nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,796 μηνύματα.
05-01-16
11:53
Ενα blog πιστευω θα βοηθουσε πολυ, αλλα εξαρταται απο το περιεχομενο του. Αν ειναι καθαρα επαγγελματικο, πχ αν προσφερει οδηγιες για python ή αν αναλυει οικονομικες θεωριες, πιστευω οτι ισως βοηθαει. Αλλα οπως ειπε και ο ξεχασμενος εξαρταται απο το μεγεθος και τον τυπο της επιχειρησης.
Αυτο που πιστευω εχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασια ειναι να μην εχεις φωτογραφιες στα social media με ποτα, καταχρησεις και μεθυσι. Τρως ακυρο χωρις 2η σκεψη. Εγω θα απεφευγα και τις φωτο σε μπαρακια και κεντρα διασκεδασης. Εννοειται οτι προσεχουμε και τις ασεμνες φωτο, τις φωτο που πιθανοτατα προσβαλλουν ατομα ή πεποιθησεις οπως επισης προσεχουμε σε τι σελιδες εχουμε κανει like. Μακρια απο πολιτικα και αλλα controversial ζητηματα. Προσοχη βεβαια και στα σχολια που κανουμε δεξια και αριστερα.
Τελος να επισημανω οτι ειναι πολυ καλη ιδεα να ψαξετε το ονομα σας στο google για να δειτε τι εικονα θα αντικρυσει ο μελλοντικος εργοδοτης οταν θα κανει παρομοια αναζητηση.
Οι περισσότεροι νεοέλληνες, γενιάς Facebook και μετά, έχουν πολλές φωτογραφίες ...στο Πανεπιστήμιο της Νύχτας! Αυτοί τι θα κάνουν; Κάποια στιγμή δεν θα είναι πλέον οι ανέμελοι φοιτητές (περνάμε τέλειααααα).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,796 μηνύματα.
04-01-16
19:12
Eν τω μεταξύ, αρκετοί μαθητές όταν τελειώνουν τις πανελλήνιες στο άλλο φόρουμ σε διάφορες συζητήσεις υιοθετούν μια άποψη «επιλέγω κάτι χωρίς σαφή επαγγελματικό προσανατολισμό και ποιος ξέρει μετά από 5 χρόνια τι αγορά εργασίας θα υπάρχει». Εν μέρει ίσως υπάρχει ένα δίκιο. Εν μέρει όμως εκ του αντιδιαμέτρου, ο επαγγελματικός προσανατολισμός θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν και τις ιδιαιτερότητες που έχει ο κάθε μαθητής. Ιδιαιτερότητες που έχουν σχέση τόσο σε επίπεδο προσωπικότητας, όσο και σε κοινωνικά δεδομένα τα οποία όσο και να φαίνεται παράξενο, επηρεάζουν ως ένα βαθμό την κοινωνική εξέλιξη ενός ανθρώπου. Κλασικό παράδειγμα, είναι η εικόνα με τους νέους που ρουφάνε το φρέντο με το μπόλικο αφρόγαλα, προβληματιζόμενοι για σύνθετα μικροοικονομικά μοντέλα. Η αιτία ίσως μπορεί να αναζητηθεί στα κοινωνικά δεδομένα της ανατροφής τους, σε ποια οικογένεια ζουν και μεγάλωσαν, κλπ. Οι περισσότεροι μαθητές έχουν γενική εικόνα και ασαφή ίσως για τις περισσότερες επιστήμες τις οποίες και έχουν αταίριαστα συνδέσει με συγκεκριμένα επαγγέλματα όπως αυτά παρουσιάζονται με τις ιδιαιτερότητες τους στη χώρα μας. Η παράδοση κάθε χρόνο συνεχίζεται. Η πολιτεία αναζητεί δόξες στα Πανεπιστήμια με τη γνωστή ρήση «μάθε παιδί μου γράμματα» ώστε η γραμμή παραγωγής των φροντιστηρίων να έχει ένα αίσιο τέλος στο 