Loreley
Περιβόητο μέλος
Η Loreley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 5,860 μηνύματα.
28-12-13
22:50
να σας εξιστορισω και εγω τα 3 πιο προσφατα απο τα αμετρητα ρεζιλικια της ζωης μου
νο1) εδω και ενα χρονο θελω εναν τυπο (πολυ ) και με την παρεα μου τον λεγαμε Χαρουλα για να μην μας καταλαβαινουν.
Ερχονται τα παιδια στα γεννεθλια μου (πριν ενα μηνα) και μου φερνουν δωρακιααα ...οι διολου φυσιολογικοι και συνηθισμενοι φιλοι μου (love them btw) ειχαν την φαεινη ιδεα να γραψουν μεσα στη σακουλα με την κολωνια ενα σημειωματακι"για να τη φορας και να αναστατωνεις τη Χαρουλα"....ολα οκ γελασαμε ..τελεια..φευγουν τα παιδια..αφηνω τις σακουλες στο δωματιο μου και τις ξεχναω.Ερχεται χθες η μαμα μου και με ρωταει αν εχουμε καμια χαρουλα σχολειο ..την κοιταω "οχι οχι δεν νομιζω" απαντω , οκευ λεει και φευγει...ερχεται μετα απο λιγο κρατωντας θριαμβευτικα το σημειωματακι"ποια χαρουλα θα αναστατωνεις πουλακι μου με τη μυρωδια σου ? "...οκευ λεω βαστατε με "οχι ,τιποτα ,δεεεν " αρπαζω το σημειωματακι και φευγω (ακομα προσπαθει να με κανει να ομολογησω ποια ειναι η χαρουλα...ποιος ξερει τι θα νομιζει η γυναικα"
νο2)ειχα λαλησει προχθες απο το διαβασμα και λεω ας κανω ενα διαλλειμα...σηκωνομαι απο την καρεκλα και αρχιζω να χορευω και να τραγουδαω με στυλ, το χουλα του τιμον (απο τον βασιλια των λιονταριων ) πως γυρναω με χαρη το κεφαλι μου βλεπω εναν τυπο απο το απεναντι μπαλκονι να με κοιταει και να εχει ξεραθει στα γελια..με το δικιο του α ανθρωπος
νο3) Παω να κανω μια εξομολογηση σε μια φιλη μου στο facebook και της στελνω με δραματικο υφος"δεν αντεχω αλλο το βαρος..θα στο πω " παταω αποστολη..και τι να δω...το ειχα στειλει στη Χαρουλα (με την οποια δεν ειχαμε μιλησει ποτε)..τι να συμμαζωξω και τι να δικαιολογησω ..τα μπαλωσα οπως οπως και πατησα offline
Χαχαχαχαχαχα είσαι θεά!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Loreley
Περιβόητο μέλος
Η Loreley αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 5,860 μηνύματα.
05-04-13
16:23
Σήμερα είχαμε Φυσική, και ο φυσικός, μου είπε να πάω στο γραφείο των καθηγητών να του φέρω την τσάντα του και ένα φάκελο. Εγώ του είπα ότι δεν ξέρω που είναι το γραφείο του, και έτσι αυτός άρχισε να μου εξηγεί. Άρχισα να περπατάω από το θρανίο μου προς την πόρτα ενώ παράλληλα είχε βυθιστεί στις σκέψεις μου, αφού προσπαθούσα να προσανατολιστώ για να βρω τελικά το γραφείο. Μόλις έφτασα, αντί να την ανοίξω και να βγω σαν νορμαλ άνθρωπος, χτυπάω πρώτα την πόρτα, και μετά την ανοίγω και φεύγω σαν κυρία.
Αφού την έκλεισα και άκουσα μέσα τα παιδιά να κακαρίζουν από το γέλιο, συνειδητοποίησα τι είχα κάνει.
Πάλι ρόμπα έγινα.
Αφού την έκλεισα και άκουσα μέσα τα παιδιά να κακαρίζουν από το γέλιο, συνειδητοποίησα τι είχα κάνει.
Πάλι ρόμπα έγινα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.