Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
27-01-15
23:37
Ναι. Μου τη "σπάει" αφάνταστα η περιπτερού της γειτονιάς μου. Γενικά το περίπτερο είναι κάτι πολύ χρήσιμο που δεν υπάρχει σε όλα τα κράτη. Όμως το δικό μου με εκνευρίζει λόγω της ιδιοκτήτριάς του. Στη γειτονιά αυτή γεννήθηκα και μεγάλωσα. Από μικρό παιδί θυμάμαι τη χοντρή περιπτερού ακριβώς ίδια εδώ και 20 χρόνια. Μαθητές του δημοτικού είχαμε την απορία πώς τα καταφέρνει και μπαινοβγαίνει από τη μικρή πορτούλα και κάποιος την είχε βγάλει φωτογραφία να βγαίνει τουρλώνοντας την κωλάρα της.
Το πρόβλημα δεν είναι τα κιλά της κυρίας. Είναι το μεγάλο της "χόμπι", ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη κουτσομπόλα από αυτήν. Από το "φινιστρίνι" της παρακολουθεί τα πάντα και είναι ενήμερη για όλα. Μερικά παραδείγματα που θυμάμαι; Κάποτε "χάθηκε"ένα παιδάκι και αυτή έδωσε στους γονείς αναφορά: "Στις 6:25 ήταν μαζί με τον Χ και τον Ψ και πήγαιναν προς την οδό Ω". Κάποτε είπε στη μητέρα μου "Χθες κυρία Α γυρίσατε πολύ αργά από τη δουλειά σας και ο γιος σας ήταν στο δρόμο μέχρι τις 10". Σε πολλούς της γειτονιάς έχει πει ποια παιδιά αγόραζαν τσιγάρα ή ποιος της ζητούσε προφυλακτικά. Πιάνει όσους μπορεί στην κουβέντα και όσα μαθαίνει τα λέει στους άλλους. Κάποτε, την εποχή που τα κινητά δεν ήταν διαδεδομένα είχε και τηλέφωνο για το κοινό. Κάποιος γείτονας έκανε ένα τηλεφώνημα για να του πουν έναν άλλον αριθμό τηλεφώνου, τον οποίο και επανέλαβε. Όταν θέλησε να κάνει το δεύτερο τηλεφώνημα, είχε ξεχάσει το νούμερο και σκεφτόταν. Οπότε η περιπτερού του χτύπησε το τζαμάκι και του είπε τον αριθμό. Άλλη φορά ενημέρωσε μια μητέρα με ποιον ήταν αγκαλιά η κόρη της.
Φυσικά και δεν την "πήγαινα", ενώ οι γονείς μου τη θεωρούσαν "γραφική". Από το απέναντι πεζοδρόμιο να περνούσες, έβγαζε το κεφάλι για να φωνάξει "καλημέρα κύριε Μ, έγινε καλά η γυναίκα σας από τον κωλικό του νεφρού;" Μεγαλώνοντας απέφευγα να ψωνίζω από αυτήν και ειδικά ποτέ δεν της ζήτησα τσιγάρα ή προφυλακτικά, καθώς την άλλη μέρα όλοι θα ήξεραν τι καπνό φουμάρω και ότι γάμησα. Προτιμούσα να περπατήσω αρκετά μέχρι το επόμενο περίπτερο, παρά να μάθει αυτή τα προσωπικά μου δεδομένα. Όμως, δεν ξέμπλεκες έτσι εύκολα από αυτήν. Όσοι έκαναν μέρες να ψωνίσουν είχαν μέρες να αντιμετωπίσουν τη γκρίνια της "δεν σας βλέπουμε τελευταία κυρία Σ" και αυτοί με το σκεφτικό ότι είναι κοντά και εξυπηρετεί, δεν την έστελναν στο διάολο. Η αποθέωσή της ήταν όταν κάποτε στη γειτονιά συνέλαβαν κάποιον ληστή τράπεζας που νοίκιαζε εκεί σπίτι. Την έβγαλαν σε όλα τα κανάλια (δεν πρέπει τη μέρα εκείνη να είχαν πολλές ειδήσεις να βάλουν) και αυτή ρητόρευε, όχι μόνο για τον συλληφθέντα, αλλά και για τους ιδιοκτήτες του σπιτιού που νοίκιαζε.
