Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
08-10-15
16:38
Καταρχήν να κάνουμε όλοι την παραδοχή για λόγους ευκολίας και μη παρεξηγήσεων ότι μιλάμε για σταθερές στο χρόνο σχέσεις που διαβλέπεις ένα μέλλον? Διότι συγχωρήστε μου την αφέλεια, αλλά δεν "δένεις το γάιδαρό σου" με τον πρώτο τυχόντα αν δεν έχεις το συναισθηματικό background από πίσω, εκτός και αν είσαι τραγικά απελπισμένος/η, όπου μιλάμε για αλλουνού παπά Ευαγγέλιο. Και ούτε φυσικά εννοώ να έχεις βγει 4 ραντεβού ή να έχεις σχέση 2 μήνες και να οραματίζεσαι ήδη πόσα παιδιά θα κάνεις με αυτό τον άνθρωπο και αν θα νοικιάσετε ή θα αγοράσετε σπίτι. Ναι υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά θα πάρουμε την νορμάλ περίπτωση που έχεις μια μακροχρόνια σχέση (ορίστε εσείς το μακροχρόνια βάσει του βάθους των συναισθημάτων και λοιπών παραγόντων), και δεν θες να την χαλάσεις.
Την κάναμε την παραδοχή? Ωραία, συνεχίζουμε.
Δεν πρόκειται να χαρακτηρίσω "ανέραστους" ή "ψυχρούς" εσάς που δεν θα θυσιάζατε διάφορα πράγματα για μια "δυνατή" σχέση, as long as δεν χαρακτηρίζετε εσείς εμάς τους λοιπούς αθεράπευτα ρομαντικούς και αιθεροβάμονες. Κάτι που βλέπω να γίνεται σωρηδόν στα τελευταία ποστ, γιατί ξαφνικά το επιχείρημα "who cares για τα συναισθήματα, οι σχέσεις εναλλάσσονται αλλά η καριέρα δεν περιμένει" είναι ισχυρότερο επιχείρημα από το "ο άνθρωπος της ζωής σου είναι αρκετά σημαντικός για να αναπροσαρμόσεις την καριέρα σου ώστε να είστε μαζί". (Δεν είναι).
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχει κάποιο προσωπικό κέρδος η επαγγελματική μου ανέλιξη αν δεν έχω με ποιον να μοιραστώ την ευχαρίστηση. Και επειδή είμαι της άποψης ότι σε μία σχέση εκτός από σύντροφοι είμαστε και πολύ καλοί φίλοι, να βράσω το αν γίνω γνωστή για κάποιο επίτευγμά μου, πλούσια, διάσημη ή ακριβοθώρητη, αν δεν μπορώ το απόγευμα/βράδυ/επόμενο πρωί να επιστρέφω σπίτι και να αφήνω μαζί με τα παπούτσια μου το πόσο κολασμένα γαμάτη είμαι στον έξω κόσμο, για να είμαι με τον μόνο άνθρωπο που με θεωρεί γαμάτη εξ ορισμού.
Στην τελική, όλα είναι ένα κοκτέιλ ορμονών. Και ξαφνικά πρέπει να κρίνεις αν η ωκυτοκίνη είναι λιγότερο σημαντική ορμόνη από την σεροτονίνη και η σεροτονίνη από την αδρεναλίνη, λες και εξετάζεσαι με MCQ με μία σωστή απάντηση, και δεν μπορούν να είναι και οι 3 σημαντικές, ή ανά περίσταση να είναι η μία ή η άλλη.
Σαν να σε ρωτάνε αν προτιμάς να φας σουβλάκια ή τούρτα παγωτό. Προφανώς τα θες και τα 2, και αν πρέπει να διαλέξεις ένα, αφήνεις χώρο για να χώσεις και το άλλο κάποια στιγμή που θα βρεθεί η ευκαιρία...
Την κάναμε την παραδοχή? Ωραία, συνεχίζουμε.
Δεν πρόκειται να χαρακτηρίσω "ανέραστους" ή "ψυχρούς" εσάς που δεν θα θυσιάζατε διάφορα πράγματα για μια "δυνατή" σχέση, as long as δεν χαρακτηρίζετε εσείς εμάς τους λοιπούς αθεράπευτα ρομαντικούς και αιθεροβάμονες. Κάτι που βλέπω να γίνεται σωρηδόν στα τελευταία ποστ, γιατί ξαφνικά το επιχείρημα "who cares για τα συναισθήματα, οι σχέσεις εναλλάσσονται αλλά η καριέρα δεν περιμένει" είναι ισχυρότερο επιχείρημα από το "ο άνθρωπος της ζωής σου είναι αρκετά σημαντικός για να αναπροσαρμόσεις την καριέρα σου ώστε να είστε μαζί". (Δεν είναι).
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχει κάποιο προσωπικό κέρδος η επαγγελματική μου ανέλιξη αν δεν έχω με ποιον να μοιραστώ την ευχαρίστηση. Και επειδή είμαι της άποψης ότι σε μία σχέση εκτός από σύντροφοι είμαστε και πολύ καλοί φίλοι, να βράσω το αν γίνω γνωστή για κάποιο επίτευγμά μου, πλούσια, διάσημη ή ακριβοθώρητη, αν δεν μπορώ το απόγευμα/βράδυ/επόμενο πρωί να επιστρέφω σπίτι και να αφήνω μαζί με τα παπούτσια μου το πόσο κολασμένα γαμάτη είμαι στον έξω κόσμο, για να είμαι με τον μόνο άνθρωπο που με θεωρεί γαμάτη εξ ορισμού.
