Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
17-10-15
19:40
Να σου πω... κάποιες από τις καλύτερες εξόδους μου τις έχω κάνει καθημερινές!! Τα Σάββατα ψιλοβαριέμαι να βγαίνω, άσε που βγαίνει όλη η μάζα και χαλάει το σκηνικό..
Όταν βγω Σάββατο προτιμώ να πάω ή σε μια ωραία ταβέρνα ή σε κανένα μπαράκι που μαζεύονται φίλοι και γνωστοί για το χαβαλέ!!
... Καλά από παρεές οι περισσότεροι έχουμε καεί.. άστο!!
Και γω τις εξόδους μου τις προτιμώ καθημερινές, γιατί είναι πιο "αυθόρμητες". Η ψυχολογία της μάζας είναι τέτοια που αν βγει Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ πρέπει να είναι στην τρίχα, και από την λιγοστή εμπειρία μου ειδικά οι ηλικίες 16-20 βγαίνουν τότε απλά για να πιουν και να ζαλιστούν/μεθύσουν. Δεν τους νοιάζει κάποια παραγωγική συζήτηση, απλά να φαίνονται ότι είναι σε παρέα για να μην στιγματιστούν από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο σαν "μοναχικοί" (και διάφορα άλλα όμορφα). Σε κάποια φάση αρκετοί συνειδητοποιούν την ανουσιότητα του θέματος και αν έχουν όντως πραγματικές παρέες με τις οποίες μπορούν και να συζητήσουν, το γυρνάνε σε πιο λάιτ εξόδους.
Επίσης, προτιμώ να βγω όσο ο ήλιος ακόμα είναι πάνω, και όχι το φεγγάρι. Ξέρω, ξέρω, δεν μπορείς να πιεις στις 5 το απόγευμα ή στην 1 το μεσημέρι, αλλά αισθάνομαι πιο χαρούμενη και πλήρης αν είμαι με καλούς ανθρώπους και κάνουμε πλάκες και έξω έχει ήλιο και χαρά Θεού, ή είμαστε μέσα "προστατευμένοι" με ένα ζεστό ρόφημα και βρέχει καταμεσήμερο. Γυρνάω μετά σπίτι μου και ανεξάρτητα με τον καιρό, νιώθω ολοκληρωμένη και πέφτω για ύπνο (εντάξει, έχω και τον ύπνο κορόνα στο κεφάλι μου, μην τύχει και κοιμηθώ κάτω από 6ωρο και σπάσει το δέρμα). Όχι ότι δεν βγαίνω βράδυ και δεν ξενυχτάω, είπαμε.
Όπως βλέπετε, σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα διασκέδασης, είμαι από ξενέρωτη έως μονόχνοτη. Μου πήρε καιρό να "συμφιλιωθώ" με αυτό και ότι δεν κάνω εγώ κάτι λάθος, απλά έχω άλλες προτεραιότητες. Νόμιζα ότι έφταιγε που είμαι από την φύση μου κλειστή και δεν κάνω εύκολα φίλους, και ακόμα και σε αυτό το σημείο, καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν είχα ανοιχτεί σε περισσότερους ανθρώπους, αν είχα περισσότερους φίλους ή έβγαινα λίγο παραπάνω, θα ήμουν πιο χαρούμενη από τώρα. Το μέλλον θα δείξει! Οπότε αυτό που έχω να πω σε όσους λένε ότι δεν έχουν αρκετούς φίλους, είναι να ορίσουν τις προτεραιότητές τους όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται. Εάν έχεις 1-2-3 φίλους και σε καλύπτει αυτό, δεν χρειάζεται να αποκτήσεις άλλους 40 επειδή το κοινωνικό status quo λέει να κυκλοφορούμε σε αγέλες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
17-10-15
17:06
Εγώ πάντως νομίζω ότι είμαι σε μια ενδιάμεση φάση.
Έχω κάποια άτομα τα οποία τα θεωρώ τους δικούς μου ανθρώπους. Μιλάμε συχνά έως συνέχεια, από το facebook, από κοντά, στο τηλέφωνο, κάνουμε μαζί πράγματα, λέμε τα προβλήματά μας, κλαίμε, γελάμε, λέμε μαλακίες, κάνουμε πλάκες. Είναι οι άνθρωποί μου. Μου αρκούν 10' συζήτησης ακόμα και αν είναι από το facebook για να νιώσω καλύτερα.
