drunk
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Γκίκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 44 ετών. Έχει γράψει 318 μηνύματα.
08-11-05
12:30
σ’ευχαριστώ για το εύστοχο σου σχόλιο Νεssa ,μια ευκαιρία να αμφισβητήσω τις σκέψεις μου ,να ξαναματασκεφτώ και μέσα από το διάλογο-γιατί όχι;- να αναθεωρήσω .
Κατ’αρχήν ο ορισμός ευτυχίας/δυστυχίας.Υπάρχει καθολικός ? Μάλλον όχι.Κι εδώ πάμε στην υποκειμενικότητα του ορισμού. Για μένα λοιπον η ευτυχία ή δυστυχία δεν είναι συναίσθημα.Συναίσθημα είναι η χαρά,η ευχαρίστηση,ο ενθουσιασμός,ο πόνος,η θλίψη,η απογοήτευση,στιγμιαίες και εναλασσόμενες συναισθηματικές κατάστασεις.Επίσης δεν είναι το ίδιο το γεγονός/τύχη που λαμβάνει χώραν,και το οποίο σαφώς και δεν είναι πάντα εντός του ελέγχου μας.Είναι η ερμηνεία που δίνω στο γεγονότα ευχάριστα ή δυσάρεστα,ο τρόπος πού αντιλαμβάνεμαι τα γεγονότα ,εν ολίγοις αν αυτό που μου συμβένει το θεωρώ καλή τύχη ή κακή τύχη,κάτι που για μένα λειτουργεί και σαν άμυνα.(το οποίο με τη σειρά του είναι υποκειμενικό και εξαρτώμενο από τις πίστεις σου ,τις πεποιθήσεις σου,τα βιώματα σου και πολλά άλλα που δεν τα γνωρίζω.Τώρα που ξαναγράφω σκέφτομαι-μήπως τελικά όμως και οι ίδιες μας οι πεποιθήσεις δεν είναι πάντα επιλογή μας?Δε φυτρώσαμε μια μέρα,γεννηθήκαμε και ανατραφήκαμε σ’ένα περιβάλλον που έμμεσα μας τις πέρασε και από υποσεινήδητες μας τις έκανε συνειδητό?Από αυτή την άποψη όντως δεν είναι και επιλογή η ευτυχία δηλαδή οι σκέψεις που κάνουμε για τα γεγονότα/τύχες).
έχεις δίκιο,Αθέλητη ή επιλογή , έφαγα το ή .Αθέλητη όταν η κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα χημικής ή ορμονικής μεταβολής. Επιλογή όταν είναι αποτέλεσμα ενός δυσάρεστου γεγονότος που με τη σειρά του προκάλεσε μια υποκειμενική ερμηνεία και αυτή με τη σειρά της –σα ντόμινο-προκάλεσε μαύρες σκέψεις και αυτές με τη σειρά τους προκάλεσαν όλο αυτό που λέμε κατάθλιψη.Όμως θέτω τώρα υπό συζήτηση το εξής η ερμηνεία που δίνουμε οι άνθρωποι στα γεγονότα/τύχες της ζωής μας τελικά είναι ή όχι επιλογή μας? Εκεί σκοντάφτω και όντως είναι ένα θέμα πολύ περίπλοκο
