mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
09-04-14
01:29
Τι να σας πω, μπορει να εχετε δικιο, δεν το εχω ψαξει πιο βαθια. Ουτε και για μενα δηλαδη το εχω φιλοσοφησει. Συμφωνω πως δεν ειναι ολοι φτιαγμενοι για ευθυνες, αλλα πειτε μου υπαρχει κοσμος που δε θελει εναν συντροφο πλαι του; Αφηνοντας το τυπικο μερος του γαμου. Εγω πιστευω οχι. Και η σκεψη μου συνεχιζει: εφοσον ολοι θελουν εναν ανθρωπο πλαι τους, δεν επιζητουν και το δημιουργημα τους (παιδια) ;
Μηπως η ευθυνοφοβια ειναι κατι αλλο και το εχουμε ερμηνευσει ως "δεν ειμαι για οικογενεια";
Δεν ξερω αν γινομαι καταννοητη.. Κι εγω με μπερδεψα λιγο τωρα
Μηπως η ευθυνοφοβια ειναι κατι αλλο και το εχουμε ερμηνευσει ως "δεν ειμαι για οικογενεια";
Δεν ξερω αν γινομαι καταννοητη.. Κι εγω με μπερδεψα λιγο τωρα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
08-04-14
02:14
ο προορισμος του ανθρωπου ειναι κατι εντελως υποκειμενικο και διαφερει τον καθενα...για μενα ο προορισμος του ανθρωπου ειναι το να ειναι ευτυχισμενος οπως εκεινος επιλεξει...
Το να μοιραζεσαι την ζωη σου με εναν ανθρωπο δεν ειναι η ευτυχια; Ευτυχια δεν ειναι να φερεις στον κοσμο παιδια; Αλλιως ποιο το νοημα να αγωνιζεσαι συνεχως για κατι; Αν εισαι μονος, ζεις μποεμικη ζωη, λογαριασμους δε δινεις. Ειναι αποψη και πολλες φορες ποιοτική. Μπορει και καλυτερη καποιες φορες, εφοσον η οικογενεια απαιτει αγωνα και προσωπικες θυσιες. Ειναι αλλιως να ενδιαφερεσαι για την καλοπεραση σου κι αλλιως για την καλοπεραση αλλων.
Αλλα εξακολουθω να αναρωτιεμαι, το να μοιραζεσαι δεν ειναι η ευτυχια τελικα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
22-01-10
04:16
Ο γάμος είναι ένα από τα μυστήρια και παραμένει μυστήριο. Δύο άτομα από καθαρή τύχη ενώνονται και δημιουργούν.
Η παροιμία για το «μικρός παντρέψου», ισχύει, κατά τη γνώμη μου.
Τα νεαρά άτομα έχουν τον ενθουσιασμό συν τοις άλλοις και δεν έχουν αποκτήσει ακόμη τις παραξενιές και τις σκοπιμότητες, που προστίθενται με τα χρόνια και «ζυγίζουν» τα πάντα. Ένας 35-40αρης έχει δημιουργήσει το κλουβί του ανεξάρτητα από τον άλλο. Δεν ανέχεται εύκολα την εισχώρηση άλλου εκεί μέσα. Ενώ τα νεαρά παιδιά είναι ενθουσιώδεις και εύπλαστοι.
Και …… αυτή είναι η άποψή μου, που ξέρω πως δεν θα αρέσει σε πολλούς, αλλά εγώ βρε παιδιά, πιστεύω ότι η άνοιξη, τα νιάτα, είναι η εποχή του έντονου έρωτα. Οι άλλες εποχές είναι ψευδαίσθηση και συμβιβασμός. Βέβαια οι εξαιρέσεις και στις δύο περιπτώσεις είναι πολλές.
Κατσε κατσε βρε Λαζαρε! Ισα ισα τα νιατα που ναι ανεμελα οπως λες και ετσι ειναι, πολλες φορες σε κανουν να παιρνεις αποφασεις που μετα τραβας τα μαλλια σου. Λιγα εχουμε δει?
