Isiliel
Επιφανές μέλος
Αρα στον γραπτό λόγο δεν μπορείς να αναγνωρίσεις την ειρωνεία, άρα θεωρείτε απίστευτα δύσκολο, γιατί βάση του παραδείγματος σου άν π.χ. εσύ μου δίξεις μια φώτο σου μπορώ να πώ
Με καλή ένοια: "τι όμορφη που είσαι"
Και με την κακή "τι όμορφη που είσαι"
Και να μην το καταλάβει κανείς ότι σε χέρομαι ή σε ειρωνέυομαι
Ενώ αν σε Χλευάζω θα μπορούσα να πώ: "ναι καλά που είναι όμορφη"
Αν καταλαβα καλά αυτό είναι χλευασμός ( αν κάνω λάθος διόρθωση περιμένω
Δεν αντιλέγω ότι η ειρωνεία χρειάζεται μαεστρία στο γραπτό αλλά και στον προφορικό λόγο ώστε να γίνει αντιληπτή. Νομίζω πάντως πως κατάλαβες μια χαρά!
Αρα στο συγκεκριμένο πόστ θεωρήτε τι; γιατί βάση των πάνω παραδειγμάτων μου έδωσε την αίσθηση χλευασμού πρώς κάποια ομάδα ανθρώπων που το κάνουν μία πράξη λόγο θρησκείας ή αντίληψης, αρα μπορεί κάποιος στον γραπτό λόγο να καταλάβει το ένα και και ο άλλος το άλλο ψιλομπερδέυτηκα πάλι; ή το πάω σωστά;
Μάλλον δεν έχεις διαβάσει το θέμα από το οποίο πήρα το quote. Πρόκειται για μια δασκάλα η οποία κατηγόρησε ένα παιδάκι της 6ης Δημοτικού για σεξουαλική παρενόχληση συμμαθήτριάς του. Μήπως τώρα η ειρωνεία του ποστ αυτού γίνεται περισσότερο φανερή;
Δηλαδή ειρωνία δεν είναι μόνο η φράση ενώς πρώς κάποιο δέυτερο αλλα γενικά σε καταστάσεις και πράγματα που μπορεί να γίνοντε καθημερινα, νόμιζα ότι μόνο ανάμεσα σε ανθρώπους ισχείει
Από τα παραδείγματα προκύπτει κατά τη γνώμη μου ότι η ίδια η ζωή εμπεριέχει ειρωνεία.
Αρα όπως το κατάλαβα η λάθος χρήση είναι ότι τελικά όταν αφορά καταστάσεις και όχι ανθρωπους; πάλι μπερδέυτικα, ΄το ξαναλέω αν καταλαβένω σωστά μου λές, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ είναι μπερδεμένο; ή απλά έτσι είναι;
Μπορεί να αφορά και καταστάσεις και ανθρώπους. Έτσι όπως το κατανοώ εγώ τουλάχιστον, είναι πολύ λεπτή η διαφορά που τη χωρίζει από την προσβολή και σε πολλές περιπτώσεις εξαρτάται και από το πως θα την κατανοήσει ο αποδέκτης και πόσο εύθικτος είναι. Είναι μπερδεμένο χωρίς αμφιβολία. Εδώ μπερδεύει και διχάζει τους ερευνητές...πόσο μάλλον εμάς.
Για να στο θέσω πιο απλά, θεωρώ ότι ακόμα και όσοι υποστηρίξαν ότι δε θα χρησιμοποιούσαν την ειρωνεία, δεν μπορούν να είναι σίγουροι ότι στην καθημερινότητά τους δεν το κάνουν.
Ευχαριστώ πολλύ για τον κόπο σου
Εγώ σ'ευχαριστώ που διάβασες το πόστ μου!
Καταπληκτικό το ποστ σου Δήμητρα. Διαφωτιστικότατο.
