Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
13-12-07
17:32
Ο Αϊνστάιν έκανε την επαναστατική υπόθεση πως η βαρύτητα είναι συνέπεια του γεγονότος ότι ο χωρόχρονος δεν είναι επίπεδος, όπως στην Ευκλείδια Γεωμετρία, αλλά καμπύλος.
Η νέα θεωρία του δέχεται πως λόγω της μάζας ή ισοδύναμα όταν υπάρχει ενέργεια, η γεωμετρία του χώρου παύει να είναι ευκλείδια. Στην ευκλείδια γεωμετρία π.χ γνωρίζουμε πως το εμβαδόν της σφαιρικής επιφάνειας είναι S=4πr2 .
ή αν λύσουμε ως προς την ακτίνα
Όμως στη νέα θεωρία βαρύτητας ή όπως λέγεται Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (ΓΘΣ), η διαφορά
δεν είναι μηδέν αλλά
=Gm/3c2
Η παραπάνω σχέση είναι η θεμελιώδης εξίσωση της Αϊνστάνιας βαρύτητας και συνδέει το αίτιο (δηλαδή τη μάζα m) με το αποτέλεσμα
, δηλαδή την απόκλιση από την ευκλείδια γεωμετρία .
Από τη τροποποιημένη γεωμετρία που έχουμε ήδη προσδιορίσει, μπορούμε να βρούμε τη τροχιά, που συμπίπτει με τη γραμμή του ελάχιστου μήκους.
Η γραμμή όμως του ελάχιστου μήκους σε μια τροποποιημένη (μη ευκλείδια) γεωμετρία δεν είναι η ευθεία γραμμή. Στην εποχή όμως του Αϊνστάιν υπήρχε ευτυχώς η κατάλληλη μη ευκλείδια γεωμετρία, στην οποία η καμπύλη τροχιά συμπίπτει με τη γραμμή ελάχιστου μήκους.
Το σχήμα λοιπόν που πρότεινε ο Αϊνστάιν για τη θεωρία βαρύτητας μπορεί να συνοψισθεί ως εξής:
Η μάζα μέσω της εξίσωσης βαρύτητας οδηγεί σε μια μη Ευκλείδια Γεωμετρία, στην οποία η καμπύλη τροχιά συμπίπτει με μια γραμμή ελάχιστου μήκους (γεωδαισιακή).
Την καμπυλότητα του χώρου την προκαλεί η παρουσία της ύλης, δηλαδή της μάζας (ή αν προτιμάτε της ενέργειας). Έτσι τα σώματα κινούνται όχι λόγω κάποιας βαρυτικής δύναμης αλλά κινούνται στις τροχιές του καμπύλου χωρόχρονου, που λέγονται γεωδαισιακές. Η γεωδαισιακή είναι η καμπύλη με το μικρότερο μήκος, όπως η ευθεία στον επίπεδο Ευκλείδιο χώρο.
Ένα βαρύ αντικείμενο, όπως ο Ήλιος προκαλεί καμπύλωση του χωρόχρονου.
Επειδή είναι δύσκολο να φανταστούμε τέσσερις διαστάσεις, οι φυσικοί συνήθως συνιστούν να σκεφτόμαστε το χωρόχρονο σαν ένα τεντωμένο, επίπεδο, ελαστικό φύλλο. Αν δεν υπάρχουν μεγάλες μάζες στην περιοχή, το φύλλο αυτό παραμένει επίπεδο, και κάθε σώμα που τοποθετείται πάνω σ΄ αυτό θα κινείται σε ευθεία γραμμή.
Αλλά μια μεγάλη μάζα όπως π.χ ο Ήλιος, δημιουργεί μια λακούβα στο φύλλο αυτό γιατί στην πραγματικότητα καμπυλώνει τον χωρόχρονο. Κάθε άλλο αντικείμενο με μικρότερη μάζα, όπως π.χ η Γη, που κινείται στο χωρόχρονο κυλάει μέσα στην λακούβα καθώς κινείται προς την περιοχή του Ήλιου. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο μας δίνει την εντύπωση ότι έλκεται από την μεγάλη μάζα του Ήλιου. Αυτό το φαινόμενο της καμπύλωσης του χωροχρόνου είναι που γεννά τη βαρύτητα.