Ισα ισα αν ειναι ο αλλος ωριμοτερος, εχει τις εμπειριες του, εχει πια κατασταλαξει στο τι θελει, θα αναζητησει κι αυτο που ψαχνει, το λιμανακι του και θαναι πιο σιγουρος για την επιλογη του, οπως το ιδιο ισχυει και για την εγκυμοσυνη στις γυναικες. Εκαναν πολυ νεες παιδια με αποτελεσμα να μεγαλωνουν παρεα με το παιδι, να μην προλαβουν να χαρουν το φλερτ, το αφθονο σεξ χωρις δεσμευσεις και κοινωνικα πρεπει, το λαθος και το παθος(οταν εχεις παιδια, δεν επιτρεπονται τα παθη αλλα ουτε και τα ... εξαντρικ λαθη) την θητεια για μια περιοδο στη μοναχικοτητα που σε φτανει πολλες φορες στην πληρωση.
Μια γυναικα 30 με 35 αν γινει μητερα και νεοτατη ειναι και κατασταλαγμενη και με εμπειριες κι αντοχες και οικονομικοκοινωνικα σταθεροποιημενη.
Οσο για τον ερωτα που λες και την ενταση αυτου, ειναι οπως το πες. Εμεις οι νεες(αν θες πες το ετσι) εχουμε εντασεις στον ερωτα και καμια φορα υπερμετρο ενθουσιασμο, γεγονος που αν το παραβλεψουμε και μπουμε σε οικογενεια να βλαστημαμε αργοτερα, λες και μας πηρανε τα χρονια και πρεπει να βιαστουμε μη χασουμε κανα τρενο.
Κι αλλο ερωτας κι αλλο αποφασιζω να ανοιξω σπιτι. Δε το θεωρω συμβιβαστικο οπως εσυ, το θεωρω ακρως λογικο και πληρωσης αποτελεσμα. Δε θα συμβιβαστω αν αποφασισω να κανω οικογενεια στα 30 ή τα 35 μου. Θα το κανω επειδη θαχω βαρεθει να μαι κουκουρουκου(που ετσι επρεπε και ειναι το φυσιολογικο) θαχω φαει τα στραπατσα μου και θα χω μαθει και θα θελησω αν τυχει κιολας να ανοιξω το δικο μου σπιτι.
Λαμβανεις υποψην σου την εποχη με χαρα ή μοιρολατρεις κι εσυ για τη γενια σου?
Βλεπεις ανοιχτα η εχεις κλεισει ματια στο αγνωστο που χει ερθει? (παρατηρω πως εισαι 50)
Διοτι καλο ειναι να δεχομαστε τις αλλαγες με ευχαριστηση και προσαρμοστικοτητα αλλιως κλαφτα χαραλαμπε,χανεις καθημερινα.
Ο ανθρωπος δεν ειναι απαραιτητο να παντρευτει απο νωρις. Ειναι απαραιτητο να ζησει και να μαθει, να νιωσει και να επιλεξει με ανοιχτη καρδια, να μη φτασει ποτε στο διαζυγιο εξαιτιας ενος λαθους της ηλικιας. Το να μη ταιριαζουν οι χαρακτηρες και να αλλαξουν οι ανθρωποι απο ενα σημειο κι επειτα το καταννοω. Το να νιωσει ομως ο αλλος πως εχει απωθυμενα ειναι κριμα κι αδικο για κεινον αλλα και το ταιρι του(πολλοι που χωριζουν αυτα τα λαθη πληρωνουν, με μια γυναικα απο τα 20 τους και στα 40 τους αναρωτιουνται τι εφταιξε)
Μια γυναικα στα 30 με 35 της ειναι πιστευω στην πιο ακμαια ηλικια της και να κανει αβερτα ερωτα οπως λες και να ενθουσιαστει αλλα και να δουλεψει ταυτοχρονα τα παντα με τη λογικη της. Ειναι απο τις γονιμοτερες και καλυτερες περιοδους της γυναικας.
Δε βιαζομαι ομως να τη φτασω, χαιρομαι την ηλικια μου οπως πρεπει και πιστευω πως καθε ηλικια εχει τη χαρη και την πολυτελεια της. Τα ιδια ισχυουν για τον ανδρα μεχρι τα 35 του ειναι πλεον εμπειρος, πολυ...''ταξιδεμενος''... και ετοιμος να αναλαβει να ''δεσμευτει'' (με την θετικη εννοια, δεν εννοω τον εγκλωβισμο*) με μια οικογενεια, που θα το κανει με χαρα χωρις απωθυμενα.
*Πιο εγκλωβιστικη θεωρω τη βιασυνη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.