Ωστόσο έχω μια ερώτηση: Λες ότι όταν χρησιμοποιούμε την ειρωνεία για να προσβάλλουμε, είναι σαρκασμός. Άρα η ειρωνεία που δεν είναι σαρκασμός δεν προσβάλλει ποτέ συγκεκριμένα άτομα; Τότε γιατί λέμε πολύ συχνότερα "Με ειρωνεύεσαι;" από "Με σαρκάζεις;";
Όπως δήλωσα και παραπάνω μια που δεν είμαι ειδική επί του θέματος, δε θα μπορούσα να σου δώσω ουσιαστική απάντηση. Η άποψή μου προκύπτει από την προσωπική μου μελέτη που απέχει πολύ από το να είναι ολοκληρωμένη και ενδελεχής. Νομίζω όμως πως θα συμφωνήσω με αυτό που σου απάντησε η Νεράϊδα ότι πιθανότατα δε γνωρίζουμε τη σωστή της χρήση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Λένε ότι χλευασμός ηρωνία και κοροιδία είναι το ίδιο, οκ απο ότι ΄λέτε δεν είναι το ίδιο, αλλα πώς είναι δυνατόν 2 πράγματα τα οποία χτυπάνε σε ευαίσθητα σημεία όπως διάβασα και έχουν σκοπό την μείωση του σινομηλητη να είναι διαφορετικά;
Ακουσα επίσεις ότι ο όρος χλευασμος δεν χρησιμοποιήτε σωστά, μα μπορούμε να κρίνουμε την σωστή ή λάθος χρήση μίας ένοιας; και πότε μπορούμε να ξέρουμε πότε ήταν λάθος και πότε σωστά;
Ο Χλευασμός και η Ειρωνεία, μοιάζουν να είναι έννοιες παρεμφερείς αλλά σίγουρα δεν είναι όμοιες.
Ο Χλευασμός είναι πιο κοντά στην κοροϊδία, γιατί στην ουσία ο μόνος σκοπός του είναι η προσβολή, η περιφρόνηση ή η υποτίμηση, μιας ιδέας μιας κατάστασης ή ενός ατόμου.
Η Ειρωνεία, από την άλλη είναι ένα σχήμα λόγου με πολλές και διαφορετικές χρήσεις:
Λεκτική ειρωνεία: Είναι η χρήση του λόγου με τρόπο ώστε το νόημα να είναι αντίθετο του κυριολεκτικού (αντίφραση).
Παράδειγμα 1:
Μια μέρα με καλό καιρό, κάποιος λέει: "Τι ωραία μέρα σήμερα!"
Μια μέρα με κακό καιρό, κάποιος λέει: "Τι ωραία μέρα σήμερα!"
Οι δύο φράσεις είναι ίδιες φυσικά, αλλά έχουν εντελώς διαφορετικό νόημα κατά περίπτωση!
Ούτε στην πρώτη ούτε και στη δεύτερη περίπτωση προσβάλλεται κάποιος (εκτός ίσως από τον καιρό )
Παράδειγμα 2:
Παλαιότερο πόστ από το φόρουμ:
Συμφωνώ απόλυτα με την Δασκάλα. Το θέμα είναι απόλυτα σοβαρό. Τα παιδιά μέσα στην πίεση του καπιταλιστικού πολιτισμού μη έχοντας άλλη διέξοδο παίζουν παιχνίδια δήθεν αθώα αλλά υποβόσκουν οι βασικές αρχές του πολιτισμού των ισχυρών. Σε τέτοια παιχνίδια στο υποσυνείδητο του παιδιού δημιουργείται η εντύπωση ότι το σώμα είναι ένα είδος απόλαυσης. . Το συγκεκριμένο παιδί στο μέλλον με μαθηματική ακρίβεια θα προτιμάει να κάνει έρωτα από την πίσω οδό και έτσι κυρίες και κύριοι θα ξεφύγουμε από τις βασικές αρχές αιώνων της εκκλησίας όπου είναι σαφές ότι έρωτας = αναπαραγωγή.
@ Δασκάλα.
Όπως βλέπεις εδώ μια φράση με απόλυτα σοβαρή εκφορά, χρησιμοποιείται για να καυτηριάσει μια κατάσταση χωρίς να υπάρχει διάθεση να μειώσει κανέναν από τους παρόντες συνομιλητές.
