vassilis498
Διακεκριμένο μέλος
Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
05-10-13
02:02
Οχι δεν ξέρω τι γινόταν τότε. Ο Mότσαρτ και ο Μπετόβεν φυσικό είναι να ήθελαν να γίνουν γνωστοί. Έκαναν όμως τη μουσική επάγγελμα όχι μόνο γιατί ήταν χαρισματικοί συνθέτες αλλά και γιατί το γούσταραν αυτό που έκαναν. Δεν πιστεύω δηλαδή ότι επεδίωκαν μανιωδώς το κέρδος όπως γίνεται σήμερα γι αυτό και δεν υπήρχε κατανάλωση όπως λες, γιατί η μουσική δεν ήταν εμπόρευμα. Και τέλος η εξέλιξη της μουσικής δεν είναι άσχετη με το ιστορικό της πλαίσιο αλλά εκφράζει και μια ανάλογη κοινωνία.
Ο κάθε μουσικός ο οποίος παράγει τέχνη γουστάρει αυτό που κάνει. Ακόμη κι να μιλάμε για τον κάθε τελειωμένο που διακρίθηκε μέσω του fame story. To χρήμα εδώ έρχεται εκ των υστέρων. Κατανάλωση δε ξέρω αν υπήρχε αλλά και αν υπήρχε σίγουρα θα ήταν λιγότερο εμφανής σε εκείνα τα χρόνια, αυτό δεν είναι γνώρισμα της μουσικής. Άλλωστε, οτιδήποτε παρέχεται επί πληρωμή είναι εμπόρευμα, είτε μιλάμε για προϊόντα είτε για υπηρεσίες.
Η μουσική πολλές φορές εκφράζει μια ανάλογη κοινωνία σύμφωνοι, για αυτό και τόνισα τόσες φορές πιο πριν πως ένας λόγος που δεν ακούγεται σήμερα τόσο αυτή η μουσική είναι πως εκφράζει μια άλλη εποχή. Αυτό όμως φυσικά δεν έχει να κάνει με καλή ή κακή γιατί ( πέρα από το ότι κάτι τέτοιο είναι υποκειμενικό ) συγκρίνουμε μουσικές όχι κοινωνίες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
vassilis498
Διακεκριμένο μέλος
Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
04-10-13
17:21
Προσωπικά πιστεύω πως η μουσική δεν μπορεί να διακριθεί σε καλή και κακή, οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι υποκειμενικοί. Μπορεί κανείς να την διαχωρίσει με βάση το πλαίσιο στο οποίο δημιουργήθηκε. Τι εννοώ: Η κλασσικοί δεν δημιουργούσαν κατά παραγγελία, αλλά και όταν το έκαναν, την κυρίαρχη θέση στη μουσική τους είχε το συναίσθημα. Συνέθεταν για να εκφραστούν δίνοντας στην μουσική ένα προσωπικό κομμάτι του "είναι" τους. Αντιθέτως τα τραγούδια της Πάολας, του Παντελίδη κλπ είναι παντελώς "ρηχά". Τέτοιου είδους μουσική λανσάρεται από τις δισκογραφικές με μόνο σκοπό το κέρδος. Συνεπώς είναι προϊόν μαζικής κουλτούρας, εφήμερη, εμπορευματοποιημένη, πολυδιαφημισμένη, προορισμένη για να "καταναλωθεί" από το ευρύ κοινό. Είναι δυνατόν ένα τέτοιο προϊόν (γιατί δεν είναι πια τέχνη αλλά προϊόν για κατανάλωση..) να προσφέρει ψυχαγωγία, να εκφράζει το άτομο, να προάγει το πνεύμα και να επιτελεί γενικά τις λειτουργίες της αυθεντικής τέχνης;;
Σχετικά με την πνευματικότητα και την παιδεία θα έλεγα πως ναι διαβαθμίζονται. Η ολοκληρωμένη παιδεία σε αντίθεση με την ελλιπή, βοηθά το άτομο να ξεχωρίσει την νόθη από την γνήσια ψυχαγωγία, να καλλιεργήσει την προσωπικότητα και τα αισθητικά του κριτήρια ώστε να μπορεί να ασχολείται με ανώτερες μορφές τέχνης. Όσο για την μουσική παιδεία, όσοι την κατέχουν ίσως να είναι πιο εξοικειωμένοι με το άκουσμα της κλασσικής μουσικής όμως, δεν σχετίζεται με την εκτίμηση, την αισθητική "κατανόηση" ενός μουσικού κομματιού.
Όλο σου το υπόλοιπο μήνυμα έρχεται σε αντίφαση με το bold.
