Άλλα μηνύματα του μέλους evelyn1 σε αυτό το thread

Η blondymary έχει απόλυτο δίκιο. Έχει μεγάλη σημασία αν γίνεται μεγάλη παρέμβαση ή όχι. Εμένα που το θεματάκι ήταν μια καμπουρίτσα στην ουσία, εκτός οτι είμαι λιγο πρησμένη ακόμα δεν έχουν δει κάποια αλλαγή πέρα απο την προφανή. Οτι διορθώθηκε αυτό το θεματάκι που είχα. Όσο για την ξηροδερμία που αναφέρθηκε, πράγματι και εγώ το έχω παρατηρήσει και προφανώς χρειάζεται χρόνο το δέρμα να επανέρθει απ ότι καταλαβαίνω πλέον.

Σ ευχαριστώ epan για την απάντηση, αν κάποιος άλλος έχει κάνει και γνωρίζει κάτι θα ήθελα να μου πει plz!

Καλημέρα σας!!!..όσο παρατηρώ και εγώ τη μύτη μου βλέπω οτι εκεί που έχει γίνει η πλαστική υπάρχει μια μικρή διαφορά όσον αφορά το χρώμα του δέρματος..(να υπενθυμίσω οτι έκανα διάφραγμα και πλαστική)-θεωρείται φυσιολογικό αυτό;

Καλημέρα σε όλους!
Sissy82 πως να μην χορταίνεις να βλέπεις την μυτούλα σου; Έχεις κάθε λόγο γιατί βλέπω οτι πήγαν όλα πάρα πολύ καλά (Παρεπιπτόντως τα ράμματα πότε περίπου πέφτουν, ξέρουμε

Συμφωνώ απόλυτα blondymary

Σ ευχαριστώ blondymary! Εύχομαι και εγώ με τη σειρά μου να βοήθησα. Τελικά είναι πολύ ανακουφιστικό να μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου με ανθρώπους που έχουν περάσει τα ίδια..

Chris_K να υποθέσω οτι έκανες και εσύ το ίδιο χειρουργείο; Διάφραγμα και Πλαστική; Έκανες τώρα πρόσφατα; Μόνο λίγα πράγματα κατάφερα να δώ σχετικά με κάποια αλλεργία που ανέφερες.. Ελπίζω όλα να βαίνουν καλώς τώρα!
Μια ερωτησούλα αν μπορεί να μου απαντήσει κάποιος που έχει κάνει διάφραγμα και πλαστική: Είναι φυσιολογικό να έχω ελαφρύ πρήξιμο στο σημείο που είχα το διάφραγμα δηλαδή στο πάνω μέρος της μύτης; Εννοώ οτι δεν φαίνεται τελειοποιημένο (την επέμβαση την έκανα πριν 13μέρες)

