Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
26-01-13
09:47
Άντεξες 24 ώρες;
Αυτή η ηλικία των terrible twos είναι όλα τα λεφτά.
Σίφουνες!
Και όταν μου το έφερε κοιμισμένο ήταν ΤΟΟΟΣΟ γλυκό(!)
(και μετά ... ξύπνησε... και δεν ξανακοιμήθηκα εγώ μέχρι την επόμενη μέρα )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
26-01-13
08:52
maybeΠαρεξήγησες τα λόγια μου, τελείως διαφορετικά πράγματα ήθελα να καταλάβεις....
Απλώς έτυχε και είδα σχετικά πρόσφατα πόσο δύσκολο μπορεί να είναι κάτι που σε μας τους "έξω από το χορό" μπορεί να φαίνεται εύκολο [πχ. όταν το ανήψι μου ήταν μηνών ακόμα συνειδητοποίησα ότι το να προσπαθήσεις να πάς κάπου μαζί με ένα καρότσι είναι ...αγώνας δρόμου και μια απόσταση 10 λεπτών μπορεί να γίνει...μαραθώνιος ], για αυτό δεν "βιάζομαι" να καταλήξω σε συμπεράσματα όταν βλέπω/ακούω κάτι γιατί πραγματικά συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ (λόγω απειρίας) να φανταστώ ένα κάρο παραμέτρους που ενδέχεται να υπάρχουν πίσω από αυτό που βλέπω..
Οπότε ακόμα και σε αυτό κρατάω μια πισινή, με την έννοια δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου στη φωτιά ότι το κάνει κάποια από αδιαφορία για το παιδί ή κάτι τέτοιο αλλά μπορεί να είναι κάποια έσχατη λύση. Πώς μπορώ να ξέρω ότι η μάνα που το επιλέγει δεν το κάνει επειδή -στη φάση των terrible twos πχ. δεν κινδύνευσε να χάσει (και να πάθει έμφραγμα μάλλον!) επειδή έπρεπε να το πάρει μαζί της κάπου που δεν είναι για παιδιά και φοβάται ότι θα το ξαναπεράσει?
Κάπως έτσι τέλος πάντων το είχα εγώ στο μυαλό μου (θεωρώντας -ίσως λανθασμένα- a priori ότι οι μανάδες(και οι πατεράδες) είναι υπεύθυνοι ενήλικες που έχουν το καλό/την ασφάλεια του παιδιού τους ως προτεραιότητα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Resident Evil
Διακεκριμένο μέλος
Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
25-01-13
15:06
παρόλο που δεν νομίζω ότι θα το έκανα ποτέ (κυρίως γιατί βλέπω πόσο αρνητικά αντιμετωπίζεται το ζήτημα) αναρωτιέμαι αν οι τόσο μεγάλοι πολέμιοι έχουν ποτέ προσέξει παιδιά.
Πρόσφατα έκανα baby-sitting στο δίχρονο βαφτηστηροανηψι μου (24ωρο baby-sitting).
Λοιπόν ζωή να'χει το παιδάκι ΔΕΝ στεκόταν ήσυχο (όσο ήταν ξύπνιο) ούτε ένα δευτερόλεπτο! ΤΑ ΠΑΝΤΑ του κέντριζαν το ενδιαφέρον, ήθελε να τα αγγίξει, να τα πειράξει, να τα σηκώσει, να τα δέσει, να να να...
Επίσης το να το "χάσεις" από τα μάτια σου είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ. Αρκεί πραγματικά ... να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Έμαθα δε πρόσφατα ότι τα παιδιά όταν πανικοβάλλονται/σε ψάχνουν έχουν μια τάση να πηγαίνουν...μπροστά, δλδ μπορεί να στέκεσαι ακριβώς πίσω τους (αλλά εκτός οπτικού πεδίου τους), δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω να σε ψάξουν αλλά θα αρχίσουν να τρέχουν προς τα μπρος.. Και ναι, ένα δίχρονο μπορεί να απομακρυνθεί ΠΟΛΥ σε ένα δευτερόλεπτο(!).
Και οκ, εγώ όταν έκανα baby -sitting το παιδί είχα ΟΛΗ τη μέρα ελεύθερη να πάμε για παιχνίδι στο πάρκο, να παίξουμε, να τον προσέχω κτλ...
Και το έκανα. Και επι ΕΝΑ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟ δεν έκανα απολύτως τίποτε άλλο.
Μετά τον παρέδωσα στην αδελφή μου και πάλι και συνέχισα τη ζωή μου και τις υποχρεώσεις μου. ΑΝ όμως δεν ήμουν απλώς η "ευκαιριακή" νταντά αλλά ήταν παιδί μου τι θα έκανα? ΔΕΝ θα ψώνιζα για το σπίτι? ΔΕΝ θα έκανα καμία δουλειά? Και ποιός σας είπε ότι όλοι έχουν μια γιαγιά και έναν παππού εύκαιρο ανα πάσα στιγμή να τους προσέχει τα παιδιά?
