mania
Επιφανές μέλος
Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
13-10-08
10:50
Να ρωτήσω κάτι...
Έχω μία δυσκολία με κάποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες. Δε με πιάνει ακριβώς κρίση πανικού, γιατί ξέρω πότε να φρενάρω... αλλά έστω κι έτσι δεν μπορώ να χαρώ αυτό που κάνω.
Για παράδειγμα, δεν μπορώ να συμμετάσχω σε εκδρομές trekking... Αν είναι λίιιγο ανηφορικό το έδαφος (και, ναι, στις Άλπεις θα το βρω αυτό, δεν το γλυτώνω) μου κόβεται η ανάσα... αλλά δεν πρόκειται για το κανονικό, συνηθισμένο λαχάνιασμα. Σα να κλείνει ο λαιμός μου, βαραίνει πολύ η αναπνοή μου, σε σημείο να ακούγομαι σαν υστερικό τσιουάουα που γαύγιζε μισή ώρα σε λαμπραντόρ και δεν μπορεί ν' ανασάνει. Αν για κάποιο λόγο απλά πρέπει να συνεχίσω, ό,τι διάλειμμα κι αν κάνω, δακρύζουν τα μάτια μου και τρέμω λίγο.
Ναι, πανικός.
Αλλά τι κάνουμε για μία συγκεκριμένη περίπτωση;;;
To Βασικό είναι πρώτα απο όλα να προσπαθήσεις να σκευτείς και να εστειάσεις τον φόβο σου, 1 πράγμα σε πανικοβάλει και εσύ απλά βλέπεις το σύνολο, καλό είναι να σκευτείς τι είναι, το ύψος στο ανέβασμα; σκέυτεσε το πόσο ψηλά πάς;
Ολο αυτό είναι σαν το αμάξι, ένα μπουζάκι εχει πρόβλημα αλλα δεν μπορεί να λειτουργίσει ολόκληρο το αμάξι, συγκεντρώσου και σκέψου σε εσένα το μπουζί ποιό είναι και γιατί χάλασε, μπορεί να σε βοηθήσει και πολλύ μάλιστα, πρίν πάς στις Αλπεις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
30-10-07
11:06
Πριν παντρευτώ είχα συνεχώς πρόβλημα, στην γυμναστική ενώ είμουν οκ σωματικά μου απαγορέυανε να κάνω επειδή φοβόντουσαν, πάθενα πολλύ συχνά ζαλάδα, πόνο στο στήθος, έτρεμα ολόκληρη και στο τέλος λυποθυμούσα.
Ολοι στο σχολείο με είχανε μάθει, έμενα κάτω για ένα 20λεπτο χωρίς μιλιά και χωρίς να μπορώ να ανασάνω καθώς με ούτε μισή ανάσα πονούσα υπερβολικά στο στήθος, πήγα σε γιατρούς πάαααραααααα πολλές φορές ο παθολόγος με πήγαινε σε καρδιολόγο, ο καρδιολόγος σε νευρολόγο, ο νευρολόγος σε άλλο και σε άλλο και αφού πέρασα όλους τους γιατούς με τον πατέρα μου να φωνάζει ότι το κάνω για να τραβήξω την προσοχή, μια μέρα στο σπίτι τσατήστηκα με τον άντρα μου πρίν τον γάμο και με είδε ο πατέρας μου να έχω δύσπνια και να τρέμω χάμω μούσκεμα στον ιδρώτα..
Απο τότε ψάχναμε σε όλα και τίποτα, ώσπου πήγα σε έναν γενικής ιατρικής με ένα μάτσο χαρτιά και μου είπε ότι ονομάζετε άγχως και κρίση πανικού, δεν υπήρχε άλλη εξήγηση, αντισπασμοδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, μου κάναν καλό όταν πονούσα....
Απο όταν παντρέυτηκα πάλι παθαίνω αλλα σε ελαφριάς μορφής, πόνος στο στήθος, πόνο στην κοιλιά καμιά φορά, ζαλάδες αλλα δεν είναι τόσο συχνά όσο παλιά
Ολοι στο σχολείο με είχανε μάθει, έμενα κάτω για ένα 20λεπτο χωρίς μιλιά και χωρίς να μπορώ να ανασάνω καθώς με ούτε μισή ανάσα πονούσα υπερβολικά στο στήθος, πήγα σε γιατρούς πάαααραααααα πολλές φορές ο παθολόγος με πήγαινε σε καρδιολόγο, ο καρδιολόγος σε νευρολόγο, ο νευρολόγος σε άλλο και σε άλλο και αφού πέρασα όλους τους γιατούς με τον πατέρα μου να φωνάζει ότι το κάνω για να τραβήξω την προσοχή, μια μέρα στο σπίτι τσατήστηκα με τον άντρα μου πρίν τον γάμο και με είδε ο πατέρας μου να έχω δύσπνια και να τρέμω χάμω μούσκεμα στον ιδρώτα..
Απο τότε ψάχναμε σε όλα και τίποτα, ώσπου πήγα σε έναν γενικής ιατρικής με ένα μάτσο χαρτιά και μου είπε ότι ονομάζετε άγχως και κρίση πανικού, δεν υπήρχε άλλη εξήγηση, αντισπασμοδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, μου κάναν καλό όταν πονούσα....
Απο όταν παντρέυτηκα πάλι παθαίνω αλλα σε ελαφριάς μορφής, πόνος στο στήθος, πόνο στην κοιλιά καμιά φορά, ζαλάδες αλλα δεν είναι τόσο συχνά όσο παλιά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.