Πιθανότατα εάν η εν λόγω δασκάλα ήταν παρούσα να ένιωθε την ανάγκη να απαντήσει στη μομφή.
Σε αυτού του είδους την ειρωνεία ο δέκτης καλείται να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο ο συνομιλητής χρησιμοποιεί τον λόγο ώστε να εκφράσει αυτό που θέλει. (Γι' αυτό και αν πας στο θέμα από το οποίο πήρα το quote, θα δεις ότι κάποιοι αναρωτήθηκαν τι ήθελε πραγματικά να πει ο Exp).
Όταν η ειρωνεία χρησιμοποιείται επιθετικά, τότε πολλές φορές μιλάμε για "Σαρκασμό" και πάλι όμως υπάρχουν λεπτές διαφορές που διαχωρίζουν το σαρκασμό από το χιούμορ και τη σάτιρα.
Τραγική Ειρωνεία: Λέγεται η ειρωνεία όπου ο ήρωας δεν γνωρίζει κάτι που τον αφορά την ίδια στιγμή που το κοινό το γνωρίζει. Παραδείγματα υπάρχουν άπειρα στις ελληνικές τραγωδίες. Πρόχειρα να αναφέρω τον Οιδίποδα ο οποίος δεν γνώριζε ότι παντρεύτηκε τη μητέρα του και σκότωσε τον πατέρα του.
Ειρωνεία Καταστάσεων (Κοσμική Ειρωνεία):
Παραδείγματα που αναφέρονται στη Wiki:
1. Ιστοσελίδα με περιεχόμενο που προτρέπει τους αναγνώστες της να μην χρησιμοποιούν το internet.
2. Άθεοι που απαιτούν Θρησκευτικές αργίες.
3. Το να σε πατήσει νοσοκομειακό ή ...νεκροφόρα.
Άλλο παράδειγμα είναι αυτό που αναφέρεται σε μια ιστορία του O. Henry, στην οποία ένα πολύ φτωχό ζευγάρι θέλει να ανταλλάξει δώρα για τα Χριστούγεννα. Η γυναίκα αποφασίζει να κόψει τα μαλλιά της και να τα πουλήσει ώστε να αγοράσει στον άντρα της μια αλυσίδα για το ρολόι τσέπης του, ενώ την ίδια ώρα εκείνος χωρίς να γνωρίζει, πουλάει το ρολόι του, για να της αγοράσει ένα ακριβό χτένι για τα μαλλιά της.
Ειρωνεία της Μοίρας:
1. Τρανό παράδειγμα, ο Μπετόβεν στον οποίο η μοίρα επιφύλασσε να χάσει την ακοή του και ο ζωγράφος Μονέ, ο οποίος έχασε την όρασή του.
2. Ένα ατύχημα που έγινε πριν από μερικά χρόνια στη Βόρειο Ελλάδα, όπου ένας πατέρας σκότωσε σε μετωπική σύγκρουση τον ίδιο του το γιο που ερχόταν από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας.
Ιστορική Ειρωνεία: Αντικρουόμενες δηλώσεις γίνονταν τις πρώτες μέρες των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών μια που πίστευαν πως θα αποτελούσαν συσκευές που η χρησιμότητά τους θα περιοριζόταν σε καθαρά κυβερνητικό ή ακαδημαϊκό επίπεδο.
Η ιστορία φυσικά τις διέψευσε.
Πιστεύω πως είναι φανερό από τα παραπάνω πως η ειρωνεία δεν μπορεί να συγκριθεί με τον χλευασμό και αν μη τι άλλο, έχει τόσες χρήσεις, που θα ήταν στείρο να την καταδικάσουμε ως αυστηρά προσβλητική.
Ελπίζω το ποστ μου να απαντά στο ερώτημα της Μάνιας για το αν μπορεί μια έννοια να χρησιμοποιείται με λανθασμένο τρόπο...