Στην τελική, όλα είναι ένα κοκτέιλ ορμονών. Και ξαφνικά πρέπει να κρίνεις αν η ωκυτοκίνη είναι λιγότερο σημαντική ορμόνη από την σεροτονίνη και η σεροτονίνη από την αδρεναλίνη, λες και εξετάζεσαι με MCQ με μία σωστή απάντηση, και δεν μπορούν να είναι και οι 3 σημαντικές, ή ανά περίσταση να είναι η μία ή η άλλη.
Σαν να σε ρωτάνε αν προτιμάς να φας σουβλάκια ή τούρτα παγωτό. Προφανώς τα θες και τα 2, και αν πρέπει να διαλέξεις ένα, αφήνεις χώρο για να χώσεις και το άλλο κάποια στιγμή που θα βρεθεί η ευκαιρία...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
04-10-15
14:18
Δεν υπάρχει κάτι για να σου συγχωρέσω, το θέμα δεν είναι "ιδιοκτησία" μου και είναι λογικό να γενικεύεται.
Πάντως, από τις περιπτώσεις που ξέρω, χωρίς να επιμένω ότι το στατιστικό μου δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό, διαπιστώνω ότι τα κορίτσια στην πράξη είναι συνήθως πολύ πιο ορθολογίστριες από τα αγόρια. Τα αγόρια, άσχετα με τα "αντριλίκια" που λένε έξω από το χορό, όταν έρχεται η ώρα μάλλον τα μαζεύουν. Αν ένα παλικάρι έχει σχέση, πολύ δύσκολα αφήνει την κοπέλα του για να φύγει στο εξωτερικό, αλλά συνήθως ψάχνει για μεταπτυχιακό στην Ελλάδα. Αντίθετα, ένα κορίτσι που έχει σχέση, αν του δοθεί η ευκαιρία για συνέχεια σπουδών στα ξένα, πολύ πιο σπάνια θα διστάσει. Ίσως όμως και να κάνω λάθος...
Χμμ, το δικό μου στατιστικό δείγμα δείχνει το ανάποδο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
03-10-15
21:08
Ξαναλέω ό,τι είπα παραπάνω (η επανάληψη κλπ) αλλά με προσθήκες.
Οι σχέσεις από απόσταση είναι μια χαρά όταν υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα. Όταν δηλαδή συμφωνείς με τον άλλο ότι θα είστε από απόσταση μέχρι τότε και μετά θα είστε μαζί. Το "από απόσταση και βλέπουμε", ειδικά για αποστάσεις Ευρώπη-Αμερική, σημαίνει πρακτικά ότι η σχέση θα φθίνει μέχρι να λήξει. Κι ακόμα κι αν δε γίνει έτσι, κι αν κρατήσει η σχέση, πρώτον θα είναι μια σχέση λειψή (απόσταση γαρ) και θα παραμένει λειψή για απροσδιόριστο χρονικό διάγραμμα. Δηλαδή οκ, αγαπιέστε τρελά και είστε οκ από μακριά ακόμα και για 1, 2, 3 χρόνια. Μετά; Υπάρχει κάποιο σχέδιο να είστε μαζί ή συνέχεια απόσταση; Δηλαδή κάπου μπαίνει και η αναγκαστική ερώτηση "πού πάμε σ' αυτή τη σχέση".
Όσο για το "καλά είναι εκεί αλλά γιατί να μην πάει κάπου ακόμα καλύτερα", δε διαφωνώ καθόλου. Αν δεν ήμουν σε σχέση θα σκεφτόμουν ακριβώς έτσι. Αλλά εφόσον αποφασίσω ότι με αυτόν τον άνθρωπο θέλω να ζήσω "για πάντα", τότε φυσικά και θα βάλω αυτόν τον παράγοντα στις αποφάσεις μου. Δε θα παρατήσω τη δουλειά μου, δε θα παρατήσω τις σπουδές μου, δε θα αφήσω τη ζωή μου και "τον εαυτό μου" να ετεροκαθοριστούν, όμως εάν θέλω να κρατήσω μια σχέση, τότε θα σκεφτώ πώς θα γίνει να την κρατήσω. Φυσικά είναι πλήρως αποδεκτή και η άποψη ότι δε θέλω να κρατήσω τη σχέση, πάμε από απόσταση και ό,τι γίνει. Δεν το κατακρίνω καθόλου, είναι φυσιολογική απόφαση. Όμως λέω ότι ΕΑΝ κάποιος αποφασίσει ότι θέλει να δοκιμάσει να αποφύγει το "σχέση από απόσταση" και θέλει να κάνει κάποιες αλλαγές στη ζωή του επιτρέποντας στη σχέση του να ακολουθήσει, τότε γιατί να μην το κάνει;
Μην μου απαντήσεις αν θεωρείς προσωπική την ερώτηση, αλλά πιστεύεις ότι μία σχέση θα επιβίωνε αν ο ένας από τους 2 μόνο σκεφτόταν όπως εσύ? Δεν λέω ο άλλος να είναι καριερίστας και να έχει την σχέση στον πάτο των προτεραιοτήτων του, αλλά να μην είναι και τόσο έτοιμος να κάνει ό,τι συμβιβασμούς απαιτούνται για να τα έχει όλα τακτοποιημένα. Μπορεί να μην έχει την διάθεση, να πιστεύει ότι δεν έχει την δυνατότητα ή να πιέζεται γιατί τα βλέπει όλα σαν multiple choice με 1 σωστή απάντηση. Ως πότε ο ένας να κάνει συμβιβασμούς για 2 ουσιαστικά, ως πότε να προσπαθεί σχεδόν μονόπλευρα να τα βολέψει όλα?
Δία ξεφεύγω λίγο από εσένα και την Ίριδα, ελπίζω να με συγχωρέσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.