1ο εξάμηνο. Η πολιτεία όμως ζει σε άλλες εποχές, με κοινωνικά ζητήματα να είναι ακόμη άλυτα. Τα περισσότερα ζητήματα είναι ψυχολογικού περιεχομένου που ταλανίζουν μεγάλο μέρος του λαού. Έτσι η πραγματικότητα δεν απασχολεί κανέναν. Κάνουμε κύκλους γύρω από το μηδενικό. Το ρητορικό ερώτημα «γιατί ο δικηγορικός σύλλογος Αθήνας να έχει 22.000 μέλη εκ των οποίων κάτω από 1.500 μέλη είναι ενεργοί δικηγόροι» ποσοτικά, δεν απασχολεί κανέναν. Η απάντηση όμως υπάρχει: «ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις να μη σπουδάσω;». Το αναφαίρετο δικαίωμα της μόρφωσης ενσωματώνει πλέον και ένα αυθαίρετο δικαίωμα: της δεδομένης καρεκλάτης εργασίας αφού αρκετός κόσμος θεωρεί λογική τη συνεπαγωγή: αφού σπούδασε είναι απαραίτητο να υπάρχει και αντίστοιχο επάγγελμα.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι σπουδές στη χώρα μας έχουν συνδεθεί και με ολόκληρη «εκστρατεία» περί φοιτητικής ζωής, κάτι σαν lifestyle και γενικότερης βιομηχανίας κατανάλωσης προϊόντων και πόρων. Υπάρχει μια τοπικίστικη οικονομία στημένη με όρους Κομματικής Βουλευτικής Περιφέρειας που αναπτύσσεται γύρω από την κάθε μονάδα φοιτητή. Υπάρχει και μια ιδεολογική βάση με αδιευκρίνιστο κομματικό παλτό, θέλοντας να αναδείξει πόσο ανάγκη έχει ο φοιτητής να ξεφύγει της Ελληνόκλειστης κοινωνίας στην επαρχία. Χρησιμοποιείται ως "πρόσχημα" το παιδί να σπουδάσει σε άλλη πόλη, ενώ οι σπουδές δεν ξεφεύγουν ως αυτοσκοπός με αποτέλεσμα η αποφοίτηση να μη θυμίζει κάτι διαφορετικό από το σχολείο. Ακόμη ούτε οι ίδιες οι σπουδές σε πολλά Τμήματα δεν διαφέρουν από τη σχολική νοοτροπία, αλλά και αυτό ουδέποτε απασχόλησε κανέναν αγωνιστή. Μόνο που στη περίπτωση αυτή, η ανεργία και η επιστημονική ασάφεια τυλιγμένα σε ένα χαρτί δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα από πολύ κόσμο! Οι γκρίνιες αρχίζουν την επομένη το πρωί, της τηβέννου. Το βαλτωμένο Ελληνικό Πανεπιστήμιο διδάσκει αυτά που μπορεί να διδάσκει ενώ η απέξω κοινωνία αγνοεί τι διδάσκει το εσώκλειστο Πανεπιστήμιο. Δεν υπήρξε ποτέ προβληματισμός για την κατανομή γνώσης, για την ανταλλαγή ιδεών, για την κοινωνική προβολή του Πανεπιστημίου ως κινητήριο δύναμη στην καινοτομία, στην έρευνα, στην ωφελούμενη πρόοδο της οικονομίας και της κοινωνίας κατ' επέκταση. Η Ελληνική κοινωνία ζει απομονωμένη στο τηλεοπτικό χρόνο των ιδιωτικών καναλιών περιμένοντας κάθε χρόνο να επενδύσει μεγάλο κεφάλαιο για εισαγωγή νέων παιδιών στα Πανεπιστήμια που λειτουργούν με λογικές πολλών περασμένων δεκαετιών. Το αύριο φαντάζει δυσεπίλυτη εξίσωση με όρους αλήθειας που τρομάζουν τους εαυτούς όλων μας, καθώς οι ανθρώπινες κοινωνίες σε άλλα μέρη του πλανήτη κάνουν βήματα αναπροσαρμογής στη σημερινή πραγματικότητα. Όλοι μας, κάνουμε αυτό που ξέρουμε σαν να κινεί την πραγματικότητα το αόρατο χέρι της συνήθειας, καθώς αν κάναμε αυτό που έπρεπε, πολλά πράγματα θα ήταν ίσως καλύτερα κυρίως για τις επόμενες γενιές. Το παρόν είναι η δικαιολογία για το λάθος αύριο μας. Πόσο κοστίζει ο φρέντο;