Να πω έλεος;
Το πρόβλημα δεν είναι τα κιλά της κυρίας. Είναι το μεγάλο της "χόμπι", ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη κουτσομπόλα από αυτήν. Από το "φινιστρίνι" της παρακολουθεί τα πάντα και είναι ενήμερη για όλα. Μερικά παραδείγματα που θυμάμαι; Κάποτε "χάθηκε"ένα παιδάκι και αυτή έδωσε στους γονείς αναφορά: "Στις 6:25 ήταν μαζί με τον Χ και τον Ψ και πήγαιναν προς την οδό Ω". Κάποτε είπε στη μητέρα μου "Χθες κυρία Α γυρίσατε πολύ αργά από τη δουλειά σας και ο γιος σας ήταν στο δρόμο μέχρι τις 10". Σε πολλούς της γειτονιάς έχει πει ποια παιδιά αγόραζαν τσιγάρα ή ποιος της ζητούσε προφυλακτικά. Πιάνει όσους μπορεί στην κουβέντα και όσα μαθαίνει τα λέει στους άλλους. Κάποτε, την εποχή που τα κινητά δεν ήταν διαδεδομένα είχε και τηλέφωνο για το κοινό. Κάποιος γείτονας έκανε ένα τηλεφώνημα για να του πουν έναν άλλον αριθμό τηλεφώνου, τον οποίο και επανέλαβε. Όταν θέλησε να κάνει το δεύτερο τηλεφώνημα, είχε ξεχάσει το νούμερο και σκεφτόταν. Οπότε η περιπτερού του χτύπησε το τζαμάκι και του είπε τον αριθμό. Άλλη φορά ενημέρωσε μια μητέρα με ποιον ήταν αγκαλιά η κόρη της.
Φυσικά και δεν την "πήγαινα", ενώ οι γονείς μου τη θεωρούσαν "γραφική". Από το απέναντι πεζοδρόμιο να περνούσες, έβγαζε το κεφάλι για να φωνάξει "καλημέρα κύριε Μ, έγινε καλά η γυναίκα σας από τον κωλικό του νεφρού;" Μεγαλώνοντας απέφευγα να ψωνίζω από αυτήν και ειδικά ποτέ δεν της ζήτησα τσιγάρα ή προφυλακτικά, καθώς την άλλη μέρα όλοι θα ήξεραν τι καπνό φουμάρω και ότι γάμησα. Προτιμούσα να περπατήσω αρκετά μέχρι το επόμενο περίπτερο, παρά να μάθει αυτή τα προσωπικά μου δεδομένα. Όμως, δεν ξέμπλεκες έτσι εύκολα από αυτήν. Όσοι έκαναν μέρες να ψωνίσουν είχαν μέρες να αντιμετωπίσουν τη γκρίνια της "δεν σας βλέπουμε τελευταία κυρία Σ" και αυτοί με το σκεφτικό ότι είναι κοντά και εξυπηρετεί, δεν την έστελναν στο διάολο. Η αποθέωσή της ήταν όταν κάποτε στη γειτονιά συνέλαβαν κάποιον ληστή τράπεζας που νοίκιαζε εκεί σπίτι. Την έβγαλαν σε όλα τα κανάλια (δεν πρέπει τη μέρα εκείνη να είχαν πολλές ειδήσεις να βάλουν) και αυτή ρητόρευε, όχι μόνο για τον συλληφθέντα, αλλά και για τους ιδιοκτήτες του σπιτιού που νοίκιαζε.
Να πω έλεος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.