Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
04-02-15
02:36
(1) κάποιες απόψεις τις βρίσκω από υπερβολικές ως περίεργες.
(2) Θεωρώ ότι όταν "φεύγεις", το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι αν έχεις κάποια σχέση και την αφήνεις πίσω.
(3) Νομίζω ότι δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα και πολύ γρήγορα θα προσαρμοζόμουν. Ένα καινούργιο ξεκίνημα σε έναν άλλο τόπο, θα μου έδινε φτερά και η αλλαγή τρόπου ζωής θα μου ήταν ευχάριστη. δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να δημιουργήσω παρέες, φιλίες ή και σχέσεις.
(4) Θέατρα; Αλήθεια, αυτοί που τα επικαλούνται, πόσες φορές το χρόνο τα επισκέπτονται;
(5) Τι άλλο θα μου έλειπε; Οι βόλτες; Οι μαζώξεις στα φοιτητικά σπίτια; Πού τη βλέπουν κάποιοι την απομόνωση, όταν υπάρχει η καλή παρέα;
Φίλτατε Δία, διάβασα με ενδιαφέρον την απάντησή σου στο συγκεκριμένο νήμα. Έχοντας επιλέξει κάποια σημεία αυτής (τα έχω αριθμήσει κιόλας, για να διευκολύνω λιγάκι και εμένα και τον αναγνώστη), θα ήθελα να εκφράσω και τη δική μου άποψη/"αντίλογο" για τα συγκεκριμένα χωρία.
(1) Είναι λογικό (όχι ίσως απόλυτα σωστό, αλλά λογικό) να θεωρούμε συχνά οτιδήποτε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ή είναι "μακριά" από το χαρακτήρα μας και τη γενικότερη νοοτροπία μας, ως υπερβολικό/περίεργο. Και αυτό συμβαίνει δυστυχώς παντού, σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Συνήθως (αν όχι πάντα), καθετί το οποίο δεν αγγίζει βιωματικές μας εμπειρίες ή δεν συνάδει με τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας μας, γίνεται πολύ δύσκολα αντιληπτό σε μας, από την άποψη του ότι αυτό φαίνεται στα μάτια μας τουλάχιστον ως παράξενο ή και ιδιαίτερο τρόπον τινά. Και όπως είπα, είναι λογικό. Γιατί, πώς μπορείς να εξηγήσεις μία συμπεριφορά/αντίδραση/σκέψη/πεποίθηση όταν αυτή απέχει χιλιόμετρα από την αντίστοιχη δική σου;; Η αλήθεια είναι ότι δε μπορείς εύκολα να την εξηγήσεις, γιατί πολύ απλά δεν είναι καθόλου εύκολο να "δικαιολογήσεις" κάτι το οποίο δε μπορείς σε καμία περίπτωση να νιώσεις, ή να ταυτιστείς μαζί του.
Οπότε καταλαβαίνω γιατί κάποια πράγματα/απόψεις που εκφράστηκαν νωρίτερα, σου φαίνονται ίσως υπερβολικά. Λογικό λοιπόν, εφόσον καλώς ή κακώς το "ξένο" προς εμάς, χιλιάδες χρόνια τώρα,ταυτίζεται με το περίεργο,όπως λες.
