Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
08-03-08
22:27
Η Αγία Τράπεζα …και τα δαιμόνια των χοίρων(του θαύματος με τον επιληπτικό)
Όλες οι ανωμαλίες στον κόσμο, έχουν μία αρχή και ένα ίδιο τέλος. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν, οι ομαλότητες.
Το τραπέζιο, είναι ανώμαλο παραλληλόγραμμο.
Το τραπέζι, είναι βασικό έπιπλο: της σαλοκουζίνας όλων( των κατοικημένων σπιτιών κι όλων των καταστημάτων αναψυχής, μηδέ εξαιρουμένων και των «αιθουσών τελετών».
Το τραπεζάκι, ήταν όργανο μαγείας(«πνευματισμού») στους αγγλοσαξονικούς (κατ’ εξοχή) λαούς, κατά τη «βικτωριανή φάση» τους, κι απ’ το οποίο θα μάθαιναν, τελικά, και το κατοπινό τους τσάρλεστον. Ήταν «τραπεζάκια που χόρευαν», με το ρυθμό πνευμάτων τύπου Άμλετ: «50% or 50%?». Το ίδιο όργανο(μαγείας), αλλά στο «100%», κατά τη μεταπολεμική φάση της Ελλάδας, ήταν απαραίτητο και σε όλους τους…παπατζήδες της.
Η «Τράπεζα», τέλος, στα αρχαία χρόνια αναφέρεται ως «Αγία», αλλά, για τον «μέλλοντα αιώνα». Τότε που, καθώς το έλεγε κι ο Ισαάκ ο Σύριος, θα έχουν θέση στο Φαγοπότι της, ακόμη και τα δαιμόνια των …χοίρων του επιληπτικού. Μέχρι τότε όμως, στη θέση της, Παγανιστές, Αντιπαγανιστές(προπάντων αυτοί!) και όλοι οι αδιάφοροι(Πελάτες των μεν και των δε, συνήθως!), θα θωρούμε κάποιον «Βωμό».
Από αρχαίο επίσης βωμό- μία πλακουτσωτή ίσως πέτρα- σταδιακά θα προέκυπτε η «Δεκάτη». Κάτω απ’ το βωμό, θα χρειαζόταν πια, κάποιο «παγκάρι» και στη συνέχεια, κάποιος πάγκος. Στο 0,01 μ.Χ., ο βωμός θα προστατευόταν (απ’ τις βροχές και τις λοιπές θεομηνίες) μες στο Ναό, ενώ οι πάγκοι και τα παγκάρια, στο προαύλιό του, την Αγορά.
Η σύγχρονη, τελικά, Τράπεζα, αναπτυγμένη μορφή των επισκευασμένων πάγκων, που θα γκρέμιζε εκεί γύρω ο Ιησούς Χριστός, κατέληξε να γίνει ένα «τέλειο σύστημα»(ή «συστηματικός μηχανισμός»). Σαν σύστημα λοιπόν η Τράπεζα, θαυματοποιεί, μετατρέποντας το χρήμα σε χρόνο και το χρόνο, σε χρήμα. Το «νομικό υπόστρωμα» από όπου πηγάζει το φαινόμενο, κατά το αστικό περί δικαίου αίσθημα, κατονομάζεται «ανώμαλη παρακαταθήκη». Ενώ η «λαϊκή σοφία» την αναγνωρίζει ως «τοκογλυφία»: ανωμαλία των «κυναρίων», να γλύφουν τα χέρια που τα ταΐζουν!
Όλες οι ανωμαλίες στον κόσμο, έχουν μία αρχή και ένα ίδιο τέλος. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν, οι ομαλότητες.
Το τραπέζιο, είναι ανώμαλο παραλληλόγραμμο.
Το τραπέζι, είναι βασικό έπιπλο: της σαλοκουζίνας όλων( των κατοικημένων σπιτιών κι όλων των καταστημάτων αναψυχής, μηδέ εξαιρουμένων και των «αιθουσών τελετών».
Το τραπεζάκι, ήταν όργανο μαγείας(«πνευματισμού») στους αγγλοσαξονικούς (κατ’ εξοχή) λαούς, κατά τη «βικτωριανή φάση» τους, κι απ’ το οποίο θα μάθαιναν, τελικά, και το κατοπινό τους τσάρλεστον. Ήταν «τραπεζάκια που χόρευαν», με το ρυθμό πνευμάτων τύπου Άμλετ: «50% or 50%?». Το ίδιο όργανο(μαγείας), αλλά στο «100%», κατά τη μεταπολεμική φάση της Ελλάδας, ήταν απαραίτητο και σε όλους τους…παπατζήδες της.
Η «Τράπεζα», τέλος, στα αρχαία χρόνια αναφέρεται ως «Αγία», αλλά, για τον «μέλλοντα αιώνα». Τότε που, καθώς το έλεγε κι ο Ισαάκ ο Σύριος, θα έχουν θέση στο Φαγοπότι της, ακόμη και τα δαιμόνια των …χοίρων του επιληπτικού. Μέχρι τότε όμως, στη θέση της, Παγανιστές, Αντιπαγανιστές(προπάντων αυτοί!) και όλοι οι αδιάφοροι(Πελάτες των μεν και των δε, συνήθως!), θα θωρούμε κάποιον «Βωμό».
Από αρχαίο επίσης βωμό- μία πλακουτσωτή ίσως πέτρα- σταδιακά θα προέκυπτε η «Δεκάτη». Κάτω απ’ το βωμό, θα χρειαζόταν πια, κάποιο «παγκάρι» και στη συνέχεια, κάποιος πάγκος. Στο 0,01 μ.Χ., ο βωμός θα προστατευόταν (απ’ τις βροχές και τις λοιπές θεομηνίες) μες στο Ναό, ενώ οι πάγκοι και τα παγκάρια, στο προαύλιό του, την Αγορά.
Η σύγχρονη, τελικά, Τράπεζα, αναπτυγμένη μορφή των επισκευασμένων πάγκων, που θα γκρέμιζε εκεί γύρω ο Ιησούς Χριστός, κατέληξε να γίνει ένα «τέλειο σύστημα»(ή «συστηματικός μηχανισμός»). Σαν σύστημα λοιπόν η Τράπεζα, θαυματοποιεί, μετατρέποντας το χρήμα σε χρόνο και το χρόνο, σε χρήμα. Το «νομικό υπόστρωμα» από όπου πηγάζει το φαινόμενο, κατά το αστικό περί δικαίου αίσθημα, κατονομάζεται «ανώμαλη παρακαταθήκη». Ενώ η «λαϊκή σοφία» την αναγνωρίζει ως «τοκογλυφία»: ανωμαλία των «κυναρίων», να γλύφουν τα χέρια που τα ταΐζουν!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.