06-10-07
01:13
Oχι, αλλα νεφρο και πνευμονα , ναιΖήσατε ποτέ μια σχέση όπου να νιώσετε ότι αν χρειαζότανε θα δίνατε την καρδιά σας για να ζήσει ο άλλος? Αν όχι, θα θέλατε να ζήσετε μια τέτοια σχέση? Και αν ναι, πόσο είναι μια άλλη έκφραση του «σ'αγαπω» και πόσο είναι «το εννοώ κυριολεκτικά»?
Eυλογο ερωτημα. Θα πω οτι ειναι κατι που μπορει να μας κανει να αψηφουμε το ενστικτο της επιβιωσης,...αλλά μονο οταν η θυσια αυτη μας δωσει τοση χαρα και μας γεμισει τοσο πολυ, που νιωθουμε οτι δε μπορει να γινουμε ποτε τοσο ευτιχισμενοι οποτε δε μας πειραζει να πεθανουμε με τελευταια σκεψη το οτι ο/η αγαπημενος/η μας θα εχει αλλη μια ευκαιρια.Τελικά αναρωτιέμαι… είναι η αγάπη μια αρρώστια που μας κάνει να αγνοούμε το ένστικτο επιβίωσης?
Εξαρταται τι εννοεις "νορμαλ". Ειναι ενα ρισκο. Και ουσιαστικα οριζει και την αγαπη. Λενε οτι αγαπη ειναι να δινεις την δυνατοτητα σε καποιον να σε καταστρεψει, και να τον εμπιστευεσαι οτι δε θα το κανει. Ισως δε γινεται να εχεις πραγματικη αγαπη, αν δεν δειξεις ολες ις πτυχες σου στον αλλο. Αν δε πεις "αυτος ειμαι πραγματικα" ωστε να ξερεις αν σε θελει οπως εισαι.Και συνεχίζοντας τον συλλογισμό μου σκέφτομαι… είναι νορμάλ να πάρουμε το ρίσκο να δείξουμε τις αδυναμίες μας στον μόνο άνθρωπο που μπορεί να μας πληγώσει? (σε αυτόν που αγαπάμε δηλαδή?)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.