Υπενθυμίζω πως δεν είμαι γλωσσολόγος, ή φιλόλογος και κάθε διόρθωση ή προσθήκη είναι ευπρόσδεκτη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αρχική Δημοσίευση από Michelle:Σε μια ισότιμη συζήτηση δεν υπάρχει δάσκαλος και μαθητής, εκτός αν έχει συμφωνηθεί κάτι τέτοιο. Το να χρίζει κανείς τον εαυτό του δάσκαλο κάποιου χωρίς να του έχει ζητηθεί αν μη τι άλλο υποτιμά το συνομιλητή του.
Σε μια εποικοδομητική συζήτηση, δύο ώριμοι συνομιλητές νίωθουν πως είναι "δάσκαλοι" και "μαθητές" ταυτόχρονα. Αυτό τι σημαίνει; Ότι έχουν τη διάθεση να μοιραστούν τις γνώσεις τους και τις απόψεις τους, απ' τη μιά, κι από την άλλη, είναι πρόθυμοι να εμπλουτίσουν τις υπάρχουσες σκέψεις τους με νέες. Αλληλεπίδραση δε το λένε αυτό;
Μην αντιμετωπίζετε τα πράγματα μονοδιάστατα και επιθετικά...
Άλλωστε κανείς δε μπορεί να χρίσει τον εαυτό του δάσκαλο, αν ταυτόχρονα δεν χρίσει κάποιος άλλος τον εαυτό του μαθητή του!
Μακάρι να υπάρχουν πάντα γύρω μου άνθρωποι που ξέρουν κάτι παραπάνω από μένα ώστε να μπορώ να μαθαίνω νέα πράγματα. Καθόλου δε με μειώνει κάτι τέτοιο!
Καλό Σ/Κ σε όλους!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Άλλωστε όπως λένε: "Πρώτα ζούμε και μετά φιλοσοφούμε" και τη μεγαλύτερη σοφία συνήθως την κατέχουν οι πιο απλοί και καθημερινοί άνθρωποι!!
Οτιδήποτε σε δυσκολεύει από το τοπικ, θα χαρώ να σε βοηθήσω αν μπορώ και όσο μπορώ.
Επιφυλάσσομαι να δώσω περαιτέρω απαντήσεις στο θέμα και μια ακόμα διάσταση των πραγμάτων που συζητάμε, στο προσεχές μέλλον, μια που θα λείψω το Σαββατοκύριακο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Άρα να υποθέσω ότι αφού χρησιμοποίησε ειρωνεία ο Χ,Υ,Ζ λόγιος δεν επιτρέπεται να μην την αποδεχόμαστε και να την θεωρούμε κατακριτέα; Άρα να μην συνεχίσω το διάλογο;
(ερώτηξις: Το παραπάνω είναι ειρωνεία, χλευασμός ή τίποτα από τα 2; Σοβαρά ρωτάω!! )
Εγώ δε διέκρινα καν την ειρωνεία
...ακόμα μαθητεύω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Κάποιος σαν τον Σωκράτη ή τον Καβάφη, δεν είχε τη γνώση να πετύχει τα ίδια αποτελέσματα χωρίς να ενοχλήσει τον συνομιλητή του ή απλά δεν είχε την πρόθεση;
Είχαν και την πρόθεση να προκαλέσουν και τη γνώση να το κάνουν σωστά.
Τα λεκτικά εργαλεία είναι για να τα χρησιμοποιούμε οπουδήποτε υπάρχει ανάγκη να εκφραστούμε.
Πόσο μάλλον όταν αυτά τα εργαλεία μας παραδώθηκαν από τον Σωκράτη, τον Καβάφη και άλλους άνθρωπους του Πνεύματος.
Μάλλον είναι θεμιτό να προσπαθούμε εμείς να τους μοιάσουμε, παρά να επιχειρούμε να φέρουμε αυτούς στα μέτρα μας.
Η ειρωνεία χρησιμοποιείται στη Βουλή των Ελλήνων και σε κάθε Κοινοβούλιο, ακόμα και στο Βρετανικό με εκείνο το γνωστό φλεγματικό στυλάκι των Άγγλων.
