suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
05-02-08
23:46
Εγώ είμαι υπερ τέτοιων προσπαθειών.
Το παιδί μαθαίνει και εμπεδώνει ότι αν είναι καλός σε κάτι ότι εκτός από χρήματα μπορεί να κερδίσει δόξα, αναγνωρισιμότητα. Το παιδί αρχίζει να μαθαίνει γιατί πρέπει να αγωνιστή για κάτι, μαθαίνει ότι εκτός από το χαρτζιλίκι ή τα δώρα υπάρχουν και άλλες χάρες. Όπως ο θαυμασμός. Είναι εντελώς διαφορετικό να ακούς μπράβο από τον Γονιό σου και τον καθηγητή σου και αλλιώς από έναν άνθρωπο που υποτίθεται έχει κάποιο κύρος.
Και γιατί πρέπει όλα να γίνονται στη ζωή για κάποιο "μπράβο"; Είτε αυτό εκφράζεται σε χρήματα είτε σε λόγια;
Το παιδί μαθαίνει να ανταγωνίζεται σκληρά. Εμπεδώνει οτι η δική του επιτυχία εξαρτάται από την αποτυχία του άλλου. Αυτό είναι υγιές ή όχι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
suspiria
Διάσημο μέλος
Η ρόζα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,065 μηνύματα.
05-02-08
23:34
Ποιοι γονείς στέλνουν τα βλαστάρια τους εκεί και κυρίως για ποιο λόγο?
Είναι οι γονείς που τους δείχνει η κάμερα στα παρασκήνια να δακρύζουν από συγκίνηση που το βλαστάρι τους απέσπασε τα συγχαρητήρια των "κριτών" και πέρασε στον επόμενο γύρο. Είναι οι γονείς που γεννούν ένα παιδί και το βάζουν σε μία σχολή χορού από τα 3 του χρόνια ώστε να αποκτήσει την "αυτοδιάθεση" στον χορό που ίσως και να μην έχει. Είναι οι γονείς που θα ήθελαν να χορεύουν τέλεια, που θα ήθελαν να είναι διάσημοι, που θα ήθελαν να τους δείχνει η τηλεόραση, είναι οι γονείς που δεν το κατάφεραν και που το καταφέρνουν εκπαιδεύοντας τα παιδιά τους να το κάνουν.
Ο τρόπος που χορεύουν τα παιδιά, ηλικίας 8 ή 9 χρονών, δεν φανερώνει πλέον ταλέντο στο χορό, αλλά επαγγελματικές τεχνικές τις οποίες ένα παιδί μπορεί να καταρτίσει μόνο αν τις εξασκεί τουλάχιστον 5 χρόνια.
Προσωπικά αν ήμουν μητέρα θα ήθελα το παιδί μου να φτάσει στα 5 του ή στα 6 του χρόνια ώστε να αποφασίσει τα "ενδιαφέροντα" του, και δεν το λέω με την έννοια οτι το παιδί θα πει "προτιμώ τον μυκηναϊκό πολιτισμό από τον μινωικό" αλλά θα πει "νιώθω καλύτερα όταν κολυμπάω παρά όταν κάνω μπαλέτο". Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να επιβάλλω στο παιδί μου το χόμπι του πόσο μάλλον τον πρωταθλητισμό σε αυτό, γιατί το baby dance είναι "πρωταθλητισμός".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.