meetmeinmontauk
Τιμώμενο Μέλος
Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,790 μηνύματα.
31-12-15
00:12
όχι, δεν μένουμε μαζί. παλιά όμως το είχαμε προσπαθήσει αυτό. είχαμε πάει όλοι μαζί σε διατροφολόγο, είχαμε αγοράσει και ποδήλατο γυμναστικής. αλλά η μάνα μου πάντα κάτι έκανε και κατέστρεφε κάθε προσπάθεια. έκανε δικές της αλλαγές στο διαιτολόγιο, έτρωγε περισσότερα γεύματα και δεν έκανε αρκετή γυμναστική (λόγω έλλειψης χρόνου υποτίθεται). εκνευρίζομαι απίστευτα με τέτοια άτομα και δυστυχώς η μητέρα μου έτσι είναι: κλαίγεται αλλά δεν προσπαθεί. μπορεί ν' ακούγομαι σκληρή αλλά πραγματικά η γυναίκα είναι μόνο λόγια. δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια. ερινύς, αν θέλεις, στείλε μου τα tips. αν μη τι άλλο, θα τ' ακολουθήσω εγώ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
meetmeinmontauk
Τιμώμενο Μέλος
Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,790 μηνύματα.
30-12-15
19:03
βάσια μου της το πρότεινα για τον ψυχολόγο (δεν της είπα ψυχίατρο γιατί μπορεί να το έπαιρνε πιο άσχημα). θα ήθελε και η ίδια να πάει αλλά δεν θέλει να ξοδέψει λεφτά. η αδερφή μου δίνει πανελλαδικές φέτος και τα έξοδα τρέχουν. αν δεν υπήρχε αυτό το πρόβλημα, πιστεύω πως θα πήγαινε.
και κάτι ακόμα. στο σπίτι ποτέ δεν υπήρχαν ανθυγιεινά φαγητά όπως πατατάκια, γλυκίσματα κλπ. μπορεί να υπάρξει που και που καμιά σοκολάτα ή ξηροί καρποί (που ναι μεν είναι υγιεινοί αλλά όταν ξεπερνάς το μέτρο κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό). μπορεί να φάει ένα ολόκληρο καρβέλι ψωμί ή όλες τις φέτες τυρί του τοστ. είναι πράγματα που δεν γίνεται να λείψουν από το σπίτι. έχουμε αρκετά φρούτα αλλά φυσικά δεν τα προτιμά.
αυτό που έχω καταλάβει είναι πως δεν θέλει να βοηθήσει πραγματικά τον εαυτό της. ίσως να μην το θεωρεί και τόσο σημαντικό. λεφτά έχει, απλά το θεωρεί άσκοπο να τα ξοδέψει για κάτι τέτοιο. όπως και να 'χει, σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο
και κάτι ακόμα. στο σπίτι ποτέ δεν υπήρχαν ανθυγιεινά φαγητά όπως πατατάκια, γλυκίσματα κλπ. μπορεί να υπάρξει που και που καμιά σοκολάτα ή ξηροί καρποί (που ναι μεν είναι υγιεινοί αλλά όταν ξεπερνάς το μέτρο κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό). μπορεί να φάει ένα ολόκληρο καρβέλι ψωμί ή όλες τις φέτες τυρί του τοστ. είναι πράγματα που δεν γίνεται να λείψουν από το σπίτι. έχουμε αρκετά φρούτα αλλά φυσικά δεν τα προτιμά.
αυτό που έχω καταλάβει είναι πως δεν θέλει να βοηθήσει πραγματικά τον εαυτό της. ίσως να μην το θεωρεί και τόσο σημαντικό. λεφτά έχει, απλά το θεωρεί άσκοπο να τα ξοδέψει για κάτι τέτοιο. όπως και να 'χει, σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
meetmeinmontauk
Τιμώμενο Μέλος
Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,790 μηνύματα.
30-12-15
16:01
πως μπορεί κάποιος να βοηθήσει ένα άτομο με τάσεις υπερφαγίας?
προσωπικά, έχω περάσει τα μύρια όσα με το φαγητό (από το να τρώω ελάχιστα σε σημείο να λιποθυμήσω στο να τρώω ακατάσχετα και να θέλω να κάνω εμετό). τώρα πια έχω μάθει να προσέχω τη διατροφή μου, να τρώω σωστά αλλά παράλληλα να επιβραβεύω τον εαυτό μου και να γυμνάζομαι τακτικά. παρ' όλη την "εμπειρία" μου όμως δεν ξέρω πως να βοηθήσω την μητέρα μου. η μητέρα μου είναι και θα είναι θύμα του εαυτού της: πρέπει να χάσει αρκετά κιλά καθαρά λόγω υγείας κι ενώ το ξέρει συνεχίζει τις κακές συνήθειες. ρίχνει πάντα το φταίξιμο στο άγχος, στην αδερφή μου, στον πατέρα μου, στη στενοχώρια της αλλά ποτέ στη λαιμαργία της. τώρα που έχω έρθει για διακοπές έχω βαρεθεί να την ακούω να λέει "πρέπει να χάσω 20 κιλά, θα τα χάσω σίγουρα. αλλά πως θα τα χάσω?" και μετά κατασπαράζει ό,τι βρει στο ψυγείο. την έχω παροτρύνει πολλές φορές να πάει στο γυμναστήριο ή σ' έναν διαιτολόγο αλλά δε θέλει για οικονομικούς λόγους. προσπαθώ να την πείσω να βρει μέσα της τη δύναμη να το κάνει αλλά με αγνοεί. τι θα με συμβουλεύατε να κάνω? τι θα κάνατε εσείς αν ήσασταν στη θέση μου?
προσωπικά, έχω περάσει τα μύρια όσα με το φαγητό (από το να τρώω ελάχιστα σε σημείο να λιποθυμήσω στο να τρώω ακατάσχετα και να θέλω να κάνω εμετό). τώρα πια έχω μάθει να προσέχω τη διατροφή μου, να τρώω σωστά αλλά παράλληλα να επιβραβεύω τον εαυτό μου και να γυμνάζομαι τακτικά. παρ' όλη την "εμπειρία" μου όμως δεν ξέρω πως να βοηθήσω την μητέρα μου. η μητέρα μου είναι και θα είναι θύμα του εαυτού της: πρέπει να χάσει αρκετά κιλά καθαρά λόγω υγείας κι ενώ το ξέρει συνεχίζει τις κακές συνήθειες. ρίχνει πάντα το φταίξιμο στο άγχος, στην αδερφή μου, στον πατέρα μου, στη στενοχώρια της αλλά ποτέ στη λαιμαργία της. τώρα που έχω έρθει για διακοπές έχω βαρεθεί να την ακούω να λέει "πρέπει να χάσω 20 κιλά, θα τα χάσω σίγουρα. αλλά πως θα τα χάσω?" και μετά κατασπαράζει ό,τι βρει στο ψυγείο. την έχω παροτρύνει πολλές φορές να πάει στο γυμναστήριο ή σ' έναν διαιτολόγο αλλά δε θέλει για οικονομικούς λόγους. προσπαθώ να την πείσω να βρει μέσα της τη δύναμη να το κάνει αλλά με αγνοεί. τι θα με συμβουλεύατε να κάνω? τι θα κάνατε εσείς αν ήσασταν στη θέση μου?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.