...Και μου μιλάς για ευκλείδια γεωμετρία;
Εγώ για άλλο καίγομαι. Δύο ανθρώπινα σώματα καμπυλώνουν το χώρο κατα τον ίδιο τρόπο που τον καμπυλώνουν δυο καθέτως τεμνόμενα (στο Ο) ευθύγραμμα τμήματα;
Αν εσύ καίγεσαι πώς θα τα ονομάσεις (σχήμα ή επιφάνεια) είναι ερώτηση χωρίς αξία. Είναι ζεύγη επιφανειών που καμπυλώνουν το χωρόχρονο..(αλλά όσο και δύο τεμνόμενα σώματα; )
Μήπως ο σταυρός (= σχήμα Κ) δεν είναι αυτό που βλέπει η όραση μας αλλά μάλλον μοιάζει με δύο καμπυλωμένα (με τα κοίλα κάτω) κορδόνια από σπορτεξάκια;
Επανέρχομαι Δημήτριος...
Η νέα θεωρία του δέχεται πως λόγω της μάζας ή ισοδύναμα όταν υπάρχει ενέργεια, η γεωμετρία του χώρου παύει να είναι ευκλείδια. Στην ευκλείδια γεωμετρία π.χ γνωρίζουμε πως το εμβαδόν της σφαιρικής επιφάνειας είναι S=4πr2 .
ή αν λύσουμε ως προς την ακτίνα
Όμως στη νέα θεωρία βαρύτητας ή όπως λέγεται Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (ΓΘΣ), η διαφορά
Η παραπάνω σχέση είναι η θεμελιώδης εξίσωση της Αϊνστάνιας βαρύτητας και συνδέει το αίτιο (δηλαδή τη μάζα m) με το αποτέλεσμα
Από τη τροποποιημένη γεωμετρία που έχουμε ήδη προσδιορίσει, μπορούμε να βρούμε τη τροχιά, που συμπίπτει με τη γραμμή του ελάχιστου μήκους.
Η γραμμή όμως του ελάχιστου μήκους σε μια τροποποιημένη (μη ευκλείδια) γεωμετρία δεν είναι η ευθεία γραμμή. Στην εποχή όμως του Αϊνστάιν υπήρχε ευτυχώς η κατάλληλη μη ευκλείδια γεωμετρία, στην οποία η καμπύλη τροχιά συμπίπτει με τη γραμμή ελάχιστου μήκους.
Το σχήμα λοιπόν που πρότεινε ο Αϊνστάιν για τη θεωρία βαρύτητας μπορεί να συνοψισθεί ως εξής:
Η μάζα μέσω της εξίσωσης βαρύτητας οδηγεί σε μια μη Ευκλείδια Γεωμετρία, στην οποία η καμπύλη τροχιά συμπίπτει με μια γραμμή ελάχιστου μήκους (γεωδαισιακή).
Την καμπυλότητα του χώρου την προκαλεί η παρουσία της ύλης, δηλαδή της μάζας (ή αν προτιμάτε της ενέργειας). Έτσι τα σώματα κινούνται όχι λόγω κάποιας βαρυτικής δύναμης αλλά κινούνται στις τροχιές του καμπύλου χωρόχρονου, που λέγονται γεωδαισιακές. Η γεωδαισιακή είναι η καμπύλη με το μικρότερο μήκος, όπως η ευθεία στον επίπεδο Ευκλείδιο χώρο.
Ένα βαρύ αντικείμενο, όπως ο Ήλιος προκαλεί καμπύλωση του χωρόχρονου.
Επειδή είναι δύσκολο να φανταστούμε τέσσερις διαστάσεις, οι φυσικοί συνήθως συνιστούν να σκεφτόμαστε το χωρόχρονο σαν ένα τεντωμένο, επίπεδο, ελαστικό φύλλο. Αν δεν υπάρχουν μεγάλες μάζες στην περιοχή, το φύλλο αυτό παραμένει επίπεδο, και κάθε σώμα που τοποθετείται πάνω σ΄ αυτό θα κινείται σε ευθεία γραμμή.
