11-03-08
18:42
Καταρχήν θα ήθελα όταν φτάσω στο τέλος της ζωής μου, να λέω "ζωή ευχαριστώ για τα υπέροχα που μου χάρισες". Το "σε νίκησα" δείχνει ότι τόσο καιρό προσπαθούσες ανταγωνιστικά να νικήσεις έναν αντίπαλο που δεν υπάρχει.
Επίσης, δεν αλλάζουν ούτε μπορείς να δεις αλλιώς τα πάντα στην ζωή, ie ο θάνατος κάποιου αγαπημένου προσώπου...
πρέπει να φτάσεις στο τέλος της ζωής σου για να πεις "ευχαριστώ για τα υπέροχα που μου χάρισες"? το θέμα είναι να το λες κάθε μέρα... γιατί κάθε μέρα κρύβει και κάτι υπέροχο... αρκεί να έχουμε τα μάτια μας και την καρδία μας ανοιχτή...
το σε "Νίκησα" θα το πεις στην ζωή γιατί απλά άντεξες αυτά τα "άσχημα" που σου χάρισε, και στον ίδιο σου το εαυτό... και έπειτα, εσύ γιατί θα πεις σε ευχαριστώ για όλα τα υπέροχα σε κάποιον που δεν υπάρχει?...
ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αντιδράσεις στο θάνατο...
όταν πέθανε ο πατέρας μου , στα 15 μου, αρχικά δεν το δέχτηκα...και έπειτα τα έβαλα με τον Θεό...
ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω γιατι? δέχτηκα οτι έγινε για κάποιο λόγο που αν δεν καταφέρω να τον μάθω όσο είμαι ακόμα όρθια , θα τον μάθω σίγουρα όταν θα φύγω απο εδώ...
έχασα χρόνια απο την ζωή μου φοβούμενη να αγαπήσω ακόμα και την μητέρα μου, για να είναι λιγότερος ο πόνος αν την χάσω...
ζω σε χωρίο και δεν ήθελαν να μου μιλούν ακόμα και οι συγγενείς μου γιατί στα 15 μου δεν έβαλα μαύρα...
ξέρεις τι σκέφτηκα? οι άνθρωποι που μ'αγαπούν με θέλουν να γελάω, και να μην το βάζω κάτω.. το ίδιο θέλει και ο πατέρας μου γιατί ήταν χαρούμενος άνθρωπος...απο εκεί που με κοιτάει...
δεν παραιτήθηκα απο την ζωή γιατί κάποιος δικός μου πέθανε... απλά αποφάσισα να "νικήσω" τον πόνο? την θλίψη? την έλλειψη ασφάλειας? όλα μαζί? δεν ξέρω..
χρόνια αργότερα και όταν όλα αυτά που είχα αφήσει στην άκρη ήρθαν μπροστά μου , σκέφτηκα να αυτοκτονήσω... δεν άντεχα τον ίδιο μου τον εαυτό... δεν ήθελα να ζήσω άλλο...
ώσπου μια μέρα πήρα την απόφαση να μην παραιτηθώ... έτσι απλά βρήκα την δύναμη μέσα μου... και είδα πόσο ωραίο δώρο είναι η ζωή... ίσως αυτή να είναι η τελευταία άνοιξη της ζωής μου... γιατί να μην την περάσω όμορφα?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-03-08
20:32
Εχώ σκεφτεί και εγώ 1-2 φορές να αυτοκτονήσω... ήταν οι φορές που ήθελα να περάσει αυτός ο πόνος στην ψυχή μου, χωρίς να έχει σημασία τι τον προκάλεσε... ο καθενας ούτως ή άλλως θεωρεί το προβλημά του μεγαλύτερο απο των άλλων... σκέφτηκα "και τι έγινε? θα πονέσω μια φορά, αλλά μετά θα σταματήσω να πονάω μέσα μου"
είχα χάσει το χαμογελό μου, και πάνω απο όλα δεν μπορούσα να κάνω όνειρα.. δεν ξέρω γιατί , απλά δεν μπορούσα, έψαχνα αφορμή για να έρθει η επόμενη μέρα... έλεγα στον εαυτό μου "έλα, άντεξε μέχρι την παρασκευή που θα έρθει η φίλη σου , να πάτε μια βόλτα , να δεις καινούργιες εικόνες, και μετά βλέπεις τι θα κάνεις"
Ώσπου μια μέρα ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΑΛΛΙΩΣ...
είχα γράψει και το γράμμα της αυτοκτονίας μου θυμάμαι... και πραγματικά μου έκανε καλό... είδα τι ήταν αυτό που με εμπόδιζε να χαμογελάσω, είδα τον εαυτό μου, έιδα τους άλλους...
και έτσι αποφάσισα να ζήσω...
το έχω πει και δεν θα σταματήσω να το λέω... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ , ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ...
πραγματικά το πέταγμα μετά είναι υπέροχο...
τώρα πια αγαπάω και τις πτώσεις μου και προσπαθώ να περνάω καλά και μ'αυτές...
θέλει μεγαλύτερο θάρρος και θράσος για να ζήσεις... μεγαλύτερα κότσια... να πονάς και αντιμετωπίσεις τον πόνο σου με θάρρος...
γιατί ο,τι και να γίνει ., όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα , θα έρθει η μέρα που θα κάνεις όνειρα ξανά , που θα ξαναχαμογελάσεις... όσο και να αργήσει, θα έρθει αυτή η μέρα, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς...
η ζωή είναι δώρο... καμιά φορά ακριβώς όπως το θέλουμε, καμιά φορά δεν μας αρέσει και πολύ, άλλες δεν μας αρέσει καθόλου...
αλλά όπως έλεγε και ο καβάφης νομίζω " ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΙΝΕΛΑ, ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ Σ'ΑΥΤΟΝ"
και εννοείται οτι για να φτάσει κανείς στο σημειο να αυτοκτονεί έχει να κάνει με ψυχολογικά προβλήματα... και τέτοια... και είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνων που πίνουν "σκληρα" ναρκωτικά...
αλλά όπως και να έχει Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
είχα χάσει το χαμογελό μου, και πάνω απο όλα δεν μπορούσα να κάνω όνειρα.. δεν ξέρω γιατί , απλά δεν μπορούσα, έψαχνα αφορμή για να έρθει η επόμενη μέρα... έλεγα στον εαυτό μου "έλα, άντεξε μέχρι την παρασκευή που θα έρθει η φίλη σου , να πάτε μια βόλτα , να δεις καινούργιες εικόνες, και μετά βλέπεις τι θα κάνεις"
Ώσπου μια μέρα ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΑΛΛΙΩΣ...
είχα γράψει και το γράμμα της αυτοκτονίας μου θυμάμαι... και πραγματικά μου έκανε καλό... είδα τι ήταν αυτό που με εμπόδιζε να χαμογελάσω, είδα τον εαυτό μου, έιδα τους άλλους...
και έτσι αποφάσισα να ζήσω...
το έχω πει και δεν θα σταματήσω να το λέω... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ , ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ...
πραγματικά το πέταγμα μετά είναι υπέροχο...
τώρα πια αγαπάω και τις πτώσεις μου και προσπαθώ να περνάω καλά και μ'αυτές...
θέλει μεγαλύτερο θάρρος και θράσος για να ζήσεις... μεγαλύτερα κότσια... να πονάς και αντιμετωπίσεις τον πόνο σου με θάρρος...
γιατί ο,τι και να γίνει ., όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα , θα έρθει η μέρα που θα κάνεις όνειρα ξανά , που θα ξαναχαμογελάσεις... όσο και να αργήσει, θα έρθει αυτή η μέρα, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς...
η ζωή είναι δώρο... καμιά φορά ακριβώς όπως το θέλουμε, καμιά φορά δεν μας αρέσει και πολύ, άλλες δεν μας αρέσει καθόλου...
αλλά όπως έλεγε και ο καβάφης νομίζω " ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΙΝΕΛΑ, ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ Σ'ΑΥΤΟΝ"
και εννοείται οτι για να φτάσει κανείς στο σημειο να αυτοκτονεί έχει να κάνει με ψυχολογικά προβλήματα... και τέτοια... και είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνων που πίνουν "σκληρα" ναρκωτικά...
αλλά όπως και να έχει Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.