11-03-08
10:21
ο,τι μα ο,τι και αν σου έχει συμβεί στη ζωή μπορείς να το αλλάξεις, ή να το δεις αλλιώς...
να βρεις την δύναμη μέσα σου και στο τέλος της ζωής σου να πεις αυτό το γνώστό "ΖΩΗ ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ"
όσο παράλογο και να ακούγεται , οτι και αν γίνεται στη ζωή μας για καλό γίνεται...
ναι θέλει χρόνο να πέσεις απο τα σύννεφα ή απλά πέφτεις με την μια... θέλει ακόμα περισσότερο για να ανέβεις ξανά... ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια... αλλά αν το πιστέψεις μέσα σου θα ανέβεις... και θα ξαναπέσεις και θα ξανανέβεις... έτσι είναι... η θέα όμως απο εκεί ψηλά είναι πολύ όμορφη και αξίζει κάθε φορά να προσπαθεις για να την δεις...
ίσως αν ο καθένας μας έψαχνε την ομορφιά που κρύβει μέσα του, τελικά να καταφέρναμε να κάνουμε και αυτό τον κόσμο ακόμα πιο όμορφο και την ίδια μας την ζωή...
ουσιαστικά η αυτοκτονία είναι η δύσκολη απόφαση μιας εύκολης λύσης...
έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε τα πάντα στη ζωή μας... πως θα ζήσουμε , τι θα κάνουμε... τον θάνατο ας τον αφήσουμε να είναι επιλογή κάποιου άλλου...
υπάρχει πάντα κάτι πολύ χειρότερο απο εμάς για να παραδειγματιστούμε και πάντα κάτι καλύτερο.. επίλογη μας είναι πως θα δούμε την ζωή..
ακόμα και σε πολύ άσχημες καταστάσεις, όπως άνθρώπων που επέζησαν απο δυστυχήματα και έμειναν παράλυτοι απο τον λαιμό και κάτω ας πούμε, επέζησαν όμως... και αυτό είναι κάτι... επέζησαν... για κάποιο λόγο,
δεν είναι ζωή αυτό που ζουν, σαφώς... αλλά όσο μέσα τους η καρδιά τους χτυπάει γιατί επέλεξε να χτυπάει είναι ζωντανοί... και πρέπει να ζήσουν...
σκληρό και απάνθρωπο ίσως... ίσως επέζησαν για να γίνουν παράδειγμα στους άλλους... δεν ξέρω γιατί ,
Υπάρχει ομορφιά γύρω μας και πανω απο όλα μέσα μας..
ας την ζήσουμε την "παλιο"ζωή μας!!! και ας την χαρούμε... και ας μην μιλάμε εκ του ασφαλούς εμείς οι όρθιοι ακόμα... εμεις που μπορούμε να παίξουμε μαζί της με κάθε τρόπο... και που πάντα μα πάντα θα έχουμε την δυνατότητα να χαμογελάσουμε μια μέρα...
να βρεις την δύναμη μέσα σου και στο τέλος της ζωής σου να πεις αυτό το γνώστό "ΖΩΗ ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ"
όσο παράλογο και να ακούγεται , οτι και αν γίνεται στη ζωή μας για καλό γίνεται...
ναι θέλει χρόνο να πέσεις απο τα σύννεφα ή απλά πέφτεις με την μια... θέλει ακόμα περισσότερο για να ανέβεις ξανά... ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια... αλλά αν το πιστέψεις μέσα σου θα ανέβεις... και θα ξαναπέσεις και θα ξανανέβεις... έτσι είναι... η θέα όμως απο εκεί ψηλά είναι πολύ όμορφη και αξίζει κάθε φορά να προσπαθεις για να την δεις...
ίσως αν ο καθένας μας έψαχνε την ομορφιά που κρύβει μέσα του, τελικά να καταφέρναμε να κάνουμε και αυτό τον κόσμο ακόμα πιο όμορφο και την ίδια μας την ζωή...
ουσιαστικά η αυτοκτονία είναι η δύσκολη απόφαση μιας εύκολης λύσης...
έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε τα πάντα στη ζωή μας... πως θα ζήσουμε , τι θα κάνουμε... τον θάνατο ας τον αφήσουμε να είναι επιλογή κάποιου άλλου...
υπάρχει πάντα κάτι πολύ χειρότερο απο εμάς για να παραδειγματιστούμε και πάντα κάτι καλύτερο.. επίλογη μας είναι πως θα δούμε την ζωή..
ακόμα και σε πολύ άσχημες καταστάσεις, όπως άνθρώπων που επέζησαν απο δυστυχήματα και έμειναν παράλυτοι απο τον λαιμό και κάτω ας πούμε, επέζησαν όμως... και αυτό είναι κάτι... επέζησαν... για κάποιο λόγο,
δεν είναι ζωή αυτό που ζουν, σαφώς... αλλά όσο μέσα τους η καρδιά τους χτυπάει γιατί επέλεξε να χτυπάει είναι ζωντανοί... και πρέπει να ζήσουν...
σκληρό και απάνθρωπο ίσως... ίσως επέζησαν για να γίνουν παράδειγμα στους άλλους... δεν ξέρω γιατί ,
Υπάρχει ομορφιά γύρω μας και πανω απο όλα μέσα μας..
