The Stand
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dr Gregory House αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 852 μηνύματα.
14-09-07
10:01
Μερικά λογύδρια που μου αρέσουν
1.Καληνύχτα.Άλλη μια στροφή του μονοπατιού και φτάνουμε στο ξέφωτο.Έλα μαζί μου λοιπόν,εντάξει?
2.Η τυρρανία έχει μια ατελείωτη πιτσιλωτή πλευρά,κάτι που το βλέπουν καλύτερα οι καρκινοπαθείς καθώς κοιτάζουν σε ποτήρια όπου όλο το παυσίπονο έχει στραγγιστεί και δε θα τους δοθεί άλλο ως το πρωί...
3.Το μόνο που κάνει ο χρόνος είναι να αμβλύνει την κόψη της θλίψης,έτσι που,αντί να κόβει να πελεκάει.Ποτέ δεν νιώθεις περισσότερη μοναξιά όταν είσαι μόνος απ όση όταν ξυπνάς και ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει κανείς στο σπίτι εκτός από σένα.Πως εσύ και τα ποντίκια στους τοίχους είστε οι μόνοι που ανασαίνουν ακόμη...
4.Εννοείται ότι η ζωη είναι ένα είδος αυτοκτονίας.Το μόνο μειονέκτημα που έχει είναι ότι διαρκεί πολύ
5.Να λειτουργείς με το πείσμα του ανάπηρου και με την ασπλαχνιά εκείνου που εξαπατήθηκε από την ελπίδα
6.Θα ήθελα να δω τον καθαρό ορίζοντα μέχρι πέρα μακρυά αλλά τελευταία τα μάτια μου θολώνουν από τα δάκρυα και φοβάμαι ότι όταν στερέψουν,το κεφάλι μου θα έχει σκύψει από την κούραση...
1.Καληνύχτα.Άλλη μια στροφή του μονοπατιού και φτάνουμε στο ξέφωτο.Έλα μαζί μου λοιπόν,εντάξει?
2.Η τυρρανία έχει μια ατελείωτη πιτσιλωτή πλευρά,κάτι που το βλέπουν καλύτερα οι καρκινοπαθείς καθώς κοιτάζουν σε ποτήρια όπου όλο το παυσίπονο έχει στραγγιστεί και δε θα τους δοθεί άλλο ως το πρωί...
3.Το μόνο που κάνει ο χρόνος είναι να αμβλύνει την κόψη της θλίψης,έτσι που,αντί να κόβει να πελεκάει.Ποτέ δεν νιώθεις περισσότερη μοναξιά όταν είσαι μόνος απ όση όταν ξυπνάς και ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει κανείς στο σπίτι εκτός από σένα.Πως εσύ και τα ποντίκια στους τοίχους είστε οι μόνοι που ανασαίνουν ακόμη...
4.Εννοείται ότι η ζωη είναι ένα είδος αυτοκτονίας.Το μόνο μειονέκτημα που έχει είναι ότι διαρκεί πολύ
5.Να λειτουργείς με το πείσμα του ανάπηρου και με την ασπλαχνιά εκείνου που εξαπατήθηκε από την ελπίδα
6.Θα ήθελα να δω τον καθαρό ορίζοντα μέχρι πέρα μακρυά αλλά τελευταία τα μάτια μου θολώνουν από τα δάκρυα και φοβάμαι ότι όταν στερέψουν,το κεφάλι μου θα έχει σκύψει από την κούραση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Stand
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dr Gregory House αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 852 μηνύματα.
29-12-06
09:43
Η ζωή είναι ένας τροχός στο οποίο κανείς δεν μπορεί να σταθεί για πολύ.Και πάντα,στο τέλος,επιστρέφει στο ίδιο σημείο.
Τα δάκρυα είναι η τελευταία άμυνα μας.Το μαλακό όπλο που παραλύει,που μεταβάλλει την καλοσύνη και την τρυφερότητα σε μοιραίες ρωγμές στην πανοπλία του ανθρώπου.
Είναι ωραίο στην καθαρή σιωπή του πρωινού να σκέφτεσαι πως η παιδική ηλικία έχει τα δικά της γλυκά μυστικά,και επιβεβαιώνει την θνητότητα,και αυτή η θνητότητα καθορίζει το θάρρος και την αγάπη.Να σκέφτεσαι πως αυτός που κοιτάζει μπροστά,πρέπει να κοιτάζει και πίσω,και πως κάθε ζωή έχει την δική της απομίμηση αθανασίας.Έναν τροχό.
Τα δάκρυα είναι η τελευταία άμυνα μας.Το μαλακό όπλο που παραλύει,που μεταβάλλει την καλοσύνη και την τρυφερότητα σε μοιραίες ρωγμές στην πανοπλία του ανθρώπου.
Είναι ωραίο στην καθαρή σιωπή του πρωινού να σκέφτεσαι πως η παιδική ηλικία έχει τα δικά της γλυκά μυστικά,και επιβεβαιώνει την θνητότητα,και αυτή η θνητότητα καθορίζει το θάρρος και την αγάπη.Να σκέφτεσαι πως αυτός που κοιτάζει μπροστά,πρέπει να κοιτάζει και πίσω,και πως κάθε ζωή έχει την δική της απομίμηση αθανασίας.Έναν τροχό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
The Stand
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Dr Gregory House αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 852 μηνύματα.
03-07-06
23:00
Βγήκε έξω στο μπαλκόνι βυθισμένος στις σκέψεις του.Κοίταξε την ανατολή του ηλίου.Τότε μόνο κατάλαβε πως η ανατολή του ηλίου στην καθαρή σιωπή του πρωϊνού είναι η απόλυτη λύτρωση.Χάρη σ'αυτήν πρώτη φορά ένιωθε τόσο γεμάτος.Έτσι απαλλαγμένος από κάθε φόβο και ενδοιασμό κατάλαβε πως η ζωή δεν είναι μόνο πόνος και θλίψη αλλά έχει και τις καλές τις στιγμές και δεν αξίζει να χαραμίζεται σε ανόητες λύπες.Με αυτήν την σκέψη,συνέχισε.Συνέχισε πιο δυνατός από ποτέ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.