Και ποιός σας είπε ότι είναι καλό για το παιδί να ΜΗΝ κυκλοφορεί και να κάθεται όλη μέρα σπίτι ή όλα του τα βιώματα να είναι "είμαι σπίτι με τους γονείς"-"με φορτώνουν στο αμάξι"-"είμαι σπίτι με τους παππούδες". Ήτοι να κάθονται ΟΛΗ μέρα μέσα σε ένα σπίτι?
Ξαναλέω, δεν υποστηρίζω ότι πρόκειται για βέλτιστη λύση, αλλά είναι ΜΙΑ λύση όταν δεν έχεις 50 εναλλακτικούς ανθρώπους να σου κρατάνε το παιδί, το οποίο είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ να απομακρυνθεί από κοντά σου και να χαθεί, και φυσικά ΠΡΕΠΕΙ το γεγονός ότι έκανες παιδί να το συνδυάσεις με το ότι πρέπει να διεκπεραιώσεις και τις δουλειές σου!
Και όλα αυτά τα λέω όταν έχω κοροϊδέψει πολύ κάποιες βρετανίδες τουρίστριες που έχω δει το καλοκαίρι να το εφαρμόζουν ως μέθοδο αλλά από την άλλη αφού εχω δει στην πράξη πως είναι να έχεις μαζί σου ένα παιδί/ να πρέπει να συνδυάσεις το να έχεις μαζί σου ένα παιδί και να πρέπει να κάνεις κάποιες δουλειές.
Πρόσφατα έκανα baby-sitting στο δίχρονο βαφτηστηροανηψι μου (24ωρο baby-sitting).
Λοιπόν ζωή να'χει το παιδάκι ΔΕΝ στεκόταν ήσυχο (όσο ήταν ξύπνιο) ούτε ένα δευτερόλεπτο! ΤΑ ΠΑΝΤΑ του κέντριζαν το ενδιαφέρον, ήθελε να τα αγγίξει, να τα πειράξει, να τα σηκώσει, να τα δέσει, να να να...
Επίσης το να το "χάσεις" από τα μάτια σου είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ. Αρκεί πραγματικά ... να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Έμαθα δε πρόσφατα ότι τα παιδιά όταν πανικοβάλλονται/σε ψάχνουν έχουν μια τάση να πηγαίνουν...μπροστά, δλδ μπορεί να στέκεσαι ακριβώς πίσω τους (αλλά εκτός οπτικού πεδίου τους), δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω να σε ψάξουν αλλά θα αρχίσουν να τρέχουν προς τα μπρος.. Και ναι, ένα δίχρονο μπορεί να απομακρυνθεί ΠΟΛΥ σε ένα δευτερόλεπτο(!).
Και οκ, εγώ όταν έκανα baby -sitting το παιδί είχα ΟΛΗ τη μέρα ελεύθερη να πάμε για παιχνίδι στο πάρκο, να παίξουμε, να τον προσέχω κτλ...
Και το έκανα. Και επι ΕΝΑ ΕΙΚΟΣΙΤΕΤΡΑΩΡΟ δεν έκανα απολύτως τίποτε άλλο.
Μετά τον παρέδωσα στην αδελφή μου και πάλι και συνέχισα τη ζωή μου και τις υποχρεώσεις μου. ΑΝ όμως δεν ήμουν απλώς η "ευκαιριακή" νταντά αλλά ήταν παιδί μου τι θα έκανα? ΔΕΝ θα ψώνιζα για το σπίτι? ΔΕΝ θα έκανα καμία δουλειά? Και ποιός σας είπε ότι όλοι έχουν μια γιαγιά και έναν παππού εύκαιρο ανα πάσα στιγμή να τους προσέχει τα παιδιά?
Και ποιός σας είπε ότι είναι καλό για το παιδί να ΜΗΝ κυκλοφορεί και να κάθεται όλη μέρα σπίτι ή όλα του τα βιώματα να είναι "είμαι σπίτι με τους γονείς"-"με φορτώνουν στο αμάξι"-"είμαι σπίτι με τους παππούδες". Ήτοι να κάθονται ΟΛΗ μέρα μέσα σε ένα σπίτι?
Ξαναλέω, δεν υποστηρίζω ότι πρόκειται για βέλτιστη λύση, αλλά είναι ΜΙΑ λύση όταν δεν έχεις 50 εναλλακτικούς ανθρώπους να σου κρατάνε το παιδί, το οποίο είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ να απομακρυνθεί από κοντά σου και να χαθεί, και φυσικά ΠΡΕΠΕΙ το γεγονός ότι έκανες παιδί να το συνδυάσεις με το ότι πρέπει να διεκπεραιώσεις και τις δουλειές σου!
Και όλα αυτά τα λέω όταν έχω κοροϊδέψει πολύ κάποιες βρετανίδες τουρίστριες που έχω δει το καλοκαίρι να το εφαρμόζουν ως μέθοδο αλλά από την άλλη αφού εχω δει στην πράξη πως είναι να έχεις μαζί σου ένα παιδί/ να πρέπει να συνδυάσεις το να έχεις μαζί σου ένα παιδί και να πρέπει να κάνεις κάποιες δουλειές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.