Πως θα μπορούσαμε εμείς να την αποτάξουμε πλήρως;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μπορείς να μου δώσεις ένα παράδειγμα ειρωνείας που ΔΕΝ κάνει τον αποδέκτη της να νιώσει άσχημα;
Μα όπως είπα και παραπάνω, η δουλειά της ειρωνείας είναι να τσιγκλίσει τον αποδέκτη της, όχι να περάσει απαρατήρητη.
Το μέγεθος της ενόχλησης όμως, εξαρτάται και από την πρόθεση του πομπού, όπως και από τις "αντοχές" του δέκτη. Η ευθιξία μπορεί να οδηγήσει σε γόνιμο διάλογο, ή σε σφαγή.
Τα πάντα εξαρτώνται από την ωριμότητα των συνομιλητών όπως συμβαίνει σε κάθε συζήτηση είτε εμπλέκεται ειρωνεία είτε όχι.
Ο Σωκράτης δεν ενδιαφερόταν να γίνει αρεστός, αλλά χρήσιμος. Χαρακτηριστικά ο ΝΔ γράφει πως "είναι το αντίθετο του λαϊκιστή. Κάνει ότι μπορεί για να μην τον αγαπήσουν".
Πολύ σωστά όμως, όπως αναφέρει η Κακή Επιρροή, καθένας επιλέγει μόνος του το δάσκαλό του και λίγοι επέλεγαν να μείνουν κοντά στο Σωκράτη...
Σε σχετική συζήτηση που είχαμε κάνει στην Ταρώ, είχε αναφερθεί ότι ο μαθητής επιλέγει το δάσκαλο, σπάνια λειτουργεί το ανάποδο.
Αυτό όμως, προϋποθέτει την επίγνωση ότι κάτι (ένα βότσαλο σε μια παραλία, μια κατάσταση, μια εικόνα) ή κάποιος (ένας ζητιάνος στο δρόμο, ένας συγγραφέας ή ακόμα κι ένας άγνωστος στο internet) έχει κάτι που σου χρειάζεται και μπορεί να σε μάθει κάτι επειδή είναι ανάγκη σου να διευρύνεις τους ορίζοντές σου και τελικά είναι και επιλογή σου.
Θα ήθελα να αναφερθώ και σε έναν ακόμη πολύ γνωστό ποιητή που χρησιμοποίησε στα ποιήματά του την ειρωνεία, από τους πιο κατανοητούς και αγαπητούς κατά τη γνώμη μου: Τον Κωνσταντίνο Καβάφη.
Αρχική Δημοσίευση από Ελευθεροτυπία:Ενα από τα πιο πολυσυζητημένα εκφραστικά όπλα του Καβάφη είναι η πανίσχυρη, διαπεραστική ώς το κόκαλο ειρωνεία του. Απασχόλησε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κριτικούς και συγγραφείς του καιρού του, μεταφέρθηκε ως ειδικό αντικείμενο μελέτης στις νεότερες φιλολογικές γενιές και εξακολουθεί να συγκινεί με απαραμείωτη ένταση όσους τον διαβάζουν σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάτοχος μιας εξαιρετικά λεπτής όσο και έντονα διαβρωτικής γλώσσας, που αποκτά δραστικότερο χαρακτήρα με τη συνεχή αιώρησή της μεταξύ δημοτικής και καθαρεύουσας ή, για να το πω με διαφορετική διατύπωση, μεταξύ λόγιου αναστοχασμού και προφορικής ομιλίας, ο Αλεξανδρινός βρήκε στην ειρωνεία την καλύτερη και την πλέον εμπνευσμένη φλέβα του. Και το περίτεχνο αυτό πνεύμα είχε, τόσο κατά το παρελθόν όσο και στις ημέρες μας, τέτοιο μέγεθος υποδοχής, ώστε συχνά πέρασε στον καθημερινό λόγο με τη μορφή κοινού γνωμικού: υπό τον τύπο μιας αυτονόητης αναφοράς, που όλοι κατανοούν χωρίς δυσκολία μπροστά σε μια κατάσταση η οποία χρήζει άμεσου ειρωνικού σχολιασμού.
https://www.enet.gr/online/online_issues?pid=51&dt=06/06/2003&id=61263624
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της Καβαφικής Ειρωνείας: Περιμένοντας τους Βαρβάρους
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
Υ.Γ. Αναφέρομαι περισσότερο στην ειρωνεία παρά στο χλευασμό, επειδή την έχω μελετήσει περισσότερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
"Χλευάζω" σημαίνει παίρνω κάτι στο οποίο ξέρω ότι είσαι αδύναμος και το τονίζω ώστε να σε μειώσω.