Συγκρίνεις δεδομένα μεταξύ 2 διαφορετικών εποχών. Υποθέτω κλασική μουσική παράγεται και σήμερα έτσι; Τότε γιατί μιλάς για δισκογραφικές, κατανάλωση και κέρδος; Πρώτα απ' όλα ξέρεις τι γινόταν τότε; Εγώ μια ματιά έριξα στις βιογραφίες του Μπετοβεν και του Μοτσαρτ και πολλές φορές αναφέρεται πως συνέθεταν έργα κατά παραγγελία. Τότε δεν υπήρχε κατανάλωση και κέρδος; Εσύ τι λες τότε οι μεγάλοι συνθέτες δεν ήθελαν να διαφημιστούν, να αναδειχθούν και να γίνουν ακόμα πιο γνωστοί; Τώρα οι βασιλιάδες ( όπου υπάρχουν ακομα ) και οι εκκλησίες δεν κατέχουν τόση δύναμη, τώρα η μουσική απευθύνεται σε πολύ περισσότερους, και προφανώς είναι αλλιώς όταν ζεις σε μια κοινωνία παγκοσμιοποιημένη όπου όλα ( δυστυχώς ) καθορίζονται από την προσφορά και τη ζήτηση. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν στο 1800 υπήρχε itunes αλλά κάτι μου λέει πως δε θα χανε κανείς την ευκαιρία.
Όλα αυτά που συγκρίνεις με εξαίρεση τις αοριστίες περί πνευματικότητας και ρηχότητας έχουν να κάνουν πιο πολύ με την εξέλιξη της κοινωνίας με το πέρασμα των χρόνων παρά με τη μουσική. Και όταν έλεγα πως η μουσική αυτή είναι 200 χρόνων το έλεγα ακριβώς για αυτό και με καμία πρόθεση να την υποβιβάσω. Αλλά πώς να το κάνουμε τα όργανα που χρησιμοποιεί παράγουν μια μικρή μειονότητα από τους ήχους που παράγονται σήμερα και αυτό συμβάλλει αρκετά στο κατά πόσο ακούγονται.
Τέλος περιμένω κάποιος να μου πει ( εκτός από ένα ξερό ναι ή όχι ) πώς διαβαθμίζεται η πνευματικότητα όπως και πώς ορίζεται η ολοκληρωμένη μουσική παιδεία.
Κάποιος πχ που από τα 7 του μελετά κλασσική μουσική σε πιάνο αλλά δεν έχει ιδέα τι θα πει Iron Maiden, Pink Floyd, 2Pac, Massive Attack, Michael Jackson, Bob Marley, Paul Oakeonfold έχει ολοκληρωμένη μουσική παιδεία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
vassilis498
Διακεκριμένο μέλος
Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
02-10-13
22:31
Είναι βάσει της επιστήμης της Μουσικολογίας. Και εγώ είμαι κατά του να κρίνεις την τέχνη τόσο αντικειμενικά αλλά όπως και να χει είναι ένα φακτ. Το γεγονός ότι δεν ακούνε πολλοί δε μου λέει τπτ λόγω της γενικότερης έλλειψης πνευματικότητας, γούστου, οτιδήποτε που επικρατεί.
κάτι συγκεκριμένο ζήτησα, όχι να μου επικαλεστείς "την επιστήμη της μουσικολογίας" γενικά κι αόριστα. Αν δεν ξέρετε πείτε καλύτερα έτσι μου μάθανε.
Ας μου πει κάποιος με ποια συγκεκριμένα κριτήρια:
1) η μουσική διακρίνεται σε καλή και κακή
2) διαβαθμίζεται η πνευματικότητα ( dafuq? ) και η μουσική παιδεία
3) πώς το από πάνω έχει σχέση με την αρέσκεια στην κλασική μουσική
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
vassilis498
Διακεκριμένο μέλος
Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
01-10-13
21:57
Δεν είμαι καθόλου ειδικός αλλά γενικά ένα μουσικό κομμάτι το κρίνεις με βάση 3 πράγματα:
-Μελωδία
-Αρμονία
-Ρυθμός
Η κλασική μουσική είναι απλά η μόνη που έχει καταφέρει να τα συνδυάσει τέλεια χωρίς να υστερεί κάπου.
υπάρχει καλή και κακή μελωδία; καλός και κακός ρυθμός; ποιος τα λέει αυτά;
κι αν όντως είναι έτσι κι η κλασική υπερέχει σε αυτά γιατί δεν την ακούν όλοι;
βρείτε μου το μέτρο της καλής και της κακής μουσικής και μετά μου μιλάτε για διαχρονικότητα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
vassilis498
Διακεκριμένο μέλος
Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
01-10-13
00:23
Η κλασική μουσική όπως λέμε Bach, Mozzart, Vivaldi, Beethoven κλπ είναι μερικών εκατοντάδων χρόνων. Είναι μουσική μιας άλλης εποχής. Σκεφτείτε πρώτα τι θα πει αυτό και μετά μιλάμε για είδη προς εξαφάνιση. Υποθέτω πως σε 200 χρονια από τώρα η σημερινή μουσική δε θα περίμενε κανείς πως θα έχει και πολλή απήχηση έτσι; προς τι ο ντόρος λοιπόν;
Κατά τα άλλα και μυαλά υπάρχουν σήμερα για να παράξουν, και οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες από ποτέ. Και όχι, η μουσική παιδεία δεν συνεπάγεται προτίμηση στην κλασική μουσική. Ας γίνουμε πιο πολύ ελιτιστές, μπορούμε.
Κατά τα άλλα και μυαλά υπάρχουν σήμερα για να παράξουν, και οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες από ποτέ. Και όχι, η μουσική παιδεία δεν συνεπάγεται προτίμηση στην κλασική μουσική. Ας γίνουμε πιο πολύ ελιτιστές, μπορούμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.