PeterTheGreat
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
25-02-16
18:10
Κανένα.
Όμως για συμβιβασμό, θα δεχτώ και ένα κράτος μικρό, λιτό και απέριττο, με όσο δυνατόν λιγότερες εξουσίες και μικρότερες αρμοδιότητες. Το κράτος αυτό θα είχε ως κεντρικό άξονα την καταστολή της βίας και την προστασία της περιουσίας (αστυνομία), την άμυνα από εξωτερικούς εχθρούς (στρατός) και την διευθέτηση διαφωνιών (δικαστήρια). Ιδανικά οι νόμοι του θα συνοψίζονταν σε μία σελίδα, εξασφαλίζοντας την σχεδόν απόλυτη ελευθερία του ατόμου εφόσον αυτό δεν ασκεί βία σε άλλους. Πέρα από τους βασικούς πυλώνες, θα υπήρχε πολύ μικρή νομοθετική δραστηριότητα που κυρίως θα ήταν διευκρινιστική πάνω στο σύνταγμα.
Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην αγορά, και έτσι δεν απαιτείται μεγάλη χρηματοδότηση μέσω φόρων (οι οποίοι θα ήταν σε κάθε περίπτωση ένα 'flat tax' σταθερού ποσοστού στο εισόδημα για όλους, πχ. 5%). Έτσι οι επιχειρήσεις μπορούν πιο εύκολα να είναι κερδοφόρες και επικροτείται η επιχειρηματικότητα.
Μα, οι φτωχοί?
Αφού σαν κοινωνία θεωρούμε ότι οι φτωχοί και αδύναμοι χρειάζονται βοήθεια, τότε προφανώς θα συνεχίσουν να λειτουργούν εθελοντικές οργανώσεις και η φιλανθρωπία. Όμως κανείς δεν αναγκάζεται με την βία να πληρώσει για τα λάθη των άλλων αν δεν θέλει, καθώς κάτι τέτοιο θα καθιστούσε των φορολογούμενο έμμεσα δούλο.
Ισότητα???
Το κράτος δεν θα έχει την ισχύ να εφαρμόσει καμία τεχνητή ανισότητα. Λευκοί, μαύροι, άντρες, γυναίκες, χριστιανοί, άθεοι, ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι, κοντοί, ψηλοί, ξανθοί και πρασινομάλληδες έχουν την ίδια αντιμετώπιση από το κράτος και είναι ελεύθεροι να ζήσουν την ζωή τους όπως αυτοί θέλουν, εφόσον δεν ασκούν βία σε άλλους. Προφανώς το κράτος δεν μπορεί να αλλάξει την σκέψη των ανθρώπων, οι οποίοι είναι επίσης ελεύθεροι να διαφωνούν με τις επιλογές των άλλων, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να ασκήσουν βία σε αυτούς.
Εκπαίδευση?
Η εκπαίδευση είναι μία επένδυση, και ο καθένας (γονιός) αποφασίζει πως θέλει να επενδύσει τον χρόνο του (παιδιού του) και τα χρήματά του, τα οποία δεν θα χάνει σε φορολογία. Επειδή τα σχολεία έχουν κίνητρο να προσελκύσουν μαθητές (και τους γονείς τους), θα διατηρούν υψηλό επίπεδο διδασκαλίας και έχουν κάθε λόγο να δίνουν υποτροφίες.
Όμως για συμβιβασμό, θα δεχτώ και ένα κράτος μικρό, λιτό και απέριττο, με όσο δυνατόν λιγότερες εξουσίες και μικρότερες αρμοδιότητες. Το κράτος αυτό θα είχε ως κεντρικό άξονα την καταστολή της βίας και την προστασία της περιουσίας (αστυνομία), την άμυνα από εξωτερικούς εχθρούς (στρατός) και την διευθέτηση διαφωνιών (δικαστήρια). Ιδανικά οι νόμοι του θα συνοψίζονταν σε μία σελίδα, εξασφαλίζοντας την σχεδόν απόλυτη ελευθερία του ατόμου εφόσον αυτό δεν ασκεί βία σε άλλους. Πέρα από τους βασικούς πυλώνες, θα υπήρχε πολύ μικρή νομοθετική δραστηριότητα που κυρίως θα ήταν διευκρινιστική πάνω στο σύνταγμα.
Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην αγορά, και έτσι δεν απαιτείται μεγάλη χρηματοδότηση μέσω φόρων (οι οποίοι θα ήταν σε κάθε περίπτωση ένα 'flat tax' σταθερού ποσοστού στο εισόδημα για όλους, πχ. 5%). Έτσι οι επιχειρήσεις μπορούν πιο εύκολα να είναι κερδοφόρες και επικροτείται η επιχειρηματικότητα.
Μα, οι φτωχοί?
Αφού σαν κοινωνία θεωρούμε ότι οι φτωχοί και αδύναμοι χρειάζονται βοήθεια, τότε προφανώς θα συνεχίσουν να λειτουργούν εθελοντικές οργανώσεις και η φιλανθρωπία. Όμως κανείς δεν αναγκάζεται με την βία να πληρώσει για τα λάθη των άλλων αν δεν θέλει, καθώς κάτι τέτοιο θα καθιστούσε των φορολογούμενο έμμεσα δούλο.
Ισότητα???
Το κράτος δεν θα έχει την ισχύ να εφαρμόσει καμία τεχνητή ανισότητα. Λευκοί, μαύροι, άντρες, γυναίκες, χριστιανοί, άθεοι, ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι, κοντοί, ψηλοί, ξανθοί και πρασινομάλληδες έχουν την ίδια αντιμετώπιση από το κράτος και είναι ελεύθεροι να ζήσουν την ζωή τους όπως αυτοί θέλουν, εφόσον δεν ασκούν βία σε άλλους. Προφανώς το κράτος δεν μπορεί να αλλάξει την σκέψη των ανθρώπων, οι οποίοι είναι επίσης ελεύθεροι να διαφωνούν με τις επιλογές των άλλων, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να ασκήσουν βία σε αυτούς.
Εκπαίδευση?
Η εκπαίδευση είναι μία επένδυση, και ο καθένας (γονιός) αποφασίζει πως θέλει να επενδύσει τον χρόνο του (παιδιού του) και τα χρήματά του, τα οποία δεν θα χάνει σε φορολογία. Επειδή τα σχολεία έχουν κίνητρο να προσελκύσουν μαθητές (και τους γονείς τους), θα διατηρούν υψηλό επίπεδο διδασκαλίας και έχουν κάθε λόγο να δίνουν υποτροφίες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.