29-08-15
20:06
Δεν χρειαζεται να πατησεις πόδι και να δημιουργησεις προστριβες με την οικογενεια σου. Δυο πραγματα πρεπει να δεις: πρωτον, εχεις ξεκαθαρισει τι ειναι το καλυτερο για σενα; Γιατι εισαι σε μια ηλικια που η αποψη σου εχει πλεον προτεραιοτητα στη ζωη σου και μετραει περισοτερο απο αυτες των αλλων, οποιοι κι αν ειναι. Αμα δεν την διεκδικεις, θα εχεις τους γονεις στο κεφαλι σου μια ζωη να καθοριζουν πως θα ζησεις.Τα πράγματα εκτροχιάστηκαν...οι γονείς μου (ο πατερας μου πιο συγκεκριμένα) δεν θέλει να ακούσει τίποτα απο τα δυο! Ντρέπομαι που σας το λέω αλλά δεν μπορώ να πατήσω ποδι!
Δευτερον, εχει σοβαρους λογους ο πατερας σου να μη θελει ή ειναι το γνωστο καπριτσιο των γονιων να μη θελουν να φευγουν τα παιδια τους, γιατι τα φανταζονται παντα γυρω τους σαν κλωσσοπουλα και δεν συνειδητοποιησαν οτι πια εχουν μεγαλωσει; Αν εχει λογους να ανησυχει πχ γιατι η περιοχη του σπιτιου ειναι ακρως επικινδυνη, πρεπει να το λαβεις υποψιν.
Αν δεν υπαρχει πραγματικος λογος ανησυχιας, θα πρεπει να επανερχεσαι επανειλλημενα σε αυτο το θεμα με διαφορετική στρατηγική καθε φορα μεχρι να το πετυχεις με τροπο που να φαινεται φυσικος κι οχι κοντρα. Πχ αστο προς το παρον και μετα απο καιρο ξεκινα να γινεσαι «πολυ κουρασμενη» απο αυτην την ταλαιπωρια σε σημειο που να μην επικοινωνεις με το περιβαλλον, και να φαινεται οτι ολο αυτο σου δημιουργει μεγαλο προβλημα.
Ξεκινα να ξεκοβεις σιγα σιγα, μενοντας σε καμμια φιλη καποιο βραδυ, επειδη ησουνα τοσο κουρασμενη που ουτε το αστικο δεν εβρισκες το κουραγιο να παρεις κλπ. Γονεις ειναι, πρεπει να τους συνηθισεις σιγα σιγα στην νεα κατασταση και το κυριοτερο να δειχνεις οτι μπορεις να τα καταφερεις μονη, για να μην ανησυχουν νιωθοντας σε ευάλωτη στο αχανες κεντρο.
Θα πρεπει να εχω την ηλικια τους και τους καταλαβαινω. Απο την άλλη ο καθενας εχει τον πρωτο λογο στη ζωη του και στην υποθεση αυτη προηγεισαι εσυ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.