Αλλά μια μεγάλη μάζα όπως π.χ ο Ήλιος, δημιουργεί μια λακούβα στο φύλλο αυτό γιατί στην πραγματικότητα καμπυλώνει τον χωρόχρονο. Κάθε άλλο αντικείμενο με μικρότερη μάζα, όπως π.χ η Γη, που κινείται στο χωρόχρονο κυλάει μέσα στην λακούβα καθώς κινείται προς την περιοχή του Ήλιου. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο μας δίνει την εντύπωση ότι έλκεται από την μεγάλη μάζα του Ήλιου. Αυτό το φαινόμενο της καμπύλωσης του χωροχρόνου είναι που γεννά τη βαρύτητα.
...Και μου μιλάς για ευκλείδια γεωμετρία;
Εγώ για άλλο καίγομαι. Δύο ανθρώπινα σώματα καμπυλώνουν το χώρο κατα τον ίδιο τρόπο που τον καμπυλώνουν δυο καθέτως τεμνόμενα (στο Ο) ευθύγραμμα τμήματα;
Αν εσύ καίγεσαι πώς θα τα ονομάσεις (σχήμα ή επιφάνεια) είναι ερώτηση χωρίς αξία. Είναι ζεύγη επιφανειών που καμπυλώνουν το χωρόχρονο..(αλλά όσο και δύο τεμνόμενα σώματα; )
Μήπως ο σταυρός (= σχήμα Κ) δεν είναι αυτό που βλέπει η όραση μας αλλά μάλλον μοιάζει με δύο καμπυλωμένα (με τα κοίλα κάτω) κορδόνια από σπορτεξάκια;
Επανέρχομαι Δημήτριος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
13-12-07
03:18
Στην Ευκλείδεια γεωμετρία λοιπόν, δύο κάθετα τεμνόμενα μεταξύ τους ευθύγραμμα τμήματα ΑΒ και ΓΔ, στο κοινό σημείο τομής Ο, για να το πω απλά: Είναι επιφάνεια ή επίπεδο σχήμα ή όχι; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;
Η ερώτηση σου είναι ισοδύναμη με την ερώτηση: Ο αφαλός του Jesus Christe είναι επιφάνεια, επίπεδο ή σχήμα; Ή μήπως σχηματοποιημένη οπή με λίγο βάθος και πολύ αναστεναγμό λόγω σταύρωσης;
Το κοινό σημείο είναι επιφάνεια ή επίπεδο; Εξαρτάται το πόσο καλό είναι το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Ο αφαλός είθισται να είναι κυκλικού σχήματος (εκτός απο τον αφαλό του Κθούλου που ήταν περιγεγραμένο οκτάγωνο).
Αν η επιφάνεια είναι επιφάνεια και το επίπεδο επίπεδο τότε γιατί το σημείο να είναι κάτι πέραν του εαυτού του;
Σημειακά φιλοσοφημένον!
Διάβασε κανα περιοδικό.Τα σημεία μένουν σημεία ακόμη κι αν έχουμε μια έξυπνη απάντηση για να τα ορίσουμε ή να αποκλείσουμε τι δε μπορεί να είναι....
Όσο για το σχήμα Κ είναι ένας γυμνούλης ρόμβος (ή τετράγωνο με ένα παράγγελμα κλίσεως επ'αριστερών η εκ δεξιών) χωρίς τις ενωτικές ευθείες.
Έχεις ακούσει ποτέ την έκφραση Πασχαλιάτικα "..και σταυρώθηκε ο Υιός ο μονογενής επι της επιφανείας του τιμίου"; Τότε θα τον έλεγαν Ιησού Επιφάνειο (αρκετά αξιωματικό; )
Ο σταυρός ή το ορθογώνιο συστηματάκι είναι δύο κάθετες τεμνόμενες ευθειούλες που ορίζουν επίπεδο...όταν κάνουμε το σταυρό μας ορίζουμε επίπεδο (πάνω κάτω και πλαγιόθεν).
Βρε μπελά με τις ήπιες ερωτήσεις νυχτιάτικα...
Υ.γ. Και λίγα με τον Φερμά.Κολλητάρι..Άκου ξέχαστον.Ζηλιάρη άντρα..φθονερέ τύπε Ο καθένας διαλέγει τη μεθοδολογία που του γυαλίζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.