Κατά τ' άλλα δεν ξέρω αν θα έλεγα ότι έχω φίλους. Στην σχολή έχω διάφορα άτομα με τα οποία μιλάω και λέω βλακειούλες και ενίοτε βγαίνουμε και μαζί, και καμιά φορά συζητάμε και σοβαρά και όχι σε φάση "χαβαλές διαλείμματος από το νοσοκομείο". Αλλά δεν ξέρω αν θα χαρακτήριζα αυτά τα άτομα φίλους μου. Δεν είναι άτομα στα οποία αν είχα κάποιο πρόβλημα θα απευθυνόμουν, ή θα μοιραζόμουν αβίαστα και αυθόρμητα κάτι ευχάριστο που μου συνέβη. Τέτοια άτομα είναι αυτά που περιέγραψα πιο πάνω. Για μένα αυτό είναι φιλία, τα άλλα είναι γνωριμίες, και μην με παρεξηγήσετε, καλές είναι κι αυτές, γιατί ο άνθρωπος είναι ον που ζει και αναπνέει για την κοινωνικοποίηση.
Βλέπω γύρω μου (και στην σχολή μου αρκετά συχνά,αν και λόγω φόρτου πλέον έχει ελαττωθεί), άτομα τα οποία βγαίνουν και ψάχνουν μια διασκέδαση που εμένα μου φαίνεται πολύ επιφανειακή για να την επιδιώξω. Φυσικά και θα βγω να τα πιω, ή θα μαζευτούμε σε σπίτι να δούμε ταινία κλπ, αλλά βλέπω άτομα που ψάχνουν μόνο αυτό το πράγμα από φιλίες. Δεν υπάρχει βάθος από κάτω. Και έτσι αυτομάτως όποιος δεν το επιδιώκει με την ίδια συχνότητα (βλ. εγώ, που κάλλιο να μείνω μέσα με το βιβλιαράκι μου από το να βγω για ν-οστή φορά μέσα στον μήνα για να κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα που είναι εν μέρει επιφανειακά), είναι ξενέρωτος, αδιάφορος ή δεν ξέρει να ζει "φοιτητικά".Τι πάει να πει "πρέπει να βγεις, είναι Σάββατο βράδυ?".
Μπορεί να φταίει που έχω αρκετά περιορισμένο χρόνο και θέλω οι περισσότερες έξοδοί μου να αξίζουν για να νιώθω και γω ότι αξίζω κάτι σαν άνθρωπος και ότι δεν με βλέπουν αποκλειστικά σαν την παρέα του ποτού ή του κλαμπ.
Ή μπορεί να φταίει που πάντα είχα θέματα με τις φιλίες και ήθελα να επενδύω σε αυτές. Βέβαια με έχουν πληγώσει στο παρελθόν...
Έχω κάποια άτομα τα οποία τα θεωρώ τους δικούς μου ανθρώπους. Μιλάμε συχνά έως συνέχεια, από το facebook, από κοντά, στο τηλέφωνο, κάνουμε μαζί πράγματα, λέμε τα προβλήματά μας, κλαίμε, γελάμε, λέμε μαλακίες, κάνουμε πλάκες. Είναι οι άνθρωποί μου. Μου αρκούν 10' συζήτησης ακόμα και αν είναι από το facebook για να νιώσω καλύτερα.
Κατά τ' άλλα δεν ξέρω αν θα έλεγα ότι έχω φίλους. Στην σχολή έχω διάφορα άτομα με τα οποία μιλάω και λέω βλακειούλες και ενίοτε βγαίνουμε και μαζί, και καμιά φορά συζητάμε και σοβαρά και όχι σε φάση "χαβαλές διαλείμματος από το νοσοκομείο". Αλλά δεν ξέρω αν θα χαρακτήριζα αυτά τα άτομα φίλους μου. Δεν είναι άτομα στα οποία αν είχα κάποιο πρόβλημα θα απευθυνόμουν, ή θα μοιραζόμουν αβίαστα και αυθόρμητα κάτι ευχάριστο που μου συνέβη. Τέτοια άτομα είναι αυτά που περιέγραψα πιο πάνω. Για μένα αυτό είναι φιλία, τα άλλα είναι γνωριμίες, και μην με παρεξηγήσετε, καλές είναι κι αυτές, γιατί ο άνθρωπος είναι ον που ζει και αναπνέει για την κοινωνικοποίηση.