Οι άνθρωποι που τα υφίστανται αυτά τα βασανιστήρια ,δεν έχουν την πολυτέλεια να φιλοσοφήσουν αν είναι ευτυχισμένοι ή όχι.Ναι πονάνε,ναι υποφέρουν , ναι είναι απίστευτη αθλιότητα όλα αυτά που συμβαίνουν…Αυτό που βιώνουν είναι ο πόνος και δεν είναι επιλογή τους.Παράλληλα σκέφτομαι αν ένας από αυτούς μέσα στην οδύνη τους είχε την υπεράνθρωπη –και απάνθρωπη;- πίστη ότι ο Θεός επέλεξε να τους στείλει τα βασανιστήρια αυτά γιατί τους αγαπάει και θέλει να τους δοκιμάσει πχ, μήπως βίωνε το δράμα του ως καλοτυχία ? Εγώ που δεν πιστεύω στον παράγοντα Θεό(μακάρι να υπάρχει) θεωρώ ότι είναι δυστυχισμένοι(κακοτυχισμένοι) μια που ούτε μεταθανάτιο παράδεισο θα ζήσουν,ούτε κανείς τους βασανίζει με αγαθή προαίρεση,ούτε σκοπό έχουν τα βασανιστήρια τους( σε αντιδιαστολή,οι δικοί μας ήρωες βασανίστηκαν αλλά θεωρώ τον πόνο τους καλοτυχία ,γιατί
απλά θεωρώ μεγάλη τύχη να σου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστείς – ψυχή και σώμα- για τα ιδανικά σου)
π.ς.Και παραγματικά νιώθω προσωπικά εξίσου σκληρή με τους ''ηγέτες" που σπέρνουν τη φρίκη,
τη στιγμή που έχω υπολογιστή,καπνίζω,έχω 2 ζευγάρια παπούτσια,μένω σε τριάρι, ,πίνω καφέ,τρώω τυρί φέτα και πολλές άλλες μικρές (μεγάλες) πολυτέλειες που δεν έχω τη δύναμη -προς το παρόν τουλάχιστον-να στερηθώ προκειμένου να σωθούν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται από τον πόνο τους.( το αν είναι ευτυχισμένοι ή όχι θα το αποφασίσουν κατοπιν οι ίδιοι τους).Αλλά αυτό είναι ένα άλλο φιλοσοφικό ερώτημα .
Κατ’αρχήν ο ορισμός ευτυχίας/δυστυχίας.Υπάρχει καθολικός ? Μάλλον όχι.Κι εδώ πάμε στην υποκειμενικότητα του ορισμού. Για μένα λοιπον η ευτυχία ή δυστυχία δεν είναι συναίσθημα.Συναίσθημα είναι η χαρά,η ευχαρίστηση,ο ενθουσιασμός,ο πόνος,η θλίψη,η απογοήτευση,στιγμιαίες και εναλασσόμενες συναισθηματικές κατάστασεις.Επίσης δεν είναι το ίδιο το γεγονός/τύχη που λαμβάνει χώραν,και το οποίο σαφώς και δεν είναι πάντα εντός του ελέγχου μας.Είναι η ερμηνεία που δίνω στο γεγονότα ευχάριστα ή δυσάρεστα,ο τρόπος πού αντιλαμβάνεμαι τα γεγονότα ,εν ολίγοις αν αυτό που μου συμβένει το θεωρώ καλή τύχη ή κακή τύχη,κάτι που για μένα λειτουργεί και σαν άμυνα.(το οποίο με τη σειρά του είναι υποκειμενικό και εξαρτώμενο από τις πίστεις σου ,τις πεποιθήσεις σου,τα βιώματα σου και πολλά άλλα που δεν τα γνωρίζω.Τώρα που ξαναγράφω σκέφτομαι-μήπως τελικά όμως και οι ίδιες μας οι πεποιθήσεις δεν είναι πάντα επιλογή μας?Δε φυτρώσαμε μια μέρα,γεννηθήκαμε και ανατραφήκαμε σ’ένα περιβάλλον που έμμεσα μας τις πέρασε και από υποσεινήδητες μας τις έκανε συνειδητό?Από αυτή την άποψη όντως δεν είναι και επιλογή η ευτυχία δηλαδή οι σκέψεις που κάνουμε για τα γεγονότα/τύχες).
