Άλλα μηνύματα του μέλους BNorb σε αυτό το thread

@MonaXoS,

Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σας!
Φωτίσατε το ζήτημα από την αντίθετη και ωστόσο ακριβώς διαλεκτικά συμπληρωματική πλευρά του:

Εγώ τόνισα ότι η κάθε θεωρία γεννιέται από την γενίκευση της πράξης και η θεωρία μπορεί να απλώνει περισσότερο από τις επιμέρους απόπειρες εφαρμογής της.

Σεις επισημάνατε –και πολύ σωστά- ότι απ' την άλλη, η κάθε πρακτική εφαρμογή μιας θεωρίας δεν μπορεί παρά να μας λέει πολλά για την ίδια την θεωρία που την ενέπνευσε και να αποτελεί ένα σοβαρό μέτρο αξιολόγησής της.

Προσυπογράφω …"κουδέν αντιπείν έχω" :-)

Αγαπητέ Δημήτρη,

(γράψατε μεγάλη εισαγωγή, επιτρέψτε μου να κάνω κι εγώ λίγη κατάχρηση του χώρου)

Παρακολούθησα αρκετά από τα μηνύματα σας σε διάφορες συζητήσεις τον τελευταίο καιρό και αληθινά εκτίμησα την φιλελεύθερη (αν και αντιτίθεμαι στον οικονομικό φιλελευθερισμό) και αντιδογματική στάση σας.

Επιτρέψτε μου όμως στο τωρινό σας post να σας επισημάνω (όσο μπορώ επιγραμματικά) κάποιες μάλλον απλοϊκές και πάντως κατά την γνώμη μου λανθασμένες τοποθετήσεις σας σχετικά με τον κομμουνισμό και τα κομμουνιστικά κόμματα. Και αυτά όχι ως συνήγορος του κομμουνισμού, που δεν είμαι (μολονότι συνιστά μέγα κεφάλαιο στην νεότερη ιστορία) αλλά για λίγο περισσότερη αντικειμενικότητα που είμαι σίγουρος ότι και εσείς επιζητάτε.

Γράψατε,

Πως μπορεί κανείς να αθωώνει τον Λένιν και πως μπορεί να ξεπλένει το αίμα από τα χέρια του, τη στιγμή που ο ίδιος σκότωσε πάνω από 10.000.000 Ρώσους πολίτες για να πετύχει τον στόχο του;

Λάθος. Ο Λένιν δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να κατηγορηθεί ως αυτουργός (ή διατάσσων) υπεύθυνος για τα "10 εκατομμύρια" θανάτους που αναφέρετε (και υποθέτω ότι εννοείτε τις διώξεις και τα θύματα του Σταλινικού καθεστώτος αλλά και των μετέπειτα με τα γκουλάγκ, τα ψυχιατρεία κλπ). Ως ο "πνευματικός πατέρας" θεωρητικά και ίσως, αν και κατά την γνώμη μου σε ελάχιστο βαθμό.

Ο Λένιν πέθανε το 1924 όντας εκτός εξουσίας για πάνω από ένα χρόνο μετά από ημι-επιτυχημένη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από τους Εσέρους. Η ίδια η Οκτωβριανή Επανάσταση (ανεξάρτητα από την συζήτηση αν ήταν όντως επανάσταση) ήταν σχεδόν αναίμακτη. Επακολούθησε βέβαια ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος, με ανοιχτή επέμβαση όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων (κατά την γνώμη μου όχι από τον πόνο τους για την δημοκρατία) όπου όντως τα θύματα ήταν πολλά. Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε ότι επρόκειτο για πόλεμο.
Τα θύματα που υπονοείτε, όσα υπήρξαν, καταγράφονται μετά την επικράτηση του Σταλινικού καθεστώτος και μετά την κυριολεκτική εξόντωση όλης της ηγετικής υπό τον Λένιν ομάδας των μπολσεβίκων (Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ κλπ)