(2)(εδώ εξηγώ που διαφωνώ, με βάση το ότι η "σχέση" στην οποία αναφέρεσαι είναι ερωτική, αν κατάλαβα ορθώς- που νομίζω αυτό εννοείς)
Αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό και άπτεται στην ισχύ της σχέσης στην οποία αναφέρεσαι. Θέλω να πω, ότι για πολλούς όντως, η ύπαρξη μίας σοβαρής ερωτικής σχέσης είναι το ύψιστο κώλυμα σε μία ενδεχόμενη "μετακίνηση". Όμως, παρ' όλα αυτά, και πάλι υπάρχουν πολλοί που "πιο μεγάλο τους πρόβλημα όταν φεύγουν" δεν είναι η ερωτική σχέση που ίσως υπάρχει και μένει πίσω, αλλά είναι γι' αυτούς ο προσωρινός αποχωρισμός πχ κάποιου μέλους της οικογένειας (γονέας, αδερφός/ή) ή κάποιου αδελφικού/κολλητού φίλου-φίλης. Και αυτό οφείλεται όχι απλά στο "δέσιμο" που μπορεί να έχεις με αυτούς (γιατί και στη σχέση εννοείται πως αυτό το δέσιμο υπάρχει), αλλά στο ότι οι προτεραιότητες του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικές. Για κάποιον η "αρχή και το τέλος" του (με μία βέβαια υπερβολικότητα αυτή η έκφραση), μπορεί να μην είναι ο έρωτας του, αλλά κάποιος στενός συγγενής του. Και αυτό δεν έχει να κάνει πάντα με το θέμα της αδυναμίας "ανεξαρτητοποίησης" από την οικογένεια που ίσως εκεί πάει το μυαλό πολλών. Έχει να κάνει με βιώματα και χαρακτήρα.
Ακόμα, δεν είναι καν απαραίτητο πως μία σχέση (οποιασδήποτε φύσης αυτή τη φορά), είναι πάντα το μεγαλύτερο θέμα που προκύπτει. Μπορεί πχ το "πρόβλημα" να ταυτίζεται με την υγεία σου. Δηλαδή, η μετακίνηση σε άλλη πόλη, να δυσχεραίνει κάπως τον "έλεγχό" της ή τη διαδικασία του ελέγχου της!
(3)Και κάπου Εδώ έγκειται και η μεγάλη <<διαφωνία>> μου!
Θα ακουστεί κάπως κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια! ΤΑ ΠΑΝΤΑ έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα του καθενός. (ίσως και τη γενετική του προδιάθεση σε κάποιες περιπτώσεις) Οι αλλαγές που αναφέρεις φερειπήν, μπορεί για σένα (όπως και για πολλούς άλλους) να είναι κάτι ευπρόσδεκτο στη ζωή και ευκόλως διαχειρίσιμο! Μπορεί να είναι κάτι το αναζωογονητικό και η δημιουργία νέων κοινωνικών επαφών, να είναι μία υπέροχη πρόκληση,άκρως ποθητή πολλές φορές! ΌΜΩΣ, έλα που δεν είναι για όλους έτσι! Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται ακόμη και διαφορετική οδοντόκρεμα να χρησιμοποιήσουν. Δυσκολεύονται ακόμη και αν πχ πρέπει να αλλάξουν κάτι επουσιώδες για τους άλλους. Πόσο μάλλον για ένα νέο ξεκίνημα ζωής! Για νέες φιλίες, σχέσεις κλπ. Ξέρω πως αυτά που γράφω, μπορεί ακόμα και αδιανόητα να μοιάζουν σε κάποιον που σκέφτεται όπως περιγράφεις. Και το κατανοώ απόλυτα! Πάρα πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο δε βρίσκουν πχ αναζωογονητική μία αλλαγή, αλλά αντίθετα ιδιαίτερα στρεσσογόνα!
Οπότε, (ξέρω ότι σου φαίνεται πολύ δύσκολο και ίσως καθόλου πιστευτό) αλλά προσπάθησε να φανταστείς τον εαυτό σου να "τρομοκρατείται" μόνο και μόνο στην ιδέα μιας τέτοιας αλλαγής στην καθημερινότητά σου και θα διαπιστώσεις πως τότε αυτό που τώρα σου φαίνεται "προσπελάσιμο" , θα μοιάζει "ακατόρθωτο"!