Καλησπέρα σας. Είμαι καινούργια στο e-steki. Ωστόσο επειδή πολλά έχω διαβάσει για το διάφραγμα και τη ρινοπλαστική θα ήθελα να εκφέρω και εγώ τη δική μου εμπειρία και παράλληλα να απαντήσω σε τυχόν απορίες.
Πρώτα απ όλα το πως θα αισθανθεί ο κάθε ασθενής μετά το χειρουργείο έχει να κάνει με το πρόβλημα και τον οργανισμό!
Έκανα ρινικό διάφραγμα και πλαστική για να διορθώσω μια μικρή καμπουρίτσα στο πάνω μέρος της μύτης στις 12/5 σε δημόσιο νοσοκομείο οπου δεν επιβαρύνθηκα οικονομικά εφόσον είχα ασφάλεια ΕΟΠΥΥ ή όπως αλλιώς λέγεται πλέον.
Μπήκα μια μέρα πριν στο νοσοκομείο και πηρα εξιτήριο μια μέρα μετά το χειρουργείο. Θα το πω γιατί είναι πολύ βασικό. Όταν κάνεις το συγκεκριμένο χειρουργείο πρέπει να είσαι καλά ψυχολογικά και να έχεις άνθρωπο να σε φροντίζει για κάποιες μέρες.
Όταν μπήκα στο χειρουργείο και μου έβαλαν την "πεταλούδα" άρχισα να νιώθω αδυναμία.
Μόλις ξύπνησα απο την νάρκωση στο χειρουργείο-θα αναφέρω κάθε λεπτομέρεια για να ξέρει ο καθένας τι μπορεί να αντιμετωπίσει- έτρεμα σαν το ψάρι και είχα μάσκα στο πρόσωπο και άκουσα κάποιον να μου λέει να αναπνέω απο το στόμα γιατι η μύτη ήταν κλειστή απο ταμπονάκια και γάζες. Λίγο μετά μου ξαναζήτησαν να συνεχίσω να αναπνέω απο το στόμα και ενώ ήμουν μεταξύ ζάλης και ύπνου, κάτι που με τρομοκράτησε.
Όταν βρέθηκα στο δωμάτιο μετά την επέμβαση, δεν πονούσα καθόλου απλά ζαλιζόμουν και είχα πονοκέφαλο.
Το μεσημέρι δεν έφαγα τίποτα αλλά τρεφόμουν απο τον ορό. Το βράδυ όμως έφαγα κοτόπουλο-πατάτες-κομπόστα ροδάκινο.
Την πρώτη προσπάθεια που έκανα να σηκωθώ το απόγευμα της ίδια μέρας ζαλίστηκα οπότε ξαναπροσπάθησα αργά το βράδυ και αισθάνθηκα καλύτερα.
Θέλω να τονίσω οτι μετά το χειρουργείο η συμφόρηση που νιώθεις είναι πολύ(!) μεγάλη γιατί αναπνέεις μόνο απο το στόμα. Το πρόσωπο αρκετά πρησμένο και δεν είχα αίσθηση του μπροστινού δοντιού -όπως όταν κάνουμε ένεση για σφράγισμα στα δόντια- αυτή την αίσθηση με το δόντι την έχω ακόμη 23/5.
Ο λαιμός απο την προσπάθεια να αναπνεύσεις μόνο απο εκεί ξεραίνεται και φυσικά τα χείλια είναι πολύ ξεραμένα. Χρησιμοποιούσα σ-υ-ν-έ-χ-ε-ι-α λιποζάν που με βοήθησε πολύ.
Προκειμένου να μην υπάρξουν μώλωπες, εμένα αρχικά μου έβαζαν γάζες βουτηγμένες σε παγωμένο νερό κάτω απο τα μάτια-δεν επιτρέπεται ο πάγος!- οι συγγενείς μου. Το ακολούθησα και εγώ την επόμενη μέρα που ένιωθα καλύτερα αλλά το έκανα πάρα πολύ συχνά το ίδιο και όταν επέστρεψα στο σπίτι και μέχρι να ξανα επισκεφτώ το γιατρό για να μου βγάλει τα ταμπονάκια.
Απο τη στιγμή που βγήκα απο το χειρουργείο και μέχρι να φύγω την επόμενη μέρα απο το νοσοκομείο μου έδιναν πάρα πολλά φάρμακα ενδοφλέβια φυσικά προκειμένου να γίνω καλά και να με προστατέψουν αλλά με τσάκισε ψυχολογικά.
Όταν γύρισα στο σπίτι μπόρεσα και έκανα μπάνιο με προσοχή για να μην βρέξω τις γάζες και έμεινα στο κρεββάτι. Μου χορήγησε ο γιατρός αντιβίωση και αντιφλεγμονώδες. Την τρίτη μέρα άρχισα να έχω φριχτούς πόνους στο στομάχι.
Δεν ακολούθησα κατα γράμμα την διατροφή που έπρεπε και σε συνδυασμό με τα φάρμακα δημιούργησα πρόβλημα στο στομάχι μου, την ώρα που ο πυρετός και τα δέκατα ανέβαιναν και κατέβαιναν αρκετά συχνά(μετεγχειρητικό αυτό και δικαιολογημένο).
Αποτέλεσμα να σταματήσω το αντιφλεγμονώδες, να μου συστήσει ο χειρούργος φάρμακο για το στομάχι το οποίο τις πρώτες μέρες με βοήθησε αλλά μετά χρειάστηκε να επισκεφτώ γιατρό για να μου δώσει αυστηρή διατροφή για 2βδομάδες και ένα πακετάκι με γαστροανθεκτικά χάπια.
Τα δέκατα ακόμα με ταλαιπωρούν αλλά ενώ σαν χειρουργείο δεν είναι πολύωρο έχει ένα βαθμό δυσκολίας το μετά για τον ασθενή. Έβγαλα τα ταμπονάκια-δεν πόνεσα καθόλου- αν και μια γνωστή μου που έκανε με τον ίδιο χειρούργο πόνεσε και αφαίρεσα και την γάζα.
Μετά το χειρουργείο έπρεπε να κάνω 2φορές την ημέρα πλύσεις με φυσιολογικό ορό και στα δυο ρουθούνια και να έχω το κουράγιο να βλέπω μεγάλα κομμάτια ξεραμένου και μη αίματος να αποβάλλονται απο το στόμα, μια διαδικασία που κρατάει 2βδομάδες περίπου (τα φλεματα με τα αίματα). Επίσης φυσιολογικό και επόμενο είναι και μερικές εκκρίσεις απο τη μύτη με ελάχιστο αίμα συχνά όταν ο γιατρός αφαιρέσει τα ταμπονάκια, για μέρες.
Κλέινοντας να πω οτι ειμαι ευχαριστημένη με το Γιατρό που με χειρούργησε σε δημόσιο νοσοκομείο και να επαναλάβω το εξής: θέλει κουράγιο και υπομονή όλο αυτό, δεν είναι τόσο απλό όσο παρουσιάζεται. Δεν πονάει αλλά χρειάζεται συνεχή φροντίδα!
Αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι..πείτε μου.