Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
14-11-07
21:05
Διότι δεν νομίζω οτι πχ οι περισσότεροι θετικοί επιστήμονες να βάζουν ίσα τη λογική με το συναίσθημα.
Εγώ πιστεύω πως αυτό είναι μια μεγάλη παρεξήγηση.
Μεταφέρω από το Focus για τους Πυθαγόρειους:
Ήταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι μόνο οι ακριβείς μαθηματικές σχέσεις έδιναν αρμονικούς ήχους στο μονόχορδο. Για παράδειγμα, έπρεπε να χωρίσουν ακριβώς στη μέση τη χορδή, και όχι περίπου στη μέση, ώστε να έχουν το ευχάριστο ψυχικό συναίσθημα που απορρέει από έναν αρμονικό ήχο. Εύκολα λοιπόν οι Πυθαγόρειοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μαθηματικά κυβερνούν τη μουσική ή και ότι, ως ένα βαθμό, η μουσική κυβερνά τα μαθηματικά. Για τους Πυθαγορείους, αυτή η άμεση και ακριβής σχέση μαθηματικών, μουσικής και ευχάριστου ψυχικού συναισθήματος αποτελούσε τη μέγιστη απόδειξη ότι η αλήθεια, στο ύψιστο επίπεδό της, εκφράζεται με μαθηματικές σχέσεις.
Να θυμίσω επίσης το Κείμενο του Μίκη περί Αρμονίας που μιλήσαμε γι' αυτό και στις Ταρώ:
Το ερώτημα είναι: «Πώς καθορίζεται η ύπαρξη και η έννοια του σύμφωνου και του διάφωνου; Με ποια κριτήρια; Και με ποιες πειραματικές επαληθεύσεις; Η συνήθης απάντηση είναι «γιατί έτσι το θέλει το ανθρώπινο αυτί και έτσι το δέχεται ή το απορρίπτει η ανθρώπινη ψυχή». Γιατί όμως; Γιατί το «σύμφωνο» μας προκαλεί ψυχική ευδαιμονία και πνευματική ανάταση, ενώ αντίθετα «το διάφωνο» δημιουργεί μέσα μας αναταραχή, δυσφορία, ψυχικό αδιέξοδο και πνευματικό τραύμα; 'Αρα θα πρέπει να υπάρχει μέσα μας από την γέννηση μας ένα αρχέτυπο Αρμονίας που πάλλεται θετικά στην περίπτωση της ηχητικής συμφωνίας και αρνητικά στην περίπτωση της ηχητικής διαφωνίας (που ονομάζεται και κακοφωνία).
Σας προτείνω επίσης να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο:
Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ
Αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι η συναισθηματική διάσταση στα μαθήματα Φυσικών Επιστημών «αν και αφορά σπουδαίo στοιχείo της προσωπικότητας και παίζει πρωταρχικό ρόλο στη μάθηση, εν τούτοις αγνοήθηκε η καλλιέργειά της στο παραδοσιακό Σχολείο για πολλούς λόγους»1. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο «καλός δάσκαλος» είναι πάνω από όλα ένας «αρχιτέκτονας χαρακτήρων»2 που εμπνέει και την αγάπη για το μάθημα που διδάσκει. Αν δεν εμφυσήσει την αγάπη αυτή στους μαθητές τότε, μπορεί να είναι ένας καλός φροντιστής, ή ένας ευσυνείδητος υπάλληλος, θα είναι όμως ένας ανεπαρκής δάσκαλος. Όπως αποδέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των με τα της Παιδείας εμπλεκομένων, είναι κοινωνικά ορθότερο, το σύγχρονο Σχολείο να διαμορφώνει χαρακτήρες με συναίσθημα και φαντασία, ικανούς να ανεβάσουν το πολιτισμικό επίπεδο της κοινωνίας, παρά να αναπαράγει ικανούς διαχειριστές γνώσης.
[...]
Πολλοί παιδαγωγοί ισχυρίζονται ότι η διδασκαλία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με μια θεατρική παράσταση. Με το δάσκαλο σε ρόλο ηθοποιού και σκηνοθέτη και τους μαθητές σε ρόλο θεατή και ηθοποιού συνάμα. Μόνο που για να είναι πετυχημένη η παράσταση ο δάσκαλος πρέπει να ξέρει καλά το ρόλο του και να πατάει με σιγουριά στο «σανίδι». Όταν η παράσταση στερείται ενδιαφέροντος τα μηνύματα δεν περνούν στους μαθητές, ή περνούν «άχρωμα» και στρεβλωμένα. Τι μπορεί να κάνει όμως ο δάσκαλος της χημείας προκειμένου να κτίσει μια πετυχημένη συναισθηματικά «παράσταση-μάθημα»;
[...]
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: «ΓΟΗΤΕΙΑ». Η λέξη κλειδί για μια «άλλη» διδασκαλία της Χημείας. Όταν το παιδί γοητευθεί από το αντικείμενο, μέσα από μια συναισθηματικά τονισμένη παρουσίασή του, τότε η Χημεία θα ανέβει ένα σκαλί στην εκτίμηση του. Αυτό είναι ένα κίνητρο που θα σπρώξει το μαθητή να ξεπεράσει το δάσκαλό του. Και όταν οι μαθητές ξεπερνούν τους δάσκαλους, όχι μόνο σε γνώσεις αλλά και σε «σοφία», τότε υπάρχει ελπίδα.
Τζιανουδάκης Λεωνίδας
Δεν καταλαβαίνω την εμμονή να διαχωρίζουμε την επιστημονική σκέψη, από κάθε τι συναισθηματικό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.