(4) Νομίζω για κάποιον που δε βγαίνει σε εβδομαδιαία βάση και που η εξωτερική ψυχαγωγία του άπτεται σε λίγες πηγές, όπως το Θέατρο, το να πηγαίνει πχ σε παραστάσεις 5-8 φορές το χρόνο (χειμώνα ουσιαστικά), είναι ένας σημαντικός αριθμός επισκέψεων! Τώρα για κάποιον που κάθε Σάββατο πχ, πηγαίνει σε club ή σε κάτι παρεμφερές, το 5-8 φορές το χρόνο, σαν έξοδος σίγουρα μοιάζει στα μάτια του υπερβολικά μικρός αριθμός, ίσως και μηδαμινός (που αντιστοιχεί στα πλαίσια "εξόδου" του για έναν μήνα πχ)
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι ΌΛΑ είναι σχετικά (όπως στη φυσική καλή ώρα ).
(5) Εν συνεχεία, ομοίως, αν κάποιος ψυχικά δε καλύπτεται από τις εκάστοτε πχ μαζώξεις, ένα είναι βέβαιο. Ότι αυτές, υπάρχουν δεν υπάρχουν στον ικανοποιητικό για πολλούς βαθμό, δεν πρόκειται να είναι αυτές που θα του λείψουν! Η απομόνωση, δεν ταυτίζεται πάντα με την έλλειψη παρέας. Μπορεί να είναι "εσωτερική". Οπότε άλλα είναι αυτά που θα λείψουν σε αυτόν τον άνθρωπο. Οι βόλτες είναι μία μικρή παράμετρος.
Και συνοψίζοντας: Ίσως αυτά που γράφω, να πιστεύουν πολλοί (όσοι δηλαδή σκέφτονται διαφορετικά, όπως ανέλυσα και στο (1) ) , ότι είναι too much, ή ότι απευθύνονται/αφορούν πολύ μικρή μερίδα/μειοψηφία ατόμων!
ΑΜ ΔΕ! Είναι αυτό που λέγαμε και στο νήμα της εσωστρέφειας πχ, ότι επειδή δεν υπάρχουν καλούπια και επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, αντιλαμβανόμαστε ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικά πολλά πράγματα, έχοντας έτσι εκ διαμέτρου αντίθετη αντιμετώπιση αυτών.
Επομένως, (και το λέω/υπενθυμίζω και στον εαυτό μου αυτό γιατί το κάνω συχνά αυτό το λάθος), δεν πρέπει να κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια! Επειδή ακριβώς, είναι δύσκολο να μπούμε στη θέση του άλλου, πρέπει να είμαστε πιο διαλλακτικοί (πάει και σε μένα αυτό ) γιατί δε μπορούμε να ξέρουμε πως κάτι που για μας είναι εύκολο, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι σχεδόν μη υλοποιήσιμο και το αντίστροφο! ΌΛΑ είναι σχετικά. Γι αυτό ίσως σου φαίνεται παράδοξο που κάποιοι εκφράζονται με απαισιοδοξία/δυσκολία για το συγκεκριμένο θέμα, που είναι και λογικό στη τελική στα μάτια ενός πιο "εξωστρεφή" ανθρώπου (που φαντάζομαι πως είσαι) να εκλαμβάνεται ακόμα και ως μοιρολατρία!
Πωωω, με το που πάτησα "Προεπισκόπηση Μηνύματος", τότε διαπίστωσα τι "σεντόνι" έχω γράψει πάλι!
Ελπίζω μόνο μην κούρασα!
Ελπίζω μόνο μην κούρασα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
03-02-15
21:15
Ενώ αν ήσουν από νησί και πέρναγες Θεσσαλονίκη θα ήταν το τέλειο πιστεύω.
Μη το λες... Η συνήθεια είναι μεγάλο πράγμα! Όπως από Θεσσαλονίκη, θα δυσκολευτεί κάποιος να βρεθεί σε νησί/χωριό, το ίδιο θα συμβεί και αν από το νησί κληθεί να "μετακομίσει" σε μεγαλούπολη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.