istudent
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο istudent αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 135 μηνύματα.
02-08-13
01:24
1) Με το να σκοτώνω δεν νομίζω πως υπερασπίζομαι κανένανMαθαίνεις πως να σκοτώνεις για να είσαι προετοιμασμένος μεθαύριο να υπερασπιστείς την πατρίδα σου ενάντια σε κάθε κατακτητή που θα θέλει να σε σκλαβώσει στον τόπο σου.
2) Γνωρίζοντας τις δυνάμεις του εληνικού στρατού, θέλωντας να πολεμίσει κάποιος τις εχθρικές δυνάμεις που πιθανότατα θα ήταν η τουρκία, θα σήμαινε αυτοκτονία και όχι υπεράσπιση ή θυσία
3) Σε ένα πόλεμο δεν έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις αν θα λάβεις μέρος, έχεις όμως τη δυνατότητα να επιλέξεις το πως θα συμβάλεις, και η φροντήδα αρρόστων και τραυματισμένων είναι επίσης ένας σημαντικός ρόλος...
Ναι σωστά! Εγώ απλά αναφέρθηκα στο ενδεχόμενο της στρατιωτικής θητείας πριν τις σπουδέςΣαν γιατρος θα μπεις μαλλον σε καποια μοναδα και θα γραφεις τπτ σε κανα φανταρο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
istudent
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο istudent αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 135 μηνύματα.
01-08-13
18:16
Όσοι και ειδικότερα όσες το παίζεται μάγκες για το στρατό και κάνετε διάφορες δήλωσες απλά ΣΚΑΣΤΕ!. Γνωρίζω πολλούς άνδρες που έχουν υπηρετήσει και οι καταστάσεις και τα βιώματα διέφεραν παρασάγγας.
Το πώς θα περάσει κανείς στη θητεία του δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν. Εξαρτάται πρώτιστος από τις συγκυρίες. Εξαρτάται από το πόσο εύκολη ή δύσκολη μονάδα θα πέσει (Δηλαδή τι αντιμετώπισης θα τυγχάνει από τους «ανωτέρους-σκουπίδια» του. Από το πόσο κοντά στο σπίτι του θα είναι και φυσικά από τους υπόλοιπους φαντάρους. Μετά έρχεται ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου. Εμένα για παράδειγμα ο στρατός εξορισμού αντιτίθεται σε αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου (ιατρός) δεν θα δεχόμουν και δεν θα μπορούσα να χάσω ένα χρόνο από τη ζωή μου μετά το σχολείο κρατώντας όπλα χωρίς να σκέπτομαι πίσω από αυτό και μαθαίνοντας πώς να σκοτώνω.
Το πώς θα περάσει κανείς στη θητεία του δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν. Εξαρτάται πρώτιστος από τις συγκυρίες. Εξαρτάται από το πόσο εύκολη ή δύσκολη μονάδα θα πέσει (Δηλαδή τι αντιμετώπισης θα τυγχάνει από τους «ανωτέρους-σκουπίδια» του. Από το πόσο κοντά στο σπίτι του θα είναι και φυσικά από τους υπόλοιπους φαντάρους. Μετά έρχεται ο χαρακτήρας και η ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου. Εμένα για παράδειγμα ο στρατός εξορισμού αντιτίθεται σε αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου (ιατρός) δεν θα δεχόμουν και δεν θα μπορούσα να χάσω ένα χρόνο από τη ζωή μου μετά το σχολείο κρατώντας όπλα χωρίς να σκέπτομαι πίσω από αυτό και μαθαίνοντας πώς να σκοτώνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.