγμές αναγκάζεται κανείς να υποστηρίξει αυτό που είναι. Οι ηττημένοι κάθε μάχης, έστω και λεκτικής, έχουν πάντα αυτό να πουν για το νικητή, αφού δεν κατάφεραν να τον εξουθενώσουν: "Έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του". Αν μιλάμε γι' αυτόν που προβάλεται χωρίς να προκαλείται, τότε συμφωνώ ότι αυτό είναι ένδειξη έλλειψης αυτοεκτίμησης. Αυτοί οι τύποι συνήθως τα λένε περισσότερο για να πείσουν τους εαυτούς τους και όχι τους άλλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.