Red Hot Chili L
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Red Hot Chili L αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 129 μηνύματα.
18-11-13
20:01
Είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση σε ένα άλλο νήμα περί "επιχειρήσεων" και "ευκαιριών" και "μικρής επιχειρηματικότητας" και θυμήθηκα κάτι που φρονώ ότι αξίζει δική του συζήτηση.
Προ ενός χρόνου περίπου είχα δει μια μελέτη ευρωπαϊκών οργανισμών που αφορούσαν στην ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών. Μεταξύ των άλλων, αξιολογούσαν την ποιότητα του εργατικού δυναμικού, την εργατικότητα (όπως εκφράζεται μέσα από τις ώρες απασχόλησης), την επιστημονική κατάρτιση του ιδίου δυναμικού και από την άλλη αξιολογούσαν την επιχειρηματική καινοτομία, την επιχειρηματική ευελιξία, και εν γένει την λειτουργία των επιχειρηματιών.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, στο σύνολο των χωρών της Ε.Ε. οι Έλληνες εργαζόμενοι "σκόραραν" στην δεκάδα σε ΟΛΕΣ τις κατηγορίες. Στον χρόνο εργασίας ήταν πρώτοι, στην επαρκή εκπαίδευση ήταν μέσα στην δεκάδα, στην ευελιξία νομίζω ήταν το χαμηλότερο σκορ τους (10οι, 11οι, κάτι τέτοιο), ήταν ψηλά στην συνεχιζόμενη κατάρτιση, στην προσαρμοστικότητα, σε όλους τους τομείς γενικώς.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ο έλληνας επιχειρηματίας ήταν στις τελευταίες 5 θέσεις της κατάταξης σε όλα τα αντικείμενα που αξιολογήθηκαν! Οτι έχει να κάνει δηλαδή με τον επιχειρηματία, βαθμολογείται στον πάτο της Ευρώπης.
Με άλλα λόγια, είμαστε μια από τις τοπ-5 χώρες σε εργαζόμενους και μία από τις bottom-3 χώρες σε επιχειρηματίες.
Κάτι που εξηγεί εν πολλοίς και το χάλι αυτής της χώρας - οι "μεγαλοεπιχειρηματίες" είναι σε γενικές γραμμές αμόρφωτοι κάφροι που προέρχονται από τα "τζάκια" που δημιουργήθηκαν είτε μετά τον εμφύλιο (θαλασσοδάνεια, λίμπερτυ, μαυραγορίτες, λαδέμποροι και λοιποί συνεργάτες των κατακτητών) είτε τη Χούντα (χουντοκουμπαροι, θαλασσοδάνεια, κτηνοτρόφοι που έγιναν ξενοδόχοι κλπ κλπ) είτε στην πρώτη δεκαετία του ΠΑΣΟΚ (μεγαλοπιασμένα λαμόγια-πρασινοφρουροί και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις). Αυτή είναι εν πολλοίς (με ελάχιστες εξαιρέσεις) η μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας. Και καθώς μια χώρα κατά κανόνα καθορίζεται από την αστική της τάξη, η ελληνική αστική τάξη είναι ...για τα θηρία.
Τι λέτε για όλα αυτα?
Προ ενός χρόνου περίπου είχα δει μια μελέτη ευρωπαϊκών οργανισμών που αφορούσαν στην ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών. Μεταξύ των άλλων, αξιολογούσαν την ποιότητα του εργατικού δυναμικού, την εργατικότητα (όπως εκφράζεται μέσα από τις ώρες απασχόλησης), την επιστημονική κατάρτιση του ιδίου δυναμικού και από την άλλη αξιολογούσαν την επιχειρηματική καινοτομία, την επιχειρηματική ευελιξία, και εν γένει την λειτουργία των επιχειρηματιών.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, στο σύνολο των χωρών της Ε.Ε. οι Έλληνες εργαζόμενοι "σκόραραν" στην δεκάδα σε ΟΛΕΣ τις κατηγορίες. Στον χρόνο εργασίας ήταν πρώτοι, στην επαρκή εκπαίδευση ήταν μέσα στην δεκάδα, στην ευελιξία νομίζω ήταν το χαμηλότερο σκορ τους (10οι, 11οι, κάτι τέτοιο), ήταν ψηλά στην συνεχιζόμενη κατάρτιση, στην προσαρμοστικότητα, σε όλους τους τομείς γενικώς.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ο έλληνας επιχειρηματίας ήταν στις τελευταίες 5 θέσεις της κατάταξης σε όλα τα αντικείμενα που αξιολογήθηκαν! Οτι έχει να κάνει δηλαδή με τον επιχειρηματία, βαθμολογείται στον πάτο της Ευρώπης.
Με άλλα λόγια, είμαστε μια από τις τοπ-5 χώρες σε εργαζόμενους και μία από τις bottom-3 χώρες σε επιχειρηματίες.
Κάτι που εξηγεί εν πολλοίς και το χάλι αυτής της χώρας - οι "μεγαλοεπιχειρηματίες" είναι σε γενικές γραμμές αμόρφωτοι κάφροι που προέρχονται από τα "τζάκια" που δημιουργήθηκαν είτε μετά τον εμφύλιο (θαλασσοδάνεια, λίμπερτυ, μαυραγορίτες, λαδέμποροι και λοιποί συνεργάτες των κατακτητών) είτε τη Χούντα (χουντοκουμπαροι, θαλασσοδάνεια, κτηνοτρόφοι που έγιναν ξενοδόχοι κλπ κλπ) είτε στην πρώτη δεκαετία του ΠΑΣΟΚ (μεγαλοπιασμένα λαμόγια-πρασινοφρουροί και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις). Αυτή είναι εν πολλοίς (με ελάχιστες εξαιρέσεις) η μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας. Και καθώς μια χώρα κατά κανόνα καθορίζεται από την αστική της τάξη, η ελληνική αστική τάξη είναι ...για τα θηρία.
Τι λέτε για όλα αυτα?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.