Wolf Alice
Νεοφερμένος
Η Wolf Alice αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 10 μηνύματα.
30-09-15
22:31
Χμμ μιας που το διευκρίνησες, καταλαβαίνω γιατί μπορεί να νιώθεις έτσι. Στα μάτια της μάλλον η σχέση σας είναι υπερσημαντική. Όντως μια εκδοχή είναι στο μέλλον να το μετανιώσει που δεν επέλεξε σπουδές, αλλά αντίστοιχα θα μπορούσε να μετανιώσει αν συνέβαινε το αντίθετο... το θέμα είναι δε μπορείς με κανένα τρόπο να προβλέψεις το μέλλον, μόνο να βασιστείς με τα υπάρχοντα δεδομένα, αλλά και πάλι ρισκάρεις. Συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση, είναι καλό να μιλάτε γι αυτά συχνά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Wolf Alice
Νεοφερμένος
Η Wolf Alice αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 10 μηνύματα.
30-09-15
21:57
Εγώ σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει, κρίνω μια ωριμότητα στις αποφάσεις τους η οποία διαφαίνεται και στη μεγάλης διάρκειας σχέσης τους. Τα παιδιά ήταν ερωτευμένα, η σχέση τους προφανώς και ήταν δυνατή για να αντέξει τόσες δοκιμασίες εκείνα τα 7 χρόνια.
Κατά τη γνώμη μου πάντως, όταν μια σχέση φθείρεται ή πλέον κρίνεται πιο ''επιζήμια'' από ότι ευεγερτική για το ζευγάρι, χρήζεται βέβαια μιας δεύτερης ευκαιρίας αν το επιθυμούν και τα 2 μέλη, αλλά και ο χωρισμός είναι μια λύση.
Πολλοί θεωρούν ότι με το να χωρίζεις από μια μακροχρόνια σχέση είναι σα να τη διαγράφεις, ή τη πετάς στα σκουπίδια, ότι δήθεν όλα τα συναισθήματα και ο χρόνος που είχες κάποτε ''επενδύσει'' πάνω σε αυτή εξαφανίζονται ή μοιάζουν ασήματα. Δεν είναι καθόλου έτσι. Κάποτε, όλα αυτά τα συναισθήματα ήταν αληθινά. Το άλλο άτομο δε διαγράφεται, το ίδιο και οι εμπειρίες με αυτό. Απλά ΤΩΡΑ νιώθεις διαφορετικά... και είναι φυσιολογικό, οι άνθρωποι αλλάζουν, διαφοροποιούνται, δε μένουν στάσιμοι και αναγκασμένοι να υποστούν κάτι που πια δε τους εκφράζει...
Αυτό που έχω να συμβουλέψω είναι με βάση τα παραπάνω να εξαλειφθούν οι ενοχές του στυλ ''τα διαφράφω όλα αμα τη χωρίσω, τόσος καιρός για τίποτα'', να υπάρξει μπόλικος διάλογος και να ακουστούν και οι δύο απόψεις. Είναι βέβαια και τα κλισέ, να ''ακούς'' δλδ τη ''καρδιά'' σου και να ζυγίσεις τη σχέση σου και αν σε πληγώνει να τη τελειώσεις ή το αντίστροφο όπως είπα και παραπάνω.
Με εξέπληξε το πόσο μακροχρόνια είναι η σχέση αυτή σε μια τόσο εφήμερη εποχή, ίσως γι αυτό κινητοποιήθηκα να γράψω. Νομίζω είναι πολύ όμορφο αυτό και ότι και να γίνει θα υπάρχει αυτή η σύνδεση, που δημιουργήθηκε αμοιβαία μετά από τόσα χρόνια.
Κατά τη γνώμη μου πάντως, όταν μια σχέση φθείρεται ή πλέον κρίνεται πιο ''επιζήμια'' από ότι ευεγερτική για το ζευγάρι, χρήζεται βέβαια μιας δεύτερης ευκαιρίας αν το επιθυμούν και τα 2 μέλη, αλλά και ο χωρισμός είναι μια λύση.
Πολλοί θεωρούν ότι με το να χωρίζεις από μια μακροχρόνια σχέση είναι σα να τη διαγράφεις, ή τη πετάς στα σκουπίδια, ότι δήθεν όλα τα συναισθήματα και ο χρόνος που είχες κάποτε ''επενδύσει'' πάνω σε αυτή εξαφανίζονται ή μοιάζουν ασήματα. Δεν είναι καθόλου έτσι. Κάποτε, όλα αυτά τα συναισθήματα ήταν αληθινά. Το άλλο άτομο δε διαγράφεται, το ίδιο και οι εμπειρίες με αυτό. Απλά ΤΩΡΑ νιώθεις διαφορετικά... και είναι φυσιολογικό, οι άνθρωποι αλλάζουν, διαφοροποιούνται, δε μένουν στάσιμοι και αναγκασμένοι να υποστούν κάτι που πια δε τους εκφράζει...
Αυτό που έχω να συμβουλέψω είναι με βάση τα παραπάνω να εξαλειφθούν οι ενοχές του στυλ ''τα διαφράφω όλα αμα τη χωρίσω, τόσος καιρός για τίποτα'', να υπάρξει μπόλικος διάλογος και να ακουστούν και οι δύο απόψεις. Είναι βέβαια και τα κλισέ, να ''ακούς'' δλδ τη ''καρδιά'' σου και να ζυγίσεις τη σχέση σου και αν σε πληγώνει να τη τελειώσεις ή το αντίστροφο όπως είπα και παραπάνω.
Με εξέπληξε το πόσο μακροχρόνια είναι η σχέση αυτή σε μια τόσο εφήμερη εποχή, ίσως γι αυτό κινητοποιήθηκα να γράψω. Νομίζω είναι πολύ όμορφο αυτό και ότι και να γίνει θα υπάρχει αυτή η σύνδεση, που δημιουργήθηκε αμοιβαία μετά από τόσα χρόνια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.