26-06-15
01:45
Συμφωνώ πως είναι μια mainstream άποψη που απλά την έχουν ενστερνιστεί πολλοί. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Στον ιδιωτικό τομέα η μονιμότητα της εργασίας σου κερδίζεται κάνοντας τον εαυτό σου αναντικατάστατο υπάλληλο, δηλαδή με την υψηλή εργασιακή σου απόδοση, την φερεγγυότητα, την υπευθυνότητα κτλ. Στον δημόσιο τομέα, η μονιμότητα χαρίζεται άπαξ και μπήκες, μπήκες και αυτό συνάδει μαζί με την έλλειψη αξιολόγησης στο να πέφτει πολύ η διάθεση των εργαζομένων για απόδοση. Κοινώς αφού τα ίδια λεφτά παίρνω δουλέψω δε δουλέψω και να με απολύσουν δεν γίνεται, προσπαθώ να λουφάρω όσο μπορώ. Και ναι δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι έτσι, υπάρχουν και πολλοί ευσυνείδητοι αλλά υπάρχουν και πάρα πολλοί σταρχιδιστές.
Συμφωνώ απόλυτα ότι η έλλειψη αξιολόγησης είναι ένα από τα τεράστια μειονεκτήματα του ελληνικού δημοσίου.
Αυτό στο οποίο διαφωνώ είναι η παγιωμένη άποψη πολλών ότι λόγω της φύσεως του ιδιωτικού τομέα (επιχειρήσεις που πρέπει οπωσδήποτε να είναι κερδοφόρες, αλλιώς θα κλείσουν) τα πάντα εκεί δουλεύουν όπως πρέπει.
Για παράδειγμα, βύσματα και αναξιοκρατικές προσλήψεις υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα, ίσως και περισσότερο από το δημόσιο, αφού ο ιδιώτης δεν είναι υποχρεωμένος να λογοδοτήσει σε κανέναν. πχ μου έχει τύχει κι εμένα να μου πουν "θες να έρθεις να δουλέψεις στη εταιρία μας;", "μα είναι πολύ εξειδικευμένα αυτά που ζητάτε και το βιογραφικό μου δε τα καλύπτει", "ναι αλλά σε ξέρω εσένα, είσαι καλός, θα τα καταφέρεις".
Τεμπέληδες επίσης επιβιώνουν καμιά φορά και στον ιδιωτικό τομέα. Ειδικά οι πολύ μεγάλες και κερδοφόρες επιχειρήσεις έχουν την άνεση να συντηρούν αρκετούς τεμπέληδες-βύσματα οι οποίοι παρασιτούν σε βάρος των υπολοίπων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
22-06-15
22:10
Επιτρέψτε μου να κάνω μια παρέμβαση εδώ ως εργαζόμενος του πληγωμένου ιδιωτικού τομέα.ο κόσμος ασχολείται με τους απολυμένους σε κορεσμένες αντιπαραγωγικές υπηρεσίες του δημοσίου, τους οποίους έσπευσε να αποκαταστήσει η κυβέρνηση (ειδικά οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών μόνο ανέκδοτο είναι) και ο πληγωμένος ιδιωτικός τομέας κάπου πίσω, στην αφάνεια, ως παράπλευρη απώλεια και δευτερεύον ζήτημα.
Αυτό που παρατηρώ είναι πως οι περισσότεροι ιδιωτικοί υπάλληλοι που με παράπονο εκφράζουν την παραπάνω άποψη, είναι συνήθως οι ίδιοι που σνομπάρουν και αδιαφορούν για οποιοδήποτε είδος "συνδικαλιστικής" δράσης και διεκδίκησης στους χώρους εργασίας του ιδιωτικού τομέα. Ελπίζουν μόνο να έρθει κάποτε να τους σώσει η καλή φιλελεύθερη δεξιά.
Όσο για τις καθαρίστριες, πρέπει να δεις τι ανέκδοτο είναι αυτές των ιδιωτικών εταιριών καθαρισμού. Όποτε βρεις ευκαιρία κουβέντιασε με καμία απ' αυτές για να καταλάβεις τις συνθήκες εργασίας και τα προβλήματά τους.
Η πιο mainstream άποψη των τελευταίων χρόνων. Μέχρι και παιδιά 15-20 χρόνων που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τα ακούς να λένε "τι θέλουν και μιλάνε οι δημόσιοι υπάλληλοι? εμείς τους πληρώνουμε με τους φόρους μας".το εντελως αναποτελεσματικο κρατος ελεγχει τη συντριπτικη πλειοψηφια της οικονομιας, ενδιαφερεται μονο για το δημοσιο και θεωρει τον μη κρατικοδιαιτο ιδιωτικο τομεα υποχρεωμενο να συντηρει ολους τους αλλους
Τι σημαίνει ο ιδιωτικός τομέας συντηρεί το δημόσιο; Ο ιδιωτικός υπάλληλος παράγει έργο για την εταιρία και η εταιρία τον πληρώνει. Αντίστοιχα ο δημόσιος υπάλληλος παράγει έργο για το κράτος και το κράτος τον πληρώνει για το έργο που παράγει.
Αναποτελεσματικοί και κακοί υπάλληλοι υπάρχουν και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα... και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παντού....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.