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι σπουδές στη χώρα μας έχουν συνδεθεί και με ολόκληρη «εκστρατεία» περί φοιτητικής ζωής, κάτι σαν lifestyle και γενικότερης βιομηχανίας κατανάλωσης προϊόντων και πόρων. Υπάρχει μια τοπικίστικη οικονομία στημένη με όρους Κομματικής Βουλευτικής Περιφέρειας που αναπτύσσεται γύρω από την κάθε μονάδα φοιτητή. Υπάρχει και μια ιδεολογική βάση με αδιευκρίνιστο κομματικό παλτό, θέλοντας να αναδείξει πόσο ανάγκη έχει ο φοιτητής να ξεφύγει της Ελληνόκλειστης κοινωνίας στην επαρχία. Χρησιμοποιείται ως "πρόσχημα" το παιδί να σπουδάσει σε άλλη πόλη, ενώ οι σπουδές δεν ξεφεύγουν ως αυτοσκοπός με αποτέλεσμα η αποφοίτηση να μη θυμίζει κάτι διαφορετικό από το σχολείο. Ακόμη ούτε οι ίδιες οι σπουδές σε πολλά Τμήματα δεν διαφέρουν από τη σχολική νοοτροπία, αλλά και αυτό ουδέποτε απασχόλησε κανέναν αγωνιστή. Μόνο που στη περίπτωση αυτή, η ανεργία και η επιστημονική ασάφεια τυλιγμένα σε ένα χαρτί δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα από πολύ κόσμο! Οι γκρίνιες αρχίζουν την επομένη το πρωί, της τηβέννου. Το βαλτωμένο Ελληνικό Πανεπιστήμιο διδάσκει αυτά που μπορεί να διδάσκει ενώ η απέξω κοινωνία αγνοεί τι διδάσκει το εσώκλειστο Πανεπιστήμιο. Δεν υπήρξε ποτέ προβληματισμός για την κατανομή γνώσης, για την ανταλλαγή ιδεών, για την κοινωνική προβολή του Πανεπιστημίου ως κινητήριο δύναμη στην καινοτομία, στην έρευνα, στην ωφελούμενη πρόοδο της οικονομίας και της κοινωνίας κατ' επέκταση. Η Ελληνική κοινωνία ζει απομονωμένη στο τηλεοπτικό χρόνο των ιδιωτικών καναλιών περιμένοντας κάθε χρόνο να επενδύσει μεγάλο κεφάλαιο για εισαγωγή νέων παιδιών στα Πανεπιστήμια που λειτουργούν με λογικές πολλών περασμένων δεκαετιών. Το αύριο φαντάζει δυσεπίλυτη εξίσωση με όρους αλήθειας που τρομάζουν τους εαυτούς όλων μας, καθώς οι ανθρώπινες κοινωνίες σε άλλα μέρη του πλανήτη κάνουν βήματα αναπροσαρμογής στη σημερινή πραγματικότητα. Όλοι μας, κάνουμε αυτό που ξέρουμε σαν να κινεί την πραγματικότητα το αόρατο χέρι της συνήθειας, καθώς αν κάναμε αυτό που έπρεπε, πολλά πράγματα θα ήταν ίσως καλύτερα κυρίως για τις επόμενες γενιές. Το παρόν είναι η δικαιολογία για το λάθος αύριο μας. Πόσο κοστίζει ο φρέντο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,796 μηνύματα.
03-01-16
23:27
Tώρα τελευταία πάντως, βλέπω πολλούς να το έχουν ρίξει στο διδακτορικό ως αύξηση πιθανοτήτων εύρεσης εργασίας. Είναι νέα μόδα αυτή;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.