elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
17-07-13
12:42
Στη πραγματικότητα ενώ μέσα μου μπορεί να βρίσκομαι σε κρίση πανικού από τα πολλά κοινωνικά ερεθίσματα τα οποία μπορεί να μη μπορώ να χειριστώ και να αντιμετωπίσω (γιατί εγώ στις περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις νιώθω σαν να αντιμετωπίζω κάτι),εξωτερικά αν δε με ξέρεις κιόλας μπορεί να μην καταλάβεις και τίποτα.Θέλω να πω ότι με το καιρό μαθαίνεις να κρύβεσαι.Και εγώ ας πούμε δε το δείχνω,άλλα μπορεί κάποιος να το καταλάβει ας πούμε από το μονότονο και κάθε φορά ίδιου τόνου "Γεια" που λέω και το αμήχανο πέρασμα του βλέμματος από τα μάτια(ειδικά το τελευταίο δε μπορώ να το ελέγξω).Αν και ναι,όταν νιώθω άνετα με κάποιον αλλάζω τελείως συμπεριφορά και ίσα ίσα μπορεί να αρχίσω να φέρομαι και ανώριμα - ακατάλληλα πολλές φορές από τον ενθουσιασμό.Νιώθω πολύ όμορφα πάντως όταν έχω ανθρώπους κοντά μου.Το εκτιμώ πάρα πολύ γιατί συνήθως λόγω περίεργης αντίδρασης και συμπεριφοράς νομίζουν ότι είμαι είτε ανώριμο και πιθανόν με νοητική στέρηση,είτε που θα ξέρουν το πάθος μου για τη φυσική και τις επιστήμες και θα πιστεύουν ότι είμαι ένας μελλοντικός τρελός επιστήμονας.
Κοίταξε....μονότονο «γειά» η “hi” λεω και εγώ, γιατί απλά είμαι στον κόσμο μου. Έχω πολλά στο κεφάλι μου και τις περισσότερες φορές τα μισά βλέπω ή τα μισά διαβάζω. Άσε που με ρωτούν και απαντώ άλλα αντί άλλων. Αυτό συμβαίνει πολλές φορές.
Δεν υπάρχει λόγος να κρύβεται κανείς από το όποιο θέμα του (η έστω από αυτό που ο ίδιος νομίζει ΘΕΜΑ). Γνώμη μου πάντα!
Μάθε να κοιτάς στα μάτια....θα στο έχει πει και ο ψυχίατρός σου. Δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό. Άνθρωποι απλοί σαν και εσένα και τον διπλανό είναι, δεν έχουν κάτι διαφορετικό. Είναι ακριβώς ίδιοι με εσένα και ενδεχομένως με πιο πολλά προβλήματα. Απλά και εκείνοι τα κρύβουν καλά.
Τώρα.... όλοι μας θέλουμε γύρω μας ανθρώπους και νοιώθουμε καλά με αυτό. Οι άνθρωποι μας γεμίζουν. Τι πιο φυσιολογικό?
Όσο για την ανωριμότητα που αναφέρεις αλλά και τον ενθουσιασμό, είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε χάσει από καιρό. Δεν σημαίνει πως επειδή κάποιος το κατέχει είναι διαφορετικός. Το ακριβώς αντίθετο.
Θέλω να σου πω εδώ....πως οι άνθρωποι συχνά, γίνονται ιδιαιτέρως άδικοι με κάτι που δεν τους είναι γνώριμο. Αυτή είναι μια τακτική «προστασίας». Έτσι λειτουργούν. Αυτό όμως, θα πρέπει να σου είναι παντελώς αδιάφορο.