ας την ζήσουμε την "παλιο"ζωή μας!!! και ας την χαρούμε... και ας μην μιλάμε εκ του ασφαλούς εμείς οι όρθιοι ακόμα... εμεις που μπορούμε να παίξουμε μαζί της με κάθε τρόπο... και που πάντα μα πάντα θα έχουμε την δυνατότητα να χαμογελάσουμε μια μέρα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
03-03-08
20:32
Εχώ σκεφτεί και εγώ 1-2 φορές να αυτοκτονήσω... ήταν οι φορές που ήθελα να περάσει αυτός ο πόνος στην ψυχή μου, χωρίς να έχει σημασία τι τον προκάλεσε... ο καθενας ούτως ή άλλως θεωρεί το προβλημά του μεγαλύτερο απο των άλλων... σκέφτηκα "και τι έγινε? θα πονέσω μια φορά, αλλά μετά θα σταματήσω να πονάω μέσα μου"
είχα χάσει το χαμογελό μου, και πάνω απο όλα δεν μπορούσα να κάνω όνειρα.. δεν ξέρω γιατί , απλά δεν μπορούσα, έψαχνα αφορμή για να έρθει η επόμενη μέρα... έλεγα στον εαυτό μου "έλα, άντεξε μέχρι την παρασκευή που θα έρθει η φίλη σου , να πάτε μια βόλτα , να δεις καινούργιες εικόνες, και μετά βλέπεις τι θα κάνεις"
Ώσπου μια μέρα ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΑΛΛΙΩΣ...
είχα γράψει και το γράμμα της αυτοκτονίας μου θυμάμαι... και πραγματικά μου έκανε καλό... είδα τι ήταν αυτό που με εμπόδιζε να χαμογελάσω, είδα τον εαυτό μου, έιδα τους άλλους...
και έτσι αποφάσισα να ζήσω...
το έχω πει και δεν θα σταματήσω να το λέω... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ , ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ...
πραγματικά το πέταγμα μετά είναι υπέροχο...
τώρα πια αγαπάω και τις πτώσεις μου και προσπαθώ να περνάω καλά και μ'αυτές...
θέλει μεγαλύτερο θάρρος και θράσος για να ζήσεις... μεγαλύτερα κότσια... να πονάς και αντιμετωπίσεις τον πόνο σου με θάρρος...
γιατί ο,τι και να γίνει ., όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα , θα έρθει η μέρα που θα κάνεις όνειρα ξανά , που θα ξαναχαμογελάσεις... όσο και να αργήσει, θα έρθει αυτή η μέρα, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς...
η ζωή είναι δώρο... καμιά φορά ακριβώς όπως το θέλουμε, καμιά φορά δεν μας αρέσει και πολύ, άλλες δεν μας αρέσει καθόλου...
αλλά όπως έλεγε και ο καβάφης νομίζω " ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΙΝΕΛΑ, ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ Σ'ΑΥΤΟΝ"
και εννοείται οτι για να φτάσει κανείς στο σημειο να αυτοκτονεί έχει να κάνει με ψυχολογικά προβλήματα... και τέτοια... και είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνων που πίνουν "σκληρα" ναρκωτικά...
αλλά όπως και να έχει Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
είχα χάσει το χαμογελό μου, και πάνω απο όλα δεν μπορούσα να κάνω όνειρα.. δεν ξέρω γιατί , απλά δεν μπορούσα, έψαχνα αφορμή για να έρθει η επόμενη μέρα... έλεγα στον εαυτό μου "έλα, άντεξε μέχρι την παρασκευή που θα έρθει η φίλη σου , να πάτε μια βόλτα , να δεις καινούργιες εικόνες, και μετά βλέπεις τι θα κάνεις"
Ώσπου μια μέρα ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΑΛΛΙΩΣ...
είχα γράψει και το γράμμα της αυτοκτονίας μου θυμάμαι... και πραγματικά μου έκανε καλό... είδα τι ήταν αυτό που με εμπόδιζε να χαμογελάσω, είδα τον εαυτό μου, έιδα τους άλλους...
και έτσι αποφάσισα να ζήσω...
το έχω πει και δεν θα σταματήσω να το λέω... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ , ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ...
πραγματικά το πέταγμα μετά είναι υπέροχο...
τώρα πια αγαπάω και τις πτώσεις μου και προσπαθώ να περνάω καλά και μ'αυτές...
θέλει μεγαλύτερο θάρρος και θράσος για να ζήσεις... μεγαλύτερα κότσια... να πονάς και αντιμετωπίσεις τον πόνο σου με θάρρος...
γιατί ο,τι και να γίνει ., όσο άσχημα και να είναι τα πράγματα , θα έρθει η μέρα που θα κάνεις όνειρα ξανά , που θα ξαναχαμογελάσεις... όσο και να αργήσει, θα έρθει αυτή η μέρα, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς...
η ζωή είναι δώρο... καμιά φορά ακριβώς όπως το θέλουμε, καμιά φορά δεν μας αρέσει και πολύ, άλλες δεν μας αρέσει καθόλου...
αλλά όπως έλεγε και ο καβάφης νομίζω " ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΙΝΕΛΑ, ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ Σ'ΑΥΤΟΝ"
και εννοείται οτι για να φτάσει κανείς στο σημειο να αυτοκτονεί έχει να κάνει με ψυχολογικά προβλήματα... και τέτοια... και είναι ακριβώς τα ίδια με εκείνων που πίνουν "σκληρα" ναρκωτικά...
αλλά όπως και να έχει Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.