Βλέπω γύρω μου (και στην σχολή μου αρκετά συχνά,αν και λόγω φόρτου πλέον έχει ελαττωθεί), άτομα τα οποία βγαίνουν και ψάχνουν μια διασκέδαση που εμένα μου φαίνεται πολύ επιφανειακή για να την επιδιώξω. Φυσικά και θα βγω να τα πιω, ή θα μαζευτούμε σε σπίτι να δούμε ταινία κλπ, αλλά βλέπω άτομα που ψάχνουν μόνο αυτό το πράγμα από φιλίες. Δεν υπάρχει βάθος από κάτω. Και έτσι αυτομάτως όποιος δεν το επιδιώκει με την ίδια συχνότητα (βλ. εγώ, που κάλλιο να μείνω μέσα με το βιβλιαράκι μου από το να βγω για ν-οστή φορά μέσα στον μήνα για να κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα που είναι εν μέρει επιφανειακά), είναι ξενέρωτος, αδιάφορος ή δεν ξέρει να ζει "φοιτητικά".Τι πάει να πει "πρέπει να βγεις, είναι Σάββατο βράδυ?".
Μπορεί να φταίει που έχω αρκετά περιορισμένο χρόνο και θέλω οι περισσότερες έξοδοί μου να αξίζουν για να νιώθω και γω ότι αξίζω κάτι σαν άνθρωπος και ότι δεν με βλέπουν αποκλειστικά σαν την παρέα του ποτού ή του κλαμπ.
Ή μπορεί να φταίει που πάντα είχα θέματα με τις φιλίες και ήθελα να επενδύω σε αυτές. Βέβαια με έχουν πληγώσει στο παρελθόν...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
21-07-12
00:11
Γεια σας εδω και καιρο εχω μαλωσει με τους φιλους μου και δεν τα ξαναβρισκουμε και γενικα καταλαβα οτι δεν ταιριαζουμε.Αλλα λογω ελειψης κοινωνικοτητας δεν εχω κανεναν να βγω να παω να πιω κανα καφε, να τα πουμε να γελασουμε.Εχω βαρεθει μεσα στο σπιτι το μονο που κανω ειναι να πηγαινω γυμναστηριο και εκει ολοι ειναι μεγαλοι για να κανω καποια σοβαρη φιλια.Μολις τελειωσα το λυκειο και δεν περασα πουθενα με τις πανελληνιες και θα παω σε κανα ιεκ τωρα τον σεπτεμβριο.Δεν ξερω τι να κανω που να βρω φιλους?Απο το λυκειο δεν εχω κρατησει καμια γνωριμια μιας και δεν ειχα και πολλους γνωστους και φιλους.Εχω βαρεθει πια δεν μπορω αλλο,για κοπελα δεν εχω ορεξη θελω φιλους που μπορω να κανω ομως??
Κοίταξε να δεις, οι φίλοι δεν έρχονται ουρανοκατέβατοι. Δε θα κάτσεις σε μια γωνιά περιμένοντας να έρθει κάποιος άγνωστος να σου πει "παιδάκι θες να παίξουμε;", γιατί έτσι το πιθανότερο είναι να μείνεις μόνος και να σου κολλήσουν και τη ρετσινιά του μονόχνοτου.
Δεν είπα ότι εσύ το κάνεις, είπα να ΜΗΝ το κάνεις.
Από εκεί και πέρα, από Σεπτέμβρη-Οκτώβρη θα γνωρίσεις νέο κόσμο πηγαίνοντας στο ΙΕΚ, οπότε μην σκας. Θα βρεις 1-2 άτομα να ταιριάξεις, όλοι βρίσκουν, αρκεί να μην κάθεσαι περιμένοντας υπομονετικά να σε βρουν αυτοί.
Όμως με "προβληματίζει" το ότι για πιο άμεση παρέα σκέφτεσαι μόνο πρώην συμμαθητές σου. Άλλες ασχολίες δεν είχες; Από κανένα φροντιστήριο αγγλικών, από κανένα άθλημα, άλλα παιδιά της γειτονιάς που πήγαιναν σε άλλα σχολεία, γνωστοί γνωστών που ανταλλάξατε 5 κουβέντες...κανένας δεν υπάρχει?
p.s. Τους παλιούς σου φίλους τους έχεις απορρίψει τελείως? Δεν λέω να ξαναγίνετε όπως πριν γιατί θα έχεις τους λόγους σου να μη το θες, αλλά ούτε για έναν καφέ ή για να πεις μια μαλακία δε θα έβγαινες μαζί τους;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.