Αρχική Δημοσίευση από Nessa NetMonster:"Αθέλητη επιλογή"; Οξύμωρο μου ακούγεται. Πώς γίνεται να μη θέλεις κάτι και συγχρόνως να είναι επιλογή σου;
έχεις δίκιο,Αθέλητη ή επιλογή , έφαγα το ή .Αθέλητη όταν η κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα χημικής ή ορμονικής μεταβολής. Επιλογή όταν είναι αποτέλεσμα ενός δυσάρεστου γεγονότος που με τη σειρά του προκάλεσε μια υποκειμενική ερμηνεία και αυτή με τη σειρά της –σα ντόμινο-προκάλεσε μαύρες σκέψεις και αυτές με τη σειρά τους προκάλεσαν όλο αυτό που λέμε κατάθλιψη.Όμως θέτω τώρα υπό συζήτηση το εξής η ερμηνεία που δίνουμε οι άνθρωποι στα γεγονότα/τύχες της ζωής μας τελικά είναι ή όχι επιλογή μας? Εκεί σκοντάφτω και όντως είναι ένα θέμα πολύ περίπλοκο
Αρχική Δημοσίευση από Nessa NetMonster:Δε νομίζω ότι μπορείς πάντα να νικήσεις τη δυστυχία σου με τη δύναμη της θέλησης. Ακραίο παράδειγμα, να είσαι πχ στην Αμπού Γκράιμπ και να σε βασανίζουνε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Θέλω να πω ότι ο καθένας μας έχει τις αντοχές του. Μου φαίνεται σκληρό να ρίχνεις όλο το βάρος στην επιλογή του ατόμου, καθώς αυτή ποτέ δεν είναι ελεύθερη και αβίαστη.
Οι άνθρωποι που τα υφίστανται αυτά τα βασανιστήρια ,δεν έχουν την πολυτέλεια να φιλοσοφήσουν αν είναι ευτυχισμένοι ή όχι.Ναι πονάνε,ναι υποφέρουν , ναι είναι απίστευτη αθλιότητα όλα αυτά που συμβαίνουν…Αυτό που βιώνουν είναι ο πόνος και δεν είναι επιλογή τους.Παράλληλα σκέφτομαι αν ένας από αυτούς μέσα στην οδύνη τους είχε την υπεράνθρωπη –και απάνθρωπη;- πίστη ότι ο Θεός επέλεξε να τους στείλει τα βασανιστήρια αυτά γιατί τους αγαπάει και θέλει να τους δοκιμάσει πχ, μήπως βίωνε το δράμα του ως καλοτυχία ? Εγώ που δεν πιστεύω στον παράγοντα Θεό(μακάρι να υπάρχει) θεωρώ ότι είναι δυστυχισμένοι(κακοτυχισμένοι) μια που ούτε μεταθανάτιο παράδεισο θα ζήσουν,ούτε κανείς τους βασανίζει με αγαθή προαίρεση,ούτε σκοπό έχουν τα βασανιστήρια τους( σε αντιδιαστολή,οι δικοί μας ήρωες βασανίστηκαν αλλά θεωρώ τον πόνο τους καλοτυχία ,γιατί
απλά θεωρώ μεγάλη τύχη να σου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστείς – ψυχή και σώμα- για τα ιδανικά σου)
π.ς.Και παραγματικά νιώθω προσωπικά εξίσου σκληρή με τους ''ηγέτες" που σπέρνουν τη φρίκη,
τη στιγμή που έχω υπολογιστή,καπνίζω,έχω 2 ζευγάρια παπούτσια,μένω σε τριάρι, ,πίνω καφέ,τρώω τυρί φέτα και πολλές άλλες μικρές (μεγάλες) πολυτέλειες που δεν έχω τη δύναμη -προς το παρόν τουλάχιστον-να στερηθώ προκειμένου να σωθούν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται από τον πόνο τους.( το αν είναι ευτυχισμένοι ή όχι θα το αποφασίσουν κατοπιν οι ίδιοι τους).Αλλά αυτό είναι ένα άλλο φιλοσοφικό ερώτημα .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.