El Salazar
Νεοφερμένος
Ο El Salazar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 48 μηνύματα.
26-06-13
05:02
Γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι όποιος περάσει τα 70-75 θα έχει ανυπέρβλητες δυσχέρειες και πλήρη εξάρτηση από τους άλλους; Υπάρχουν πολλοί 75άρηδες και 80άρηδες και 85άρηδες που ζουν μια χαρά ανεξάρτητες ζωές.
Εγώ θα ήθελα να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο.
Όσα άτομα τυχαίνει να γνωρίζω στις ηλικίες που αναφέρεις (80-85) έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας και χρειάζονται κάποιο νεότερο άτομο για βοήθεια.Οι περισσότεροι υπερήλικες ζητούν τη συνδρομή των παιδιών τους για να τους πηγαίνουν σε γιατρούς,να διεκπεραιώνουν εξωτερικές δουλειές,υποχρεώσεις ή δέχονται τις περιποιήσεις κάποιας οικιακής βοηθού.Μάλιστα πολλοί ενδόμυχα παρακαλούν να πεθάνουν όταν βρίσκονται σε αυτές τις ηλικίες,καθώς αισθάνονται πλήρεις από όσα έχουν ζήσει,ενώ άλλοι έχουν ταλαιπωρηθεί από τα βάσανα της ζωής.Ακόμα και αν εσύ στα 85 σου είσαι ανεξάρτητη οικονομικά,θα αντέχεις να βλέπεις τον εαυτό σου να εξασθενεί συνεχώς,όσο επέρχεται αμείλικτη η φυσική φθορά;
Εκτός και αν θες να ακολουθήσεις το παράδειγμα της Σόφης και της Θεοπούλας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
El Salazar
Νεοφερμένος
Ο El Salazar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 48 μηνύματα.
25-06-13
04:58
Προτιμότερο θεωρώ να ζήσει κανείς λόγου χάρη μέχρι τα 70-75 του,έχοντας απολαύσει ικανοποιητικά όλες τις χαρές της ζωής (επαγγελματική επιτυχία,οικογενειακή θαλπωρή,οικονομική ευμάρεια,αμοιβαία αγάπη) παρά να καταλήξει ένα υπεραιωνόβιο ερείπιο,με ανυπέρβλητες δυσχέρειες στην υγεία του και πλήρη εξάρτηση από τους άλλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.