PYLH
Δραστήριο μέλος
Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
08-11-07
14:55
Μίλησε κανείς για πανικούς??? Τα τελευταία 7-8 χρόνια δεν κάνω κι άλλο τίποτε απ'το να περνάω κρίσεις πανικού.Αρχίζει με μιά ταχυπαλμία,μια ανεξήγητη ταραχή ή φοβία για κάτι αόριστο ή και συγκεκριμένο,αδυναμία να αναπνεύσεις κανονικά,αδυναμία να συγκεντρωθείς σ'αυτό που κάνεις,ιδρώτα,τρεμούλα...μια φρίκη γενικότερα. Και δεν θα έλεγα ότι είναι και τα μόνα συμπτώματα αυτά που προανέφερα.
Μετά από τόοοοσες κρίσεις πανικού πού έχω περάσει,μέσα κι έξω απ'το σπίτι,σε δημόσιους και μη χώρους...μπορώ να πω ότι τα έχω δει όλα πάνω στο θέμα.
Τί κάνω εγώ? Καταρχήν αντιλαμβάνομαι αμέσως πότε αρχίζει η κρίση.Κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό μπορώ και την κοντολάρω.Δεν μπορώ να την αποφύγω αλλά γνωρίζω τι θα επακολουθήσει,γνωρίζω τα συμπτώματα και τις αντιδράσεις του οργανισμού μου γι αυτό και δεν φοβάμαι.Ξέρω πως είναι μια φάση που θα περάσει,πως συμβαίνει για κάποιους λόγους,πώς εκδηλώνεται σε ανύποπτο χρόνο και χώρο.Προσπαθώ απλά να μείνω όσο πιό ήρεμη μπορώ,να παίρνω βαθιές ανάσες,σταματάω ότι κάνω εκείνη την στιγμή(όταν αυτό είναι εφικτό),ξαπλώνω ή κάθομαι κάπου και φυσικά δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να σκεφτώ:"Γιατί μου συμβαίνει τώρα αυτό? Ή...Θα περάσει? Μήπως πεθάνω? Μήπως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο?" Τίποτε απ'όλα αυτά! Απλά "αφήνομαι",χαλαρώνω όσο μπορώ και περιμένω.Περνάει πάντα!
Θα πρέπει βέβαια να προσθέσω ότι παράλληλα ακολουθώ και μια φαρμακευτική αγωγή,(πράγμα απαραίτητο στην δική μου περίπτωση βέβαια) την οποία μου έχει δώσει ο γιατρός,ο οποίος με παρακολουθεί συστηματικά εδώ και χρόνια και τον οποίο εμπιστεύομαι απόλυτα.
Τον τελευταίο χρόνο τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ'ότι πριν...αλλά μέχρι να φτάσω εδώ που είμαι τώρα πέρασα από πολλές φάσεις.
Εύκολο να λέμε ότι όλα είναι παιχνίδια του μυαλού και μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας,χωρίς την βοήθεια κάποιου ειδικού όμως κάθε περίπτωση είναι μοναδική άρα και ξεχωριστή.Χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση.Ποιός μπορεί να "παίξει" με το μυαλό και την ψυχή του άλλου? Κατά την γνώμη μου,μόνο ο ειδικός, που σ'αυτήν την περίπτωση είναι ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής.Σίγουρα υπάρχουν πολλές τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε με επιτυχία,αλλά πάλι δεν πρέπει κάποιος να μας δείξει τον τρόπο,να μας κατατοπίσει,να μας βοηθήσει?
Αν μιλάμε για 1-2 κρίσεις άνχους σε αραιά χρονικά διαστήματα τότε οκ,μάλλον δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι.Αλλά σε σοβαρότερες περιπτώσεις δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος τρόπος.Και πώς άραγε δημιουργούνται οι σοβαρότερες περιπτώσεις? Πώς φτάνουμε στα χειρότερα? Μήπως αφήνοντας να περάσουν απαρατήρητα κάποια καμπανάκια που μας χτυπάει το σώμα μας?
Δεν ξέρω! Άς απαντήσουν σ'αυτό οι γνώστες του θέματος.
Μετά από τόοοοσες κρίσεις πανικού πού έχω περάσει,μέσα κι έξω απ'το σπίτι,σε δημόσιους και μη χώρους...μπορώ να πω ότι τα έχω δει όλα πάνω στο θέμα.
Τί κάνω εγώ? Καταρχήν αντιλαμβάνομαι αμέσως πότε αρχίζει η κρίση.Κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό μπορώ και την κοντολάρω.Δεν μπορώ να την αποφύγω αλλά γνωρίζω τι θα επακολουθήσει,γνωρίζω τα συμπτώματα και τις αντιδράσεις του οργανισμού μου γι αυτό και δεν φοβάμαι.Ξέρω πως είναι μια φάση που θα περάσει,πως συμβαίνει για κάποιους λόγους,πώς εκδηλώνεται σε ανύποπτο χρόνο και χώρο.Προσπαθώ απλά να μείνω όσο πιό ήρεμη μπορώ,να παίρνω βαθιές ανάσες,σταματάω ότι κάνω εκείνη την στιγμή(όταν αυτό είναι εφικτό),ξαπλώνω ή κάθομαι κάπου και φυσικά δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να σκεφτώ:"Γιατί μου συμβαίνει τώρα αυτό? Ή...Θα περάσει? Μήπως πεθάνω? Μήπως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο?" Τίποτε απ'όλα αυτά! Απλά "αφήνομαι",χαλαρώνω όσο μπορώ και περιμένω.Περνάει πάντα!
Θα πρέπει βέβαια να προσθέσω ότι παράλληλα ακολουθώ και μια φαρμακευτική αγωγή,(πράγμα απαραίτητο στην δική μου περίπτωση βέβαια) την οποία μου έχει δώσει ο γιατρός,ο οποίος με παρακολουθεί συστηματικά εδώ και χρόνια και τον οποίο εμπιστεύομαι απόλυτα.
Τον τελευταίο χρόνο τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ'ότι πριν...αλλά μέχρι να φτάσω εδώ που είμαι τώρα πέρασα από πολλές φάσεις.
Εύκολο να λέμε ότι όλα είναι παιχνίδια του μυαλού και μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας,χωρίς την βοήθεια κάποιου ειδικού όμως κάθε περίπτωση είναι μοναδική άρα και ξεχωριστή.Χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση.Ποιός μπορεί να "παίξει" με το μυαλό και την ψυχή του άλλου? Κατά την γνώμη μου,μόνο ο ειδικός, που σ'αυτήν την περίπτωση είναι ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής.Σίγουρα υπάρχουν πολλές τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε με επιτυχία,αλλά πάλι δεν πρέπει κάποιος να μας δείξει τον τρόπο,να μας κατατοπίσει,να μας βοηθήσει?
Αν μιλάμε για 1-2 κρίσεις άνχους σε αραιά χρονικά διαστήματα τότε οκ,μάλλον δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι.Αλλά σε σοβαρότερες περιπτώσεις δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος τρόπος.Και πώς άραγε δημιουργούνται οι σοβαρότερες περιπτώσεις? Πώς φτάνουμε στα χειρότερα? Μήπως αφήνοντας να περάσουν απαρατήρητα κάποια καμπανάκια που μας χτυπάει το σώμα μας?
Δεν ξέρω! Άς απαντήσουν σ'αυτό οι γνώστες του θέματος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.