Η ζωή είναι λίγη και περαστική. Δεν είναι για να την περνάμε μονίμως με το τι μπορεί να σκεφτούν οι άλλοι. Ας σκεφτούν ό,τι θέλουν στην τελική. Εσύ έχεις τους στόχους σου. Τράβα μπροστά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
17-07-13
03:21
Έντονη αμηχανία,δυσκολία στη βλεματική επαφή κρίσεις άγχους κτλ είναι καθημερινό φαινόμενο.Παθαίνω κρίσεις άγχους σε συγκοινωνίες,σε χώρους που υπάρχουν παντού βλέμματα και δε ξέρω πως να κοιτάξω,πως να φερθώ κτλ.Στα πάρτυ είμαι σαν αγκούρι και φαίνεται έντονα η αμηχανία και γενικότερα δε μπορώ και δε το αντέχω να έρχομαι πιο κοντά με ανθρώπους.Νιώθω ότι δε μπορώ να το αντιμετωπίσω.Νιώθω άβολα με το κόσμο.Το να πάω στο κομμωτήριο είναι ένας άθλος πραγματικά.Συνήθως φέρνω και φίλους για να νιώθω πιο χαλαρά.Τη τελευταία φορά είχα ιδρώσει από την αμηχανία,επειδή ο τύπος που με κούρευε ήταν κοινωνικός και μου έπιασε τη κουβέντα.Μικρός δε πήγαινα στο φούρνο και για τσιγάρα των γονιών λόγω αμηχανίας και πολλές τέτοιες καταστάσεις.Ακόμα και με κοντινά άτομα,δε νιώθω άνετα αν με πλησιάσουν πολύ.Θέλω πάντα ένα safe distance για να νιώθω χαλαρός.
Τα δύο άτομα που έχω στην δουλειά....είναι ιδιαιτέρως κοινωνικά και ουδέποτε αντιλήφθηκα πως έχουν θέμα επικοινωνίας. Μιλούν άνετα μαζί μου και μου ανοίγονται. Φαντάζομαι...μου μιλούν επειδή με νοιώθουν κοντά τους και όχι επειδή είμαι προιστάμενός τους. Δεν γνωρίζω βέβαια πως είναι στην προσωπική τους ζωή. Αλλά αν κάποιος τα δει εν ώρα εργασίας, ούτε που θα το καταλάβει.
Θέλω επίσης να πω, πως είναι από τα πιο ευγενικά άτομα που έχω στην ομάδα μου. Εκτός από τις πολύ ιδιαίτερές τους γνώσεις, ώρες ώρες βγάζουν μια καταπληκτική ευαισθησία.
Ήρθαν πριν από δυο χρόνια στον όμιλο και το πρώτο 8μηνο ήταν κοντά τους ένας ψυχίατρος και ένα άτομο της εταιρείας, που είχαν κατά κάποιον τρόπο αναλάβει την ένταξη τους στο σύνολο. Μπορώ να πω ....ότι μπήκαν στην ομάδα πολύ άνετα.
Μπράβο που μοιράστηκες την ιστορία σου. Πιστεύω πως θα σου πάνε όλα καλά. Και σου το εύχομαι....
Άλλωστε τα περισσότερα χαρακτηριστικά που προανέφερες, τα έχουν και άτομα εσωστρεφή, χωρίς απαραίτητα να έχουν ασπεργκερ.
Χαίρομαι πάντως, που όλο και περισσότερες εταιρείες συνεργάζονται με αυτά τα παιδιά.
Πιστεύω πως η εργασία τους αλλάζει άρδην τη ζωή και κυρίως την ψυχολογία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
08-07-13
12:02
Η κοινωνία μας, έχει δυστυχώς πολλά άλυτα θέματα. Δεν είναι μόνο αυτό.Η κοινωνία μας έχει να κάνει πολλά βήματα ακόμα μέχρι την αποδοχή του διαφορετικού.
Η διαφορετικότητα... τις περισσότερες φορές έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον απο την ομοιομορφία. Κeep going.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elepan
Δραστήριο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αναλυτής συστημάτων και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 736 μηνύματα.
08-07-13
11:37
Αυτό δεν ισχύει. Σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνώ.
Aς θυμήσω μια είδηση που μου είχε τραβήξει την προσοχή πριν λίγο καιρό.
Μπράβο stavri για το θέμα που άνοιξες, διότι οι περισσότεροι είναι χωρίς γνώση γύρω από αυτό.
Έχω και εγώ 2 άτομα στην δουλειά με σύνδρομο asperger και είναι πολύ ξεχωριστά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.