Η ειρωνεία είναι λεκτικό σχήμα που έχει χρησιμοποιηθεί από φιλοσόφους, διανοούμενους και στοχαστές. Είναι "εργαλείο" της γλώσσας, που όπως κάθε εργαλείο που δεν χρησιμοποιείται σωστά, μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για το διάλογο, στον γραπτό αλλά και στον προφορικό λόγο.
Η ειρωνεία μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί από αυτόν που την εισπράττει, αλλά και εύκολα παρεκτρέπεται, από αυτόν που την χρησιμοποιεί!
"Δουλειά" της ειρωνείας είναι να "ενοχλήσει", να τσιγκλίσει αν θέλετε, και έχει πιθανότατα απώτερο στόχο να πείσει το συζητητή να απαντήσει και να πάρει μέρος στη συζήτηση.
Σας παραπέμπω στο κείμενο του Νίκου Δήμου, "Η Αλογόμυγα", στο οποίο αναλύει τη "Σωκρατική ειρωνεία".
Ενδεικτικά σας μεταφέρω αποσπάσματα (για όσους παρακολουθούν τις Ταρώ, θα δείτε ότι ο Σωκράτης έχει τα χαρακτηριστικά του Ερημίτη στον οποίο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή) :
Αρχική Δημοσίευση από Νίκος Δήμου:Η ειρωνεία του Σωκράτη βασίζεται στο «δεν ξέρω». («Εν οίδα ότι ουδέν οίδα»). Ποτέ δεν λέει την γνώμη του, ό,τι προκύπτει το εκμαιεύει από τους άλλους. (Μαιευτική Τέχνη). Και ποτέ δεν είναι σίγουρο ότι αυτή είναι και η πραγματική, η τελική του γνώμη. Οι περισσότεροι Πλατωνικοί Διάλογοι (κυρίως οι πρώτοι, οι «Σωκρατικοί») τελειώνουν χωρίς οριστικό συμπέρασμα.
Οι κατοπινοί μελετητές νομίζουν ότι ο Σωκράτης ξέρει, αλλά κρύβει την γνώση του για την εκμαιεύσει από τον συνομιλητή του – και άρα να τον πείσει καλύτερα (αφού μόνος του έφτασε στο συμπέρασμα). Είναι όμως πολύ πιθανόν ο Σωκράτης να μην προσποιούνταν. Μπορεί να μην ήξερε πραγματικά. Μπορεί να είχε καταλάβει ότι ορισμένα θέματα – τα πιο δύσκολα – δεν εκφράζονται με τελεσίδικες εκφάνσεις.
[...]
Με τον τρόπο του αυτό, ο Σωκράτης γινόταν αντιπαθής. Όχι μόνο στους πολλούς (που κάποτε ψήφισαν τον θάνατό του) αλλά και στους ίδιους τους μαθητές του. Τον θαύμαζαν αλλά ταυτόχρονα τον απεχθάνονταν. Τους έσπαγε τα νεύρα. Με την πρώτη ευκαιρία τον παρατούσαν. Ελάχιστοι του έμειναν πιστοί ως το τέλος.
[...]
Ένας άνθρωπος που ειρωνεύεται τους πάντες, που συνεχώς τους φέρνει σε δύσκολη θέση, που δεν αποκαλύπτει ποτέ τις δικές του απόψεις, που ξεφεύγει διαλεκτικά σαν το χέλι. Το αντίθετο του λαϊκιστή – κάνει ότι μπορεί για να μην τον αγαπήσουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.