Είπατε,
Οι τότε κομμουνιστές-ιδρυτές της όλης κομμουνιστικής ιδεολογίας ήταν πέντε ξεροκέφαλοι που επειδή ένοιωθαν την κοινωνική καταπίεση, αποφάσισαν να ανοίξουν κανένα βιβλίο μπας και σώσουν την κατάσταση


Και αν ακόμη εννοείτε τους ιδρυτές του ΚΚ Κύπρου ίσως είστε λίγο υπερβολικός. Αν πολύ περισσότερο εννοείτε τους θεωρητικούς και ηγέτες του κομμουνιστικού και σοσιαλιστικού κινήματος διεθνώς αμέσως μετά τον Μαρξ και ως τις αρχές ακόμα του 20 ου αιώνα νομίζω ότι γίνεστε εξαιρετικά άδικος. Ανεξάρτητα από την ιδεολογική κριτική ή θεωρητική αποτίμηση που μπορούμε να κάνουμε εμείς σήμερα, πρόκειται για μια εποχή ιδεολογικής κοσμογονίας που προσέφερε πολλά στην νεοτερική σκέψη. Και μην σας φανεί παράταιρο αν σας πω ότι (ανεξάρτητα στο πως κατέληξε στον "υπαρκτό σοσιαλισμό") αποτέλεσε βασικό πυλώνα και ιδεολογική πηγή και για τις κοινωνικές κατακτήσεις (και τις τραγωδίες) των (δυτικο-) ευρωπαϊκών κρατών στον 20 αιώνα.


Είπατε τέλος,

Εδώ στην Κύπρο, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, στην εξουσία είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα

Το ΑΚΕΛ (δίχως να το γνωρίζω εν γένει και να το υποστηρίζω) ήταν στην κυβέρνηση (συμμετοχικά και επί μέρους) τα τελευταία χρόνια και εδώ και δυο μήνες και στην προεδρία. Ακόμα και οι (κατά την γνώμη μου πλέον απλοϊκές) επεξεργασίες των περισσότερων ΚΚ λένε (και εδώ συμφωνώ μαζί τους) ότι είναι άλλο μια αριστερή δύναμη να πάρει την κυβέρνηση και άλλο να έχει την πραγματική εξουσία. Το δεύτερο (αν εξαιρέσουμε οποιουδήποτε τύπου πραξικόπημα ή επιβολή δια των όπλων) είναι μια διαδικασία πολύ πιο περίπλοκη, επίπονη, και χρονοβόρα ανεξάρτητα αν τελικά θα βγάλει σε κάτι καλύτερο ή χειρότερο. Δεν το εξηγώ περισσότερο αν και νομίζω ότι είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς το γιατί


Τέλος θα συμφωνήσω μαζί σας με έμφαση στο

Το κράτος πρέπει να υπάρχει για εμάς. Όχι όμως για τους λίγους εμάς. Για όλους μας.


Επίσης θα πιαστώ από το

Προσωπικά προτιμώ την δημοκρατία που έχουμε τώρα στην Ελλάδα (και στον ευρωπαϊκό και αμερικάνικο κόσμο).

για να συμφωνήσω κατ' αρχήν ότι ο σημερινός κοινοβουλευτισμός (εξαιρώ λίγο τον εν Ελλάδι) είναι όπως προτιμώ να λέω το "λιγότερο κακό" πολίτευμα που εφηύρε ως τώρα ή ανθρωπότητα και άρα το καλύτερο μέχρι νεωτέρας.

Όσο για την δημοκρατία (και εδώ προσπαθώ να πετάξω ένα γάντι-βόμβα για συζήτηση που ελπίζω ότι κάποιος θα το σηκώσει) νομίζω ότι ούτε εδώ έχουμε, ούτε υπάρχει πουθενά στον δυτικό κόσμο δημοκρατία αν και θα έπρεπε αυτή να αποτελεί κατά την γνώμη την σημερινή επιδιωκόμενη ουτοπία.